Archive | Hukuk

Yenilenebilir Enerji Kaynaklarıyla İlgili Yetki Devri Genelgesi

T.C.

ÇEVRE VE ORMAN BAKANLIĞI

Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü

 

SAYI   : B.18.0.ÇYG.0.02.02-010.06-14784                                  27 Ağustos 2008

KONU : Hava Kirliliğinin Kontrolü ve Önlenmesi    

                                                                                                                            GENELGE

(2008/ 11 )

 Bilindiği üzere, 8 Mayıs 2003 tarih ve 25102 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 4856 sayılı Çevre ve Orman Bakanlığı Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü’nün görevlerinin tanımlandığı 9 uncu Maddesinin (c) bendi gereğince “yenilenebilir enerji kaynakları başta olmak üzere temiz enerji kullanımını desteklemek, yakıtların hava kirliliğine yol açmayacak şekilde kullanılabilmesi için gerekli önlemleri almak veya aldırmak çevreye uygun teknolojileri belirlemek ve bu maksatla, kurulacak tesislerin vasıflarını saptamak”  görevi Bakanlığımıza verilmiştir.

 

Bu çerçevede, “Isınmadan Kaynaklanan Hava Kirliliğinin Kontrolü (IKHKK) Yönetmeliği” 13 Ocak 2005 tarih ve 25699 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 1 Nisan 2005 tarihinden itibaren yürürlüğe girmiş ve Isınmadan Kaynaklanan Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğinde Değişiklik yapılmasına Dair Yönetmelik 17 Mart 2005 tarihli ve 25758 sayılı ve 14 Mayıs 2007 tarihli ve 26522 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. Anılan Yönetmeliğin 28. Maddesinde; “il ve ilçelerin kirlilik derecelendirilmesi; il ve ilçenin topografik yapısı, atmosferik şartlar, meteorolojik parametreler, sanayi durumu, nüfus yoğunluğu ve önceki yılların hava kalitesi ölçüm sonuçları dikkate alınarak 06.06.2008 tarihli ve 26898 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Hava Kalitesi Değerlendirme ve Yönetimi (HKDY)Yönetmeliğine göre Bakanlık tarafından kış sezonu başlamadan önce ilan edilir.” denilmektedir. Bu hususlar çerçevesinde, illerden alınan bilgiler de göz önünde bulundurularak tüm il ve ilçelerin kirlilik derecelendirilmesi yapılmıştır.  Buna göre; “Sınır Değerlerinin Aşıldığı İl ve İlçeler” (EK-I) ve “Sınır Değerlerinin Aşılmadığı İl ve İlçeler” (EK-II) olmak üzere sınıflandırma yapılmıştır.

 

Bu sınıflandırmaya göre, Yönetmelikte ısınma amaçlı kullanılacak olan yerli kömür özellikleri Tablo-11 ve Tablo-12’de, ithal kömür özellikleri Tablo-10’da, briket kömür özellikleri Madde 24’de ve pirina briketi özellikleri Tablo-13’de verilen yakıtların kullanılması, başta petrol koku olmak üzere IKHKK Yönetmeliğiyle yasaklanmış yakıtların ısınma amaçlı kullanılmaması, EK-I ve EK-II’de yer alan il ve ilçelerin kirlilik derecelerine göre kullanılacak yakıtlarla ilgili programların ve diğer hususlarla ilgili Mahalli Çevre Kurulu (MÇK)Kararlarının ısınma dönemi başlamadan alınması gerekmektedir.

 

Bakanlıkça yayımlanan yönetmelik ve genelgelerin amacı bir taraftan hava kirliliğini azaltırken diğer taraftan da uygulamada birlikteliği sağlamaktır. MÇK Kararları ile mevzuatın etkinliği azaltılmamalı ve Yönetmelikteki 31 inci maddede belirtilen gerekçelerin sağlıklı bir şekilde işletilmesi amacıyla bütün İl Çevre ve Orman Müdürlüklerinin Bakanlığımız talimatları doğrultusunda hareket etmeleri ve bu çerçevede MÇK Kararları alınırken bu hususlara dikkat edilmesi ve Mahalli Çevre Kurullarınca karara bağlanan yıllık yakıt programları ile ilgili alınan MÇK Kararlarının Bakanlığa düzenli olarak gönderilmesi gerekmektedir.

Ayrıca, kirlilik derecelendirilmesi yapılmış olan il ve ilçelerin dışında kalan köy ve belde yerleşim yerlerinde de topografik yapı, meteorolojik şartlar, yerleşim alanlarının il ve ilçe merkezlerine uzaklığı ve denetimin sağlanması hususu da dikkate alınarak İl Mahalli Çevre Kurulu Kararları doğrultusunda belirlenen kömürler kullanılabilir.

 

Diğer taraftan, fakir ailelere kömür yardımı yapılmasına ilişkin 30 Aralık 2007 tarihli ve 26742 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 2007/13048 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı çerçevesinde İl Mahalli Çevre Kurullarınca, kömürler vatandaşa dağıtılırken; hava kirliliği ile mücadelede başarı ve uygulamada birlikteliğin sağlanması amacıyla başta il ve ilçelerin kirlilik derecelerine göre özellikleri belirlenmiş kalitedeki kömürlerin dağıtılması, Isınmadan Kaynaklanan Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliği’nde belirlenen hususlara uyulması gerekmektedir.

 

Isınmada kullanacak yakıtların yanma verimini arttırmak ve buna paralel olarak yakıt tüketimi ve bacadan atılan kirletici emisyonlarının azaltımını sağlamak için kış gelmeden önce soba ve kalorifer kazanları ile bacalarının periyodik temizlenmesi, kalorifer tesisatlarının izole edilerek ısı kayıplarının önlenmesi, tüm ısıtma tesisatının bakımı ve temizliğinin gereği gibi yapılması, kazan dairelerinin yeterince havalandırılması ve işletme talimatlarına uygun olarak işletilmesi, soba ve kalorifer kazanlarında kabul edilen standartlara uygunluğun aranması, kalorifer kazanlarının tekniğine uygun yakılması, kazan bakımı işlerinde çalışacaklar için “Yetkili Kalorifer Ateşçisi Kursları” düzenlenmesinin sağlanması için il çevre ve orman müdürlükleri, Belediyeler ve Gönüllü Kuruluşların işbirliği ile eğitim programları düzenlenmesi ve halkın bilgilendirilmesinin sağlanması önem arz etmektedir.

 

I-Yakıtlar:

 

Isınma amaçlı kullanılan ithal ve yerli katı yakıtlar  (kömür, briket kömür, prina briketi vb.) için katı yakıt satıcısı kayıt belgesi, uygunluk izin belgesi, satış izin belgesi, analiz, yükümlülükler, ihalelere katılım, denetim ve uygulanacak müeyyideler aşağıda belirtilen çerçevede yapılacaktır.

 

Katı yakıt satıcısı kayıt belgesi:

 

1-Katı yakıt satıcısı kayıt belgesi, satıcılara (bayi ve mahrukatçılar) ve ilde kendi adına satış yapmak isteyen ithalatçı ve üreticiye verilir. Katı yakıt satıcısı kayıt belgesi almak isteyenler;

 

– Katı yakıt satışı ile ilgili İşyeri Açma Ruhsatı,

– Oda Sicil Kaydı (Mahrukatçılar Odasına veya Sanayi ve Ticaret Odasına veya ilgili

Esnaf Odasına kayıtlı olduğuna dair belge),

– İmza Sirküleri (noter onaylı)

– Taahhütname (İl çevre ve orman müdürlüğünün talebine bağlı)

 

ile il çevre ve orman müdürlüğüne müracaat ederler ve il çevre ve orman müdürlüğünce katı yakıt satıcısı kayıt belgesi (EK–III) düzenlenir. Katı yakıt satıcısı kayıt belgesi bir işyeri için geçerlidir. Aynı ithalatçı/üretici/satıcının birden fazla işyeri var ise her bir işyeri için katı yakıt satıcısı kayıt belgesi numarası aynı kalmak üzere ayrı bir katı yakıt satıcısı kayıt belgesi düzenlenir. Ayrıca, katı yakıt satıcı kayıt belgesinin yanı sıra satıcılara EK-IV tablosu da verilir.

 

2- Katı yakıt satıcısı kayıt belgesi, alınan il sınırları içerisinde geçerlidir. Katı yakıt satıcısı kayıt belgesi almayan ithalatçı/üretici (kendi adına katı yakıt satmak isterlerse) ve satıcılar katı yakıt satışı yapamazlar.

 

3-Katı yakıt satıcısı kayıt belgesi’nin düzenlenmesine esas bilgi ve belgeler daha önceki dönemlerde katı yakıt satışı yapılan ilin il çevre ve orman müdürlüğüne verilmiş ve geçerliliğini koruyor ise yeniden istenmez. Mevcut bilgi ve belgeler dikkate alınarak katı yakıt satıcısı kayıt belgesi düzenlenir. Ancak, mevcut bilgi ve belgelerde değişiklik veya eksiklik olması durumunda eksikliklerin tamamlanarak il çevre ve orman müdürlüğüne verildikten sonra katı yakıt satıcısı kayıt belgesi düzenlenir.

 

4-İthalatçı/üretici/satıcının il çevre ve orman müdürlüklerine vermiş oldukları her türlü belgelerin fotokopileri kendileri (ithalatçı/üretici/satıcı) tarafından imzalanıp kaşelenmesi halinde, (imza sirküleri hariç) noter onayı aranmaz.

 

5-İthalatçı/üretici/satıcının katı yakıt satıcısı kayıt belgesi’nin kayıp olması, adres ve firma isim değişiklikleri halinde bir ay içerisinde il çevre ve orman müdürlüğüne müracaat ederek aynı katı yakıt satıcısı kayıt belgesi numarasıyla yeni katı yakıt satıcısı kayıt belgesi almak zorundadır.

 

Uygunluk izin belgesi:

 

Uygunluk izin belgesi yerli kömürler için düzenlenir. Ocaktan üretilerek satışa sunulacak hale getirilmiş ve miktarı belirlenmiş katı yakıt üreticisi, yakıtın çıkarıldığı ilin il çevre ve orman müdürlüğüne başvurur. İl çevre ve orman müdürlüğünce TS 5125, TS 4744 ve TS 2390 sayılı standartların belirlediği şekilde numune alınarak/aldırılarak, IKHKK Yönetmeliği’nin 26 ncı maddesi kapsamında belirtilen laboratuarlarda analiz yaptırılır. Analiz sonuçları, IKHKK Yönetmeliğinde belirtilen sınırları sağlaması halinde, ekte örneği verilen uygunluk izin belgesi (EK–V) üreticiye verilir.

 

Satış izin belgesi:

 

İthalatçı/üretici, katı yakıta ait kontrol belgesi/uygunluk izin belgesi (ithalatçı/üretici tarafından fotokopisi tasdik edilmiş) ve katı yakıt satıcısı kayıt belgesi almış satıcıların listesinin (katı yakıt satıcısı kayıt belge nosu, satıcı adı ve adresi) yer aldığı bir dilekçe ile il çevre ve orman müdürlüğüne başvurur. Söz konusu başvuru, il çevre ve orman müdürlüğünce inceledikten sonra, uygun bulunması halinde, il çevre ve orman müdürlüğünce bir örneği ekte verilen (EK-VI) “satış izin belgesiithalatçı/üreticiye verilir. Ayrıca, satış izin belgesinin yanı sıra üretici/ithalatçıya EK-VII tablosu da verilir.

 

Analiz:

 

Katı yakıtın bulunduğu mekândan (depodan, işyerinden, araçtan vb.) TS 5125, TS 4744 ve TS 2390 sayılı standartların belirlediği şekilde numunelerin alınması ve IKHKK Yönetmeliğinin 26 ncı maddesinde belirtilen laboratuarlarda analizinin yaptırılması gerekmektedir. Uygunluk izin belgesi alınması sırasında numunenin analiz ve gönderme (kargo, posta vb.) ücreti, üretici tarafından ödenir. Denetim sırasında ise analiz ve gönderme (kargo, posta vb.) ücreti, ithalatçı/üretici/satıcı tarafından ödenir.

 

Yükümlülükler:

 

1-İthalatçı/üretici, satış izin belgesi’nin birer kopyasını (ithalatçı/üretici tarafından fotokopisi onaylı) katı yakıt satıcısı kayıt belgesi’ne sahip satıcılara vermek zorundadır.

 

2-İthalatçı/üretici, katı yakıtın satılacağı ilin il çevre ve orman müdürlüğünden katı yakıt satıcısı kayıt belgesi almayan satıcılara katı yakıt veremez.

 

3-İthalatçı/üretici/satıcı, satışa sunulan katı yakıtı başka katı yakıtlarla karıştıramaz.

 

4-İthalatçı/üretici, satıcılardan yakıtın niteliklerini koruyacaklarına, IKHKK Yönetmeliğinde ve genelgelerde yazılı hususlara uyacaklarına, IKHKK Yönetmeliğinde belirlenen özelliklere sahip olmayan katı yakıtın satışı ve kullanımının durdurulacağı, tüketicinin uğrayacağı zararların karşılanması gibi hususları içeren taahhütname alabilir veya sözleşme yapabilirler.

 

5-İthalatçı/üretici/satıcı, katı yakıtların taşınması sırasında, katı yakıta ait satış izin belgesi’ni (ithalatçı/üretici tarafından fotokopisi onaylı) araçta bulundurmak ve denetimler esnasında yetkililere ibraz etmek zorundadırlar.

 

6-İthalatçı/üretici, EK-VII’de yer alan bilgileri 3 aylık dönemler (ocak-mart, nisan-haziran,  temmuz-eylül ve ekim-aralık) halinde,  satıcılar ise EK-IV’da yer alan bilgileri 6 aylık dönemler (ocak-haziran ve temmuz-aralık) halinde il çevre ve orman müdürlüğüne bildirmek zorundadırlar.

 

7-İl çevre ve orman müdürlükleri, envanter oluşturulması amacıyla ithalatçı/üretici/satıcı tarafından bildirilen (EK-IV ve EK- VII) katı yakıt (kömürler, briket kömürleri, biyokütle vb.) ile ilgili bilgileri, Bakanlığımız www.cevreorman.gov.tr web sitesinde yer alan kömür bilgileri Excell tablosuna işlenmek suretiyle isinmasubesi@gmail.com elektronik posta adresine Nisan ayının sonuna kadar Bakanlığımıza bildirmeleri gerekmektedir.

 

İhalelere katılım:

 

İhalenin yapılacağı ilde katı yakıt satıcısı kayıt belgesi almamış olan ithalatçı/üretici/satıcı, katı yakıt ihalesine katılmak istedikleri zaman, ithalatçılar için ithalatçı kayıt belgesi (ithalatçı tarafından fotokopisi onaylı), üreticiler için uygunluk izin belgesi (üretici tarafından fotokopisi onaylı) ve satıcılar için ise herhangi bir ilde alınmış katı yakıt satıcısı kayıt belgesi (satıcı tarafından fotokopisi onaylı) ile ihalelere katılabilirler. İhaleyi kazanan ithalatçı/üretici/satıcı, katı yakıta ilişkin (kontrol belgesi/uygunluk izin belgesi, miktar vb.) bilgi ve belgeleri il çevre ve orman müdürlüğüne vermek zorundadırlar.

 

Denetim:

 

1-Bakanlığımızın 29/06/2006 tarih ve B.18.0.ÇYG.0.02.00.02/7530 sayılı Yetki Devri Genelgesi (2006/19) kapsamında; yetki devri yapılmış Büyükşehir, merkez ilçe, il ve ilçe belediyeleri kendi sınırları içinde satışa sunulan katı yakıtların denetimi ve idari yaptırım kararını verebilme yetkisine sahiptir ve yetki devri yapılmış olan belediyeler ile il çevre orman müdürlükleri arasında gerekli işbirliği sağlanmalıdır. Yetki devri yapılmış olan belediyeler satış izin belgesi düzenleyemezler ve denetim sırasında ithalatçı/üretici/satıcıdan bu genelgede belirtilen bilgi ve belge dışında her hangi bir bilgi ve belge isteyemezler.

 

2- Belediyeler tarafından satışa sunulan katı yakıtların denetimi il çevre ve orman müdürlüğünce yapılır ve gerekli idari yaptırım kararı uygulanır.

 

3-İdari yaptırım kararları uygulanmasına esas teşkil eden tutanaklar, Çevre Kanununa Göre Verilecek İdarî Para Cezalarında İhlalin Tespiti Ve Ceza Verilmesi İle Tahsili Hakkında Yönetmelik’te belirtilen tutanaklar kullanılır.

 

4-Tutanaklarda, denetime konu katı yakıtın miktarı, ilgili belgelerinin (katı yakıt satıcısı kayıt belgesi/kontrol belgesi/uygunluk izin belgesi/satış izin belgesi) tarih ve sayılarına mutlaka yer verilmesi gerekmektedir.

 

Uygulanacak müeyyideler:

 

1-Her bir kontrol belgesi/uygunluk izin belgesi kapsamında ithal edilen/üretilen ve ilde satışa sunulan katı yakıt ile ilgili gerekli bilgi ve belgeleri İl Çevre ve Orman Müdürlüğüne bildirmeyen; yanlış, yanıltıcı ve yanlış belge düzenleyen ve katı yakıt satıcısı kayıt belgesi almamış olan satıcılara katı yakıt teslim eden ithalatçı/üretici/satıcıya 2872 sayılı Çevre Kanununun 12 nci, 20 nci (g) ve 26 ncı maddeleri hükümleri uygulanır.

 

2-Analize gönderilen birinci numunenin analiz sonucunun uygun çıkmaması durumunda katı yakıtın satışı durdurulur ve miktarı tespit edilir. İthalatçı/üretici/satıcılardan birisi tarafından şahit numunenin analizi istenildiği takdirde, şahit numunenin analizi yaptırılır. Şahit numune analizinin olumlu çıkması halinde katı yakıtın satışına devam edilir.

 

3- Katı yakıtın şahit numunesinin olumsuz çıkması halinde Çevre Kanunu’nun 15 inci ve Ek 6 ncı maddeleri gereğince numunenin temsil ettiği katı yakıtın miktarı tespit edilerek satışı durdurulur ve satış izin belgesi o ilde iptal edilir. Katı yakıt ithalatçı/üretici tarafından toplatılır ve sadece sanayi amaçlı kullanılır. Bu işlemler, il çevre ve orman müdürlüğünün gözetiminde yapılır. Ayrıca ithal yakıt için ilgili Genelge ve Dış Ticarette Standardizasyon Tebliği gereğince işlem yapılır.

 

4- Yerli/ithal yakıta ilişkin olarak Mahkemelerde açılacak tespit davaları veya Bakanlık/il çevre ve orman müdürlüğünün gerekli görmesi dışında yeni numune alınmayacaktır.

 

II- Motorlu taşıtlar:

 

Motorlu taşıtlarla ilgili hususlarda Bakanlığımızca yayınlanan 08.07.2005 tarih ve 25869 sayılı Trafikte Seyreden Motorlu Kara Taşıtlarından Kaynaklanan Egzoz Gazı Emisyonlarının Kontrolüne Dair Yönetmelik ile 31 Aralık 2007 tarih ve 21376 sayılı 2008/1 Genelgesinde belirtilen hususlara uyulması gerekmektedir.

 

III- Sanayi tesisleri:

 

Endüstriyel Tesislerle ilgili hususlarda Bakanlığımızca yayınlanan 22 Temmuz 2006 Tarih ve 26236 sayılı Endüstri Tesislerinden Kaynaklanan Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliği ile 18 Temmuz 2007 Tarihli 2007/7 Genelgesinde belirtilen hususlara uyulması gerekmektedir.

 

IV-Halkın bilgilendirilmesi:

 

1-Hava kirliğinin yoğun olduğu günlerde alması gereken önlemler konusunda gerekli hassasiyeti göstermesi için Halkın bilinçlendirilmesi ve bilgilendirilmesi,

 

2-Halkın duyarlılığının arttırılması için hava kirliliği ölçüm sonuçlarının günlük olarak halka duyurulması,

 

3-Hava kirliliğinin yoğun olduğu günlerde öğrencilerin açık alanda tören yapmalarının önlenmesi,

 

4-Hava kirliliği ile ilgili eğitici programların düzenlenmesi,

 

5-Tüketicilerin yönetmelik ve bu genelgede belirtilen özelliklerdeki yakıtları kullanmaları,

 

6-Başta resmi bina ve okullar olmak üzere yeni bina yapımında ısı yalıtım projelerinin uygulanması,

 

7-Özellikle kış gelmeden önce binalarda ısı kaçağı olan noktalarda ( pencere ve dış kapılarda) alınacak önlemlerle ilgili olarak halkın bilinçlendirilmesi, camların çift camlı olmasının yakıt tüketimindeki faydaların halka anlatılması ve binalarda özellikle dıştan yalıtım yapıldığında yakıt tüketiminde ne kadar azalma olacağı konusunda bilgilendirilmesi,

 

8-Okullarda ve resmi binalarda değiştirilmesi gereken pencerelerin ısı camlı pencere kullanılacak şekilde değiştirilmesi ve kaloriferli okullarda radyatörlerde termostatlı vana kullanılması,

 

9-Okullarda ve resmi binalarda giriş kapısının kendiliğinden kapanabilir ve hava sızdırmaz yapılması, önem arz etmektedir.

 

V-Yetki devri:

 

Bakanlığımız Genelgesinin (2006/19) ekindeki Ek’li listede yer alan ve yetki devri yapılmış belediyelerin yetkisini kaybetmesi veya gerekli şartları sağlayıp çevre denetim birimini kuran yeni belediyelere satışa sunulan katı yakıtların denetimi ve idari yaptırım kararı verme yetki devrinin yapılmasına ilişkin bilgiler İl Çevre ve Orman Müdürlüğünüzce Bakanlığımıza ivedi olarak bildirilmesi halinde ilgili Kanun, Yönetmelik ve Genelge (2006/19) kapsamında yetki devri iptali veya yeni yetki devri yapılması hususu değerlendirilecektir.

 

VIYürürlükten kaldırılan düzenlemeler:

 

1-Bakanlığın 25/07/2007 tarihli ve B.18.0.ÇYG.0.02.02–010.06–12419 sayılı Hava Kirliliğinin Kontrolü (2007/8) Genelgesi yürürlükten kaldırılmıştır

 

2-Bakanlığın 21/01/2008 tarihli ve B.18.0.ÇYD.0.02.00.05/1054 (2008/2) sayılı Genelgenin 1 inci maddesinin (i)  bendinde belirtilen Satış İzin Belgesi Takip Formunun istenmesi hususu ve 11 inci maddesinin (d) fıkrası yürürlükten kaldırılmıştır.

 

Bu çerçevede, bu genelgede belirtilen konulara önem verilerek hava kirliliği ile ilgili ciddi mücadele verilmesi, uygulanması, gerekli denetimlerin yapılması ve Belediye Başkanlıklarına, Kaymakamlıklara ve diğer ilgili kurum/kuruluş/birimlere duyurulmasının sağlanması ve her kurum/kuruluş/birimin kendine düşen görevleri yerine getirmeleri hususunda bilgilerinizi ve gereğini arz ve rica ederim.

 

 

Prof. Dr. Veysel EROĞLU

Bakan

EKLER:

EK-I:Sınır Değerlerinin Aşıldığı İl/İlçeler

EK-II:Sınır Değerlerinin Aşılmadığı İl/İlçeler

EK-III:Uygunluk İzin Belgesi Örneği

EK-IV:Satış İzin Belgesi Örneği

EK-V: Katı Yakıt Satıcısı Kayıt Belgesi Örneği

EK-VI: Satıcılar İçin Teslim Edilen Katı Yakıt Bildirim Tablosu Örneği

EK-VII: İthalatçı/Üretici İçin Teslim Edilen Katı Yakıt Bildirim Tablosu Örneği

 

 

DAĞITIM:

Gereği için                                                    Bilgi için

-İl Çevre ve Orman Müdürlüklerine              -Başbakanlık

-İçişleri Bakanlığına

-Sağlık Bakanlığına

-Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığına

 

 

 

 

 

 

 

EK-I

 

 

2008-2009 KIŞ SEZONU İÇİN

I. GRUP KİRLİ İLLER VE BU İLLERE BAĞLI İLÇELERİN KİRLİLİK DERECELERİ

 

İLİN ADI

Merkez ve Merkez İlçeler Kirlilik Grubu

 

I. Grup Kirli İlçeler

 

II. Grup İlçeler

ADIYAMAN

I

  Tüm İlçeler
AFYONKARAHISAR

I

  Tüm İlçeler
AĞRI

I

  Tüm İlçeler
AKSARAY

I

  Tüm İlçeler
ANTALYA

I

Tüm İlçeler  
AMASYA

I

  Tüm İlçeler
ANKARA

I

Tüm İlçeler  
BALIKESİR

I

Bandırma Diğer İlçeler
BATMAN

I

  Tüm İlçeler
BİLECİK

I

Bozöyük Diğer İlçeler
BİNGÖL

I

  Tüm İlçeler
BİTLİS

I

  Tüm İlçeler
BOLU

I

  Tüm İlçeler
BURDUR

I

Tüm İlçeler  
BURSA

I

Diğer İlçeler Orhaneli, Keleş, Harmancık, Büyükorhon, Yenişehir
ÇANAKKALE

I

Biga, Çan, Gelibolu Diğer İlçeler
ÇANKIRI

I

  Tüm İlçeler
ÇORUM

I

  Tüm İlçeler
DENİZLİ

I

  Tüm İlçeler
DİYARBAKIR

I

Tüm Merkez İlçeler Diğer İlçeler
DÜZCE

I

Cumayeri, Çilimli, Gölyaka, Gümüşova, Kaynaşlı Akçakoca, Yığılca
ELAZIĞ

I

  Tüm İlçeler
EDİRNE

I

  Tüm İlçeler
ERZURUM

I

Tüm Merkez İlçeler, Aşkale, Aziziye(Ilıca), Pasinler Diğer İlçeler

 

GAZİANTEP

I

Tüm Merkez İlçeler, Şahinbey,Araban, Karkamış, Nizip, Şehitkamil, Oğuzeli, Yavuzeli Diğer İlçeler
HAKKARİ

I

Tüm İlçeler  
ISPARTA

I

  Tüm İlçeler
İSTANBUL

I

Tüm Merkez İlçeler ve Diğer İlçeler  
İZMİR

I

Merkez ve Tüm İlçeler  
KARABÜK

I

Safranbolu Diğer İlçeler

EK-I (devam)

 

2008-2009 KIŞ SEZONU İÇİN

I. GRUP KİRLİ İLLER VE BU İLLERE BAĞLI İLÇELERİN KİRLİLİK DERECELERİ

İLİN ADI

 

 

 

Merkez ve Merkez İlçeler Kirlilik Grubu

 

I. Grup Kirli İlçeler

 

II. Grup İlçeler

KARS

I

Kağızman, Sarıkamış, Selim, Susuz Diğer İlçeler
KAYSERİ

I

Tüm Merkez İlçeler, Bünyan, Özvatan, Tomarza Diğer İlçeler
KIRIKKALE

I

  Tüm İlçeler
KIRKLARELİ

I

Lüleburgaz Diğer İlçeler
KIRŞEHİR

I

Akçakent, Boztepe, Kaman, Akpınar, Mucur, Çicekdağı  
KOCAELİ

I

Tüm İlçeler  
KONYA

I

Tüm Merkez İlçeler(Meram, Selçuklu, karatay), Akşehir, Beyşehir, Çumra, Ereğli, Ilgın, Seydişehir Diğer İlçeler
KÜTAHYA

I

Emet, Gediz, Tavşanlı Diğer İlçeler
MALATYA

I

Battalgazi, Yeşilyurt Diğer İlçeler
MANİSA

I

Ahmetli, Akhisar, Gölmarmara, Kırkağaç, Salihli, Saruhanlı, Soma, Turgutlu Diğer İlçeler
MARDİN

I

Kızıltepe, Midyat, Nusaybin Diğer İlçeler
K.MARAŞ

I

Afşin, Elbistan Diğer İlçeler
NİĞDE

I

  Tüm  İlçeler
ORDU

I

Fatsa, Ünye Diğer İlçeler
RİZE

I

Ardeşen, Çayeli, Fındıklı, Pazar Diğer İlçeler
SAKARYA

I

Akyazı, Hendek, Söğütcü Diğer İlçeler
SAMSUN

I

Tüm Merkez İlçeler, Çarşamba, Tekkeköy Diğer İlçeler
SİİRT

I

  Tüm İlçeler
SİVAS

I

  Tüm İlçeler
ŞIRNAK

I

  Tüm İlçeler
TEKİRDAĞ

I

Çorlu, Çerkezköy,

M. Ereğlisi

Diğer İlçeler
TOKAT

I

Almus, Zile, Erbaa, Niksar, Reşadiye, Turhal Diğer İlçeler
TRABZON

I

Akçaabat Diğer İlçeler
UŞAK

I

  Tüm İlçeler
YALOVA

I

  Tüm İlçeler
YOZGAT

I

Sorgun Diğer İlçeler
ZONGULDAK

I

Tüm İlçeler  
VAN

I

  Tüm İlçeler

EK-II

 

 

2008-2009 KIŞ SEZONU İÇİN

II. GRUP KİRLİ İLLER VE BU İLLERE BAĞLI İLÇELERİN KİRLİLİK DERECELERİ

 

İLİN ADI

Merkez ve Merkez İlçeler

Kirlilik Grubu

I. Grup Kirli İlçeler

II. Grup Kirli İlçeler

ADANA

II

Tüm İlçeler

ARDAHAN

II

  Tüm İlçeler
ARTVİN

II

  Tüm İlçeler
AYDIN

II

  Tüm İlçeler
BARTIN

II

Tüm İlçeler
BAYBURT

II

Tüm İlçeler
ERZİNCAN

II

Tüm İlçeler
ESKİŞEHİR

II

  Tüm İlçeler
GİRESUN

II

Tüm İlçeler
GÜMÜŞHANE

II

  Tüm İlçeler
HATAY

II

İskenderun, Dörtyol

Diğer İlçeler
IĞDIR

II

  Tüm İlçeler
İÇEL

II

Tüm İlçeler
KASTAMONU

II

Tüm İlçeler
KARAMAN

II

Tüm İlçeler
KİLİS

II

Tüm İlçeler
MUĞLA

II

Yatağan

Diğer İlçeler
MUŞ

II

Tüm İlçeler
NEVŞEHİR

II

Tüm İlçeler
OSMANİYE

II

Tüm İlçeler
SİNOP

II

  Tüm İlçeler
TUNCELİ

II

Tüm İlçeler
Ş.URFA

II

Tüm İlçeler

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                     EK-III

  

 

T.C.                                                                          

………………..VALİLİĞİ

İl Çevre ve Orman Müdürlüğü

 

Tarih              :                                                                                                                                                      

Belge No        : ( İl Trafik Kodu.KYS.Sıra no)

                          ( Örnek: 06.KYS.001)

                          

 

 

KATI YAKIT SATICISI KAYIT BELGESİ

 

Firma Adı             :

Adresi                   :

 

 

Yukarıda adı ve açık adresi belirtilen şahıs/firma/şirket,  ilimizde ısınma maksatlı katı yakıt satıcısı olarak kayıtlıdır.

Yetkili

İmza

Mühür

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

EK-IV

……VALİLİĞİ

İl Çevre ve Orman Müdürlüğüne

 Valiliğinizce, firmamız adına düzenlenmiş olan ……tarih ve ..………………..numaralı  “Katı Yakıt Satıcısı Kayıt Belgesi” çerçevesinde 6 aylık (ocak-haziran ve temmuz-aralık)  döneminde  ısınma maksatlı olarak satışa sunulan  yakıtlara ait bilgiler aşağıda yer almaktadır.

 

İthalatçı/Üretici Firma Adı

Kontrol Belgesi

Tarih ve Numarası

Uygunluk İzin Belgesi Tarih ve Numarası

Teslim Alınan Yakıt Miktarı

(ton)

Dönem İçerisinde Satılan Yakıt Miktarı (ton)

Satılmayan (Stok)

Yakıt Miktarı (ton)

           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           
           

 

Satıcı Firma adı

Firma yetkilisi

İmza

 

 

EK-V

T.C.

………………..……VALİLİĞİ

(İl Çevre ve Orman Müdürlüğü)

SAYI  :B.18.4.İÇO.………………-135.99-                                   Tarih:…../…../2008

KONU: Uygunluk İzin Belgesi

 

 

……………………………….

 

 

İlgi:……………..tarih ve ………………..…sayılı yazınız.

 

İlgi yazınız ekindeki Analiz Belgesi, İl Çevre ve Orman Müdürlüğümüzce incelenmiştir. Bu analiz belgesinde belirtilen katı yakıtın ısınma amacıyla Isınmadan Kaynaklanan Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliği’nin 28 inci maddesine göre aşağıda belirtilen yerlerde kullanılması İl Çevre ve Orman Müdürlüğümüzce uygun görülmüş olup, …… ton yakıt için iş bu Uygunluk İzin Belgesi düzenlenmiştir.

 

Kullanım yeri: I.Grup İl ve İlçeler/II. Grup İl ve İlçeler/Köy ve beldelerde

 

Yakıt

 Özellikleri

Yönetmelik (Tablo…..)

Sınır Değerleri

Uygunluk İzin Belgesi Verilen Yakıtın

Analiz Sonuçları

Toplam Kükürt

(kuru bazda)

max.  
Alt Isıl Değer

(orijinalde)

min Kcal/kg (-200 tolerans)  
Toplam Nem

(satışa sunulan)

max.  
Kül

(kuru bazda)

max.  
Boyut * 18-150 mm(18 mmaltı max. %10 tolerans,150 mmüstü  max.% 10 tolerans)  

*Mekanik beslemeli yakma tesisleri için kömür boyutu 10-18 mmolabilir.

 

 

 

İl Çevre ve Orman Müdürü

Adı Soyadı

Mühür ve İmza

                                                                                                                                             EK-VI

T.C.

………………..……VALİLİĞİ

(İl Çevre ve Orman Müdürlüğü)

 

SAYI  :B.18.4.İÇO.…………………-135.99-                               Tarih:…../…../2008

KONU: Satış İzin Belgesi

 

 

 

……………….

 

 

 

 

 

İlgi:……………..tarihli ve ………………..…sayılı yazınız.

 

İlgi yazınız ve ekinde bir kopyası verilen ……………..tarihli ve ……………….…….sayılı Kontrol Belgesi/Uygunluk İzin Belgesi kapsamındaki katı yakıtın ilimizde katı yakıt satıcısı kayıt belgesi’ne sahip satıcılar aracılığıyla satılması hususu İl Çevre ve Orman Müdürlüğümüzce incelenmiştir.

Söz konusu katı yakıtın aşağıda belirtilen veya ekte verilen  katı yakıt satıcısı kayıt belgesi’ne sahip satıcılar aracılğıyla satılması İl Çevre ve Orman Müdürlüğümüzce uygun görülmüş olup, iş bu belge Satış İzin Belgesi olarak düzenlenmiştir.

Bilgilerinizi ve gereğini rica ederim.

 

Yetkili

İmza

 

EKLER

EK-I: Katı yakıt satıcısı kayıt belgesine sahip satıcılar listesi

EK-II İthalatçı/üretici tarafından doldurulması gereken EK-VII Tablosu

 


EK-VII

……VALİLİĞİ

İl Çevre ve Orman Müdürlüğüne

 Şahsım/şirketimiz/firmamız adına düzenlenmiş olan ………tarih ve ………………..numaralı  İthalatçı Kayıt Belgesi/Uygunluk İzin Belgesi çerçevesinde 3 aylık (ocak-mart, nisan-haziran, temmuz-eylül ve ekim-aralık) dönemde ısınma maksatlı olarak ilinizde dağıtımı yapılan yakıtlara ait bilgiler aşağıda yer almaktadır.

 

Katı Yakıt Satıcısı Kayıt Belgesine

Sahip İthalatçı/Üretici/Satıcı Adı

Katı Yakıt Satıcısı Kayıt Belgesi

Dönem içerisinde

Teslim Edilen Yakıt  Miktarı

(Ton)

Dönem İçerisinde İade Alınan Yakıt Miktarı

( ton)

Tarih Numarası
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         

Firma adı

Firma yetkilisi

İmza

[Facebook] [Twitter] [Windows Live] [Yahoo!] [Email]

Posted in Hukuk0 Comments

Çevrenin Korunması Yönünden Kontrol Altında Tutulan Yakıtlara İlişkin Tebliğ

Çevrenin Korunması Yönünden Kontrol Altında

Tutulan Yakıtlara İlişkin Tebliğ

(Dış Ticarette Standardizasyon: 2006/7)

Madde 1 – 7/9/2005 tarihli 2005/9454 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe  giren Dış Ticarette Teknik Düzenlemeler ve Standardizasyon Rejimi Kararı” nın 4 üncü maddesinin (d) ve (g) bentlerine istinaden, Ek I sayılı listelerde yer alan yakıtların ithalatında, bu yakıtların çevrenin korunması yönünden uygunluğu Kontrol Belgesi ile belgelenir. Bu belge, (Ek I) sayılı listede yer alan yakıtların Serbest Dolaşıma Giriş Rejimi, Dahilde İşleme Rejimi, Gümrük Kontrolü Altında İşleme Rejimi ve Geçici İthalat Rejimi ile öngörülen amaçlar doğrultusunda eşyanın ilgilisine teslimi sırasında; ilgili gümrük idaresince aranır.

Madde 2 – Bu Tebliğ kapsamında ithal edilecek yakıtlar için alınan tüm Kontrol Belgelerinde geçerli olmak üzere; Ticaret Sicil Gazetesi, Vergi Levhası, İmza Sirküleri, Taahhütname ve Çevre ve Orman Bakanlığınca istenecek diğer bilgi ve belgelerle birlikte Çevre ve Orman Bakanlığına müracaatları üzerine kendilerine Bakanlıkça “Çevrenin Korunması Açısından Kontrol Altında Tutulan Yakıt İthalatçısı Kayıt Belgesi” ve numarası  verilir.

Madde 3 – (Ek I) sayılı listede yer alan yakıtların ithalatında Kontrol Belgesi alınabilmesi için;

a)  Kontrol Belgesi formu (Ek II) (2 nüsha),

b) Biri asıl olmak üzere 2 nüsha proforma fatura ve tercümesi (Ek I sayılı listede yer alan yakıtlar için Çevre ve Orman Bakanlığı’nca istenen parametrelerin proforma faturada yer alması gerekmektedir.),

ile Çevre ve Orman Bakanlığınca istenecek diğer bilgi ve belgelerle birlikte malların ihracatçı ülkeden çıkış işlemleri tamamlanmadan önce anılan Bakanlığa başvurulur.

Madde 4 –Ek I sayılı listede yer alan yakıtlar için yakıt menşei veya ihracatçı ülkede yüklenirken her parti için uluslararası standartlara göre analiz yaptırılır ve analizi yapan kurum tarafından onaylı analiz belgesinin aslı ve tercümesi yakıt gümrükten çekilmeden önce yakıtın boşaltılacağı Gümrük İdaresinin bulunduğu ilin İl Çevre ve Orman Müdürlüğüne verilir. Analiz sonuçlarına göre ilgili İl Çevre ve Orman Müdürlüğünden uygun görüş alınmadan ithale konu yakıt boşaltılamaz ve analiz sonuçları uygun olmayan yakıtlar ithalatçı firma tarafından menşei ülkeye veya yüklemenin yapıldığı ülkeye iade edilir.

Madde 5 – Çevre ve Orman Bakanlığı, gerekli gördüğü takdirde, eşyanın ilgilisine teslimi öncesinde uluslararası gözetim şirketi veya resmi kuruluşlardan denetim isteyebilir.

Madde 6 – Aşağıda belirtilen durumlarda;

a) Laboratuarlarda araştırma ve analizlerde kullanılmak amacıyla, (Ek I) sayılı listede yer alan 27.01 G.T.İ.P.’li yakıtların (100 kg’a kadar) ithalatında, her ithalat işleminden önce her bir madde için ekli taahhütnamenin (Ek III),

b) Filtrasyon amacıyla kullanılmak üzere (Ek I) sayılı listede yer alan 2701.11.10.00.00 ve 2701.11.90.00.00 G.T.İ.P.’li antrasitlerin ithalatında, her ithalat işleminden önce her bir madde için ekli taahhütnamenin (Ek IV)

ilgili gümrük idaresine verilmesi halinde, eşyanın ilgilisine teslimi sırasında Kontrol Belgesi aranmaz.

Bu taahhütnamelere münhasıran, ilgili gümrük idareleri ekli cetveli (Ek V) düzenleyerek, aylık olarak Çevre ve Orman Bakanlığına (Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü) gönderir.

Madde 7 –Kontrol Belgesi’ düzenlendiği takvim yılı içerisinde geçerlidir, bu süre uzatılamaz.

Kontrol Belgesi’ndeki süre dışındaki diğer değişiklikler, ancak Çevre ve Orman Bakanlığı tarafından yapılabilir.

Madde 8- (Ek I) sayılı listede yer alan yakıtların ithalatı için Kontrol Belgesi alınması durumunda ithalatçılar;

a)  Kontrol Belgesi geçerlilik süresi içerisinde Kontrol Belgesi kapsamı yakıtların tamamının veya bir kısmının ithalatının gerçekleştirilmesi halinde, gümrük giriş beyannamesi ve ihracatçı tarafından verilen faturanın  ilgili gümrük idaresince onaylanmış bir nüshası ile Çevre ve Orman Bakanlığınca düzenlenen Kontrol Belgesinin ve Bakanlık Uygunluk yazısının asıllarını, Kontrol Belgesinin geçerlilik süresi bitiminden itibaren en geç 30 gün içerisinde,

b)Kontrol Belgesi geçerlilik süresi içerisinde Kontrol Belgesi kapsamı yakıtın ithalatının hiç gerçekleştirilememesi halinde Kontrol Belgesi, Bakanlık Uygunluk Yazısı ve Proforma Faturanın asıllarını,  Kontrol Belgesinin geçerlilik süresi bitiminden itibaren en geç 30 gün içerisinde,

c)  İthalatı gerçekleştirilen (Ek I) sayılı liste kapsamı yakıtların fabrikalara teslim edildiğini belirten teslim tesellüm belgesini (kendi ihtiyaçları için getirenler hariç), Kontrol Belgesinin geçerlilik süresi bitiminden itibaren en geç 90 gün içerisinde,

Çevre ve Orman Bakanlığına göndermekle yükümlüdürler.

Madde 9 – Sanayiciler ve sanayici adına ithalat yapan firmalar, bu Tebliğ hükümlerine ve bu Tebliğ gereğince alınan taahhütnamelere aykırı fiillerden müteselsilen sorumludurlar.

Madde 10 – Bu Tebliğde yer alan hususlarla ilgili olarak, uygulamaya yönelik önlemleri almaya ve gerekli düzenlemeleri yapmaya Dış Ticaret Müsteşarlığı (Dış Ticarette Standardizasyon Genel Müdürlüğü) yetkilidir.

Madde 11 – Bu Tebliğde yer almayan hususlarda, diğer ilgili mevzuat hükümleri uygulanır.

Madde 12 – 31/12/2004 tarihli ve 25687 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevrenin Korunması Yönünden Kontrol Altında Tutulan Yakıt ve Atıklara İlişkin Dış Ticarette Standardizasyon (2005/3 ) sayılı Tebliğ yürürlükten kaldırılmıştır.

Dış Ticarette Standardizasyon (2005/3) sayılı Tebliğ kapsamında alınmış bulunan Kontrol Belgeleri, alındıkları tarihten itibaren, mezkûr Tebliğ’de belirlenen süre kadar geçerlidir. 1/2/1996 tarihinden önce alınan Kontrol Belgelerinin süresi dolduğundan, gümrük idarelerince bu belgelere istinaden işlem yapılmaz.

Geçici Madde 1 – Bu Tebliğin yürürlüğe girdiği tarihten önce çıkış ülkesinde ihraç amacıyla taşıma belgesi düzenlenmiş veya Gümrük Mevzuatı uyarınca gümrük idarelerine sunulmuş yakıtların ithali, ilgili bulundukları Tebliğ hükümlerine tabidir. Ancak, bu Tebliğin lehteki hükümleri sözkonusu işlemlere uygulanır.

Madde 13- Bu Tebliğ 01/01/2006 tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 14 – Bu Tebliğ hükümlerini Dış Ticaret Müsteşarlığı’nın bağlı olduğu Bakan yürütür.

 

 

 

Ek I

Kontrole Tabi Yakıtlar

 

G.T.İ.P.

Madde İsmi

2701.11.10.00.00 Uçucu madde limiti (kuru halde,serbest mineral madde esasına göre) %10’u geçmeyen antrasitler
2701.11.90.00.00 Diğer antrasitler
2701.12.10.00.00 Kokluk bitümenli taşkömürü
2701.12.90.00.00 Diğer bitümenli taşkömürleri
2701.19.00.00.00 Diğer taşkömürleri
2701.20.00.00.11 Taşkömüründen elde edilen briketler
2701.20.00.00.12 Taşkömüründen elde edilen topaklar
2701.20.00.00.19 Taşkömüründen elde edilen diğer katı yakıtlar
2702.10.00.00.00 Linyit (toz haline getirilmiş olsun olmasın fakat aglomere edilmemiş)
2702.20.00.00.00 Aglomere linyit
2713.11.00.00.00 Kalsine edilmemiş petrol koku
2713.12.00.00.00 Kalsine edilmiş petrol koku

 

 

Ek II

   T.C.

Çevre ve Orman Bakanlığı

                                     Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü

 

     KONTROL BELGESİ

 

 Yakıt İthalatçısı Kayıt Belgesi No:
Kontrol Belge No                          :
Kontrol Belgesi Tarihi                   :

G.T.İ.P.   :

Yakıtın  ismi(1):

Yakıtın miktarı (ton veya metreküp):

İthalatçı firmanın ticaret unvanı, adresi ve telefon no:

İthalatçı firmanın bağlı bulunduğu vergi dairesi :

İthalatçı firmanın vergi sicil numarası :

İhracatçı firmanın ticaret unvanı, adresi :

Yakıtın menşe ülkesi:

Yakıtın yükleneceği ülke:

Transfer yapılacak ülke/ülkeler:

Yakıtın kullanım amacı:

Yakıtın giriş gümrüğü:

Yakıtı kullanacak firmanın/firmaların ticaret unvanı, adresi ve telefon no:

Yakıtın kullanılacağı tesis(ler) / fabrika(lar) adresi, telefon ve faks no (2) :

——————————————————————————

(1) Proforma faturada tek isim altında birden fazla yakıt söz konusu olduğun­da, bunların orijinal isimleri ayrı ayrı belirtilecektir.

(2) Bu kısım, sadece Ek I sayılı listede yer alan 27.01, 27.02, 2713.11.00.00.00 ve 2713.12.00.00.00 G.T.İ.P.’li taşkömürü, linyit ve petrolkoku ithalatında doldurulacaktır.

——————————————————————————

Tarafımızca düzenlenen formdaki bilgilerin doğru ve eksiksiz olduğunu ve ithalatı, Dış Ticarette Standardizasyon (2006/….) sayılı Tebliğ  hükümlerine uygun olarak yapacağımızı taahhüt ederiz.

 

Firma kaşesi

                                              Yetkili Adı ve Soyadı

                                                                                            İmza

——————————————————————————

Dış Ticarette Standardizasyon (2006/   …) sayılı Tebliğ hükümlerine göre yapılan inceleme sonucunda, ilişik onaylı proforma fatura kapsamındaki yakıtın ithali çevrenin korunması yönünden uygun görülmüştür.

 

Bu belge ilgili gümrük idaresine ibraz edilmek üzere düzenlenmiştir.

 

İmza ve mühür

                                                                                                                                                     Tarih

 

Ek I sayılı listede yer alan yakıtlar için yakıt menşei veya ihracatçı ülkede yüklenirken her parti için uluslararası standartlara göre analiz yaptırılır ve analizi yapan kurum tarafından onaylı analiz belgesinin aslı ve tercümesi yakıt gümrükten çekilmeden önce yakıtın boşaltılacağı Gümrük İdaresinin bulunduğu ilin İl Çevre ve Orman Müdürlüğüne verilir. Analiz sonuçlarına göre ilgili İl Çevre ve Orman Müdürlüğünden uygun görüş alınmadan ithale konu yakıt boşaltılamaz ve analiz sonuçları uygun olmayan yakıtlar ithalatçı firma tarafından menşei ülkeye veya yüklemenin yapıldığı ülkeye iade edilir.

 

 

 

Ek III

 

Laboratuvarlarda Araştırma ve Analizlerde Kullanılacak Maddeleri

İthal Edecekler Tarafından Verilecek Taahhütname Örneği

 

 

 

Dış Ticaret Müsteşarlığına

 

Dış Ticarette Standardizasyon (2006/7) sayılı Tebliğin 6 ncı maddesi çerçevesinde, ithal edeceğimiz …………. G.T.İ.P.’li ………… kg/ton/m3 …………….. isimli maddeyi laboratuvarlarda araştırma ve analizlerde kullanılmak üzere ithal edeceğimizi, bu maddeyi belirtilen amaç dışında kullanmayacağımızı, amacı dışında kullanılmak üzere satmayacağımızı, aksine hareket edildiği takdirde ithal konusu malın CIF değerinin % 60’ının, bağlı bulunduğumuz vergi dairesince tarafımıza tebliğ edildiği tarihteki Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası döviz satış kuru üzerinden hesaplanacak TL karşılığını, bütçeye gelir kaydedilmek üzere ödeyeceğimizi, ödemeyi 6183 sayılı Amme  Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre yerine getireceğimizi kabul ve taahhüt ederiz.

 

 

Firma Unvanı

Yetkili İmza

Tarih

 

 

Firma adresi                                        :

 

Firmanın bağlı bulunduğu

vergi dairesinin adı                             :

 

Firmanın vergi sicil numarası          :

 

Gümrük Beyanname Tarihi ve Sayısı           :

 

NOT : Taahhütname ilgili gümrük idaresine verilecektir.

 

 

 

Ek IV

 

 

Ek I Sayılı Listede Yer Alan 2701.11.10.00.00 ve 2701.11.90.00.00 G.T.İ.P.’li Antrasitleri Filtrasyon Amacıyla Kullanılmak Üzere İthal Edecekler Tarafından Verilecek Taahhütname Örneği

 

 

 

Dış Ticaret Müsteşarlığına

 

Dış Ticarette Standardizasyon (2006/7) sayılı Tebliğin 6 ncı maddesi çerçevesinde, ithal edeceğimiz 2701.11.10.00.00 / 2701.11.90.00.00 G.T.İ.P.’li ……………….kg/ton/m3 antrasit isimli maddeyi, sadece filtrasyon amacıyla kullanılmak üzere ithal edeceğimizi, üçüncü kişilere devir etmeyeceğimizi,   tahsis  amacı  dışında  kullanmayacağımızı,  aksine  hareket  edildiği  takdirde, ithal konusu malın CIF değerinin % 60’ının, bağlı bulunduğumuz vergi dairesince tarafımıza tebliğ edildiği tarihteki Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası döviz satış kuru üzerinden hesaplanacak TL karşılığını, bütçeye gelir kaydedilmek üzere ödeyeceğimizi, ödemeyi 6183 sayılı Amme  Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre yerine getireceğimizi kabul ve taahhüt ederiz.

 

 

 

 

Firma Unvanı

Yetkili İmza

Tarih

 

 

 

 

 

Firma adresi                                        :

 

Firmanın bağlı bulunduğu

vergi dairesinin adı                             :

 

Firmanın vergi sicil numarası          :

 

Gümrük Beyanname Tarihi ve Sayısı           :

 

NOT : Taahhütname ilgili gümrük idaresine verilecektir.

 

 

Ek V

 

 

[Facebook] [Twitter] [Windows Live] [Yahoo!] [Email]

Posted in Hukuk0 Comments

Toprak Koruma ve Arazi Kullanımı Kanunu

Toprak Koruma ve Arazi Kullanımı Kanunu

                                                                                                                  

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam ve Tanımlar

             Amaç

             MADDE 1. — Bu Kanunun amacı; toprağın doğal veya yapay yollarla kaybını ve niteliklerini yitirmesini engelleyerek korunmasını, geliştirilmesini ve çevre öncelikli sürdürülebilir kalkınma ilkesine uygun olarak, plânlı arazi kullanımını sağlayacak usûl ve esasları belirlemektir.

             Kapsam

             MADDE 2. — Bu Kanun; arazi ve toprak kaynaklarının bilimsel esaslara uygun olarak belirlenmesi, sınıflandırılması, arazi kullanım plânlarının hazırlanması, koruma ve geliştirme sürecinde toplumsal, ekonomik ve çevresel boyutlarının katılımcı yöntemlerle değerlendirilmesi, amaç dışı ve yanlış kullanımların önlenmesi, korumayı sağlayacak yöntemlerin oluşturulmasına ilişkin sorumluluk, görev ve yetkilerin tanımlanması ile ilgili usûl ve esasları kapsar.

             Tanımlar

             MADDE 3. — Bu Kanunda geçen;

a) Bakanlık: Tarım ve Köyişleri Bakanlığını,

b) Kurul: Toprak Koruma Kurulunu,

c) Toprak: Mineral ve organik maddelerin parçalanarak ayrışması sonucu oluşan, yeryüzünü ince bir tabaka halinde kaplayan, canlı ve doğal kaynağı,

ç) Arazi: Toprak, iklim, topografya, ana materyal, hidroloji ve canlıların değişik oranda etkisi altında bulunan yeryüzü parçasını,

d) Tarım arazisi: Toprak, topografya ve iklimsel özellikleri tarımsal üretim için uygun olup, hâlihazırda tarımsal üretim yapılan veya yapılmaya uygun olan veya imar, ihya, ıslah edilerek tarımsal üretim yapılmaya uygun hale dönüştürülebilen arazileri,

e) Mutlak tarım arazisi: Bitkisel üretimde; toprağın fiziksel, kimyasal ve biyolojik özelliklerinin kombinasyonu yöre ortalamasında ürün alınabilmesi için sınırlayıcı olmayan, topografik sınırlamaları yok veya çok az olan; ülkesel, bölgesel veya yerel önemi bulunan, hâlihazır tarımsal üretimde kullanılan veya bu amaçla kullanıma elverişli olan arazileri,

f) Özel ürün arazisi: Mutlak tarım arazileri dışında kalan, toprak ve topografik sınırlamaları nedeniyle yöreye adapte olmuş bitki türlerinin tamamının tarımının yapılamadığı ancak özel bitkisel ürünlerin yetiştiriciliği ile su ürünleri yetiştiriciliğinin ve avcılığının yapılabildiği, ülkesel, bölgesel veya yerel önemi bulunan arazileri,

g) Dikili tarım arazisi: Mutlak ve özel ürün arazileri dışında kalan ve üzerinde yöre ekolojisine uygun çok yıllık ağaç, ağaççık ve çalı formundaki bitkilerin tarımı yapılan, ülkesel, bölgesel veya yerel önemi bulunan arazileri,

ğ) Marjinal tarım arazisi: Mutlak tarım arazileri, özel ürün arazileri ve dikili tarım arazileri dışında kalan, toprak ve topografik sınırlamalar nedeniyle üzerinde sadece geleneksel toprak işlemeli tarımın yapıldığı arazileri,

h) Yeter büyüklükte tarımsal arazi parseli: Makineli tarımda toplam işlem zamanları ve alan kayıplarını optimum yapabilen, arazi nitelikleri, ürün deseni ve potansiyeline göre Bakanlık tarafından belirlenen ve daha fazla küçültülemeyecek en küçük parsel büyüklüğünü,

ı) Yeter gelirli tarımsal işletme: Bir tarım işletmesinde üretim faktörlerinin rasyonel kullanımına olanak vererek işletmenin gelişmesini temin eden, ailenin ekonomik ve sosyal gelişimini temin edecek gelir ile tarımsal yapının muhafazası ve tarımın sürekliliğini sağlayan en küçük işletme büyüklüğünü,

i) Tarım dışı alanlar: Üzerinde toprak bulunmayan çıplak kayaları, daimi karla kaplı alanları, ırmak yataklarını, sahil kumullarını, sazlık ve bataklıkları, askeri alanları, endüstriyel, turizm, rekreasyon, iskân, altyapı ve benzeri amaçlarla plânlanmış arazileri,

j)  Sulu tarım arazisi: Tarımı yapılan bitkilerin büyüme devresinde ihtiyaç duyduğu suyun, su kaynağından alınarak yeterli miktarda ve kontrollü bir şekilde  karşılandığı arazileri,

k) Tarımsal amaçlı yapılar: Toprak koruma ve sulamaya yönelik altyapı tesisleri, entegre nitelikte olmayan hayvancılık ve su ürünleri üretim ve muhafaza tesisleri ile zorunlu olarak tesis edilmesi gerekli olan müştemilatı, mandıra, üreticinin bitkisel üretime bağlı olarak elde ettiği ürünü için ihtiyaç duyacağı yeterli boyut ve hacimde depolar, un değirmeni, tarım alet ve makinelerinin muhafazasında kullanılan sundurma ve çiftlik atölyeleri, seralar, tarımsal işletmede üretilen ürünün özelliği itibarıyla hasattan sonra iki saat içinde işlenmediği takdirde ürünün kalite ve besin değeri kaybolması söz konusu ise bu ürünlerin işlenmesi için kurulan tesisler ile Bakanlık tarafından tarımsal amaçlı olduğu kabul edilen entegre nitelikte olmayan diğer tesisleri,

l) Arazi yetenek sınıflaması: Toprak bozulmasına neden olmayacak şekilde arazinin en uygun kullanım şeklini belirlemek için kullanım ve koruma verilerini bir araya getirerek temel toprak etütlerine ve iklim koşullarına dayalı yapılan plânlamalara yönelik arazi sınıflamasını,

m) Arazi kullanım plânlaması: Her ölçekte plânlamaya temel oluşturmak üzere, toprağın ve diğer çevresel kaynakların bozulmasını önlemek için ekolojik, toplumsal ve ekonomik şartlar gözetilerek sürdürülebilirlik ilkesine uygun, farklı arazi kullanım şekillerini oluşturmaya yönelik toprak ve su potansiyelinin belirlenip, sistematik olarak değerlendirilmesini ve birbirleri ile olan ilişkilerini ortaya koyan rasyonel arazi kullanım plânlarını,

n) Tarımsal amaçlı arazi kullanım plân ve projeleri: Tarım alanlarında yörenin ekolojik, ekonomik ve toplumsal özellikleri dikkate alınarak toprakların sürekli üretkenliğini sağlayacak tarım tekniklerini, toprak, su, bitki ve insan ilişkileri ile toprak korumaya yönelik diğer fiziksel, kimyasal, kültürel ve bitkisel düzenlemeleri kapsayan rasyonel tarımsal arazi kullanım plân ve projelerini,

o) Toprak koruma projeleri: Toprağın doğal veya insan faaliyetleri sonucu yok olmasını, bozulmasını veya zarar görmesini önlemek ve sürekli üretken kalmasını sağlamak için yapılan fiziksel, kültürel ve bitkisel tedbirleri kapsayan projeleri,

ö) Arazi toplulaştırması: Arazilerin doğal ve yapay etkilerle bozulmasını ve parçalanmasını önlemek, parçalanmış arazilerde ise doğal özellikleri, kullanım bütünlüğü ve mülkiyet hakları gözetilerek birden fazla arazi parçasının birleştirilip ekonomik, ekolojik ve toplumsal yönden daha işlevsel yeni parsellerin oluşturulmasını ve bu parsellerin arazi özellikleri ve alanı değerlendirilerek kullanım şekillerinin belirlenmesini, köy ve arazi gelişim hizmetlerinin sağlanmasını,

p) Toplulaştırma proje sahası: Toplulaştırma projesinin uygulanacağı sınırlar içinde kalan alanı,

r) Arazi bozulması: Arazinin doğal veya yapay etkiler sonucu özelliklerinin değişikliğe uğraması ile ekonomik ve ekolojik işlevlerinin azalması veya yok olmasını,

s) Toprak veri tabanı: Arazi ve toprak kaynaklarının nitelikleri ile birlikte belirlenerek kayıt altına alındığı veri tabanını,

ş) Tahsis: Bu Kanun kapsamında değerlendirilmek üzere, Hazinenin özel mülkiyetinde veya Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan taşınmazlardan, vasfı ve hâlihazır kullanım şekline bakılmaksızın toplulaştırma kapsamında değerlendirilebilecek yerlerin, Maliye Bakanlığı tarafından Bakanlığa tahsis edilmesini,

İfade eder.

İKİNCİ BÖLÜM

Arazi Mülkiyet Hakkının Kullanımı ve

Toprak Koruma Kurulu

             Arazi mülkiyet hakkının kullanım esası

             MADDE 4. — Devletin hüküm ve tasarrufu altında ve Hazinenin özel mülkiyetinde olan araziler ile kamu kurumlarına, gerçek ve tüzel kişilere ait olan arazilerin mülkiyet hakkı kullanılırken toprağın; bitkisel üretim fonksiyonu, endüstriyel, sosyo-ekonomik ve ekolojik işlevlerinin tamamen, kısmen veya geçici olarak engellenmemesi amacıyla araziyi kullananlar, bu Kanunun öngördüğü tedbirleri almakla yükümlüdür.

             Toprak Koruma Kurulu

             MADDE 5. — Her ilde, valinin başkanlığında, ildeki tarımdan sorumlu birim amiri tarafından başkan yardımcılığı ve sekretarya hizmetleri görevi yürütülmek üzere, ilde plân yapma yetkisine sahip kamu kurum ve kuruluşları ile üniversitelerden, üç birimin ve Maliye Bakanlığının ildeki üst düzey temsilcisi ile plânlama ve/veya toprak koruma konularında ulusal ölçekte faaliyette bulunan kamu kurumu niteliğini haiz meslek kuruluşları ile sivil toplum kuruluşlarının yerel temsilcilerinden üç kişi olmak üzere Kurul oluşturulur. Kurulun gündeminde bulunan araziler özel kanunlarla koruma altına alınmış alanlar, Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğünün proje alanı veya 22.11.1984 tarihli ve 3083 sayılı Sulama Alanlarında Arazi Düzenlenmesine Dair Tarım Reformu Kanununa göre uygulama alanı ilân edilen yerlerden ise bu alanlarda uygulama yapan birimin yetkili temsilcisi de Kurula dâhil edilir.

Kurulun kuruluşu, çalışma usûl ve esasları Bakanlık tarafından hazırlanacak yönetmelikle belirlenir.

             Kurulun görevleri

             MADDE 6. — Kurulun görevleri aşağıda belirtilmiştir:

a) Arazi kullanılan tüm faaliyetlerde, arazinin korunması, geliştirilmesi ve verimli kullanılmasına yönelik inceleme, değerlendirme ve izleme yapmak, ortaya çıkan olumsuzlukları belirlemek, toprak korumayı ve bununla ilgili sorunları giderici önlemleri almak, geliştirmek, uygulanmasını sağlamak için görüş oluşturmak.

b) Arazi kullanımını gerektiren tüm girişimleri yönlendirmek üzere, yerel plân veya projelerin uygulanması amacıyla takibini yapmak.

c) Toprak koruma önlemlerinin yerine getirilmesi sürecini yerel ölçekte izlemek, değerlendirmek ve çözümleyici öneriler geliştirmek, hazırlanacak toprak koruma ve arazi kullanım plânları doğrultusunda, yerel ölçekli yıllık iş programları için görüş oluşturmak ve uygulamaya konulmasının takibini yapmak.

ç) Ülkesel, bölgesel veya yerel ölçekli yapılan plânlar arasındaki uyumu denetlemek.

d) Kanunda yer alan konularla ilgili başvuruları almak ve ilgililere aktarmak.

e) Kanunla verilen diğer görevleri yapmak.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Toprak ve Arazi Varlığının Belirlenmesi

             Toprak ve arazi varlığının belirlenmesine ilişkin esaslar

             MADDE 7. — Bakanlık, toprak koruma ve kullanmaya yönelik farklı sistemler kullanarak arazi ve toprakla ilgili sınıflamaları ve haritaları yapar veya yaptırır.

Toprak ve arazi varlığının belirlenmesi, sınıflandırılması, etüt, analiz ve sınıflama ile ilgili standart oluşturulması, harita ve veri tabanının hazırlanması ve kullanıcıların hizmetine sunulmasına ilişkin usûl ve esaslar, Bakanlıkça hazırlanacak yönetmelikle belirlenir.

             Tarım arazilerinin sınıflandırılması ve arazi parsel büyüklüklerinin belirlenmesi

             MADDE 8. — Tarım arazileri; doğal özellikleri ve ülke tarımındaki önemine göre, nitelikleri Bakanlık tarafından belirlenen mutlak tarım arazileri, özel ürün arazileri, dikili tarım arazileri ve marjinal tarım arazileri olarak sınıflandırılır. Ayrıca Bakanlık tarım arazilerinin korunması, geliştirilmesi ve kullanımı ile ilgili farklı sınıflandırmalar yapabilir.

Tarımsal faaliyetin ekonomik olarak yapılabildiği en küçük alana sahip ve daha fazla küçülmemesi gereken yeter büyüklükteki tarımsal arazi parsel büyüklüğü, bölge ve yörelerin toplumsal, ekonomik, ekolojik ve teknik özellikleri gözetilerek, Bakanlık tarafından belirlenir.

Kamu yatırımları için ihtiyaç duyulan yerler hariç olmak üzere tarım arazileri, belirlenen yeter büyüklükteki tarımsal arazi parsellerinden daha küçük parçalara bölünemez. Miras yolu ile intikallerde yeter büyüklükteki parseller oluşturulamıyorsa ifraz yapılmaz; ortak kullanım, kiralama veya satış yoluna gidilir.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Toprakların Korunması ve Arazi Kullanımı

             Toprakların korunması

             MADDE 9. — Arazi kullanımını gerektiren her türlü girişim ve yatırım sürecinde toprakların korunması, doğal ve yapay olaylar sonucu meydana gelen toprak kayıplarının önlenmesi; arazi kullanım plânları, tarımsal amaçlı arazi kullanım plân ve projeleri ile toprak koruma projelerinin uygulamaya konulması ile sağlanır.

             Arazi kullanım plânlarının yapılması

             MADDE 10. — Arazi kullanım plânları ile ülkesel ve bölgesel plânlamalara temel oluşturan ve diğer fizikî plânlamalara veri teşkil eden; su potansiyeli, toprak veri tabanı ve haritaları esas alınarak çevre öncelikli sürdürülebilir kalkınma ilkesi doğrultusunda toprağın niteliği, arazinin yeteneği ve diğer arazi özellikleri gözetilerek uygun arazi kullanım şekilleri belirlenir.

Bakanlık tarafından hazırlanan veya hazırlattırılan arazi kullanım plânlarında; yerel, bölgesel ve ülkesel ölçekte tarım arazileri, mera arazileri, orman arazileri, özel kanunlarla belirlenen alanlar, yerleşim alanları, sosyal ve ekonomik amaçlı altyapı tesisleri ile diğer arazi kullanım şekillerine yer verilir. Bakanlık, arazi kullanım plânlarının hazırlanmasını ihtiyaca göre valiliklere devredebilir.

Özel kanunlarla belirlenen veya belirlenecek alanlarda, ilgili kanun hükümleri saklı kalmak kaydı ile arazi kullanım plânlarında yer verilen kullanım şekilleri, ilgili kanunlar kapsamında sorumlu bakanlık veya kuruluşlar tarafından değerlendirilir.

Tarım arazileri, bu Kanunda belirtilen istisnalar hariç olmak üzere, arazi kullanım plânlarında belirtilen amaçları dışında kullanılamaz.

Arazi kullanım plânının hazırlanmasına ilişkin usûl ve esaslar, Bakanlık tarafından hazırlanacak yönetmelikle belirlenir.

             Tarımsal amaçlı arazi kullanım plân ve projelerinin hazırlanması

             MADDE 11. — Tarım arazilerinde toprağın kimyasal, fiziksel ve biyolojik özelliklerinin sürekli üretim sağlayacak şekilde korunarak kullanımı için, en az bir ziraat mühendisi sorumluluğunda tarımsal amaçlı arazi kullanım plân veya projeleri, valilikler tarafından hazırlanır veya hazırlattırılır.

Tarımsal amaçlı arazi kullanım plân veya projelerinin hazırlanmasında, çiftçilerin ve arazi sahiplerinin görüşleri alınır.

Arazi sahipleri ve araziyi kullananlar, hazırlanan plân ve projelere uymakla yükümlüdür.

Tarımsal amaçlı arazi kullanım plân veya projelerinin uygulanacağı arazinin sınırları, büyüklüğü ve uygulama ile ilgili diğer usûl ve  esaslar,  Bakanlık  tarafından  hazırlanacak yönetmelikle belirlenir.

             Toprak koruma projelerinin hazırlanması

             MADDE 12. — Toprağın bulunduğu yerde, doğal fonksiyonlarını sürdürebilmesinin sağlanması amacıyla korunması esastır.

Kentsel yerleşim amaçlı imar plânı bulunan yerler dışında, zorunlu olarak kazı veya dolgu gerektiren herhangi bir arazi kullanım faaliyeti sonucu toprak kayıpları ve arazi bozulmaları söz konusu ise araziyi kullananlar tarafından toprak koruma projeleri hazırlanır veya hazırlattırılır.

Toprak koruma projeleri arazi bozulmalarını  ve  toprak  kayıplarını  önlemek  için gerekli  olan  sekileme,  çevirme, koruma duvarı, bitkilendirme, arıtma, drenaj gibi imalat, inşaat  ve  kültürel  tedbirleri içerir, en az bir ziraat mühendisi sorumluluğunda hazırlanır ve valilik tarafından onaylanır.

Heyelan, sel ve rüzgar gibi doğal olaylar sonucu meydana gelen toprak kayıplarını önlemek için valilikler, toprak koruma projelerini hazırlatarak uygulamasını yapar veya yaptırır.

Toprak koruma projelerinin gerekliliği, hazırlanması, uygulanması, yetki ve sorumlulukların belirlenmesi ile ilgili usûl ve esaslar, Bakanlıkça hazırlanacak yönetmelikle belirlenir.

             Tarım arazilerinin amaç dışı kullanımı

             MADDE 13. — Mutlak tarım arazileri, özel ürün arazileri, dikili tarım arazileri ile sulu tarım arazileri tarımsal üretim amacı dışında kullanılamaz. Ancak, alternatif alan bulunmaması ve Kurulun uygun görmesi şartıyla;

a) Savunmaya yönelik stratejik ihtiyaçlar,

b) Doğal afet sonrası ortaya çıkan geçici yerleşim yeri ihtiyacı,

c) Petrol ve doğal gaz arama ve işletme faaliyetleri,

ç) İlgili bakanlık tarafından kamu yararı kararı alınmış madencilik faaliyetleri,

d) Bakanlıklarca kamu yararı kararı alınmış plân ve yatırımlar,

İçin bu arazilerin amaç dışı kullanım taleplerine, toprak koruma projelerine uyulması kaydı ile Bakanlık tarafından izin verilebilir.

Mutlak tarım arazileri, özel ürün arazileri, dikili tarım arazileri ile sulu tarım arazileri dışında kalan tarım arazileri; toprak koruma projelerine uyulması kaydı ile valilikler tarafından tarım dışı kullanımlara tahsis edilebilir.

Tarımsal amaçlı yapılar için, projesine uyulması şartıyla ihtiyaç duyulan miktarda her sınıf ve özellikteki tarım arazisi valilik izni ile kullanılır.

Birinci fıkranın (c) ve (ç) bentleri kapsamında izin alan işletmeciler, faaliyetlerini çevre ve tarım arazilerine zarar vermeyecek şekilde yürütmekle ve kendilerine tahsis edilen yerleri tahsis süresi bitiminde eski vasfına getirmekle yükümlüdürler.

Bu madde kapsamında valiliklerce verilen kararlara yapılan itirazlar, Bakanlık tarafından değerlendirilerek karara bağlanır.

Tarım arazilerinin korunması ve amaç dışı kullanımına dair uygulamaların usûl ve esasları tüzükle düzenlenir.

             Tarımsal potansiyeli yüksek büyük ovaların belirlenmesi ve korunması

             MADDE 14. — Tarımsal üretim potansiyeli yüksek, erozyon, kirlenme, amaç dışı veya yanlış kullanımlar gibi çeşitli nedenlerle toprak kaybı ve arazi bozulmalarının hızlı geliştiği ovalar; kurul veya kurulların görüşü alınarak, Bakanlığın teklifi ve Bakanlar Kurulu kararı ile büyük ova koruma alanı olarak belirlenir.

Büyük ovalardaki koruma ve geliştirme amaçlı tarımsal altyapı projeleri ve arazi kullanım plânları, kurul veya kurulların görüşleri dikkate alınarak, Bakanlık ve valilikler tarafından öncelikle hazırlanır veya hazırlattırılır.

Büyük ovalarda bulunan tarım arazileri hiçbir surette amacı dışında kullanılamaz. Ancak alternatif alan bulunmaması, kurul veya kurullarca uygun görüş bildirilmesi şartıyla;

a) Tarımsal amaçlı yapılar,

b) Bakanlık ve talebin ilgili olduğu Bakanlıkça ortaklaşa kamu yararı kararı alınmış faaliyetler,

İçin tarım dışı kullanımlara Bakanlıkça izin verilebilir.

Büyük ova koruma alanlarının belirlenmesi ve korunmasına ilişkin usûl ve esaslar tüzükle düzenlenir.

             Erozyona duyarlı alanların belirlenmesi ve korunması

             MADDE 15. — Doğal ve yapay olaylar sonucu toprağın fiziksel, kimyasal ve biyolojik özellikleri bozulmuş veya bozulma ihtimali olan araziler ile millenmeden önemli derecede etkilenen baraj, gölet ve benzeri rezervuar havzalarında toprak kayıplarını ve millenmeyi önlemek, koruma, geliştirme ve kullanmayı esas alan teknikleri yerleştirmek amacıyla, kurulların görüşü alınarak, Bakanlığın teklifi ve Bakanlar Kurulu kararı ile erozyona duyarlı alanlar belirlenir.

Erozyona duyarlı arazilerin belirlenmesi ve korunması amacıyla bu arazilerin kullanım plânları ve altyapı projeleri; kurulların  görüşleri dikkate alınarak, ilgili kamu kurum ve kuruluşlarının hizmet alanları ile sınırlı olmak kaydıyla, kamu kuruluşlarının birbirlerine bağlı hizmetlerini aksatmayacak şekilde bir uyum ve zaman plânlaması içerisinde, havza bazında ilgili kamu kuruluşları tarafından yapılır veya yaptırılır. Bu amaçla yapılan veya yaptırılan rüzgar perdeleri, sekiler, sel oyuntusu önleme yapıları gibi fizikî yapıların korunması, arazi sahiplerine aittir.

Bakanlık; kurak, yarı kurak ve az yağışlı yerlerde iklim değişiklikleri ve insan faaliyetleri de dâhil olmak üzere, çeşitli nedenlerle toprak bozulması görülen çölleşmeye maruz alanlarda ilgili kamu kurum ve kuruluşları, sivil toplum örgütleri ile işbirliği yaparak gerekli önlemleri alır veya aldırır.

Erozyona duyarlı alanların belirlenmesi ve korunmasına ilişkin usûl ve esaslar, Bakanlık tarafından hazırlanacak yönetmelikle belirlenir.

             Toprak kirliliğinin izlenmesi ve önlenmesi

             MADDE 16. — Valilikler, tarımsal veya tarım dışı faaliyetlerden kaynaklanan toprağı kirletici ve bozucu olumsuzlukların izlenmesi ve giderilmesi için gerekli önlemleri alır ve aldırır.

Toprağı kirletenlere 9.8.1983 tarihli ve 2872 sayılı Çevre Kanununun ilgili hükümleri uygulanır.

             Arazi toplulaştırması ve dağıtımı

             MADDE 17. — Arazinin rasyonel kullanımını sağlamak amacıyla parsel büyüklüklerinin optimum ölçülerde oluşması için, arazinin yarısından çoğuna malik bulunan ve sayıca maliklerin yarısından fazlasını oluşturanların muvafakati üzerine isteğe bağlı, Bakanlığın veya kurulların talebi üzerine kamu yararı gözetilerek isteğe bağlı olmaksızın, Bakanlar Kurulu kararı ile arazi toplulaştırma proje sahası belirlenir ve uygulanır.

Bakanlar Kurulunun bu kararı toplulaştırma ve diğer işlemler yönünden kamu yararı kararı sayılır. Bu karar sonucu isteğe bağlı olarak veya maliklerin muvafakati aranmaksızın proje bazında arazi toplulaştırması, köy gelişim ve tarla içi geliştirme hizmetleri ile kırsal alan düzenlemesi Bakanlık tarafından yapılır veya yaptırılır. Uygulamada isteğe bağlı toplulaştırmalara öncelik tanınır.

Toplulaştırma sahası olarak tespit edilen yerlerde bulunan Hazinenin özel mülkiyetinde ve Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan ve toplulaştırma amaçlarına uygun olarak değerlendirilmesi mümkün olan tarım arazileri, Bakanlığın talebine istinaden vasfına ve mevcut kullanım şekline bakılmaksızın Maliye Bakanlığınca Bakanlığa tahsis edilir.

Ekonomik ölçekte, yaşayabilir ve gelişebilir tarım işletmeleri oluşturmak için tarım arazisi bulunmayan veya yetersiz olan çiftçilere, tarımsal işletme kurabilmeleri veya mevcut olanı geliştirmeleri amacıyla, toplulaştırma kapsamında tahsis edilen yerler Bakanlıkça bedeli mukabilinde dağıtılabilir.

Bakanlık, yeter büyüklükte olmayan tarımsal arazi parsellerini gerektiğinde toplulaştırma ve bu Kanun kapsamında değerlendirmek üzere kamulaştırabilir. Toplulaştırma uygulamalarında, tahsisli araziler ile birlikte bu araziler kullanılarak  yeter büyüklükte yeni parseller oluşturulur ve bu parseller; arazisi kamulaştırılan veya yeter büyüklükte tarım arazisi olmayan yöre çiftçilerine öncelikli olmak üzere rayiç bedeli üzerinden ve Bakanlıkça belirlenecek usûl ve esaslara göre Maliye Bakanlığı tarafından doğrudan satılır. Bu amaçla yapılan kamulaştırma ve satımlara konu olan işlemler ve düzenlenen kâğıtlar Katma Değer Vergisi hariç her türlü vergi, resim, harç ve katkı payından müstesnadır.

Toplulaştırma sonucu oluşturulan parsellerin alanı ve arazi özellikleri birlikte değerlendirilir ve gerçek kişilere, kamu ve özel hukuk tüzel kişilere ait toplulaştırmaya konu arazilerden yol, kanal, tahliye kanalı gibi kamunun ortak kullanacağı yerler için en fazla yüzde onu kadar ortak tesislere katılım payı düşülür. Katılım payı için bedel ödenmez. Katılım payı dışında kesilen arazi öncelikle varsa eş değer tahsisli arazilerden karşılanır, yoksa kamulaştırılır.

Toplulaştırma sahası ilân edilen yerlerle ilgili Bakanlar Kurulu kararı Resmî Gazete’de yayımlandıktan sonra toplulaştırma işlemleri sonuçlanıncaya kadar bu alanlarda toplulaştırmaya konu arazilerin mülkiyet ve zilyetliğinin devir, temlik, ipotek ve satış vaadi işlemleri projeyi uygulayan birimin iznine bağlıdır.

Toplulaştırma çalışmaları ile ilgili usûl ve esaslar tüzükle düzenlenir.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Özendirme, Denetim, Yaptırımlar, Gelir ve Giderler

             Özendirme

             MADDE 18. — Toprağın korunması, üretim gücünün geliştirilerek sürdürülmesi, arazinin iyileştirilmesine yönelik toprak ıslahı ve tarla içi geliştirme etkinlikleri, yeteneğe uygun arazi kullanımı konularında projeye dayalı yatırım yapan, toprak işleme, sulama ve yetiştirme tekniklerini uygulayan üreticilere, tarımsal desteklemelerde öncelik verilir, yatırımları Bakanlık imkânlarıyla desteklenir.

             Denetim

             MADDE 19. — Bu Kanunun uygulamasında denetim görevini Bakanlık, valilikler veya kurullar yapar ya da yaptırır. Bu Kanunda yer alan projelerle ilgili denetim örnekleme yöntemiyle yapılır ve sonucundan Bakanlık ve kurullara bilgi verilir. Uygulamada etüt, sınıflama, analiz gibi toprak ve arazi ile ilgili teknik konularda denetim görevini Bakanlık yapar veya yaptırır. Kurul üyesi kurum veya kuruluşlar ile sivil toplum kuruluşları tespit ettikleri arazi bozulmaları ve toprak kayıpları ile ilgili faaliyetler hakkında valiliklere ihbarda bulunabilir. Valilikler konuyu inceleyerek, sonucu en geç üç ay içerisinde, ihbarı yapana bildirmek zorundadır.

             Tarım arazilerinin yanlış kullanımlarında uygulanacak cezalar

             MADDE 20. — Tarımsal amaçlı arazi kullanımlarında, tarımsal amaçlı arazi kullanım plân ve projelerine uyulması zorunludur.

Bu plân veya projelere aykırı hareket edilerek arazi tahrip edilmiş veya diğer koruma ve üretim yapılarına zarar verilmiş ise valilikçe tespit yaptırılarak sorumlular bir kez uyarılır ve projeye uygunluk sağlanması için azami üç ay süre verilir. Bu sürenin sonunda aykırı kullanımların devam etmesi durumunda faaliyet durdurulur. Valilikçe arazinin eski haline dönüştürülmesi için yapılan tüm masraflar sorumlulardan tahsil edilir. Ayrıca, araziye zarar verenlere, tahrip edilen mutlak tarım arazileri, özel ürün arazileri ve dikili tarım arazilerinin her metre karesi için bir Yeni Türk Lirası, marjinal tarım arazilerinin her metre karesi için elli Yeni Kuruş idarî para cezası verilir.

Valiliğin yaptıracağı tespitlerle plân veya projelere uyulduğu ve arazi tahribatının durduğu belirlenirse sınırlama ve hak mahrumiyetleri ortadan kalkar.

             Tarım dışı amaçlı arazi kullanımlarına ilişkin cezalar ve yükümlülükler

             MADDE 21. — Tarım dışı arazi kullanımlarında toprak koruma projelerine uyulması zorunludur.

Tarım dışı arazi kullanımına izinsiz başlanılması veya hazırlanan toprak koruma projelerine uyulmaması halinde, aşağıdaki işlemler gerçekleştirilir ve yaptırımlar uygulanır:

a) Arazi kullanımı için izinsiz işe başlanılmış ve çalışmalar devam ediyorsa; valilik işi tamamen durdurur, yapılan iş tamamlanmış ise kullanımına izin verilmez. Kullanılan arazi tarım dışı amaçlı kullanıma uygun yerlerden ise kullanılan alanın her metre karesi için bir Yeni Türk Lirası idarî para cezası verilir ve bu Kanunda öngörülen tedbirlerle birlikte gerekli izinlerin alınması şartıyla işin tamamlanmasına veya iş bitmiş ise kullanımına izin verilir.

Arazi kullanım plânlarında, tarımsal amaçlı kullanım için ayrılmış arazilerde, izinsiz yapılan bütün yapılar yıkılır ve temizlenir. Arazinin yeniden eski haline gelmesi için yapılan masraflar sorumlulardan tahsil edilir. Ayrıca, zarar verilen tarım arazilerinin, her metre karesi için iki Yeni Türk Lirası idarî para cezası verilir.

b) Toprak koruma projelerine aykırı hareket ederek arazinin tahribine ve/veya diğer koruma ve üretim yapılarına zarar verilirse valilik tarafından sorumlular bir kez uyarılır ve projeye uygunluk sağlanması için azami üç ay süre verilir. Bu sürenin sonunda aykırı kullanımların devam etmesi durumunda yapılan işler valilikçe tamamen durdurulur, verilen kullanım izni iptal edilir ve zarar verilen mutlak tarım arazileri, özel ürün arazileri ve dikili tarım arazilerinin her metre karesi için iki Yeni Türk Lirası, marjinal tarım arazilerinin her metre karesi için bir Yeni Türk Lirası idarî para cezası verilir. Arazinin temizlenmesi ve eski haline dönüştürülmesi için yapılacak masraflar ve verilen bu cezalar sorumlulardan tahsil edilir.

Toprak koruma projelerinin bulunmaması, yetersizliği veya zamanında gerekli tadilatların yapılmaması sonucu arazi tahribi veya toprak kayıpları söz konusu olursa meydana gelecek zararlardan; proje hazırlanmasına gerek olmadığına karar verenler, proje hazırlanmış ise projeyi hazırlayan ve onaylayanlar sorumludur. Sorumlular, kusurlu bulunan fiillerinin niteliğine göre 26.9.2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun kamu görevlilerine ait hükümleri uyarınca cezalandırılırlar.

             İdarî cezalara itiraz ve para cezalarının tahsili

             MADDE 22. — Bu Kanunda yazılı olan idarî cezalar o yerin en büyük mülki amiri tarafından verilir. Verilen idarî cezalara dair kararlar ilgililere 11.2.1959 tarihli ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre tebliğ edilir. Bu cezalara karşı tebliğ tarihinden itibaren en geç yedi gün içinde yetkili idare mahkemesine itiraz edilebilir. İtiraz, idarece verilen cezanın yerine getirilmesini durdurmaz. İtiraz üzerine verilen karar kesindir. İtiraz, zaruret görülmeyen hallerde evrak üzerinde inceleme yapılarak en kısa sürede sonuçlandırılır. Bu Kanuna göre verilen idarî para cezaları 21.7.1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre Maliye Bakanlığınca tahsil olunur.

             Gelir ve giderler

             MADDE 23. — Bu Kanun hükümlerine göre tahsil edilen her türlü gelir ve cezalar, genel bütçeye gelir kaydedilir. Kanunun uygulanmasına ilişkin gerekli ödenek Bakanlık bütçesinde öngörülür.

ALTINCI BÖLÜM

Tüzük ve Yönetmelikler, Değiştirilen,

Geçici ve Son Hükümler

             Tüzük ve yönetmelikler 

             MADDE 24. — Bu Kanunun uygulanmasına dair tüzükler Bakanlar Kurulu tarafından, yönetmelikler ise ilgili kurum ve kuruluşların görüşü alınarak Bakanlık tarafından; Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içerisinde yürürlüğe konulur.

             MADDE 25. — 3.5.1985 tarihli ve 3194 sayılı İmar Kanununun 8 inci maddesinin birinci fıkrasına aşağıdaki (c) bendi eklenmiştir.

c) Tarım arazileri, Toprak Koruma ve Arazi Kullanımı Kanununda belirtilen izinler alınmadan tarımsal amaç dışında kullanılmak üzere plânlanamaz.

             MADDE 26. — 21.6.1987 tarihli ve 3402 sayılı Kadastro Kanununun 14 üncü maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

Sulu veya kuru arazi ayrımı, Toprak Koruma ve Arazi Kullanımı Kanunu hükümlerine göre yapılır.

4342 sayılı Mera Kanununun 7 nci maddesinin üçüncü fıkrası gereği 3402 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılacak işlemlerde Kadastro Komisyonlarına konu uzmanı Ziraat Mühendisi dâhil edilir.

             MADDE 27. — 25.2.1998 tarihli ve 4342 sayılı Mera Kanununun 14 üncü maddesinin birinci fıkrasının (d) bendi ile dördüncü fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve maddeye aşağıdaki fıkra eklenmiştir.

d) Köy yerleşim yeri ile uygulama imar plânı veya uygulama plânlarına ilave imar plânlarının hazırlanması, toprak muhafazası, gen kaynaklarının korunması, millî park ve muhafaza ormanı kurulması, doğal, tarihî ve kültürel varlıkların korunması, sel kontrolü, akarsular ve kaynakların düzenlenmesi, bu kaynaklarda yapılması gereken su ürünleri üretimi ve termale dayalı tarımsal üretim faaliyetleri için ihtiyaç duyulan,

Durum ve sınıfı çok iyi veya iyi olan mera, yaylak ve kışlaklarda birinci fıkranın (a), (f) ve (g) bentleri hariç, tahsis amacı değişikliği yapılamaz.

Bakanlık tarafından uygulanacak mera veya arazi toplulaştırma projeleri kapsamında; arazinin niteliği ve kullanım bütünlüğü dikkate alınarak işlenen tarım arazilerinden mera kullanımına mera olarak kullanılan alanlardan arazi plânlaması yapılabilir. Tarımsal kullanım veya mera bütünlüğü sağlamak için, nitelikleri itibarıyla değişim yapılacak arazi bulunamaması durumunda bu fıkra hükümlerine göre değerlendirmek, değiştirmek veya satın almak sureti ile kamulaştırma yapılabilir. Kamulaştırılan bu araziler değişim veya doğrudan satış ile değerlendirilir. Yapılan kamulaştırma ve değişim ile ilgili işlemler ve düzenlenen kâğıtlar Katma Değer Vergisi hariç her türlü vergi, resim, harç ve katkı payından müstesnadır.

GEÇİCİ MADDE 1. – 11.10.2004 tarihinden önce tarım arazileri; gerekli izinler alınmadan tarım dışı amaçlı kullanıma açılmış ve tarımsal bütünlüğü bozmuyor ise söz konusu arazinin istenilen amaçla kullanımı için, altı ay içerisinde Bakanlığa müracaat edilmesi, hazırlanacak toprak koruma projesine uyulması ve tarım dışı kullanılan tarım arazilerinin her metre karesi için beş Yeni Türk Lirası ödenmesi şartıyla izin verilir.

GEÇİCİ MADDE 2. – Çiftçi kayıt sistemi oluşturulması amacıyla, ilgililerin isteği üzerine tarım arazilerinin veraset intikal ve cins tashihi işlemleri için; Veraset İntikal Vergisi, tapu harcı, döner sermaye ücreti ve her türlü vergi ve kesintiler bu Kanunun yürürlüğe girmesinden itibaren iki yıllık süre içinde alınmaz.

             Yürürlük

             MADDE 28. — Bu Kanun yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

             Yürütme

             MADDE 29. — Bu Kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.

18 Temmuz 2005

 

[Facebook] [Twitter] [Windows Live] [Yahoo!] [Email]

Posted in Hukuk0 Comments

Kara Avcılığı Kanunu

Kara Avcılığı Kanunu

 BİRİNCİ KISIM 

Genel Hükümler

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam ve Tanımlar

Amaç ve kapsam

MADDE 1. – Bu Kanunun amacı; sürdürülebilir av ve yaban hayatı yönetimi için av ve yaban hayvanlarının doğal yaşam ortamları ile birlikte korunmalarını, geliştirilmelerini, avlanmalarının kontrol altına alınmasını, avcılığın düzenlenmesini, av kaynaklarının millî ekonomi açısından faydalı olacak şekilde değerlendirilmesini ve ilgili kamu ve özel hukuk tüzel kişileri ile işbirliğini sağlamaktır.

Bu Kanun av ve yaban hayvanlarını ve yaşama ortamlarını, bunların korunmasını ve geliştirilmesini, av ve yaban hayatı yönetimini, avlakların kurulması, işletilmesi ve işlettirilmesini, avcılığın, av turizminin, yaban hayvanlarının üretiminin, ticaretinin düzenlenmesini, toplumun bilinçlendirilmesini, avcıların eğitimini, av ve yaban hayatına ilişkin suçlar, suçların takibi ve cezaları kapsar.

Tanımlar

MADDE 2. – Bu Kanunda adı geçen;

1) Bakanlık: Çevre ve Orman Bakanlığını,

2) Bakan: Çevre ve Orman Bakanını,

3) Genel Müdürlük: Doğa Koruma ve Millî Parklar Genel Müdürlüğünü,

4) Av hayvanı: Bu Kanun kapsamında avlanan, korunan ve Bakanlıkça belirlenen listede yer alan hayvanları,

5) Yaban hayvanı: Sadece suda yaşayan memeliler dışında kalan ve Bakanlıkça belirlenen  bütün memelileri, kuşları ve sürüngenleri,

6) Avlak: Av ve yaban hayvanlarının doğal olarak yaşadıkları veya sonradan salındıkları sahaları,

7) Özel avlak: Bir bütün teşkil eden özel mülkiyetteki tapulu arazilerden, Bakanlığın avlaklar için tespit ettiği ve tanımladığı şartlara uygun olan avlakları,

8) Devlet avlağı: Devlet ormanları, toprak muhafaza ve ağaçlandırma sahaları ve benzeri yerlerle Devlet tarım işletmeleri, baraj gölleri ve emniyet sahalarında, ilgili kuruluşun muvafakatı alınarak Bakanlıkça avlak olarak ayrılan yerleri,

9) Genel avlak: Özel ve Devlet avlakları dışında kalan bütün av sahaları ile göl, lagün, bataklık ve sazlık gibi sahaları,

10) Örnek avlak: Devlet avlakları ve genel avlaklar içinde Bakanlıkça belirlenecek esaslara göre ayrılan ve işletilen veya işlettirilen avlakları,

11) Yaban hayatı koruma sahası: Yaban hayatı değerlerine sahip, korunması gerekli yaşam ortamlarının bitki ve hayvan türleri ile birlikte mutlak olarak korunduğu ve devamlılığının sağlandığı sahaları,

12) Yaban hayatı geliştirme sahası: Av ve yaban hayvanlarının ve yaban hayatının korunduğu, geliştirildiği, av hayvanlarının yerleştirildiği, yaşama ortamını iyileştirici tedbirlerin alındığı ve gerektiğinde özel avlanma plânı çerçevesinde avlanmanın yapılabildiği sahaları,

13) Üretme istasyonu: Av ve yaban hayvanlarının üretildikleri tesisleri,

14) Trofe : Yaban hayvanının boynuz, diş, post ve benzeri hatıra değeri taşıyan parçalarını,

15) Sulak alan: Doğal veya yapay,  devamlı veya geçici, suları durgun veya akıntılı, tatlı, acı veya tuzlu, denizlerin gel-git hareketlerinin çekilme devresinde altı metreyi geçmeyen  derinlikleri kapsayan bütün suları, bataklık, sazlık ve turbalıkları,

16) Av ve yaban hayatı yönetimi: Av ve yaban hayatının sürdürülebilirliğinin sağlanması hedefinden hareketle; av ve yaban hayvanları ile yaşama alanlarında gerekli araştırma, etüd ve envanter çalışmalarının yapılması, koruma ve geliştirme faaliyetlerinin belirlenmesi, faydalanmanın düzenlenmesi de dahil; yönetim plânlarının yapılması, uygulanması, denetlenmesi, izlenmesi ve değerlendirilmesini,

17) Avlanma plânı: Envanteri yapılan, sınırları belli bir avlak alanında avlanmasına izin verilen yaban hayvanlarının tür, cinsiyet ve yaş itibariyle kaç adet ve hangi usul ve kurallara uyularak ne kadar süre içerisinde avlanacağını  düzenleyen ve yaşama ortamının geliştirilerek sürdürülmesi için gerekli  önlemleri öngören ve Genel Müdürlükçe onaylanmış plânı,

18) Avcı: Avcılık belgesine sahip olan kişiyi,

19) Avcı kuruluşu: Kuruluş statüsünde, avcılık ile av ve yaban hayatının korunması, geliştirilmesi ve düzenlenmesine ilişkin hükümlerin yer aldığı dernekleri ve bunların oluşturduğu federasyon ve konfederasyonları,

20) Gönüllü kuruluş: Amacı av ve yaban hayatının korunması ve geliştirilmesi olan ve bu alanda faaliyet gösteren vakıf, dernek veya bunların oluşturduğu federasyon ve konfederasyonlar gibi sivil toplum örgütlerini,

21) Avcılık belgesi: Onsekiz yaşını doldurmuş, silâh taşıma ehliyetine sahip, bu Kanuna göre avcılık belgesi almaya engel hali bulunmayan, avcılık ve av yaban hayatı ile ilgili eğitim almış ve sınavda başarılı olmuş kişilere başvuruları halinde verilen belgeyi,

22) Avlanma hakkı: Avcılık belgesine sahip olan kişilerin yıllık avlanma izin ücreti ödeme koşulları ile elde ettiği hakkı,

23) Av yılı: 1 Nisan’dan başlayarak takip eden yılın 31 Mart sonuna kadar olan süreyi,

24) Av sezonu: Merkez Av Komisyonunca tespit edilen ve avlanmasına izin verilen ilk grup av hayvanlarının avının açıldığı tarih ile son grup av hayvanlarının avının kapandığı tarih arasındaki süreyi,

25) Avlanma zamanı: Gün doğumundan bir saat öncesi ile gün batımından bir saat sonrası arasında kalan zamanı,

26) Avlanma: Bu Kanun kapsamında avına izin verilen yaban hayvanı türlerini, izin verilen yerlerde, tespit edilen zaman ve miktarlar ile belirlenen esas ve usullerle canlı veya ölü ele geçirmeye çalışmayı veya ele geçirmeyi,

27) Yasa dışı avlanma: Bu Kanun kapsamında korunan veya avına izin verilen yaban hayvanı türlerini; izin verilen yerler, belirlenen zamanlar, miktarlar dışında ve/veya zehirleyerek, tuzak ve kapan kurarak veya men edilen diğer usullerle canlı veya ölü ele geçirmeye çalışmayı veya ele geçirmeyi,

28) Avlama ücreti: Örnek avlaklar ile Genel Müdürlükçe belirlenen Devlet avlakları ve genel avlaklarda, yıllık avlanma izin ücreti dışında, hayvan türlerine, ağırlıklarına ve trofe değerlerine göre ayrıca alınan ücretleri,

29) Avlanma izin ücreti: Her av yılı için, av hayvanı gruplarına ve avcılık belgesi çeşitlerine göre Bakanlıkça tespit edilen ücretleri,

30) Döner Sermaye İşletmesi: Bu Kanun çerçevesinde toplanan gelirlerin, yine sadece bu Kanun çerçevesinde kullanılmak üzere yatırıldığı, 21.5.1992 tarihli ve 3800 sayılı Orman Bakanlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanunun 35 inci maddesine göre kurulmuş bulunan Döner Sermaye işletmelerini,

31) Av koruma memurları: Bu Kanun kapsamındaki suçların takibi, av ve yaban hayatı yaşama ortamlarının ve  avcıların kontrolü, av ve yaban hayvanlarının bakımı, korunması, geliştirilmesi, gözlenmesi ve sayımı ile bu konularda gerekli tespitleri yapmak üzere  eğitilen ve görevlendirilen, Çevre ve Orman Bakanlığı ve Orman Genel Müdürlüğünde her sınıf, derece ve vazifede çalışan  memurları,

32) Saha bekçisi: Yaban hayatı koruma ve geliştirme sahaları ile avlaklarda koruma görevi verilen memur ve işçi statüsünde çalışan personeli,

İfade eder.

İKİNCİ BÖLÜM

Merkez Av Komisyonu ve İl Av Komisyonları

Av komisyonları

MADDE 3. – Merkezde, Bakanın veya Müsteşarın başkanlığında, Bakanlık ve Genel Müdürlük merkez teşkilâtı ilgili birimlerinden üç, bir bitki koruma uzmanı ve bir veteriner hekim olmak  üzere  Tarım  ve Köyişleri Bakanlığından iki, Jandarma Genel Komutanlığı, Orman Genel Müdürlüğü, Gençlik ve  Spor Genel  Müdürlüğü ile orman fakülteleri ve gönüllü kuruluşları temsilen birer, dokuz coğrafi bölge esas alınarak belirlenecek avcı kuruluşlarından dokuz, özel avlak temsilcisi bir olmak üzere toplam  yirmibir üyeden teşekkül eden Merkez Av Komisyonu kurulur.

İllerde ise valinin veya görevlendireceği vali yardımcısının başkanlığında; Bakanlıktan iki, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı ile millî eğitim müdürlüğü, gençlik ve spor il müdürlüğü, jandarma teşkilâtı ve gönüllü kuruluşları temsilen birer, mahalli avcı kuruluşlarından üç üye olmak üzere toplam onbir üyeden teşekkül eden il av komisyonu kurulur.

Gerekli hâllerde valilik, il av komisyonundaki yapıya benzer ilçe av komisyonu kurabilir.

İlçe av komisyonu kararları il av komisyonunda, il av komisyonu kararları da Merkez Av Komisyonunda değerlendirilir. Merkez Av Komisyonu bu Kanunda Bakanlığa verilen yetkiler dışında av ve yaban hayatının korunması ve geliştirilmesi için gerekli kararları alır. Merkez Av Komisyonu kararı kesindir.

Merkez Av Komisyonu ile il ve ilçe av komisyonlarının görev, yetki ve sorumlulukları, üyelerinin seçimi, çalışma usulleri, coğrafik bölgelerin belirlenmesi, karar alınması, kararların yayın ve yayım esasları Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle düzenlenir.

Merkez Av Komisyonunda alınan kararların uygulanması, av ve yaban hayvanlarının korunması, üretimi ve bakımı ile avcı kuruluşlarının kurulmasının ve çalışmasının teşviki, üyelerinin eğitimi Bakanlıkça yürütülür.

İKİNCİ KISIM

Av ve Yaban Hayvanlarının Korunması, Yaban Hayatı Koruma ve Geliştirme

Sahaları, Üretme İstasyonları, Av Sezonu, Avlanma Esas ve Usulleri,

Av ve Yaban Hayatı Yönetimi

BİRİNCİ BÖLÜM

Av ve Yaban Hayvanlarının Korunması,Yaban Hayatı Koruma ve Geliştirme

Sahaları ve Üretme İstasyonları

Av ve yaban hayvanlarının korunması ve koruma alanları

MADDE 4. – Yaban hayvanı türleri içinde yer alan ve Bakanlıkça belirlenen av hayvanlarından, korunması gerekenler Merkez Av Komisyonunca, av hayvanlarının dışında kalan yaban hayvanları ile diğer türler gerektiğinde ilgili kuruluşların uygun görüşleri alınarak Bakanlıkça  koruma altına alınır. Bu karar Resmî Gazetede yayımlanır. Koruma altına alınan yaban hayvanları avlanamaz. Yaban hayvanları üreme, tüy değiştirme ve göç dönemlerinde rahatsız edilemez, yavru ve yumurtaları toplanamaz,  yuvaları dağıtılamaz ve memeliler kış uykusunda rahatsız edilemez. Lüzumu halinde bu yaban hayvanlarının kendilerinden, yavru ve yumurtalarından, korundukları süre içinde faydalanma ve zararlı olanları ile mücadele ve men edilen avlanma usulleri ile geçici olarak avlanma esasları Bakanlıkça tespit edilir.

Koruma altında olmayan yaban hayvanlarının avlanmanın yasaklandığı gün ve sürelerde; tarım alanları ile besi ve yaban hayvanlarına zarar verecek sayıda çoğalmaları veya bulaşıcı hastalık taşıdıklarının tespiti durumunda, söz konusu alanlarda konu mahallî tarım ve köyişleri ile orman teşkilâtı görevlilerince incelenerek hazırlanacak ortak rapor doğrultusunda belli sayıda yaban hayvanının belirlenecek esas ve usullerle avlattırılmasına Genel Müdürlükçe izin verilebilir.

Taraf olunan uluslararası sözleşmeler gereğince el konulan veya doğal afetler, çevre sorunları, yaralanma ve sahipsiz kalma gibi nedenlerle bakıma veya tedaviye muhtaç olan av ve yaban hayvanlarının, tekrar doğal yaşama ortamlarına bırakılıncaya veya yabancı türlerin orijin ülkesine gönderilinceye kadar bakım, tedavi ve rehabilitasyonlarının yapılacağı kurtarma merkezleri kurulur. Bu yerlerin kurulması ve işletilmesine ilişkin esaslar Bakanlıkça hazırlanacak yönetmelikle düzenlenir.

Av ve yaban hayvanlarının beslenmesine, barınmasına, üremesine ve korunmasına imkân veren doğal yaşama ortamları zehirlenemez, sulak alanlar kirletilemez, kurutulamaz ve bunların doğal yapıları değiştirilemez.

Yaban hayatı koruma ve geliştirme sahalarında yaban hayatı tahrip edilemez, ekosistem bozulamaz, yaban hayatı koruma ve geliştirme sahaları ile üretme istasyonları dışında da olsa bu sahalara olumsuz etki yapacak tesislere izin verilemez, varsa mevcut tesislerin atıkları arıtılmadan bırakılamaz, onaylanmış plânlarda  belirtilen yapı ve tesisler dışında hiçbir yapı ve tesis kurulamaz, irtifak hakkı tesis edilemez. Bu sahalarda Bakanlıkça gerektiğinde  ilave yasaklamalar getirilebilir. Bakanlığın uygun görüşü alınmadan diğer kamu kurum ve kuruluşlarınca yasaklama getirilemez.

Yaban hayatı koruma ve geliştirme sahalarındaki kamuya ait açıklıkların ve mevcut olan ağaçların, bitki örtüsünün yanması, her ne sebeple olursa olsun kesilmesi, sökülmesi, boğulması, budanması sonucunda oluşacak açıklıklar ve arazinin düzeltilmesi suretiyle elde edilecek sahalar işgal edilemez, kullanılamaz, bu yerlere her türlü yapı ve tesis yapılamaz, bu yapı ve tesisler tapuya tescil  edilemez. Bu gibi yapı ve tesislere hiçbir kayıt ve şart aranmadan doğrudan doğruya Bakanlıkça el konulur. Bu sahalarda yaban hayatının tahrip olmasına, ekosistemin bozulmasına neden olan olumsuz müdahalelerden dolayı Bakanlıkça yapılacak iyileştirme çalışmalarına ait giderler sebebiyet verenlerden ayrıca tazmin edilir.

Yaban hayatı koruma ve geliştirme sahalarında mülki alanı bulunan köy tüzel kişiliği ve belde belediyeleri ile koruma hizmeti için işbirliği yapılabilir. Koruma hizmetinin alınmasına ilişkin esas ve usuller Bakanlıkça belirlenir.

Yaban hayatı koruma ve geliştirme sahaları ile üretme istasyonları, orman rejimine giren yerlerde Bakanlıkça, diğer yerlerde Bakanlar Kurulunca tefrik edilir. Bu sahaların ayrılması ve yönetimine ilişkin esas ve usuller  Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

İKİNCİ BÖLÜM

Av Sezonu, Avlanma Esas ve Usulleri ile Av ve Yaban Hayatı Yönetimi

Av sezonu

MADDE 5. – Sürüngen, kuş ve memeli av hayvanlarının sınıf ve türlerine göre eş tutma, üreme, yavru büyütme, erginleşme gibi yaşam evrelerini dikkate alarak avlanma sürelerinin başlama ve bitiş tarihleri ile populasyon durumuna göre avlanma günleri ve av miktarlarını tespit  etmeye, Devlet avlakları ve genel avlaklarda bazı türlerin avını ve bazı avlaklarda avlanmayı belli bir süre yasaklamaya; il av komisyonlarının görüş ve önerileri doğrultusunda Merkez Av Komisyonu, özel avlaklar ile örnek avlaklarda ise  Bakanlık yetkilidir. Nesli tehlike altında olan, nadir, hassas ve benzeri statülerde yer alan türler ile endemik ve göçmen türlerin korunması amacıyla gerekli koruma tedbirlerini almaya, bu türler için bu Kanunda adı geçen koruma alanlarını oluşturmaya ve bu alanları ekolojik ihtiyaçlarına göre yönetmeye, doğal türlerin azalması veya nesillerinin tehlike altına girmesi durumunda yeniden yerleştirme çalışmalarının ekolojik prensiplere göre yapılmasını sağlamaya, av yasağına ilişkin esas ve usulleri tespit etmeye, avcılığın denetlenmesi ve izlenmesi çalışmalarını yapmaya ve uygulamada gerekli tedbirleri almaya Bakanlık yetkilidir.

Merkez Av Komisyonunca tespit edilen av miktarları ve avlanma süreleri dışında avlanılamaz.

Av ve yaban hayatının korunması, geliştirilmesi ve sürdürülebilir yönetiminde; kamuoyu desteğinin sağlanması için toplumun bilgilendirilmesi, bilinçlendirilmesi ile avcıların ve toplumun eğitilmesi amacıyla; Türkiye sınırları içinde yayın yapan ulusal, bölgesel, yerel radyo ve televizyonlar; av sezonunun başlamasından onbeş gün önce ve sona ermesinden itibaren de onbeş gün süreyle eğitici, uyarıcı ve tanıtıcı yayın yapmak zorundadırlar. Bu yayın ve tanıtım faaliyetleri her kuruluşun ana haber bültenlerinden sonraki kuşakta ve ücretsiz olarak yayınlanır. Bu programların süresi yılda toplam üç saatten az olamaz. Bu hizmetlerin yürütülmesinde kurum ve kuruluşlar Bakanlık ile işbirliği yaparlar.

Avlanma esas ve usulleri

MADDE 6. – Avlanma, avcılık belgesi ve avlanma izni almak şartıyla, yasalarla izin verilen silâh, araç ve eğitilmiş hayvanlarla, avlanma plânlarına veya Merkez Av Komisyonu kararlarına göre yapılır.

Zehirle avlanmak yasaktır. Haznesi iki fişek alacak şekilde sınırlandırılmamış otomatik, yarı otomatik, pompalı ve benzeri yivsiz av tüfekleri ile havalı tüfek ve tabancalar avda kullanılamaz. Eğitilmiş   hayvanlarla  ve  mücadele  kapsamında  kullanım  yeri,  şekli ve özellikleri Merkez Av Komisyonunca belirlenecekler dışında kara, hava araçları ve yüzer araçlarla, ses, manyetik dalga, ışık yayan araç ve gereçler, canlı mühre, tuzak, kapan ve diğer benzeri araç, gereç ve usullerle avlanılamaz. Avda kullanımı Merkez Av Komisyonu kararı ile men edilen ses ve manyetik dalga yayan cihazlar, tuzak ve kapanlar ile benzeri araç ve gereçlerin pazar ve ticarethanelerde bulundurulması ve satışı yasaktır. Özellikleri Merkez Av Komisyonunca belirlenenlerin dışında gümeler kurulamaz ve bu gümelerde avlanılamaz.

Avlanan hayvanların taşınması ve avlanma gayesi dışında mücadele kapsamında ve kişilerin kendilerini, tarlalarını ve sürülerini korumak maksadıyla avlaklarda avcılık belgesi ve avlanma izni olmadan avlanmada kullanılan silâhları ve araçları taşıma veya köpek bulundurma ile eğitilmiş hayvanlarla ve avlanma zamanı dışında avlanma esasları Merkez Av Komisyonunca tespit edilir. Bu esas ve usullere aykırı şekilde avlanılamaz.

Av ve yaban hayatı yönetimi

MADDE 7. – Av ve yaban hayatı yönetimine, saha, avlak, istasyon ve tesislerin kurulmasına ait iş ve işlemler, gerektiğinde ilgili kuruluşların görüşleri alınarak Bakanlıkça yapılır veya yaptırılır.

ÜÇÜNCÜ KISIM

Avlama Ücretleri, Katılım Payı, Ücret Alınmayacak Hâller ve Toplanan

Gelirlerin Kullanılması

BİRİNCİ BÖLÜM

Avlama Ücretleri, Katılım Payı ve Ücret Alınmayacak Hâller

Avlama ücretleri ve katılım payı

MADDE 8. – Av ve yaban hayatı yönetimi ile avlanma plânlarına göre yapılacak avlanmalar için; av hayvanlarının türlerine, ağırlıklarına ve trofelerine göre alınacak avlama ücretleri Bakanlıkça tespit edilir. Avlama ücretleri, Genel Müdürlükçe tahsil edilir ve Döner Sermaye İşletmesine yatırılır.

Ateşli, ateşsiz, yivli, yivsiz av tüfekleri ile mermi, fişek, barut, saçma, çekirdek, kapsül ve kovanların perakende satışında satış bedelinin % 2’si Döner Sermaye İşletmesine katılım payı olarak satışı takip eden üçüncü ayın son gününe kadar yatırılır. Bu ödemelerle ilgili olarak düzenlenecek katılım payı cetvelleri aynı süre içinde Genel Müdürlüğe gönderilir. Katılım payları süresi içinde yatırılmadığı takdirde; yatırmayanlar hakkında 21.7.1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümleri uygulanır.

Tahsil edilen avcılık belgesi harçlarının %30’u Bakanlık Döner Sermaye işletmelerine  yatırılır.

Ücret alınmayacak hâller

MADDE 9. – Bilimsel yönden  tabiata ve türlerine zararlı olan hayvanların bu Kanun gereğince görevliler veya avcılar tarafından avlanmasında ücret alınmamasına ilişkin  usul ve esaslar Bakanlık tarafından tespit edilir.

Yabancı devletlerin diplomatik pasaport taşıyan temsilcileri ile Devlet misafirlerinden, ikili veya çok taraflı sözleşmelere ve mütekabiliyet esasına bağlı olarak avlanma izin ücreti veya avlama ücreti alınmayabilir.

İKİNCİ BÖLÜM

Toplanan Gelirlerin Kullanılması

Gelirlerin kullanılması

MADDE 10. – Bakanlık, av ve yaban hayvanlarının korunması, geliştirilmesi ve av ve yaban hayatı yönetimi, avlakların kurulması, bakımı, işletilmesi ve avlanmaların kontrol altına alınması, üretme istasyonları, koruma ve geliştirme sahaları  kurulması, yaban hayvanlarının hastalıkları ile mücadele edilmesi, avcıların eğitilmesi, avcılığın ve av turizminin geliştirilmesi için Döner Sermaye İşletmesinde bu Kanun uyarınca toplanan gelirin tamamını kullanır.

DÖRDÜNCÜ KISIM

Avlaklar, Avcılık Belgesi ve Avlanma İzni

BİRİNCİ B ÖLÜM

Avlaklar

Avlakların kuruluşu, yönetimi ve denetimi

MADDE 11. – Özel avlaklar Bakanlıktan izin alınarak kurulur, sahipleri veya kiracıları tarafından yönetilir, işletilir veya işlettirilir. Diğer avlaklar ise Genel Müdürlükçe yönetilir, işletilir veya işlettirilir. Genel Müdürlükçe yönetilen, işletilen veya işlettirilen avlakların plânlanması, kuruluşu, sınıflandırılması, alanlarının belirlenmesi, işaretlenmesi, yönetimi, işletilmesi, işlettirilmesi ve denetimine ilişkin esas ve usuller Bakanlıkça düzenlenir.

Özel avlaklar dışındaki avlakların işletilmesi amacıyla bu avlaklarda sahası bulunan köy tüzel kişilikleri ve belde belediyeleri ile koruma, üretim, bakım ve avcılığın düzenlenmesi karşılığı işbirliği yapılabilir. İşbirliği yapılan avlaklardan sağlanan gelirden, köy tüzel kişiliklerine ve belde belediyelerine verilecek miktar, sahaların özelliğine göre Bakanlıkça belirlenir.

Avlanma plânları yapılmış örnek avlakların, plânda belirtilen esaslara göre işlettirilmesi  Bakanlıkça gerçek veya tüzel kişilere  verilebilir. İşletmeci avlak işletmesinde istihdam edeceği iş gücünü öncelikle mahalli köylerden sağlar. Bu hususlarla ilgili esaslar Bakanlıkça belirlenir.

Bütün avlaklar Bakanlıkça denetlenir.

İzne tâbi, yasak ve serbest av sahaları

MADDE 12. – Özel avlaklarda avlanmak avlak sahibinin, Devlet avlakları, genel avlaklar ve örnek avlaklarda avlanmak Bakanlığın iznine bağlıdır. Sahipli arazilerde avlanmayla ilgili esaslar Bakanlıkça tespit  edilir.

Özel kanunlarla veya Merkez Av Komisyonunca avlanmanın yasak edildiği yerlerde  ve 2 nci maddenin 11, 12 ve 13 üncü bentlerinde tanımlanan saha ve istasyonlarda avlanılamaz. Buralarda, ancak av ve yaban hayvanlarının çoğaldığı ve  zararlı olduğu hâllerde avlanmaya Bakanlıkça izin verilebilir. 2 nci maddenin 12 nci bendinde tanımlanan sahalarda ise özel avlanma plânlarına göre Bakanlıkça verilecek izinle  avlanılabilir.

Av yılı içinde bazı av hayvanı türlerinin nesillerini devam ettiremeyecek sayıya düşmesinin söz konusu olduğu hâllerde, avlanmanın açık olduğu avlaklarda avlanmayı belli bir süre yasaklamaya ve gerektiğinde yeniden açmaya Bakanlık yetkilidir. Bu hususlarla  ilgili esaslar Bakanlıkça belirlenir.

İKİNCİ BÖLÜM

Avcılık Belgesi ve Avlanma İzni

Avcılık belgesi

MADDE 13. – Avcılık belgesi, Türk vatandaşlarına bir defaya mahsus olmak üzere verilir ve  her yıl vize edilir. Avcılık belgelerinin vize edilmesine ilişkin iş ve işlemler Bakanlıkça belirlenir.

10.7.1953 tarihli ve 6136 sayılı Ateşli Silâhlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanunun 7 nci maddesine göre alınan yivli av tüfekleri sahiplerinden avlanmak isteyenler ayrıca bu Kanun gereğince alınması gerekli avcılık belgesini almak zorundadırlar.

Avcılık belgesi alacak olanlar, eğitime ve yeterlik sınavına tâbi tutulur.

Türkiye’de ikamet eden yabancı uyruklulara avlanabilmeleri için yabancı avcılık belgesi verilmesinde mütekabiliyet esası aranır. Avcı turistlere ise geçici avcılık belgesi verilir. Eğitim, yeterlik sınavı ve avcılık belgelerinin verilişine dair esas ve usuller Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

Avcılık belgelerine ait iş ve işlemler Bakanlıkça yürütülür ve bu belgeler olmadan avlanılamaz.

Avlanma izni

MADDE 14. – Avcılık belgesi sahibi avcılar, avlanmak istedikleri av yılına ait avlanma izin ücretini Döner Sermaye İşletmesine yatırmak suretiyle avlanma izni almak zorundadırlar. Avlanma izin ücreti Bakanlıkça, hayvan gruplarına, avlanmanın il, bölge veya ülke genelinde yapılmasına göre farklı olarak tespit  edilebilir. Avlanma izni bir av yılı içindir.

Avlaklarda, avcılık belgesi ve avlanma izni olmadan avlanılamaz.

Özel avlaklarda üretilip salınan türlerin avlanması için gerekli izin, avlak sahibi veya işletenlerce ücreti karşılığı verilir. Bu ücretin %10’u Döner Sermaye  İşletmesine yatırılır, aksi takdirde özel avlak kuruluş izni iptal edilir.

Avlanma izin ücretlerinin tahsili ve Döner Sermaye İşletmesine yatırılması ile ilgili esaslar Bakanlıkça tespit edilir.

BEŞİNCİ KISIM

Av Turizmi, Ticareti ve Özel Üretim

BİRİNCİ BÖLÜM

Av Turizmi

Yabancıların avlandırılması

MADDE 15. – Türkiye’de  av turları, fotoğraf ve film çekimleri ile av ve yaban hayvanları gözlem turları yaptıracak seyahat acenteleri, Bakanlıktan av turizmi izin belgesini almaya; seyahat acenteleri vasıtasıyla veya münferiden sadece özel avlaklar ile gerçek ve tüzel kişiler tarafından işletilen avlaklarda  avlanmak üzere yurdumuza gelen avcı turistler ise 13 üncü maddede belirtilen geçici avcılık belgesini almaya ve avlayacakları av hayvanlarını bu belgeye  kaydettirmeye mecburdurlar. Av turizmi izin belgesinin verilişine dair esas ve usuller Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikte belirlenir.

Av turizmine ilişkin esas ve usuller ile avcı turistlerin avlayabilecekleri av hayvanlarının tür, cinsiyet ve miktarları, bunlardan alınacak avlanma ücretleri ve diğer ücretler Bakanlıkça tespit edilir.

18.12.1981 tarihli ve 2565 sayılı Askeri Yasak Bölgeler ve Güvenlik Bölgeleri Kanunu ile 15.7.1950 tarihli ve 5683 sayılı Yabancıların Türkiye’de İkamet ve Seyahatleri Hakkında Kanun hükümleri saklıdır.

Yabancıların getirebilecekleri av teçhizatı

MADDE 16. – Avcı turistler, beraberlerinde ok-yay ile yivli ve yivsiz av tüfeklerini ve bunlara ait mermileri getirebilirler. 6136 sayılı  Kanun ile 11.9.1981 tarihli ve 2521 sayılı Avda ve Sporda Kullanılan Tüfekler, Nişan Tabancaları ve Av Bıçaklarının Yapımı, Alımı, Satımı ve Bulundurulmasına Dair Kanun hükümleri saklıdır.

Yabancıların götürebilecekleri av hayvanları

MADDE 17. – Avcı turistler, avladıkları ve onaylanmış geçici avcılık belgelerine kayıtlı av hayvanlarının etlerini ve hatıra değeri taşıyan parçalarını, Türkiye’nin taraf olduğu uluslararası sözleşmelerdeki taahhütlerini dikkate almak kaydıyla başka bir izne bağlı olmadan yurt dışına beraberlerinde çıkarabilirler, adreslerine gönderebilirler veya göndertebilirler.

İKİNCİ BÖLÜM

Av ve Yaban Hayvanlarının Ticareti ve

Üretim Esasları

Ticaret esasları

MADDE 18. – Taraf olunan uluslararası sözleşmelerle ticareti yasaklanan yerli ve yabancı  yaban hayvanları ve bu Kanunun 6 ncı maddesi çerçevesinde belirlenen avlanma esas ve usullerine aykırı olarak avlanan yaban hayvanları  canlı veya cansız olarak veya bunların et, yumurta, deri, post, boynuz ve benzeri parçaları ile bunların türevleri satılamaz, satın alınamaz, nakledilemez ve bunların ithalatı ve ihracatı yapılamaz.

Taraf olunan uluslararası sözleşmelerle ticaretine düzenleme getirilen türler ile bu Kanun kapsamında yasal olarak avlanan av hayvanları ve bunlardan elde edilen parçalarının ticaretini denetlemeye ve kısmen veya tamamen yasaklamaya, bunların ticaretinden Döner Sermaye İşletmesine gelir alınması ile ilgili usul ve esasları düzenlemeye Bakanlık yetkilidir.

Yurt içinde sergilenmek üzere veya gösteri amaçlı olarak uluslararası sözleşmeler çerçevesinde ithalatına Bakanlıkça izin verilen  yaban hayvanları satılamaz. Bu hususlar  Bakanlıkça denetlenir.

Üretim esasları

MADDE 19. – Kamu kurum ve kuruluşları ile gerçek ve tüzel kişiler, av ve yaban hayvanlarından Türkiye’de doğal olarak yetişen türleri  Bakanlıktan izin almak şartıyla üretebilirler. Bunların  doğaya salınabilmesi için Bakanlıktan ayrıca izin almak zorunludur. Yabancı türlerden Türkiye’nin uluslararası yükümlülükleri  çerçevesinde ve doğal türlerimize zarar vermeyecek olanlarının ithalatına ve üretimine, ilgili kurum ve kuruluşların görüşleri alınarak Bakanlıkça izin verilebilir.

AL TINCI KISIM

Suçların Takibi ve Cezalar

BİRİNCİ BÖLÜM

Suçların Takibi

Suçların takibi

MADDE 20. – Avcılığın kontrolü, av hayvanlarının korunması, av suçlarının takibi ve bu Kanunun 19 uncu maddesi kapsamında üretim yapan yerlerin denetimi Bakanlık ve Orman Genel Müdürlüğünce yapılır. 4.7.1934 tarihli ve 2559 sayılı  Polis Vazife ve Selâhiyet Kanunu ile 10.3.1983 tarihli ve 2803 sayılı Jandarma Teşkilât, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun hükümleri  saklıdır.

Suçların takibi ile görevli olan av koruma memurları ve saha bekçileri bu Kanunda belirtilen yasaklara aykırı hareket edenleri avlanmadan men etmeye, haklarında suç zaptı düzenlemeye ve silâh, alet ve ekipmanlar ile canlı, cansız av hayvanlarını, av hayvanlarının bizatihi avında kullanılan suç vasıtalarını  kime ait olursa olsun zapt etmeye ve bu amaçla yakalamaya görevli ve yetkilidir. Av suçu işleyenler, olay yerinde gerekli tutanaklar düzenlendikten sonra derhal serbest bırakılır. Hüviyeti tespit edilemeyen suçlular vakit geçirilmeksizin hüviyeti tespit edilebilecek en yakın köyün muhtar veya ihtiyar heyetine ve bunlarla da tespiti mümkün olmazsa en yakın zabıta merkezine götürülürler. Görevli memurların bulunmadığı yerlerde, kır ve köy bekçileri ile köy muhtarları da aynı yetkiyi haizdir. Yukarıda sayılan görevlilerce düzenlenen tutanaklar aksi sabit oluncaya kadar muteberdir.

Zapt edilen suç aleti silâhlar en yakın orman idaresine teslim edilir. Bu silâhlar soruşturma evrakı  ile birlikte  mahalli Cumhuriyet savcılığına intikal ettirilir. Zapt edilen diğer canlı, cansız av hayvanları ile bizatihi av suçunda kullanılan vasıtalar, suç aleti ve ekipmanları, vazifeli memurlarca muhafaza edilmek üzere orman idaresine, orman idaresi olmayan yerlerde suç mahalline en yakın belediye, köy muhtarı, köy ihtiyar heyeti  üyelerinden birine yed’i emin senedi karşılığında teslim olunur. Belediye veya köy yetkililerine teslim olunan canlı, cansız av hayvanları, suç aletleri ve ekipmanları ile bizatihi av suçunda kullanılan vasıtalar en kısa zamanda orman idaresine idarece nakledilir. Bunlardan cansız av hayvanları Cumhuriyet savcılığına bildirilerek herhangi bir mahkeme kararına gerek kalmaksızın Bakanlıkça veya Orman Genel Müdürlüğünce bekletilmeksizin satılır. Satışa ilişkin esas ve usuller Bakanlıkça tespit edilir. Canlı av hayvanları hemen, yaralı olanları ise tedavi edildikten sonra doğaya salınır veya Türkiye’nin uluslararası sözleşmelerdeki taahhütleri de dikkate alınarak Bakanlıkça gerekli işlem yapılır. Av hayvanlarının avında kullanılan ve zapt edilen diğer suç aleti, ekipmanları ve vasıtalar  hakkında 31.8.1956 tarihli ve 6831  sayılı  Orman  Kanununun  84  üncü  maddesi hükümlerine göre işlem yapılır. Satış bedellerinin tamamı, yapılan her türlü masraflar düşüldükten sonra emanet olarak Döner Sermaye İşletmesine yatırılır. Durum ilgili mahkemeye bildirilir.

Av koruma ve kontrollerinde Bakanlık görevlilerine veya güvenlik güçlerine gönüllü destek sağlamak üzere Bakanlıkça belirlenecek kişilere fahri av müfettişliği görev ve unvanı verilebilir. Fahri av müfettişleri; bu Kanuna göre suç sayılan fiilleri işleyenler hakkında işlem yapılması amacıyla Genel Müdürlükçe kendilerine verilen tutanağı düzenleyerek en geç bir hafta içinde en yakın orman idaresi birimine teslim etmek mecburiyetindedir. Fahri av müfettişlerinin seçimi, eğitimi, görev ve yetkileri ile çalışma esas ve usulleri Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

Avcılar talep halinde av koruma memurlarına, saha bekçilerine, polis ve jandarma ile köy ve kır bekçilerine, köy muhtarı ve ihtiyar heyeti üyelerine avlanma belge ve izinleri ile avladıkları hayvanları ibraz etmek zorundadırlar. Suçların ihbarında ve talep halinde takibinde köy ve kır bekçileri, köy muhtarı ve ihtiyar heyeti üyeleri  av koruma memurlarına ve saha bekçilerine yardıma mecburdurlar.

Av koruma memurları ve saha bekçilerinden; Bakanlıkça lüzum görülecek olanlara, Bakanlar Kurulunca belirlenen silâhlar demirbaş olarak verilir. Av koruma memurları ve saha bekçileri bu Kanunla kendilerine verilen görevlerini ifa sırasında silâhlarını 6831 sayılı Kanunun 78 inci maddesinde belirtilen hâllerde kullanabilirler.

Av koruma memurları görevlerini yaparken ilgili bakanlıkların görüşü alınarak, rengi ve biçimi Bakanlıkça tespit edilen resmî kıyafet giymek mecburiyetindedirler. Resmî kıyafetler, silâh, telsiz ve diğer teçhizat ile araç ve gereçler  Bakanlıkça verilir.

İKİNCİ BÖLÜM

Cezalar

Yasaklara uymama

MADDE 21. – 4 üncü maddenin birinci, ikinci ve altıncı fıkralarına aykırı hareket edenlere,  5 inci maddenin birinci ve ikinci fıkraları  gereğince tespit edilen av miktarı ve avlanma süreleri dışında avlananlara, 12 nci maddenin üçüncü fıkrası gereğince Bakanlıkça getirilecek yasaklara uymayanlara, her bir suç için ayrı ayrı olmak üzere yüzellimilyon lira idarî para cezası verilir.

4 üncü maddenin dördüncü fıkrası gereğince av ve yaban hayvanlarının beslendikleri ve barındıkları ortamı zehirleyenlere iki yıldan az olmamak üzere hapis, üçmilyar liradan az olmamak üzere ağır para cezası verilir, faillerin avcılık belgesi iptal edilir ve kendilerine bir daha belge verilmez.

4 üncü maddenin beşinci fıkrası gereğince yaban hayatı koruma ve geliştirme sahaları ile üretme istasyonları ve benzeri sahalarda,  bina ve tesislerin atıklarının arıtılmadan doğal ortama bırakılması nedeni ile yaban hayatının veya ekosistemin olumsuz yönde etkilenmesine sebebiyet verenlere ve tahrip edenlere 9.8.1983 tarihli ve 2872 sayılı Çevre Kanunu   hükümleri uygulanır.

Devletin hüküm ve tasarrufu altında olan yerlerdeki yaban hayatı koruma ve geliştirme sahalarına izinsiz olarak kurulan yapı ve tesisler, mahallî  mahkemelerce müsadere edilir.

Bu Kanunda belirtilen suçların fahri av müfettişleri tarafından işlenmesi halinde verilecek cezalar iki misli uygulanır. Av suçu işleyen veya gerçeğe aykırı tutanak düzenleyen fahri av müfettişlerinin belgeleri iptal edilir ve kendilerine bir daha fahri av müfettişliği görevi verilmez.

5 inci maddenin üçüncü fıkrasında belirtilen  hükümlere uymayan radyo ve televizyon kuruluşları hakkında 13.4.1994 tarihli ve 3984 sayılı Radyo ve Televizyonların Kuruluş ve Yayınları Hakkında Kanun hükümleri uygulanır.

Özel avlakların kuruluş amacı dışında işletilmesi

MADDE 22. – 11 inci madde gereğince yapılan denetimlerde özel avlakların kuruluş amaçları dışında işletildiğinin tespiti halinde, avlak sahibine veya bu avlakları kiralamak sureti ile işletenlere, birmilyar lira idarî para cezası verilir.

İzinsiz veya yasak yerlerde avlanma

MADDE 23. – Avlaklarda izin almadan avlananlara ve Merkez Av Komisyonunca avlanmanın yasaklandığı avlaklarda avlananlara yüzellimilyon lira, özel kanunlarla avlanmanın yasaklandığı sahalar ile  2 nci maddenin 11, 12 ve 13 üncü  bentlerinde tanımlanan saha ve istasyonlarda avlananlara, üçyüzmilyon lira idarî para cezası verilir.

Avlanma  esaslarına uymama ve belgesiz avlanma

MADDE 24. – 6 ncı maddenin ikinci ve üçüncü fıkralarında sayılan zehirle avlanma hariç diğer yasaklara ve esaslara aykırı hareket edenlere her bir suç için ayrı ayrı olmak üzere yüzellimilyon lira idarî para cezası verilir.

Zehirle avlananlara bir yıldan üç yıla kadar hapis, birmilyar liradan az olmamak üzere ağır para cezası verilir, faillerin avcılık belgesi iptal edilir ve kendilerine bir daha belge verilmez.

Bu Kanuna göre alınması gereken avcılık belgesini almadan avlananlara üçyüzmilyon lira; avlanma izni olmadan avlananlara ise yüzellimilyon lira idarî para cezası verilir.

Yabancı avcılık belgesi veya geçici avcılık belgesi almadan avlananlara birmilyar lira idarî para cezası verilir.

Avcılık belgesini ve avlanma izin belgesini yanında taşımadan avlananlara eksik her bir belge için otuzmilyon lira idarî para cezası verilir.

Yabancılarla ilgili yasaklara uymama

MADDE 25. – Av turizmi izin belgesi almadan av turu, fotoğraf ve film çekimleri ile av ve yaban hayvanları gözlem turları yaptıran veya yabancıların geçici avcılık belgesi olmadan avlanmasına aracılık eden kişi,  kuruluş ve acentelere  onmilyar lira, geçici avcılık belgesinde kayıtlı türler ve yerler dışında avlanan yabancı uyruklu kişiye, beşmilyar lira idarî  para cezası verilir.

Av ve yaban hayvanı  ticareti yasağına uymama

MADDE 26. – 18 inci maddenin birinci ve ikinci fıkraları ve 19 uncu madde gereğince Bakanlığın koyacağı esaslara uymayanlara, beşyüzmilyon liradan ikimilyarbeşyüzmilyon liraya kadar ağır para cezası verilir.

18 inci maddenin üçüncü fıkrasında belirtilen yasağa uymayanlara üçmilyar lira idarî  para cezası verilir.

Cezaların güncelleştirilmesi

MADDE 27. – Bu Kanunda yazılı para cezaları, her takvim yılı başından geçerli olmak üzere o yıl için 4.1.1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298 inci maddesi hükümleri uyarınca tespit ve ilân edilen yeniden değerleme oranında artırılarak uygulanır.

Avdan men etme, müsadere ve tazminat

MADDE 28. – Bu Kanunla yasak edilen fiilleri işleyenler derhal avdan men edilir. Bunların bizatihi av suçunda kullandıkları suç vasıtaları, suç aletleri  kime ait olursa olsun idarece zapt ve yetkili sulh ceza mahkemesince müsadere edilir. Canlı ve cansız av hayvanları da müsadere olunur.

Müsadere edilen silâhlar dışındaki suç alet ve ekipmanları ile suç vasıtaları ve cansız av hayvanları orman idaresince satılarak ücreti Döner Sermaye İşletmesine gelir kaydedilir. 20 nci madde gereğince zapt edilerek satılan ve emanete alınan bedeller ise, müsadere kararının kesinleşmesini müteakip Döner Sermaye İşletmesine gelir kaydedilir.

Bu Kanun hükümlerine aykırı olarak avlanan, öldürülen veya yaralanan hayvanlar müsadere edilmiş olsa dahi talep halinde hükmolunacak tazminat av hayvanı türlerine göre Bakanlıkça tespit edilen değerler üzerinden, zehirle avlanmalarda ise beş misli fazlasıyla hesaplanır ve tahsiline mahkemece karar verilir. Tahsil edilen para, Döner Sermaye İşletmesine gelir kaydedilir.

Suçların tekrarı ve tekerrürü

MADDE 29. – Bu Kanunda belirtilen idarî  para cezaları, suçun tekrarı halinde bir misli fazlası ile uygulanır.

21 inci maddenin birinci fıkrasında yazılı cezaya konu suçların tekrarı halinde faillerin avcılık belgeleri iptal edilir ve kendilerine bir daha avcılık belgesi verilmez.

21 inci maddenin ikinci fıkrasında yazılı cezaya konu suçların tekerrürü halinde cezalar iki misline kadar artırılır.

22 nci maddede yazılı cezaya konu suçların tekrarı halinde avlak kuruluş izni iptal edilir.

23 üncü maddede yazılı cezalara konu suçların tekrarı halinde, faillerin avcılık belgeleri iptal edilir ve kendilerine bir daha avcılık belgesi verilmez.

24 üncü maddenin birinci fıkrasında yazılı cezaya konu; 6 ncı maddenin ikinci fıkrasındaki suçların tekrarı  halinde faillerin avcılık belgeleri iptal edilir ve kendilerine bir daha avcılık belgesi verilmez.

24 üncü maddenin birinci fıkrasında yazılı cezaya konu; 6 ncı maddenin üçüncü fıkrasındaki suçların tekrarı halinde faillerin avcılık belgesi yoksa, kendilerine iki yıl süreyle avcılık belgesi verilmez, avcılık belgesi olanlar ise iki yıl süreyle avcılıktan men edilir.

24 üncü maddenin ikinci fıkrasında yazılı cezaya konu suçun tekerrürü halinde cezalar  iki misline kadar artırılır.

26 ncı maddenin birinci fıkrasında yazılı cezaya konu suçların tekerrürü halinde verilecek ceza iki misli uygulanır.

İdarî para cezalarına itiraz ve cezaların tahsili

MADDE 30. – Bu Kanuna göre verilecek idarî para cezaları 4856 sayılı Kanunda yer alan İl Çevre ve Orman Müdürü veya yetki verdiği elemanlar ile 31.10.1985 tarihli ve 3234 sayılı Orman Genel Müdürlüğünün Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanunda yer alan orman işletme şefi tarafından verilir.

Verilen para cezaları, 11.2.1959 tarihli ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre sahiplerine tebliğ edilir. Bu cezalara karşı, tebellüğ tarihinden itibaren yedi gün içinde, idare mahkemesine itiraz edilebilir. İtiraz idarece verilen cezanın yerine getirilmesini durdurmaz. Bu konuda idare mahkemelerince verilen kararlar kesindir.

Kesinleşen idarî para cezaları, 6183 sayılı Kanun hükümlerine göre yukarıda birinci fıkrada sayılan idarî para cezası vermeye yetkili makamlar tarafından tahsil edilir.

YEDİNCİ KISIM

Son Hükümler

Davaların görülmesi

MADDE 31. – Bu Kanunda öngörülen suçlara ilişkin davalar acele işlerden sayılır ve sulh ceza mahkemelerinde görülür.

Yönetmelik

MADDE 32. – Bu Kanunun uygulaması ile ilgili esas ve usuller, ilgili kurum ve kuruluşların görüşleri de alınmak sureti ile bir yıl içinde Bakanlıkça çıkarılacak yönetmeliklerle belirlenir.

Atıf

MADDE 33. – Diğer mevzuatla 5.5.1937 tarihli ve 3167 sayılı Kara Avcılığı Kanununa yapılan atıflar bu Kanunun ilgili maddelerine yapılmış sayılır.

Kaldırılan ve değiştirilen hükümler

MADDE 34. – 3167 sayılı Kara Avcılığı Kanunu yürürlükten kaldırılmıştır.

2521 sayılı Kanunun; 8 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan; “av tezkeresi, yoksa” ibaresi  ve  13  üncü  maddesinde yer alan;  “veya yivsiz tüfek  sahipliği belgesi”  ibaresi  madde metinlerinden çıkarılmıştır. 8 inci maddenin birinci fıkrasında yer alan “sahipliği”   yerine “satın alma”, ikinci fıkrasında yer alan  “av tezkeresi” yerine “yivsiz tüfek ruhsatnamesi “, “sahipliği” yerine “satın alma”, 9 uncu maddesinin birinci fıkrasında yer alan “av tezkereleri” yerine “yivsiz tüfek ruhsatnameleri”, “av tezkeresi” yerine “yivsiz tüfek ruhsatnamesi”, “av tezkeresine” yerine “yivsiz tüfek ruhsatnamesine”, ikinci fıkrasında yer alan; “Avcılık dışındaki amaçlarla” yerine “Yivsiz”,  “sahipliği belgesi” yerine “ruhsatnamesi”, “av tezkeresi” yerine “avcılık belgesi”, üçüncü fıkrasında yer alan; “sahipliği” yerine “satın alma”, “av tezkerelerine” yerine “yivsiz tüfek ruhsatnamelerine”, 13 üncü madde başlığında yer alan; “av tezkeresi”  yerine “yivsiz tüfek ruhsatnamesi”, 13 üncü maddesinde yer alan; “av tezkeresi” yerine “yivsiz tüfek ruhsatnamesi” ibareleri getirilmiştir.

6831 sayılı Kanunun 77 nci maddesinin 1 inci fıkrasındaki “Orman Umum Müdürlüğünce” ibaresinden önce gelmek üzere “Çevre ve Orman Bakanlığınca ve” ibaresi eklenmiştir.

16.8.1997 tarihli ve 4306 sayılı İlköğretim ve Eğitim Kanunu, Milli Eğitim Temel Kanunu, Çıraklık ve Meslek Eğitimi Kanunu, Milli Eğitim Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun ile 24.3.1988 tarihli ve 3418 sayılı Kanunda Değişiklik Yapılması ve Bazı Kağıt ve İşlemlerden Eğitime Katkı Payı Alınması Hakkında Kanunun Geçici 1 inci maddesinin (A) fıkrasının (4) numaralı bendinde yer alan; “Kara avcılığı ruhsat tezkereleri” ibaresi “avcılık belgeleri” olarak, (11) numaralı bendinde yer alan; “tezkere” ibaresi “avcılık belgesi” olarak, 6136 sayılı Kanunda yer alan; “yivsiz av tüfekleri” ibaresi “yivsiz tüfekler” olarak, 2.7.1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı (8) sayılı tarifenin “VI. Meslek erbabına verilecek tezkere, vesika ve ruhsatnamelerden alınacak harçlar” bölümünün 15 inci bendinde yer alan; “Kara av tezkereleri:” ibaresi “Avcılık belgesi:” ve “kara avcılığı ruhsat tezkereleri” ibaresi “avcılık belgeleri” olarak değiştirilmiştir.

GEÇİCİ MADDE 1. – Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren, 2521 sayılı Kanuna göre verilmiş olan av tezkereleri, süresi sonunda;  yivsiz tüfek ruhsatnamesine dönüştürülür. Av tezkeresi, yivsiz tüfek ruhsatnamesine dönüştürülen şahıslardan  avlanmak isteyenler bu Kanunun 13 üncü maddesine göre avcılık belgesi almak zorundadır.

Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten sonra süresi sona eren av tezkerelerini yivsiz tüfek ruhsatnamesine dönüştürenler ile ilk defa yivsiz tüfek ruhsatnamesi alanlardan avlanmak isteyenlere; avcılık belgesi verilmesi ile ilgili esas ve usuller hakkında çıkartılacak yönetmelik yürürlüğe girinceye kadar geçici avcılık belgesi verilir. Bu kişilere geçici avcılık belgesi verilmesinde sınav şartı aranmaz. Geçici avcılık belgelerinin süresi verildiği tarihten sonraki mali yıl başında sona erer. Geçici avcılık belgesi alacak olanlar 492 sayılı Harçlar Kanununa göre avcılık belgelerinden alınan harcı ve 4306 sayılı Kanun gereğince eğitime katkı payını ödemek zorundadır.

Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce Bakanlık tarafından düzenlenen avcı eğitimi kurslarına katılan ve avcı eğitim kurs bitirme belgesi alan avcılara avcılık belgesi verilmesinde sınav şartı aranmaz.

GEÇİCİ MADDE 2. –  Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce Merkez Av Komisyonunca alınmış olan avlanma süreleri, avlanma limitleri, avına izin verilen türler, koruma altına alınan türler, yasak av sahaları ve av turizminin düzenlenmesine ilişkin kararlar, bu Kanunun 3 üncü maddesi kapsamında oluşturulan Merkez Av Komisyonu kararı yürürlüğe girinceye kadar geçerlidir.

Yürürlük

MADDE 35. – Bu Kanun yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 36. – Bu Kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.

 

[Facebook] [Twitter] [Windows Live] [Yahoo!] [Email]

Posted in Hukuk0 Comments

ISINMADAN KAYNAKLANAN HAVA KİRLİLİĞİNİN KONTROLÜ YÖNETMELİĞİNDE DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR YÖNETMELİK

7 Şubat 2009 CUMARTESİ

Resmî Gazete

Sayı : 27134

YÖNETMELİK

Çevre ve Orman Bakanlığından:

ISINMADAN  KAYNAKLANAN HAVA KİRLİLİĞİNİN KONTROLÜ YÖNETMELİĞİNDE

DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR YÖNETMELİK

 

MADDE 1 – 13/1/2005  tarihli ve 25699 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Isınmadan Kaynaklanan Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğinin 4 üncü maddesinde yer alan “İslilik Derecesi”, “Yetkili Merci” ve “Satış İzin Belgesi” tanımları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve  aynı maddede yer alan “Kontrol Belgesi” tanımı “Uygunluk Belgesi” olarak aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“İslilik Derecesi: Bacharach Skalasında atık gaz içindeki partikül emisyonunun meydana getirdiği sayıyı (islilik ölçütü, optik yansıtma yeteneğidir. Yansıtma yeteneğinin %10 oranında azalması,  islilik derecesinin bir  birim artması demektir),”

“Yetkili Merci: Tip Emisyon Belgesinin düzenlenmesinde Bakanlığı; yerli katı yakıtlara uygunluk belgesi düzenlenmesi, ithal ve yerli katı yakıtlara satış izin belgesi düzenlenmesi, ısınma amaçlı yakma tesisleri ile ithal ve yerli katı yakıtların denetimi ve idari yaptırım uygulanmasında il çevre ve orman müdürlüğünü; denetim ve idari yaptırım uygulanmasında, Bakanlığın yetkisi saklı kalmak kaydıyla, Bakanlıkça yetki devri yapılmış ilgili belediyeler ile diğer kamu kurum ve kuruluşlarını ve sıvı yakıtların denetiminde Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunu veya yetkilendirdiği kurum veya kuruluşları ile il çevre ve orman müdürlüğünü,”

“Satış İzin Belgesi: Katı yakıtlar için il çevre ve orman müdürlüğünden alınan belgeyi,”

“Uygunluk Belgesi: İthal katı yakıt için alınan belgeyi,”

MADDE 2 Aynı Yönetmeliğinin 6 ncı maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“a) 1/1/2006  tarihinden sonra kurulacak veya yenisiyle değiştirilecek katı yakıtlı yakma tesisleri sürekli çalıştırma rejiminde iken, bu tesislere ait atık gaz isliliği, Ek-1’de gösterilen islilik derecesi 2 (Gri – %20) değerinden daha yüksek olamaz. Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten önce kurulmuş olan katı yakıtlı yakma tesislerinde bacadan atılan gazın islilik değeri Ek-1’de gösterilen islilik derecesi 4 (Gri- %40) değerinden daha yüksek olamaz.”

MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğinin 7 nci maddesinde yer alan Tablo-1 aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

 

“Tablo-1 Partikül  Madde Konsantrasyonu ve İslilik Derecesi

Yakma Tesisinin

Isıl Gücü (kW)

Ölçüm Yöntemi

Oksijen İçeriği Hacimce (%)

Partikül Madde Konsantrasyonu (mg/Nm3)

İslilik Derecesi

IG≤15

Ek-3.A.2

13

150

2

MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 8 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinin (1) numaralı alt bendinde yer alan Tablo-2, (2) numaralı alt bendinde yer alan Tablo-3, (3) numaralı alt bendinde yer alan Tablo-4 ve (4) numaralı alt bendinde yer alan Tablo-5 aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

 

“Tablo-2 Partikül Madde Konsantrasyonu ve İslilik Derecesi

Yakma Tesisinin

Isıl Gücü (kW)

Ölçüm Yöntemi

Oksijen İçeriği Hacimce (%)

Partikül Madde Konsantrasyonu (mg/Nm3)

İslilik Derecesi

15<IG≤1000

Ek-3.A.2

8

150

2

“Tablo-3:Partikül  Madde, Karbonmonoksit Konsantrasyonu ve İslilik Derecesi

Yakma Tesisinin

Isıl Gücü (kW)

Ölçüm Yöntemi

Oksijen İçeriği Hacimce (%)

Partikül Madde Konsantrasyonu (mg/Nm3)

Karbonmonoksit Konsantrasyonu (CO) (mg/Nm3)

İslilik Derecesi

15<IG≤50

Ek-3.A.2

13

150

4000

2

50<IG≤150

13

150

2000

2

150<IG≤500

13

150

1000

2

500<IG≤1000

13

150

500

2

“Tablo-4 Partikül  Madde, Karbonmonoksit Konsantrasyonu ve İslilik Derecesi

Yakma Tesisinin

Isıl Gücü (kW)

Ölçüm Yöntemi

Oksijen İçeriği Hacimce (%)

Partikül  Madde Konsantrasyonu (mg/Nm3)

Karbonmonoksit Konsantrasyonu (CO) (mg/Nm3)

İslilik Derecesi

15<IG≤1000

Ek-3.A.2

13

150

4000

2

“Tablo-5 Partikül Madde Konsantrasyonu, Karbonmonoksit Konsantrasyonu ve İslilik Derecesi

Yakma Tesisinin

Isıl Gücü

(kW)

Ölçüm Yöntemi

Oksijen İçeriği

Hacimce

(%)

Partikül  Madde Konsantrasyonu

(mg/Nm3)

Karbonmonoksit Konsantrasyonu (CO)

(mg/Nm3)

İslilik Derecesi

15<IG ≤100

Ek-3.A.2

13

150

800

2

100<IG≤500

13

150

500

2

500<IG≤1000

13

150

300

2

MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 10 uncu maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“a) Ek-3.A.3.2’deki yönteme göre elde edilen islilik derecesi 4’ü aşmayacak,”

MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 11 inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“MADDE 11 Püskürtme brülörlü sıvı yakma tesisleri, aşağıda belirtilen esaslar uyarınca Tablo-7’deki sınırlamalara uyulur.

Bu amaçla;

a) Ek-3.A.3.2’deki yönteme göre elde edilen islilik derecesi 2’yi aşmayacak

b) Ek-3.A.3.2’deki yönteme göre yapılan testlere göre atık gazlarda benzen türevleri bulunmayacak,

c) Bu Yönetmeliğin 13 üncü maddesinde belirtilen atık gaz kaybı sınır değerlerine uyacak,

şekilde kurulup çalıştırılır ve kirletici emisyonu aşağıda yer alan Tablo-7’de verilen sınır değerlerini aşamaz.

 

Tablo-7 Azotoksit (NOx), Karbonmonoksit  (CO) ve Hidrokarbon (CxHy) İçin Sınır Değerleri

İlgili Standart

Isıl Güç

(kW)

Azotoksit (NOx) (NO2 olarak)

(mg/kWh)

Karbonmonoksit

(CO)

(mg/kWh)

Hidrokarbon

(CxHy) (CH4)

(ppm)

İslilik Derecesi

Atık Gaz  ile

Isı Kaybı

(%)

TS *

veya

EN*

70<IG≤1000

250

110

20

2

11

15<IG≤70

Sınıf 1**

185

110

10

2

11

Sınıf 2**

120

80

10

2

11

Sınıf 3**

120

60

10

2

11

(TS )* Türk Standartları Enstitüsü  ve (EN)*Avrupa Birliğinin ilgili standartları

(Sınıf)** TS ve EN’de belirtilen sınıflar”

 

MADDE 7 Aynı Yönetmeliğin 12 nci maddesinde yer alan Tablo-8 aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

 

“Tablo- 8 Azotoksit (NOx), Karbonmonoksit (CO), Hidrokarbon (CxHy) Konsantrasyonu ve İslilik Derecesi

İİlgili Standart

Isıl Güç

(kW)

Azotoksit (NOx)

(NO2 olarak)

(mg/kWh)

Karbonmonoksit

(CO)

(mg/kWh)

Hidrokarbon

(CxHy)

(ppm) (CH4- olarak)

İslilik Derecesi

Atık Gaz İle Isı

Kaybı

(%)

TS * veya EN*

70<IG≤1000

260

1070

20

2

9

30<IG ≤70

Sınıf 1**

260

20

2

9

Sınıf 2**

200

20

2

9

Sınıf 3**

150

20

2

9

Sınıf 4**

100

20

2

9

(TS )* Türk Standartları Enstitüsü  ve (EN)*Avrupa Birliğinin ilgili standartları

(Sınıf)** TS ve EN’de belirtilen sınıflar”

 

MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 22 nci  maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

MADDE 22 – Bu Yönetmeliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinin (1) ve (2) numaralı alt bentlerinde belirtilen eleme ve yıkama işlemine tabi tutulmuş taşkömürü ve linyit kömürünün ithalatı Dış Ticarette Standardizasyon Tebliği kapsamında alınacak belgeyle yapılır. Bu Yönetmeliğin 27 nci maddesine göre torbalanır ve kömürün satılacağı ilin il çevre ve orman müdürlüğünden satış izin belgesi alındıktan sonra satışa sunulur.

İthalatçılar, belgenin düzenlenmesinden tüketiciye ulaşıncaya kadar kömürün miktarı ve özellikleri dahil tüm işlemlerden sorumludurlar. İthal taş ve linyit kömürü için belirlenen özellikler ve sınır değerleri briket yapımında kullanılacak ithal taş ve linyit kömürü için de geçerlidir. Tablo-10’da verilen özellikleri ve sınırları sağlamayan ithal taş ve linyit kömürleri Bakanlığın uygun görmesi halinde sanayi amaçlı kullanılabilir.

 

Tablo-10 Isınma Amaçlı İthal Taş ve Linyit Kömürün Özellikleri ve Sınırları

Özellikler Sınırlar
Toplam Kükürt (kuru bazda) : En çok. % 1,0  (%+0,1 tolerans)
Alt Isıl Değer (kuru bazda) : En az 6400 Kcal/kg (- 200 tolerans)
Uçucu Madde (kuru bazda) : % 12-33 (+2 tolerans)
Toplam Nem (orijinalde) : En çok % 13
Kül (kuru bazda) : En çok  %16 (+2 tolerans)
Boyut* (satışa sunulan) : 18-150 mm( en çok ±% 10 tolerans)

*    Mekanik beslemeli yakma tesisleri için kömür boyutu en az 10-18 mmolabilir”

 

MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 23 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“MADDE 23 – Bu Yönetmeliğin 5 inci maddesinin (a) bendinin (1) ve (2) numaralı alt bentlerinde belirtilen eleme ve yıkama işlemine tabi tutulmuş yerli taş ve linyit kömürlerden Tablo-11’de özellikleri belirtilenler bu Yönetmeliğin 28 inci maddesine göre sınır değerlerin aşıldığı il ve ilçelerde, Tablo-12’de özellikleri belirtilenler ise bu Yönetmeliğin 28 inci maddesine göre sınır değerlerin aşılmadığı il ve ilçelerde kullanılır.

Kömürün çıkartıldığı ilin il çevre ve orman müdürlüğünden uygunluk izin belgesi alınır, bu Yönetmeliğin 27 nci maddesine göre torbalanır ve kömürün satılacağı ilin il çevre ve orman müdürlüğünden satış izni belgesi alındıktan sonra kömürler satışa sunulur. Üreticiler uygunluk belgesinin düzenlenmesinden tüketiciye ulaşıncaya kadar kömürün miktarı ve özellikleri dahil tüm işlemlerden sorumludurlar. Belde ve köylerde kullanılacak yerli kömürlerin özellikleri Tablo-13’te belirlenmiştir.

 

Tablo-11 Sınır Değerlerinin Aşıldığı İl ve İlçelerde Kullanılacak Yerli Kömürlerin Özellikleri

Yerli Kömürlerin Özellikleri Sınırlar Kullanılacağı İller ve İlçeler
Toplam Kükürt (kuru bazda) : En çok  % 2  

Bu Yönetmeliğin 28 inci maddesine göre sınır değerlerinin aşıldığı (I.Grup)  İl ve İlçeler

Alt Isıl Değer (kuru bazda) : En az 4800 Kcal/kg (-200 tolerans)
Toplam Nem (orijinalde) : En çok  %25
Kül (kuru bazda) : En çok  %25
Boyut* (satışa  sunulan) : 18-150 mm(18 mmaltı  ve

150 mmüstü için en çok  % 10 tolerans)

*    Mekanik beslemeli yakma tesisleri için kömür boyutu 10-18 mmolabilir.

 

Tablo-12 Sınır Değerlerinin Aşılmadığı İl ve İlçelerde Kullanılacak Yerli Kömürlerin Özellikleri

Yerli Kömürlerin Özellikleri Sınırlar Kullanılacağı İller ve İlçeler
Toplam Kükürt (kuru bazda)** : En çok  % 2,3  

Bu Yönetmeliğin 28 inci maddesine göre sınır değerlerinin aşılmadığı (II.Grup) İl ve İlçeler

 

Alt Isıl Değer (kuru bazda)** : En az  4200  Kcal/kg (-200 tolerans)
Toplam Nem (orijinalde) : En çok  %30
Kül (kuru bazda) : En çok  %30
Boyut *(satışa sunulan) :18-150 mm(18 mmaltı  ve

150 mmüstü için en çok  % 10 tolerans)

*    Mekanik beslemeli yakma tesisleri için kömür boyutu 10-18 mmolabilir.

**  Alt Isıl Değeri (kuru bazda) en az 5000kcal/kg (-500 tolerans) yanabilir kükürt (kuru bazda) oranı en çok yüzde bir buçuk (%1.5) ve diğer özellikleri bu Tablo’da belirtilen özellikleri sağlayan yerli kömürler mevcut soba ve kazanlarda yakıldığında bacadan atılan kükürt dioksit konsantrasyonu, bu Tablo’da özellikleri belirlenen kömürün mevcut soba ve kazanlarda yakılmasında bacadan atılan kükürt dioksit konsantrasyonu eşdeğerini aşmadığı akredite olmuş veya Bakanlıkça uygun görülen laboratuarlar tarafından belgelenmesi halinde bu Yönetmeliğin 28 inci maddesine göre sınır değerlerin aşılmadığı (II.Grup) il ve ilçelerde ısınma amacıyla kullanılabilir.

 

Tablo-13 Belde ve Köylerde Kullanılacak Yerli Kömürlerin Özellikleri

Yerli Kömürlerin Özellikleri Sınırlar
Toplam Kükürt (kuru bazda) : En çok  % 2,5
Alt Isıl Değer (kuru bazda) : En az  3400 Kcal/kg      (-200 tolerans)
Boyut *(satışa sunulan) : 18-150 mm(18 mmaltı  ve150 mmüstü için en çok  % 10 tolerans)

*Mekanik beslemeli yakma tesisleri için kömür boyutu 10-18 mmolabilir. ”

 

MADDE 10 –Aynı Yönetmeliğin 25 inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“MADDE 25 – Bu Yönetmeliğin 5 inci maddesinin (b) bendinin (7) numaralı alt bendinde belirtilen prina briketi özellikleri Tablo-14’de verilen sınır değerleri sağlamalıdır. Prina dışındaki diğer biyokütlelerden elde edilen biriketlerin analiz sonuçları, Bakanlıkça değerlendirilerek kullanılıp kullanılmayacağına karar verilir.

 

Tablo-14 Prina briketi özellikleri (kuru bazda) ve Sınırlar

Özellikleri Sınırlar
Alt Isıl Değer 3700 Kcal/kg (min.)
Nem (orijinalde) %15 (max.)
Yağ %1.5 (max.)
Sodyum (Na) 300 ppm (max)
Boyut 6 mm(min.) (6mm’den küçük ağırlıkça %5’i geçemez, ancak mekanik beslemeli yakma tesisleri için % 50’ye kadar olabilir.)

MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin 27 nci maddesinin birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“Bu Yönetmeliğin 22, 23, 24 ve 25 inci maddelerinde özellikleri belirtilen ithal taş ve linyit kömürler, yerli kömürler, toz kömürden elde edilen briket kömürler, prina briketi ve belde ve köyler için özellikleri belirlenen kömürler torbalanarak satışa sunulur.”

MADDE 12 – Aynı Yönetmeliğin 28 inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

MADDE 28 İl ve ilçelerin kirlilik derecelendirilmesi; il ve ilçenin topoğrafik yapısı, atmosferik şartlar, meteorolojik parametreler, sanayi durumu, nüfus yoğunluğu ve önceki yılların hava kalitesi ölçüm sonuçları dikkate alınarak 6/6/2008 tarihli ve 26898 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hava Kalitesi Değerlendirme ve Yönetimi Yönetmeliğine göre Bakanlık tarafından kış sezonu başlamadan önce ilan edilir.”

MADDE 13   Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-1 sayılı İslilik Derecesi (Ringelmann Skalası) aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

EK-1

İslilik Derecesi (Bacharach Skalası)

Bacharach Skalasında, bir (1)  ile on (10) alan içinde beyaz ile siyah arasındaki gri değerler bulunur. Gri renk oranı bu alanlarda şöyledir:

 

Gri Değeri (%)

 

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100
İslilik Derecesi  (Bacharach Skalası) 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

MADDE 14 –  Aynı Yönetmeliğin ekindeki EK-3’ün İşletmedeki Ölçümlerin Yapılışı Hakkında Koşullar ve Kurallar kısmının (2) numaralı Katı Yakıtlı Yakma Tesislerinde Ölçümler bölümünün 2.2 numaralı paragrafı ile aynı kısmın (3) numaralı Sıvı ve Gaz Yakıtlı Yakma Tesislerinde Ölçümler bölümünün 3.2 numaralı paragrafı aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“2.2) Ölçüm noktasında, emisyon ölçümleri yapılırken eş zamanlı olarak atık gaz içindeki oksijen içeriği tespit edilir. Bu ölçümler 15 dakikalık aralıklarla yapılır ve minimum 5 ölçüm alınır. Toz haldeki emisyonlar gravimetrik olarak belirlenir. Bunun için incelenecek atık gazdan özel bir numune alma cihazının yardımıyla yeterli miktarda atık gaz alınır ve bir cam elyaf filtreli kovan yardımıyla aktarılır. Ölçülen emisyonlar aşağıdaki formül ile referans oksijen miktarına göre emisyona dönüştürülür.

EB= ((21-O2B) / (21-O2)) * EM

Oksijen miktarı yerine atık gaz içindeki karbondioksit miktarı da ölçülebilir. Bu durumda, ölçülen emisyonlar aşağıdaki formül ile referans oksijen miktarına göre emisyona dönüştürülür:

 

EB= CO2max * ((21-O2B) / (21-CO2)) * EM

 

Birimlerin açıklamaları:

EB=                         Standart oksijen miktarına göre emisyon (mg/m3)

EM=                        Ölçülen emisyon (mg/m3)

O2B=                       Standart oksijen miktarı yüzdesi  (%)

O2=                         Kuru atık gaz içindeki oksijenin yüzdesi (%)

CO2=                      Kuru atık gaz içindeki karbondioksit yüzdesi (%)

CO2max=                 Her bir yakıt için kuru atık gaz içindeki maksimum karbondioksit yüzdesi (%)

 

Yakıt İsmi

CO2max

(%)

Antrasit,  yağsız maden kömürü

19,2

Diğer taş kömürleri

18,7

Taş kömürü briketi

18,9

Taş kömürü koku

20,5

Linyit kömürü ürünleri ve turba ürünleri

19,8

Odun yakıtlar, bitkisel maddeler

20,3

“3.2) İslilik derecesi, Bacharach Skalası ile görsel olarak tespit edilmelidir. 3 ölçüm yapılır. Kullanılan filtre kâğıdının, kondenzasyon oluşumu nedeniyle belirgin bir şekilde nemlenmiş olması halinde veya dengesiz bir siyahlaşma arz etmesi halinde dördüncü bir ölçüm yapılır. Bu ölçümlerin aritmetik ortalaması alınır. En yakın tam sayıya yuvarlanan sonuç, bu Yönetmelikteki islilik derecesini aşmamışsa, bu Yönetmeliğe uygun demektir.”

MADDE 15 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-6 sayılı İthal Kömür Torba Örneği  aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“EK-6

İTHAL KÖMÜR TORBA ÖRNEĞİ

İTHALATÇI FİRMA ADI  
AĞIRLIĞI  
Kömürün Menşei  
Kömürün Cinsi  
KÖMÜRÜN ÖZELLİĞİ Yönetmelik Sınır Değerleri Taahhüt Edilen Sınır Değerler
Toplam Kükürt (Kuru Bazda)    
Alt Isıl Değeri (kuru bazda)    
Uçucu Madde (Kuru Bazda)    
Toplam Nem (Orijinalde)    
Kül (Kuru Bazda)    
Boyut    
UYGUNLUK BELGESİNİN TARİH VE SAYISI  
KULLANILABİLECEK YAKMA SİSTEMLERİ  
Soba  
Kalorifer Kazanı  
Mekanik Beslemeli Kazan  
TORBALAYAN FİRMANIN ADI  
Adresi  
Tel  
Faks  
E-Mail  

MADDE 16 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-7 sayılı Yerli Kömür Torba Örneği  aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“EK-7

YERLİ KÖMÜR TORBA ÖRNEĞİ

ÜRETİCİ FİRMA ADI  
AĞIRLIĞI  
Kömürün Menşei  
Kömürün Cinsi  
KÖMÜRÜN ÖZELLİĞİ Yönetmelik Sınır Değerleri Taahhüt Edilen Sınır Değerler
Toplam Kükürt (Kuru Bazda)    
Alt Isıl Değer (kuru bazda)    
Toplam Nem (orijinalde)    
Kül (Kuru Bazda)    
Boyut    
KÖMÜRÜN KULLANILACAĞI YERLER  
I.Grup İl ve İlçeler  
II. Grup İl ve İlçeler  
Köy ve Beldeler  
UYGUNLUK İZİN BELGESİ VEREN

İL ÇEVRE ve ORMAN MÜDÜRLÜĞÜ

 
KULLANILABİLECEK YAKMA SİSTEMLERİ  
Soba  
Kalorifer Kazanı  
Mekanik Beslemeli Kazan  
TORBALAYAN FİRMANIN ADI  
Adresi  
Tel  
Faks  
E-Mail  

MADDE 17 – Aynı Yönetmeliğin ekindeki EK-10 sayılı Tip Emisyon Belgesinin Yönetmeliğe Göre Ölçüm Sonuçları kısmında yer alan “İslilik Derecesi (Ringelmann Skalası)” ifadesi “İslilik Derecesi (Bacharach Skalası)” olarak değiştirilmiştir.

MADDE 18 – Aynı Yönetmeliğe aşağıdaki geçici madde eklenmiştir.

“GEÇİCİ MADDE 1 – Bu Yönetmeliğin 29 uncu maddesinde belirtilen laboratuarlar Bakanlıktan Ön Yeterlilik/Yeterlilik Belgesi  alana kadar, Tip Emisyon Belgesi verilmesine esas ölçümler; Bakanlıktan 22/7/2006 tarihli ve 26236 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Endüstri Tesislerinden Kaynaklanan Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliği kapsamında, hava kalitesi ve emisyon ölçümleri için Ön Yeterlilik/Yeterlilik Belgesi almış olan laboratuarlar tarafından yapılır ve bu ölçümler esas alınarak Tip Emisyon Belgesi düzenlenir.”

MADDE 19 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE 20 – Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve Orman Bakanı yürütür.

 

 

[Facebook] [Twitter] [Windows Live] [Yahoo!] [Email]

Posted in Hukuk0 Comments

HAYVANLARI KORUMA KANUNU

HAYVANLARI KORUMA KANUNU

Kanun No. 5199

Kabul Tarihi : 24.6.2004

Yayımlandığı Resmi Gazete : Tarihi : 1 Temmuz 2004 PERŞEMBE

Yayımlandığı Resmi Gazete Sayı : 25509

 

BİRİNCİ KISIM

Genel Hükümler

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam, Tanımlar ve İlkeler

    Amaç

    MADDE 1. —Bu Kanunun amacı; hayvanların rahat yaşamlarını ve hayvanlara iyi ve uygun muamele edilmesini temin etmek, hayvanların acı, ıstırap ve eziyet çekmelerine karşı en iyi şekilde korunmalarını, her türlü mağduriyetlerinin önlenmesini sağlamaktır.

 

    Kapsam

    MADDE 2. —Bu Kanun, amaç maddesi doğrultusunda yapılacak düzenlemeleri, alınacak önlemleri, sağlanacak eşgüdümü, denetim, sınırlama ve yükümlülükler ile tâbi olunacak cezaî hükümleri kapsar.

 

    Tanımlar

    MADDE 3. —Bu Kanunda geçen terimlerden;

a)Yaşama ortamı: Bir hayvanın veya hayvan topluluğunun doğal olarak yaşadığı yeri,

b)Etoloji: Bir hayvan türünün doğuştan gelen, kendine özgü davranışlarını inceleyen bilim dalını,

c)Ekosistem: Canlıların kendi aralarında ve cansız çevreleriyle ilişkilerini bir düzen içinde yürüttükleri biyolojik, fiziksel ve kimyasal sistemi,

d)Tür: Birbirleriyle çiftleşebilen ve üreme yeteneğine sahip verimli döller verebilen populasyonları,

e)Evcil hayvan: İnsan tarafından kültüre alınmış ve eğitilmiş hayvanları,

f)Sahipsiz hayvan: Barınacak yeri olmayan veya sahibinin ya da koruyucusunun ev ve arazisinin sınırları dışında bulunan ve herhangi bir sahip veya koruyucunun kontrolü ya da doğrudan denetimi altında bulunmayan evcil hayvanları,

g)Güçten düşmüş hayvan: Bulaşıcı ve salgın hayvan hastalıkları haricinde yaşlanma, sakatlanma, yaralanma ve hastalanma gibi çeşitli nedenlerle fizikî olarak iş yapabilme yeteneğini kaybetmiş binek ve yük hayvanlarını,

h)Yabani hayvan: Doğada serbest yaşayan evcilleştirilmemiş ve kültüre alınmamış omurgalı ve omurgasız hayvanları,

ı)Ev ve süs hayvanı: İnsan tarafından özellikle evde, işyerlerinde ya da arazisinde özel zevk ve refakat amacıyla muhafaza edilen veya edilmesi tasarlanan bakımı ve sorumluluğu sahiplerince üstlenilen her türlü hayvanı,

j)Kontrollü hayvan: Bir kişi, kuruluş, kurum ya da tüzel kişilik tarafından sahiplenilen, bakımı, aşıları, periyodik sağlık kontrolleri yapılan işaretlenmiş kayıt altındaki ev ve süs hayvanlarını,

    k)Hayvan bakımevi: Hayvanların rehabilite edileceği bir tesisi,

    l)Deney: Herhangi bir hayvanın acı, eziyet, üzüntü veya uzun süreli hasara neden olacak deneysel ya da diğer bilimsel amaçlarla kullanılmasını,

    m)Deney hayvanı: Deneyde kullanılan ya da kullanılacak olan hayvanı,

n)Kesim hayvanı: Gıda amaçlı kesimi yapılan hayvanları,

o)Bakanlık: Çevre ve Orman Bakanlığını,

 

İfade eder.

 

    İlkeler

    MADDE 4. —Hayvanların korunmasına ve rahat yaşamalarına ilişkin temel ilkeler şunlardır:

a)Bütün hayvanlar eşit doğar ve bu Kanun hükümleri çerçevesinde yaşama hakkına sahiptir.

b)Evcil hayvanlar, türüne özgü hayat şartları içinde yaşama özgürlüğüne sahiptir. Sahipsiz hayvanların da, sahipli hayvanlar gibi yaşamları desteklenmelidir.

c)Hayvanların korunması, gözetilmesi, bakımı ve kötü muamelelerden uzak tutulması için gerekli önlemler alınmalıdır.

d)Hiçbir maddî kazanç ve menfaat amacı gütmeksizin, sadece insanî ve vicdanî sorumluluklarla, sahipsiz ve güçten düşmüş hayvanlara bakan veya bakmak isteyen ve bu Kanunda öngörülen koşulları taşıyan gerçek ve tüzel kişilerin teşviki ve bu kapsamda eşgüdüm sağlanması esastır.

e)Nesli yok olma tehlikesi altında bulunan tür ve bunların yaşama ortamlarının korunması esastır.

f)Yabani hayvanların yaşama ortamlarından koparılmaması, doğada serbestçe yaşayan bir hayvanın yakalanıp özgürlükten yoksun bırakılmaması esastır.

g)Hayvanların korunması ve rahat yaşamalarının sağlanmasında; insanlarla diğer hayvanların hijyen, sağlık ve güvenlikleri de dikkate alınmalıdır.

h)Hayvanların türüne özgü şartlarda bakılması, beslenmesi, barındırılma ve taşınması esastır.

ı)Hayvanları taşıyan ve taşıtanlar onları türüne ve özelliğine uygun ortam ve şartlarda taşımalı, taşıma sırasında beslemeli ve bakımını yapmalıdırlar.

j)Yerel yönetimlerin, gönüllü kuruluşlarla işbirliği içerisinde, sahipsiz ve güçten düşmüş hayvanların korunması için hayvan bakımevleri ve hastaneler kurarak onların bakımlarını ve tedavilerini sağlamaları ve eğitim çalışmaları yapmaları esastır.

k)Kontrolsüz üremeyi önlemek amacıyla, toplu yaşanan yerlerde beslenen ve barındırılan kedi ve köpeklerin sahiplerince kısırlaştırılması esastır. Bununla birlikte, söz konusu hayvanlarını yavrulatmak isteyenler, doğacak yavruları belediyece kayıt altına aldırarak bakmakla ve/veya dağıtımını yapmakla yükümlüdür.

 

İKİNCİ KISIM

Koruma Tedbirleri

BİRİNCİ BÖLÜM

Hayvanların Sahiplenilmesi, Bakımı ve Korunması

    Hayvanların sahiplenilmesi ve bakımı

    MADDE 5. —Bir hayvanı, bakımının gerektirdiği yaygın eğitim programına katılarak sahiplenen veya ona bakan kişi, hayvanı barındırmak, hayvanın türüne ve üreme yöntemine uygun olan etolojik ihtiyaçlarını temin etmek, sağlığına dikkat etmek, insan, hayvan ve çevre sağlığı açısından gerekli tüm önlemleri almakla yükümlüdür.

Hayvan sahipleri, sahip oldukları hayvanlardan kaynaklanan çevre kirliliğini ve insanlara verilebilecek zarar ve rahatsızlıkları önleyici tedbirleri almakla yükümlü olup; zamanında ve yeterli seviyede tedbir alınmamasından kaynaklanan zararları tazmin etmek zorundadırlar.

Ev ve süs hayvanı satan kişiler, bu hayvanların bakımı ve korunması ile ilgili olarak yerel yönetimler tarafından düzenlenen eğitim programlarına katılarak sertifika almakla yükümlüdürler.

Ev ve süs hayvanı ve kontrollü hayvanları bulundurma ve sahiplenme şartları, hayvan bakımı konularında verilecek eğitim ile ilgili usul ve esaslar ile sahiplenilerek bakılan hayvanların çevreye verecekleri zarar ve rahatsızlıkları önleyici tedbirler, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı ile eşgüdüm sağlanmak suretiyle, İçişleri Bakanlığı ve ilgili kuruluşların görüşü alınarak Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

Ticarî amaç güdülmeden bilhassa ev ve bahçesi içerisinde bakılan ev ve süs hayvanları sahiplerinin borcundan dolayı haczedilemezler.

Ev ve süs hayvanlarının üretimini ve ticaretini yapanlar, hayvanları sahiplenen ve onu üretmek için seçenler annenin ve yavrularının sağlığını tehlikeye atmamak için gerekli anatomik, fizyolojik ve davranış karakteristikleri ile ilgili önlemleri almakla yükümlüdür.

Ev ve süs hayvanları ile kontrollü hayvanlardan, doğal yaşama ortamlarına tekrar uyum sağlayamayacak durumda olanlar terk edilemez; beslenemeyeceği ve iklimine uyum sağlayamayacağı ortama bırakılamaz. Ancak, yeniden sahiplendirme yapılabilir ya da hayvan bakımevlerine teslim edilebilir.

 

    Sahipsiz ve güçten düşmüş hayvanların korunması

    MADDE 6. —Sahipsiz yada güçten düşmüş hayvanların, 3285 sayılı Hayvan Sağlığı Zabıtası Kanununda öngörülen durumlar dışında öldürülmeleri yasaktır.

Güçten düşmüş hayvanlar ticarî ve gösteri amaçlı veya herhangi bir şekilde binicilik ve taşımacılık amacıyla çalıştırılamaz.

Sahipsiz hayvanların korunması, bakılması ve gözetimi için yürürlükteki mevzuat hükümleri çerçevesinde, yerel yönetimler yetki ve sorumluluklarına ilişkin düzenlemeler ile çevreye olabilecek olumsuz etkilerini gidermeye yönelik tedbirler, Tarım ve KöyişleriBakanlığı ve İçişleri Bakanlığı ile eşgüdüm sağlanarak, diğer ilgili kuruluşların da görüşü alınmak suretiyle Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

Sahipsiz veya güçten düşmüş hayvanların en hızlı şekilde yerel yönetimlerce kurulan veya izin verilen hayvan bakımevlerine götürülmesi zorunludur. Bu hayvanların öncelikle söz konusu merkezlerde oluşturulacak müşahede yerlerinde tutulması sağlanır. Müşahede yerlerinde kısırlaştırılan, aşılanan ve rehabilite edilen hayvanların kaydedildikten sonra öncelikle alındıkları ortama bırakılmaları esastır.

Sahipsiz veya güçten düşmüş hayvanların toplatılması ve hayvan bakımevlerinin çalışma usul ve esasları, ilgili kurum ve kuruluşların görüşleri alınarak Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir. Hayvan bakımevleri ve hastanelerin kurulması amacıyla Hazineye ait araziler öncelikle tahsis edilir. Amacı dışında kullanıldığı tespit edilen arazilerin tahsisi iptal edilir.

Hiçbir kazanç ve menfaat sağlamamak kaydıyla sadece insanî ve vicdanî amaçlarla sahipsiz ve güçten düşmüş hayvanlara bakan veya bakmak isteyen ve bu Kanunda öngörülen şartları taşıyan gerçek ve tüzel kişilere; belediyeler, orman idareleri, Maliye Bakanlığı, Özelleştirme İdaresi Başkanlığı tarafından, mülkiyeti idarelerde kalmak koşuluyla arazi ve buna ait binalar ve demirbaşlar tahsis edilebilir. Tahsis edilen arazilerin üzerinde amaca uygun tesisler ilgili Bakanlığın/İdarenin izni ile yapılır.

İKİNCİ BÖLÜM

Hayvanlara Müdahaleler

    Cerrahi müdahaleler

    MADDE 7. —Hayvanlara tıbbî ve cerrahi müdahaleler sadece veteriner hekimler tarafından yapılır.

Kontrolsüz üremenin önlenmesi için, hayvanlara acı vermeden kısırlaştırma müdahaleleri yapılır.

 

    Yasak müdahaleler

    MADDE 8. —Bir hayvan neslini yok edecek her türlü müdahale yasaktır.

Hayvanların, yaşadıkları sürece, tıbbî amaçlar dışında organ veya dokularının tümü ya da bir bölümü çıkarılıp alınamaz veya tahrip edilemez.

Ev ve süs hayvanının dış görünüşünü değiştirmeye yönelik veya diğer tedavi edici olmayan kuyruk ve kulak kesilmesi, ses tellerinin alınması ve tırnak ve dişlerinin sökülmesine yönelik cerrahi müdahale yapılması yasaktır. Ancak bu yasaklamalara; bir veteriner hekimin, veteriner hekimliği uygulamaları ile ilgili tıbbî sebepler veya özel bir hayvanın yararı için gerektiğinde tedavi edici olmayan müdahaleyi gerekli görmesi veya üremenin önlenmesi durumlarında izin verilebilir.

Bir hayvana tıbbî amaçlar dışında, onun türüne ve etolojik özelliklerine aykırı hale getirecek şekilde ve dozda hormon ve ilaç vermek, çeşitli maddelerle doping yapmak, hayvanların türlerine has davranış ve fizikî özelliklerini yapay yöntemlerle değiştirmek yasaktır.

 

    Hayvan deneyleri

    MADDE 9. —Hayvanlar, bilimsel olmayan teşhis, tedavi ve deneylerde kullanılamazlar.

Tıbbî ve bilimsel deneylerin uygulanması ve deneylerin hayvanları koruyacak şekilde yapılması ve deneylerde kullanılacak hayvanların uygun biçimde bakılması ve barındırılması esastır.

Başkaca bir seçenek olmaması halinde, hayvanlar bilimsel çalışmalarda deney hayvanı olarak kullanılabilir.

Hayvan deneyi yapan kurum ve kuruluşlarda bu deneylerin yapılmasına kendi bünyelerinde kurulmuş ve kurulacak etik kurullar yoluyla izin verilir.

Etik kurulların kuruluşu, çalışma usul ve esasları, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı ile Sağlık Bakanlığının ve ilgili kuruluşların görüşleri alınarak Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

Deney hayvanlarının yetiştirilmesi, beslenmesi, barındırılması, bakılması, deney hayvanı besleyen, tedarik eden ve kullanıcı işletmelerin tescil edilmesi, çalışan personelin nitelikleri, tutulacak kayıtlar, ne tür hayvanların yetiştirileceği ve deney hayvanı besleyen, tedarik eden ve kullanıcı işletmelerin uyacağı esaslar Tarım ve Köyişleri Bakanlığınca çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Hayvanların Ticareti ve Eğitilmesi

    Hayvanların ticareti

    MADDE 10. —Satılırken; hayvanların sağlıklarının iyi, barındırıldıkları yerin temiz ve sağlık şartlarına uygun olması zorunludur.

Çiftlik hayvanlarının bakımı, beslenmesi, nakliyesi ve kesimi esnasında hayvanların refahı ve güvenliğinin sağlanması hususundaki düzenlemeler Tarım ve Köyişleri Bakanlığınca çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

Yabani hayvanların ticaretine ilişkin düzenlemeler Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

Ev ve süs hayvanlarının üretimini ve ticaretini yapanlar, annenin ve yavrularının sağlığını tehlikeye atmamak için gerekli anatomik, fizyolojik ve davranış karakteristikleri ile ilgili önlemleri almakla yükümlüdür.

Hayvanların ticarî amaçla film çekimi ve reklam için kullanılması ile ilgili hususlar izne tâbidir. Bu izne ait usul ve esaslar ilgili kuruluşların görüşü alınarak Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

Bir hayvan; acı, ıstırap ya da zarar görecek şekilde, film çekimi, gösteri, reklam ve benzeri işler için kullanılamaz.

Deney hayvanlarının ithalat ve ihracatı izne tâbidir. Bu izin, Bakanlığın görüşü alınarak Tarım ve Köyişleri Bakanlığınca verilir.

Hasta, sakat ve yaşlı durumda bulunan veya iyileşemeyecek derecede ağrısı veya acısı olan bir hayvanı usulüne uygun kesmek ya da ağrısız öldürme amacından başka bir amaçla birine devretmek, satmak veya almak yasaktır.

 

    Eğitim

    MADDE 11. —Hayvanlar, doğal kapasitesini veya gücünü aşacak şekilde veya yaralanmasına, gereksiz acı çekmesine, kötü alışkanlıklara özendirilmesine neden olacak yöntemlerle eğitilemez.

Hayvanları başka bir canlı hayvanla dövüştürmek yasaktır. Folklorik amaca yönelik, şiddet içermeyen geleneksel gösteriler, Bakanlığın uygun görüşü alınarak il hayvanları koruma kurullarından izin alınmak suretiyle düzenlenebilir.

 

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Hayvanların Kesimi, Öldürülmesi ve Yasaklar

    Hayvanların kesimi

    MADDE 12. —Hayvanların kesilmesi; dini kuralların gerektirdiği özel koşullar dikkate alınarak hayvanı korkutmadan, ürkütmeden, en az acı verecek şekilde, hijyenik kurallara uyularak ve usulüne uygun olarak bir anda yapılır. Hayvanların kesiminin ehliyetli kişilerce yapılması sağlanır.

Dini amaçla kurban kesmek isteyenlerin kurbanlarını dini hükümlere, sağlık şartlarına, çevre temizliğine uygun olarak, hayvana en az acı verecek şekilde bir anda kesimi, kesim yerleri, ehliyetli kesim yapacak kişiler ve ilgili diğer hususlar Bakanlık, kurum ve kuruluşların görüşü alınarak, Diyanet İşleri Başkanlığının bağlı olduğu Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

 

    Hayvanların öldürülmesi

    MADDE 13. —Kanunî istisnalar ile tıbbî ve bilimsel gerekçeler ve gıda amaçlı olmayan, insan ve çevre sağlığına yönelen önlenemez tehditler bulunan acil durumlar dışında yavrulama, gebelik ve süt anneliği dönemlerinde hayvanlar öldürülemez.

Öldürme işleminden sorumlu kişi ve kuruluşlar, hayvanın kesin olarak öldüğünden emin olunduktan sonra, hayvanın ölüsünü usulüne uygun olarak bertaraf etmek veya ettirmekle yükümlüdürler. Öldürme esas ve usulleri Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

 

    Yasaklar

    MADDE 14. —Hayvanlarla ilgili yasaklar şunlardır:

a)Hayvanlara kasıtlı olarak kötü davranmak, acımasız ve zalimce işlem yapmak, dövmek, aç ve susuz bırakmak, aşırı soğuğa ve sıcağa maruz bırakmak, bakımlarını ihmal etmek, fiziksel ve psikolojik acı çektirmek.

b)Hayvanları, gücünü aştığı açıkça görülen fiillere zorlamak.

c)Hayvan bakımı eğitimi almamış kişilerce ev ve süs hayvanı satmak.

d)Ev ve süs hayvanlarını onaltı yaşından küçüklere satmak.

e)Hayvanların kesin olarak öldüğü anlaşılmadan, vücutlarına müdahalelerde bulunmak.

f)Kesim hayvanları ve 4915 sayılı Kanun çerçevesinde avlanmasına ve özel üretim çiftliklerinde kesim hayvanı olarak üretimine izin verilen av hayvanları ile ticarete konu yabani hayvanlar dışındaki hayvanları, et ihtiyacı amacıyla kesip ya da öldürüp piyasaya sürmek.

g)Kesim için yetiştirilmiş hayvanlar dışındaki hayvanları ödül, ikramiye ya da prim olarak dağıtmak.

h)Tıbbî gerekçeler hariç hayvanlara ya da onların ana karnındaki yavrularına veya havyar üretimi hariç yumurtalarına zarar verebilecek sunî müdahaleler yapmak, yabancı maddeler vermek.

ı)Hayvanları hasta, gebelik süresinin 2/3’ünü tamamlamış gebe ve yeni ana iken çalıştırmak, uygun olmayan koşullarda barındırmak.

j)Hayvanlarla cinsel ilişkide bulunmak, işkence yapmak.

k)Sağlık nedenleri ile gerekli olmadıkça bir hayvana zor kullanarak yem yedirmek, acı, ıstırap ya da zarar veren yiyecekler ile alkollü içki, sigara, uyuşturucu ve bunun gibi bağımlılık yapan yiyecek veya içecekler vermek.

l)Pitbull Terrier, Japanese Tosa gibi tehlike arz eden hayvanları üretmek; sahiplendirilmesini, ülkemize girişini, satışını ve reklamını yapmak; takas etmek, sergilemek ve hediye etmek.

ÜÇÜNCÜ KISIM

Hayvan Koruma Yönetimi

BİRİNCİ BÖLÜM

Mahallî Hayvan Koruma Kurulları Teşkilât, Görev ve Sorumluluklar

    İl hayvanları koruma kurulu

    MADDE 15. —Her ilde il hayvanları koruma kurulu, valinin başkanlığında, sadece hayvanların korunması ve mevcut sorunlar ile çözümlerine yönelik olmak üzere toplanır.

Bu toplantılara;

a)Büyükşehir belediyesi olan illerde büyükşehir belediye başkanları, büyükşehire bağlı ilçe belediye başkanları, büyükşehir olmayan illerde belediye başkanları,

b)İl çevre ve orman müdürü,

c)İl tarım müdürü,

d)İl sağlık müdürü,

e)İl millî eğitim müdürü,

f)İl müftüsü,

g)Belediyelerin veteriner işleri müdürü,

h)Veteriner fakülteleri olan yerlerde fakülte temsilcisi,

ı)Münhasıran hayvanları koruma ile ilgili faaliyet gösteren gönüllü kuruluşlardan valilik takdiri ile seçilecek en çok iki temsilci,

j)İl veya bölge veteriner hekimler odasından bir temsilci,

 

Katılır.

 

Kurul başkanı gerekli gördüğü durumlarda konuyla ilgili olarak diğer kurum ve kuruluşlardan yetkili isteyebilir.

İl hayvan koruma kurulu sekretaryasını, il çevre ve orman müdürlüğü yürütür. Kurul, çalışmalarının sonucunu, önemli politika, strateji, uygulama, inceleme ve görüşleri Bakanlığa bildirir. İllerde temsilciliği bulunmayan kuruluş var ise il hayvan koruma kurulları diğer üyelerden oluşur. Kurul, kurul başkanı tarafından toplantıya çağrılır.

İl hayvan koruma kurulunun çalışma esas ve usulleri Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

 

    İl hayvanları koruma kurulunun görevleri

    MADDE 16. —Hayvanları koruma kurulu münhasıran hayvanların korunması, sorunların tespiti ve çözümlerini karara bağlamak üzere; av ve yaban hayvanlarının ve yaşama alanlarının korunması ve avcılığın düzenlenmesi hususlarında alınmış olan Merkez Av Komisyonu kararlarını göz önünde bulundurarak;

a)Hayvanların korunması ve kullanılmasında onların yasal temsilciliği niteliği ile bu Kanunda belirtilen görevleri yerine getirmek,

b)İl sınırları içinde hayvanların korunmasına ilişkin sorunları belirleyip, koruma sorunlarının çözüm tekliflerini içeren yıllık, beş yıllık ve on yıllık plân ve projeler yapmak, yıllık hedef raporları hazırlayıp Bakanlığın uygun görüşüne sunmak, Bakanlığın olumlu görüşünü alarak hayvanların korunması amacıyla her türlü önlemi almak,

c)Hazırlanan uygulama programlarının uygulanmasını sağlamak ve sonuçtan Bakanlığa bilgi vermek,

d)Hayvanların korunması ile ilgili olarak çeşitli kişi, kurum ve kuruluşların il düzeyindeki faaliyetlerini izlemek, yönlendirmek ve bu konuda gerekli eşgüdümü sağlamak,

e)İlde kurulacak olan hayvan bakımevleri ve hayvan hastanelerini desteklemek, geliştirmek ve gerekli önlemleri almak,

f)Yerel hayvan koruma gönüllülerinin müracaatlarını değerlendirmek,

g)Hayvan sevgisi, korunması ve yaşatılması ile ilgili eğitici faaliyetler düzenlemek,

j)Bu Kanuna göre çıkarılacak mevzuatla verilecek görevleri yapmak,

 

İle görevli ve yükümlüdür.

 

İKİNCİ BÖLÜM

Denetim ve Hayvan Koruma Gönüllüleri

    Denetim

    MADDE 17. —Bu Kanun hükümlerine uyulup uyulmadığını denetleme yetkisi Bakanlığa aittir. Gerektiğinde bu yetki Bakanlıkça mahallin en büyük mülkî amirine yetki devri suretiyle devredilebilir.

Denetim elemanlarının nitelikleri ve denetime ilişkin usul ve esaslar ile kayıt ve izleme sistemi kurma, bildirim yükümlülüğü ile bunları verecekler hakkındaki usul ve esaslar Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

Yerel yönetimler, ev ve süs hayvanları ile sahipsiz hayvanların kayıt altına alınması ile ilgili işlemleri yapmakla yükümlüdürler.

 

    Yerel hayvan koruma görevlilerinin sorumlulukları

    MADDE 18. —Özellikle kedi ve köpekler gibi sahipsiz hayvanların kendi mekânlarında, bulundukları bölge ve mahallerde yaşamaları sorumluluğunu üstlenen gönüllü kişilere yerel hayvan koruma görevlisi adı verilir. Bu görevliler, hayvan koruma dernek ve vakıflarına üye ya da bu konuda faydalı hizmetler yapmış kişiler arasından il hayvan koruma kurulu tarafından her yıl için seçilir. Yerel hayvan koruma görevlileri görev anında belgelerini taşımak zorundadır ve bu belgelerin her yıl yenilenmesi gerekir. Olumsuz faaliyetleri tespit edilen kişilerin belgeleri iptal edilir. Yerel hayvan görevlilerinin görev ve sorumluluklarına, bu kişilere verilecek belgelere, bu belgelerin iptaline ve verilecek eğitime ilişkin usul ve esaslar Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

Yerel hayvan koruma görevlileri; bölge ve mahallerindeki, öncelikle köpekler ve kediler olmak üzere, sahipsiz hayvanların bakımları, aşılarının yapılması, aşılı hayvanların markalanması ve kayıtlarının tutulmasının sağlanması,kısırlaştırılması, saldırgan olanların eğitilmesi ve sahiplendirilmelerinin yapılması için yerel yönetimler tarafından kurulan hayvan bakımevlerine gönderilmesi gibi yapılan tüm faaliyetleri yerel yönetimler ile eşgüdümlü olarak yaparlar.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Hayvanların Korunmasının Desteklenmesi

    Mali destek

    MADDE 19. —Ev ve süs hayvanlarının korunması amacıyla bakımevleri ve hastaneler kurmak; buralarda bakım, rehabilitasyon, aşılama ve kısırlaştırma gibi faaliyetleri yürütmek için, başta yerel yönetimler olmak üzere diğer ilgili kurum ve kuruluşlara Bakanlıkça uygun görülen miktarlarda mali destek sağlanır. Bu amaçla Bakanlık bütçesine gerekli ödenek konulur. Bu ödeneğin kullanımına ilişkin esas ve usuller, Maliye Bakanlığının olumlu görüşü alınmak suretiyle Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Diğer Hükümler

    Eğitici yayınlar

    MADDE 20. —Hayvanların korunması ve refahı amacıyla; yaygın ve örgün eğitime yönelik programların yapılması, radyo ve televizyon programlarında bu konuya yer verilmesi esastır. Türkiye Radyo ve Televizyon Kurumu ile özel televizyon kanallarına ait televizyon programlarında ayda en az iki saat, özel radyo kanallarının programlarında ise ayda en az yarım saat eğitici yayınların yapılması zorunludur. Bu yayınların % 20’sinin izlenme ve dinlenme oranı en yüksek saatlerde yapılması esastır. Radyo ve Televizyon Üst Kurulu görev alanına giren hususlarda bu maddenin takibi ile yükümlüdür.

 

    Trafik kazaları

    MADDE 21. —Bir hayvana çarpan ve ona zarar veren sürücü, onu en yakın veteriner hekim ya da tedavi ünitesine götürmek veya götürülmesini sağlamak zorundadır.

 

    Hayvanat bahçeleri

    MADDE 22. —İşletme sahipleri ve belediyeler hayvanat bahçelerini, doğal yaşama ortamına en uygun şekilde tanzim etmekle ve ettirmekle yükümlüdürler. Hayvanat bahçelerinin kuruluşu ile çalışma usul ve esasları Tarım ve Köyişleri Bakanlığının görüşü alınmak suretiyle Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.

 

    Yasak ve izinler

    MADDE 23. —Bu Kanun kapsamında olan ev ve süs hayvanlarının ticaretinin yapılması, ithalatı ve ihracatı ile her ne şekilde olursa olsun, ülkeden çıkarılması ve sokulması ile ilgili her türlü izin ve işlemlerde Bakanlığın görüşü alınmak kaydıyla Tarım ve Köyişleri Bakanlığı yetkilidir. Tarım ve Köyişleri Bakanlığının ilgili birimlerince, yıl içinde yapılan ithalat ve ihracat ile ilgili bilgiler Bakanlığa bildirilir.

 

    Koruma altına alma

    MADDE 24. —Bu Kanunun hayvanları korumaya yönelik hükümlerine aykırı hareket eden ve bu suretle bulundurduğu hayvanların bakımını ciddi şekilde ihmal eden ya da onlara ağrı, acı veya zarar veren kişilerin denetimle yetkili merci tarafından hayvan bulundurması yasaklanır ve hayvanlarına el konulur. Söz konusu hayvan yeniden sahiplendirilir ya da koruma altına alınır.

DÖRDÜNCÜ KISIM

Cezai Hükümler

BİRİNCİ BÖLÜM

İdari Para Cezası Verme Yetkisi, Cezalar, Ödeme Süresi, Tahsil ve İtiraz

    İdarî para cezası verme yetkisi

    MADDE 25. —Bu Kanunda öngörülen idarî para cezaları bu Kanunun 17 nci maddesinde belirtilen denetime yetkili merci tarafından verilir.

 

    İdari para cezalarına itiraz

    MADDE 26. —İdarî para cezalarına karşı cezanın tebliği tarihinden itibaren onbeş gün içinde idare mahkemesine dava açılabilir. Davanın açılmış olması idarece verilen cezanın yerine getirilmesini durdurmaz. Bu konuda idare mahkemelerinin verdiği kararlar kesindir.

 

    İdarî para cezalarının ödenme süresi ve tahsili

    MADDE 27. —İdarî para cezalarının ödenme süresi cezanın tebliği tarihinden itibaren otuz gündür.

Ceza vermeye yetkili merciler tarafından, Bakanlıkça bastırılan ve dağıtılan makbuz karşılığında verilen para cezaları, ilgilileri tarafından mahallin en büyük mal memurluğuna yatırılır. Yatırılan paranın % 80’i ilgili belediyeye takip eden ay içinde aktarılır. Bu para, tahsisi mahiyette olup amacı dışında kullanılamaz. Bu Kanuna göre verilecek idarî para cezalarında kullanılacak makbuzların şekli, dağıtımı ve kontrolü ile ilgili esas ve usuller yönetmelikle belirlenir.

Öngörülen süre içinde ödenmeyen para cezaları, gecikme zammı ile birlikte 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre tahsil edilir.

 

    Cezalar

    MADDE 28. —Bu Kanun hükümlerine aykırı davrananlara aşağıdaki cezalar verilir:

a)4 üncü maddenin (k) bendinin ikinci cümlesi hükmüne aykırı davrananlara, hayvan başına ikiyüzellimilyon lira idarî para cezası.

b)5 inci maddenin birinci, ikinci, üçüncü ve altıncı fıkralarında öngörülen hayvanların sahiplenilmesi ve bakımı ile ilgili yasaklara ve yükümlülüklere uymayan ve alınması gereken önlemleri almayanlara hayvan başına ellimilyon lira, yedinci fıkrasında öngörülen yükümlülük ve yasaklara uymayanlara hayvan başına yüzellimilyon lira idarî para cezası.

c)6 ncı maddenin birinci fıkrasına aykırı hareket edenlere hayvan başına beşyüzmilyon lira idarî para cezası.

d)7 nci maddede yazılan cerrahi amaçlı müdahaleler ile ilgili hükümlere aykırı davrananlara hayvan başına yüzellimilyon lira idarî para cezası.

e)8 inci maddenin birinci fıkrasında yazılı, bir hayvan neslini yok edecek müdahalede bulunanlara hayvan başına yedibuçukmilyar lira idarî para cezası; ikinci, üçüncü ve dördüncü fıkralarına uymayanlara hayvan başına birmilyar lira idarî para cezası.

f)9 uncu maddede ve çıkarılacak yönetmeliklerinde belirtilen hususlara uymayanlara hayvan başına ikiyüzellimilyon lira; yetkisi olmadığı halde hayvan deneyi yapanlara hayvan başına birmilyar lira idarî para cezası.

g)10 uncu maddede belirtilen hayvan ticareti izni almayanlara ve bu konudaki yasaklara ve yönetmelik hükümlerine aykırı davrananlara ikimilyarbeşyüzmilyon lira idarî para cezası.

h)11 inci maddenin birinci fıkrasındaki eğitim ile ilgili yasaklara aykırı davrananlara birmilyarikiyüzellimilyon lira, ikinci fıkrasına aykırı davrananlara hayvan başına birmilyarikiyüzellimilyon lira idarî para cezası.

ı)12 nci maddenin birinci fıkrasına aykırı hareket edenlere hayvan başına beşyüzmilyon lira; ikinci fıkrasına aykırı hareket edenlere hayvan başına birmilyarikiyüzellimilyon lira idarî para cezası.

j)13 üncü madde hükümlerine aykırı davrananlara, öldürülen hayvan başına beşyüzmilyon lira idarî para cezası, aykırı davranışların işletmelerce gösterilmesi halinde öldürülen hayvan başına birmilyarikiyüzellimilyon lira idarî para cezası.

k)14 üncü maddenin (a), (b), (c), (d), (e), (g), (h), (ı), (j) ve (k) bentlerine aykırı davrananlara ikiyüzellimilyon lira idarî para cezası; (f) ve (l) bentlerine aykırı davrananlara hayvan başına ikimilyarbeşyüzmilyon lira idarî para cezası verilir, kesilmiş ve canlı hayvanlara el konulur.

l)RTÜK’ün takibi sonucunda 20 nci maddeye aykırı hareket ettiği tespit edilen ulusal radyo ve televizyon kurum ve kuruluşlarına maddenin ihlal edildiği her ay için beşmilyar lira idarî para cezası.

m)21 inci maddeye aykırı hareket edenlere hayvan başına ikiyüzellimilyon lira idarî para cezası.

n)22 nci maddeye uymayanlara, hayvanat bahçelerinde kötü şartlarda barındırdıkları hayvan başına altıyüzmilyon lira idarî para cezası.

o)23 üncü maddeye aykırı hareket edenlere hayvan başına ikimilyarbeşyüzmilyon lira idarî para cezası.

Bu maddenin (b) bendinde atıfta bulunulan 5 inci maddenin birinci, ikinci ve beşinci fıkraları ile (o) bendi dışında kalan fiillerin, veteriner hekim, veteriner sağlık teknisyeni, hayvan koruma gönüllüsü, hayvan koruma derneği üyeleri, hayvan koruma vakfı üyeleri, hayvan toplama, gözetim altına alma, bakma, koruma ile görevlendirilmiş olan kişilerce işlenmesi halinde verilecek ceza iki kat artırılarak uygulanır.

Bu maddede yazılı idarî para cezaları, her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, o yıl için 4.1.1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298 inci maddesi hükümleri uyarınca tespit ve ilân edilen yeniden değerleme oranında artırılarak uygulanır.

BEŞİNCİ KISIM

Çeşitli, Son ve Geçici Hükümler

BİRİNCİ BÖLÜM

Çeşitli Hükümler

    Birden fazla hükmün ihlâli

    MADDE 29. —Bu Kanunda suç olarak öngörülen fiiller başka kanunlara göre de suç ise, en ağır cezayı gerektiren kanun hükümleri uygulanır.

Fiili ile bu Kanunun birden fazla hükmünü ihlal edenlere daha ağır olan ceza verilir.

    Fiillerin tekrarı

    MADDE 30. —Bu Kanunda, ceza hükmü altına alınmış fiillerin tekrarı halinde para cezaları bir kat, daha fazla tekrarı halinde üç kat artırılarak verilir.

 

İKİNCİ BÖLÜM

Son ve Geçici Hükümler

    Saklı hükümler

    MADDE 31. —4915 sayılı Kara Avcılığı Kanunu, 3285 sayılı Hayvan Sağlığı ve Zabıtası Kanunu, 4631 sayılı Hayvan Islahı Kanunu ile 1380 sayılı Su Ürünleri Kanunu hükümleri saklıdır.

 

    GEÇİCİ MADDE 1. —Bu Kanunun 14 üncü maddesinin (l) bendinde belirtilen hayvanlardan, yurda bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce sokulmuş olanların sahipleri; üç ay içerisinde hayvan koruma kurullarına bildirimde bulunarak bunları kayıt altına aldırmak; altı ay içerisinde kısırlaştırarak kısırlaştırıldıklarına ilişkin belgeleri il hayvan koruma kurullarına teslim etmek zorundadırlar.

 

    GEÇİCİ MADDE 2. —Bu Kanun gereğince çıkarılması gerekli bulunan yönetmelikler, Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde hazırlanır.

 

    Yürürlük

    MADDE 32. —Bu Kanun yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

 

    Yürütme

    MADDE 33. —Bu Kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.

30/6/2004

[Facebook] [Twitter] [Windows Live] [Yahoo!] [Email]

Posted in Hukuk0 Comments

HAVA KİRLİLİĞİNİN KONTROLÜ VE ÖNLENMESİ KONULU GENELGEDE DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR GENELGE


(2008/11) SAYILI  HAVA KİRLİLİĞİNİN KONTROLÜ VE ÖNLENMESİ

KONULU GENELGEDE DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR

GENELGE (2008/16 )

 

Bilindiği üzere  27 Ağustos 2008 tarihli ve B.18.0.ÇYG.0.02.02-010.06-14784 sayılı Hava Kirliliğinin Kontrolü ve Önlenmesi konulu Genelgenin (2008/11) Katı yakıt satıcısı kayıt belgesi başlığı altında;

1-Katı yakıt satıcısı kayıt belgesi, satıcılara (bayi ve mahrukatçılar) ve ilde kendi adına satış yapmak isteyen ithalatçı ve üreticiye verilir. Katı yakıt satıcısı kayıt belgesi almak isteyenler;

– Katı yakıt satışı ile ilgili İşyeri Açma Ruhsatı,

– Oda Sicil Kaydı (Mahrukatçılar Odasına veya Sanayi ve Ticaret Odasına veya ilgili

   Esnaf Odasına kayıtlı olduğuna dair belge),

– İmza Sirküleri (noter onaylı)

– Taahhütname (İl çevre ve orman müdürlüğünün talebine bağlı)”

belgeleri istenmektedir.

Bakanlığımıza kooperatif ve birliklerden intikal eden yazılarda, katı yakıt  satıcısı kayıt belgesi alınması aşamasında  “İşyeri Açma Ruhsatı” ve “Oda Sicil Kaydı (Mahrukatçılar Odasına veya Sanayi ve Ticaret Odasına veya ilgili Esnaf Odasına kayıtlı olduğuna dair belge) aranmaması talepleri yer almaktadır.

Bu kapsamda, 6762  sayılı Türk Ticaret Kanun’un 42 nci maddesi kapsamındaki kamu kurum ve kuruluş ile kooperatif ve birliklere  “Katı yakıt satıcısı kayıt belgesi” düzenlenirken “İşyeri Açma Ruhsatı” ve “Oda Sicil Kaydı (Mahrukatçılar Odasına veya Sanayi ve Ticaret Odasına veya ilgili Esnaf Odasına kayıtlı olduğuna dair belge) belgelerinin talep edilmemesi ve diğer hususlarda ise 27 Ağustos 2008 tarihli ve B.18.0.ÇYG.0.02.02-010.06-14784 sayılı Hava Kirliliğinin Kontrolü ve Önlenmesi konulu Genelge (2008/11) hükümlerinin uygulanmasına devam edilmesi hususunda bilgilerinizi ve gereğini rica ederim.

 

 

 

Prof. Dr. Veysel EROĞLU

Bakan

DAĞITIM:

Gereği için                             Bilgi İçin
-Tüm Valiliklere                     İçişleri Bakanlığı

 

 

 

[Facebook] [Twitter] [Windows Live] [Yahoo!] [Email]

Posted in Hukuk0 Comments

ÇEVRESEL GÜRÜLTÜNÜN DEĞERLENDİRİLMESİ VE YÖNETİMİ YÖNETMELİĞİ

7 Mart 2008 CUMA

Resmî Gazete

Sayı : 26809

YÖNETMELİK

                Çevre ve Orman Bakanlığından:

ÇEVRESEL GÜRÜLTÜNÜN DEĞERLENDİRİLMESİ VE

YÖNETİMİ YÖNETMELİĞİ

(2002/49/EC)

 

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar

             Amaç

             MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; çevresel gürültüye maruz kalınması sonucu kişilerin huzur ve sükununun, beden ve ruh sağlığının bozulmaması için gerekli tedbirlerin alınmasını sağlamaktır. Bu amaca yönelik olarak;

a) Değerlendirme yöntemleri kullanılarak çevresel gürültüye maruz kalma seviyelerinin, hazırlanacak gürültü haritaları, akustik rapor ve çevresel gürültü seviyesi değerlendirme raporu ile belirlenmesi,

b) Çevresel gürültü ve etkileri hakkında kamuoyunun bilgilendirilmesi,

c) Gürültü haritaları, akustik rapor ve çevresel gürültü seviyesi değerlendirme raporu sonuçları esas alınarak; özellikle çevresel gürültüye maruz kalma seviyelerinin insan sağlığı üzerinde zararlı etkilere yol açmasının mümkün olduğu ve çevresel gürültü kalitesini korumanın gerekli olduğu yerlerde, gürültüyü önleme ve azaltmaya yönelik eylem planlarının hazırlanması ve bu planların uygulanması,

kademeli olarak uygulamaya konulur.

             Kapsam

             MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik; özellikle nüfusun yoğun olduğu alanlarda, parklarda veya yerleşim bölgelerindeki diğer sessiz alanlarda, açık arazideki sessiz alanlarda, okul, hastane ve diğer gürültüye hassas alanlar da dahil olmak üzere insanların maruz kaldığı çevresel gürültüler ile çevresel titreşimin yapılarda oluşturduğu hasarlara ilişkin esas ve kriterleri kapsar.

(2) Bu Yönetmelik kişinin kendisinden dolayı maruz kaldığı gürültüyü, 26 ncı maddede belirtilen ev faaliyetleri dışındaki gürültüler ile komşuların oluşturduğu gürültüyü, 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu kapsamındaki işyerlerinde çalışan işçilerin maruz kaldığı gürültüyü, ulaşım araçlarının iç gürültüsünü ve askeri alanlardaki askeri faaliyetlere bağlı gürültüyü kapsamaz.

             Dayanak

             MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik;

a) 1/5/2003 tarihli ve 4856 sayılı Çevre ve Orman Bakanlığı Teşkilat ve Görevleri Hakkındaki Kanunun 9 uncu maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi ile 9/8/1983 tarihli ve 2872 sayılı Çevre Kanununun 14 üncü maddesine dayanılarak,

b) 25/6/2002 tarihli 2002/49/EC Çevresel Gürültünün Değerlendirilmesi ve Yönetimi Direktifine paralel olarak,

hazırlanmıştır.

             Tanımlar

             MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;

a) Açık arazideki sessiz alan: Yetkili idare tarafından ulaşım, sanayi veya rekreasyon faaliyetlerinden kaynaklanan her türlü gürültü rahatsızlığına maruz kalmayacak şekilde ayrılan bir alanı,

b) Ağırlıklama: İnsan işitme sisteminin özelliğinin dikkate alınarak, ses basıncı seviyesinin frekanslara göre farklı şekilde değiştirilmesini,

c) Ağırlıklanmış ses azaltma indeksi (Rw): Malzemelerin ses yalıtım performansının laboratuar şartlarında ölçülen ve tek bir değer olarak ifade edilen etiket değerini,

ç) Akustik gölge bölgesi: Ses dalgalarının bir çevrede yayılmaları sırasında engeller, rüzgar etkisi ve günlük sıcaklık değişimleri gibi dış etkilerle kırılma ve kıvrılmalara uğramaları sonucu ortaya çıkan ve içerisinde ses seviyelerinin 10 dB kadar azalma gösterdiği alanları,

d) Akustik planlama: Gelecekte var olabilecek gürültülerin arazi kullanım planlaması, trafik ve trafik planlaması için sistem mühendisliği ile ses yalıtımı tedbirleri ve gürültü kaynaklarının kontrolü gibi planlanmış tedbirler kullanılarak kontrol edilmesini,

e) Alıcıda tedbirler: Gürültünün azaltılamadığı ortamlarda özellikle yüksek seviyeli gürültüden korunmak için kişilerin işitme organlarının korunmasına yönelik etkilenen kişi üzerinde alınabilecek tedbirleri,

f) Ana kara yolu: Yılda üç milyondan fazla aracın geçtiği bölgesel, ulusal veya uluslararası bir kara yolunu,

g) Ana demir yolu: Yılda otuz binden fazla trenin geçtiği bir demir yolunu,

ğ) Ana hava limanı: Hafif uçaklarla tamamen eğitim maksatlı olarak yapılanlar hariç olmak üzere, yılda elli binden fazla kalkış ve inişin gerçekleştiği sivil hava alanını,

h) Arka plan gürültüsü: Bir çevrede incelenen gürültü kaynağı susturulduğunda ortamda geriye kalan diğer kaynakların aynı anda oluşturdukları toplam sesi,

ı) Bakanlık: Çevre ve Orman Bakanlığını,

i) Çevresel gürültü: Ulaşım araçları, kara yolu trafiği, demir yolu trafiği, hava yolu trafiği, deniz yolu trafiği, açık alanda kullanılan teçhizat, şantiye alanları, sanayi tesisleri, atölye, imalathane, işyerleri ve benzeri ile rekreasyon ve eğlence yerlerinden çevreye yayılan gürültü dahil olmak üzere, insan faaliyetleri neticesinde oluşan zararlı veya istenmeyen açık hava seslerini,

j) Çevresel gürültü seviyesi değerlendirme raporu: Bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-VII Liste A ve B’de yer almayan ve bu Yönetmeliğin yürürlüğe giriş tarihinden önce kurulmuş veya yürürlüğe giriş tarihinden sonra kurulması planlanan veya kurulup işletmeye geçen tesislerin/işletmelerin/faaliyetlerin bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-II.3’de belirtilen ölçüm yöntemleri kullanılarak oluşması muhtemel çevresel gürültü seviyelerinin belirlenmesini ve limit değerlerin aşılması halinde alınacak teknik tedbirlerin bütününü içeren raporu,

k) Çevresel tedbirler: Yapıların dışında veya içinde yer alan gürültü kaynaklarından doğan seslerin, yapı içindeki kişilere ulaşıncaya kadar yayıldığı ortamda yapılabilecek her türlü gürültü kontrolü çalışmasını,

l) Çevresel titreşim: Maden ve taş ocakları, ulaşım araçları, sanayi ve inşaat makineleri ve benzeri işlemlerden doğan ve yapılarda kullanım alanı dışında başka maksatlarla kullanılan hacimlerdeki faaliyetler sırasında oluşan genellikle katı, sıvı ve gaz ortamlarda yayılan ve insan vücudunca hissedilen mekanik salınım hareketlerini,

m) Çınlama süresi (sn): Bir hacmin akustik özelliğini frekansa bağlı olarak belirleyen parametreyi ve hacim içinde faaliyette olan bir ses kaynağının susmasından itibaren ses basınç seviyesinin 60 dB azalması için geçen süreyi,

n) Çok hassas kullanımlar: Konutlar, eğitim, kültür alanı ve yapıları, sağlık tesisleri, otel ve dinlenme tesisleri, parklar gibi kullanımları,

o) Darbe gürültüsü: İki kütlenin birbirine çarpması ile ortaya çıkan gürültüyü,

ö) dB: Birbirinden mertebe farklılıkları gösteren, nicelikleri anlamlı olarak ifade etmede kullanılan logaritmik bir ölçeği,

p) dBA: İnsan işitme sisteminin düşük şiddetteki seslere karşı en çok hassas olduğu orta ve yüksek frekanslara daha fazla ağırlık veren, A ağırlıklı ses seviyesi olarak tabir edilen ve gürültünün etkilenim değerlendirilmesi ve kontrolünde yaygın olarak kullanılan bir ses seviyesi ölçütünü,

r) Değerlendirme: Bir gürültü göstergesi veya ilgili zararlı etkilerin değerini hesaplamak, tayin etmek, ön görmek, tahmin etmek veya ölçmek için kullanılan her türlü yöntemi,

s) Doz-etki ilişkisi: Bir zararlı etki ile gürültü gösterge değeri arasındaki ilişkiyi,

ş) Eşdeğer gürültü seviyesi (Leq): Belli bir süre içinde seviyeleri değişim gösteren, genellikle A ağırlıklanmış ses seviyesi olarak ölçülen, gürültünün enerji açısından eşdeğeri olan sabit seviyeyi,

t) Ev faaliyetleri ve komşuların oluşturduğu gürültü: Konut içerisinde kişilerin kendi davranış ve alışkanlıklarından kaynaklanan; kapı, pencere kapatma, yürüme, konuşma, temizlik yapma, mobilya çekme, televizyon seyretme, radyo dinleme, elektronik olarak ses yükseltici kullanmadan yapılan eğlence, çamaşır makinesi, buzdolabı kullanma gibi faaliyetler ile bina içinde yapılacak tadilatı,

u) Eylem planı: Gerektiğinde gürültü seviyesinin düşürülmesi de dahil olmak üzere gürültü ile ilgili sorunlar ve etkileriyle baş etmek için tasarlanan planları,

ü) Fiziksel çevre faktörleri: Sesin kaynaktan kullanıcıya, yapı veya etkilenen kişilere iletilmesi sırasında geçtiği fiziksel çevrede bulunan ve ses yayılımını etkileyen gürültüyü artırıcı veya azaltıcı her türlü faktörü,

v) Gürültü göstergesi: Bir zararlı etki ile ilgili olarak çevresel gürültünün tanımlanmasında kullanılan fiziksel bir ölçeği,

y) Gürültü haritalama: Yürürlükte bulunan her türlü sınır değerin aşılıp aşılmadığını göstermek gayesiyle, belirli bir alanda etkilenen kişi ve maruz kalan konut sayısı da dahil olmak üzere, mevcut veya gelecekte ortaya çıkabilecek bir gürültü durumu hakkındaki verilerin; gürültü göstergesi kullanılarak söz konusu alanın fiziksel haritası üzerinde standartlara uygun olarak belirtilmesini,

z) Gürültü kontrol izin belgesi: Bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-VII Liste A ve B’deki işletmelerin bu Yönetmelikte yer alan esaslara uygun olarak çalıştığını gösteren bir belgeyi,

aa) Gürültü kontrolü: Herhangi bir ses kaynağından yayılan gürültü niteliğine sahip sesleri, kabul edilebilir seviyeye indirmek, akustik özelliğini değiştirmek, etki süresini azaltmak, hoşa giden veya daha az rahatsız eden bir başka ses ile maskelemek gibi yöntemlerle zararlı etkilerini tamamen veya kısmen yok etmek için yapılan işlemleri,

bb) Hassas olmayan kullanımlar: Otoparklar, garajlar, eğlence yerleri, sanayi tesisleri gibi kendisi gürültü kaynağı olabilen alan ve kullanımları,

cc) İç ortam gürültüsü: Yapı içindeki mekanik sistemler ve diğer gürültü kaynaklarından doğan ve mekan içinde bulunan insanları olumsuz etkileyen istenmeyen ve zararlı seslerin bütününü,

çç) İzne tabi tesis: Bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-VII Liste A ve B’deki tesisleri,

dd) İzne tabi olmayan tesis: Bu Yönetmelik kapsamında olan ancak, Ek-VII Liste A ve B’de yer almayan tesisleri,

ee) Kaynakta tedbirler: Gürültü üreten ses kaynağının yapısı, işletme tekniği, oturduğu zemin, montaj biçimi ve buna benzer doğrudan kaynak ile ilgili olarak alınabilecek tedbirleri,

ff) Kamuoyu: Bir veya daha fazla gerçek veya tüzel kişi ile bunların ulusal mevzuat veya uygulamaya uygun olarak oluşturduğu dernek, örgüt veya grupları,

gg) Kesikli titreşim: Delicilerdeki gibi sürekliliği olmayan ya da kazık çakıcılardaki gibi belirli aralıklarla tekrarlanan titreşimi,

ğğ) Gündüz, akşam, gece gürültü göstergesi (Lgag ): A ağırlıklı uzun dönem ses seviyesinin enerji ortalaması olup, günlük toplam rahatsızlığı ifade etmekte kullanılan etkilenim seviyesini,

hh) Gündüz gürültü göstergesi (Lgündüz): A ağırlıklı uzun dönem ses seviyesinin enerji ortalaması olup, yılın gündüz sürelerinin tamamına göre belirlenen ve gündüz süresindeki rahatsızlığı ifade etmekte kullanılan etkilenim seviyesini,

ıı) Akşam gürültü göstergesi (Lakşam): A ağırlıklı uzun dönem ses seviyesinin enerji ortalaması olup, yılın akşam sürelerinin tamamına göre belirlenen ve akşam süresindeki rahatsızlığı ifade etmekte kullanılan etkilenim seviyesini,

ii) Gece gürültü göstergesi (Lgece): A ağırlıklı uzun dönem ses seviyesinin enerji ortalaması olup, yılın gece sürelerinin tamamına göre belirlenen ve gece süresindeki uyku kaçırıcı rahatsızlığı ifade etmekte kullanılan etkilenim seviyesini,

jj) LC max: dBC olarak ölçülen, ölçüm süresi içerisinde C ağırlıklı rms tabanlı ses seviyesinin en büyük değerini,

kk) İzne tabi tesisler için akustik rapor: Bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-VII Liste A ve B’de ve bu Yönetmeliğin yürürlüğe giriş tarihinden önce kurulmuş veya yürürlüğe giriş tarihinden sonra planlama ve kurulma aşamasını tamamlayarak faaliyete geçmiş tesislerin/işletmelerin/faaliyetlerin değerlendirme yöntemleri kullanılarak oluşması muhtemel çevresel gürültü seviyelerinin belirlenmesini ve limit değerlerin aşılması halinde alınacak teknik tedbirlerin bütününü içeren raporu,

ll) Oktav bant: Gürültü enerjisinin frekansa göre değişimini ortaya çıkarmakta yararlanılan alt ve üst frekans sınırlarının birbirinin iki katı olan frekans bandı ve bant genişliğinin merkez frekansının %70’ine eşit olduğu bandı,

mm) Orta derecede hassas kullanımlar: İdari ve ticaret binaları, çocuk bahçeleri, oyun alanları ve spor tesisleri gibi kullanımları,

nn) Planlanan faaliyetler için akustik rapor: Bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-VII Liste A ve B’de ve bu Yönetmeliğin yürürlüğe giriş tarihinden sonra kurulması planlanan tesislerin/işletmelerin/faaliyetlerin ve ulaşım kaynaklarının değerlendirme yöntemleri kullanılarak oluşması muhtemel çevresel gürültü seviyelerinin belirlenmesini ve limit değerlerin aşılması halinde alınacak teknik tedbirlerin bütününü içeren raporu,

oo) Rahatsızlık: Alan araştırmaları vasıtasıyla belirlenen toplumsal gürültü veya titreşim rahatsızlığının derecesini,

öö) Rekreasyon alanı: Kişinin fiziksel ve psikolojik olarak kendisini tekrar kazanabilmesini sağlayan dinlenme, eğlenme, gezi, serbest zamanları değerlendirme gibi çeşitli faaliyetleri kapsayan geniş eylem alanlarını,

pp) Ses basıncı seviyesi (Lp):Ortamda belli bir noktada ölçülen ses basıncının, 20×10-6 Pa veya 20 µPa referans ses basıncına oranının 10 tabanına göre logaritmasının 20 ile çarpılmasıyla bulunan ve dB cinsinden ifade edilen değeri,

rr) Ses gücü seviyesi (Lw): Bir ses kaynağının yaydığı ses gücünün milletlerarası standartlarda tanımlanan referans ses gücüne oranının 10 tabanına göre logaritmasının 10 ile çarpılmasıyla bulunan ve dB cinsinden ifade edilen değeri,

ss) Seviye ayarlaması: Gürültünün türüne ya da belirgin olarak duyulan bir frekansın varlığına bağlı olarak, ölçülen ya da hesaplamayla bulunan eşdeğer gürültü seviyesine eklenecek değeri,

şş) Sınır değer: Yetkili idarece belirlenen, aşılması halinde yetkili idarece dikkate alınan ve azaltıcı tedbirlerin uygulamaya konulmasına yol açan Lgag veya Lgece, ve uygun olan hallerde Lgündüz, Lakşam, Lgece ve Leq değerini (Kara yolu, demir yolu, hava yolu trafiği gürültüleri, sanayi menşeli gürültüler ve benzeri gibi farklı gürültü türleri, farklı alanlar ve nüfusların farklı gürültü hassasiyetleri için, farklı sınır değerler olabilir. Bu sınır değerler, gürültü kaynağı veya muhitin kullanım maksadı açısından bir değişiklik olması halinde, mevcut ve yeni durumlar için de farklılık gösterebilir.),

tt) Stratejik gürültü haritası: Farklı kaynaklar bazında mevcut gürültü durumunun veriler sayesinde sergilenmesini,

uu) Sürekli titreşim: Gündüz veya akşam veya gece vakti gibi belirlenen bir zaman dilimi boyunca engellenmeden devam eden titreşimi,

üü) Tepe değer: Verilen bir zaman aralığındaki en yüksek titreşim değerini,

vv) Titreşimin yer değiştirme, hız, ivme cinsinden rms değeri: Belirli bir zaman aralığında ölçülen titreşim değerlerinin karelerinin ortalamasının karekökünü,

yy) Titreşimden etkilenme sınırı: Titreşimin; insan sağlığı, performansı ve konforu üzerinde oluşturduğu hareket hastalığı gibi fizyolojik ve psikolojik etkilerle yapılarda oluşturduğu hasarların başlama sınırlarındaki, titreşim ivmesi, hızı, genliği, frekansları ve etkilenme süresi gibi parametrelerle ortaya konulmuş kriterleri,

zz) Yerleşim alanı: Nüfusu yüz binden fazla olan, şehirleşmiş alan olarak kabul edilen ve nüfus yoğunluğunun kilometre kare başına 1000 kişiden fazla olduğu alanları,

aaa) Yerleşim alanı içindeki sessiz alan: Yetkili idare tarafından gürültü kaynakları için belirlenen sınır değerlerin üstüne veya yetkili idare tarafından konulmuş belli bir değerden daha büyük bir gürültü gösterge değerine maruz kalmayacak şekilde ayrılan bir alanı,

bbb) Yetkili idare: İkinci bölümde belirtilen idareleri,

ccc) Zararlı etkiler: İnsan sağlığı üzerindeki olumsuz etkileri,

ifade eder.

 

İKİNCİ BÖLÜM

Görev, Yetki ve Sorumluluklar

 

             Bakanlığın görev, yetki ve sorumlulukları

             MADDE 5 – (1) Bakanlık;

a) Kişilerin huzur ve sükûnunu beden ve ruh sağlığını gürültü ile bozmayacak bir çevrenin geliştirilmesi gayesiyle, çevresel gürültüyü azaltacak program ve politikaları belirlemek, buna yönelik mevzuat ve mevzuatın uygulanmasını kolaylaştırıcı her türlü dokümanı hazırlamak, bu Yönetmeliğin uygulanmasında işbirliği ve koordinasyonu sağlamakla,

b) 2872 sayılı Çevre Kanunu çerçevesinde İl Çevre ve Orman Müdürlükleri ve yetki devri yapılan belediyelerle işbirliği ve koordinasyon içinde gürültü kaynaklarını denetlemek, bu Yönetmeliğin ihlalinin tespiti halinde idari yaptırım uygulamak, yetki devri yapılacak kurumlarda aranacak esasları belirleyip yetki devri yapmakla,

c) Bu Yönetmeliğin uygulanmasından yetkili ve sorumlu kılınan kurum ve kuruluşlar ile bu Yönetmelik gereği hazırlanacak akustik rapor, çevresel gürültü seviyesi değerlendirme raporu, gürültü haritası ve eylem planı hazırlayacak kurum ve kuruluş temsilcilerinin uzmanlaşmasını sağlayıcı programların içeriği ve programların uygulama prosedürünü belirlemekle,

ç) Akustik rapor, çevresel gürültü seviyesi değerlendirme raporu, gürültü haritası ve eylem planı hazırlayacak kurum ve kuruluşların sağlaması gereken esasları belirlemek, esasları sağlayanlara ön yeterlik/yeterlik belgesi vermek, ön yeterlik/yeterlik belgesi alan kurum ve kuruluşları denetlemek, belgelendirme esaslarına aykırı davranılması halinde gerekli yaptırımın uygulanmasını sağlamak ve gerekirse ön yeterlik/yeterlik belgesini iptal etmekle,

d) Bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII Liste A’da yer alan işletmelere gürültü kontrol izin belgesi vermek, gürültü kontrol izin belgesini yenilemek, bu çerçevede işletmeleri denetlemek, bu Yönetmelikte belirtilen esaslara aykırılık halinde gerekli yaptırımın uygulanmasını sağlamak ve gerekirse gürültü kontrol izin belgesini iptal etmekle,

e) Stratejik Gürültü Haritaları ve Eylem Planları ile ilgili olarak;

1)Yetkili ve sorumlu kurum ve kuruluşlarca hazırlanan gürültü haritaları ve eylem planlarına görüş vermekle,

2) Yetkili ve sorumlu kurum ve kuruluşlarca hazırlanarak Bakanlığa gönderilen gürültü haritaları ve eylem planları ile bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VI’da yer alan her türlü bilgi ve belgeye yönelik veri bankası oluşturmakla,

yetkili ve sorumludur.

İl çevre ve orman müdürlüklerinin görev, yetki ve sorumlulukları

             MADDE 6 – (1) İl çevre ve orman müdürlükleri;

a) 2872 sayılı Çevre Kanunu gereği yetki devri yapılmayan alanlarda gürültü kaynaklarını programlı, programsız veya şikâyetlere istinaden, gerektiğinde diğer mevzuat kapsamında yetkili kılınan kurum kuruluşların da desteğini alarak, bu Yönetmelikte getirilen esaslara uyulup uyulmadığını denetlemek ve ihlali durumunda idari yaptırım uygulamakla,

b) Yetki devri yapılan kurum ve kuruluşların talepleri ve/veya gerekli görülmesi halinde koordinasyon ve işbirliği içinde çalışmakla,

c) Yetki devri yapılmış kurumların faaliyetleri sebebiyle oluşan çevresel gürültüyü denetlemek ve idari yaptırım uygulamakla,

ç) Yetki talebinde bulunan kurum ve kuruluşların taleplerini değerlendirip Bakanlığa iletmek, yetki devri yapılan kurum ve kuruluşların yetkileri çerçevesinde çalışıp çalışmadığını denetlemek, yetkilerini yerine getirmeyenleri tespit ederek Bakanlığa bildirmekle,

d) İlde 2872 sayılı Çevre Kanununun 14 üncü maddesine istinaden yapılan denetim ve idari yaptırımların sonuçlarını Bakanlığa iletmekle,

e) Bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII Liste A ve B’de yer alan işletmeleri tespit ederek Bakanlığa bildirmekle,

f) Çevre denetim birimini kuran ve yetki devri yapılmış belediyelerin belediye sınırı ve mücavir alanı dışındaki alanlar ile yetki devri yapılmış il özel idareleri dışındaki alanlarda bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII Liste B de yer alan işletmeler için gürültü kontrol izin belgesini vermek, gürültü kontrol izin belgesini yenilemek, bu çerçevede işletmeleri denetlemek, bu Yönetmelikte belirtilen esaslara aykırı davranılması halinde gerekli yaptırımın uygulanmasını sağlamak ve gerekirse gürültü kontrol izin belgesini iptal etmekle,

g) İlde ulusal ve yerel milli ve dini kutlamalar ve özel günlerde yapılacak faaliyetler için bu Yönetmelik çerçevesinde getirilen yasaklara istisna getirmekle, istisna kapsamında alınan kararları kamuoyuna duyurmakla,

yetkili ve sorumludur.

Mahalli idarelerce alınacak tedbirler

             MADDE 7 – (1) İl özel idareleri;

a) Belediye sınırları ve mücavir alan dışında 14/7/2005 tarihli ve 2005/9207 sayılı Bakanlar Kurulu Kararıyla yürürlüğe konulan İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatına İlişkin Yönetmelik veya diğer mevzuat kapsamında bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII’de yer alan işletmeler için verilecek ruhsatlarda akustik raporu esas almakla,

b) Belediye sınırları ve mücavir alan dışında yetki devri yapılmış il özel idareleri bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII Liste B’de yer alan işletmeler için gürültü kontrol izin belgesini vermek, gürültü kontrol izin belgesini yenilemek, bu çerçevede işletmeleri denetlemek, bu Yönetmelikte belirtilen esaslara aykırı davranılması halinde gerekli yaptırımın uygulanmasını sağlamak ve gerekirse gürültü kontrol izin belgesini iptal etmekle,

c) Belediye sınırları ve mücavir alan dışında; yapıların mimari projelerinde ve yapı ruhsatlarında bu Yönetmeliğin 28 inci maddesinde belirtilen şartların aranmasıyla,

ç) Stratejik Gürültü Haritaları ve Eylem Planları ile ilgili olarak;

1) Belediye sınırları ve mücavir alan dışında gürültü haritalarının hazırlanmasında gerekli olan, gürültü kaynakları dışındaki tüm verileri toplamak ve belirleyeceği esaslar çerçevesinde gürültü haritası hazırlamakla sorumlu kurum ve kuruluşların kullanımına açmakla,

2) Belediye sınırları ve mücavir alan dışındaki gürültü haritası hazırlanan alanlarda mevcut veya ileriye yönelik projelendirme veya başka bir yatırımı gerçekleştirme konusunda çalışması olabilecek ilgili tüm kurum ve kuruluşların görüşlerini almakla,

3) Belediye sınırları ve mücavir alan dışında 8 inci maddenin birinci fıkrasının (ç) bendinin (3) ve (5) numaralı alt bendine istinaden gürültü haritaları hazırlanan kaynakların; yakınındaki limanlar ile bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-VII’de belirtilen endüstri tesislerinin bulunduğu alanlar için ayrı ayrı gürültü haritalarını ve bu gürültü haritalarının kapsadığı alanların eylem planlarını hazırlamakla,

4) Belediye sınırları ve mücavir alan dışındaki alan için hazırlanan eylem planlarını kamuoyu görüşüne açmakla,

5) Belediye sınırları ve mücavir alan dışındaki alan için hazırlanan gürültü haritalarının ve eylem planlarının nihai hali hakkında kamuoyuna bilgi vermekle ve Bakanlığa göndermekle,

ilgili hususlarda gerekli tedbirleri alır.

(2) Belediyeler;

a) 2872 sayılı Çevre Kanunu gereği yetki devri yapılan belediyeler, belediye sınırları ve mücavir alan içinde gürültü kaynaklarını programlı, programsız veya şikâyetlere istinaden gerektiğinde diğer mevzuat kapsamında yetkili kılınan kurum kuruluşların da desteğini alarak, bu Yönetmelikte getirilen esaslara uyulup uyulmadığını denetlemek ve ihlali durumunda idari yaptırım uygulamakla,

b) Yetki devri yapılmış belediyeler; belediye sınırları ve mücavir alan içinde yapılan denetim sonuçlarını İl Çevre ve Orman Müdürlüklerine göndermekle,

c) Belediye sınırları ve mücavir alan içinde ilgili belediye; yapıların mimari projelerinde ve yapı ruhsatlarında 28 inci maddede belirtilen şartların aranmasıyla,

ç) İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatına İlişkin Yönetmelik veya diğer mevzuat kapsamında bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII’de yer alan işletmeler için verilecek ruhsatlarda akustik raporu esas almakla,

d) Yetki devri yapılmış belediye; belediye sınırları ve mücavir alan içinde bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII Liste B’de yer alan işletmeler için gürültü kontrol izin belgesini vermek, gürültü kontrol izin belgesini yenilemek, bu çerçevede işletmeleri denetlemek, bu Yönetmelikte belirtilen esaslara aykırı davranılması halinde gerekli yaptırımın uygulanmasını sağlamak ve gerekirse gürültü kontrol izin belgesini iptal etmekle,

e) Stratejik Gürültü Haritaları ve Eylem Planları ile ilgili olarak;

1) Belediye sınırları ve mücavir alan içinde gürültü haritası hazırlanacak yerleşim alanlarını Bakanlık merkez ve taşra teşkilatı ile koordinasyon ve işbirliği içinde belirlemekle,

2) Belediye sınırları ve mücavir alan içindeki yerleşim alanlarının, gürültü haritalarının hazırlanmasında gerekli olan, gürültü kaynakları dışındaki tüm verileri toplamak ve belirleyeceği esaslar çerçevesinde gürültü haritası hazırlamakla sorumlu kurum ve kuruluşların kullanımına açmakla,

3) Belediye sınırları ve mücavir alan içinde gürültü haritası hazırlanacak yerleşim alanlarında yer alan; karayolu, tramvay ile yerüstünden geçen metro yolları trafiği, limanlar ve bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-VII’deki endüstri tesisleri ve/veya atölye-imalathane- eğlence yerleri ve benzeri gürültü kaynaklarının bulunduğu alanlar için ayrı ayrı gürültü haritalarının hazırlanmasıyla,

4) Belediye sınırları ve mücavir alan içindeki gürültü haritası hazırlanan yerleşim alanlarında mevcut veya ileriye yönelik projelendirme veya başka bir yatırımı gerçekleştirme konusunda çalışması olabilecek ilgili tüm kurum ve kuruluşların görüşlerini almakla,

5) Belediye sınırları ve mücavir alan içindeki gürültü haritası hazırlanan yerleşim alanında 8 inci maddede yetkili kılınan kurum kuruluş tarafından hazırlanan gürültü haritalarının da göz önünde bulundurularak; karayolları, demiryolları, tramvay ile yerüstünden geçen metro yolları, havaalanları, limanlar ve bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-VII’deki endüstri tesisleri ve/veya eğlence yerleri, imalathane ve benzeri gürültü kaynaklarının bulunduğu alanları kapsayan eylem planlarını hazırlamakla,

6) Belediye sınırları ve mücavir alan içindeki yerleşim alanı için hazırlanan eylem planlarını kamuoyu görüşüne açmakla,

7) Belediye sınırları ve mücavir alan içindeki yerleşim alanı için hazırlanan gürültü haritalarının ve eylem planlarının nihai hali hakkında kamuoyuna bilgi vermekle ve Bakanlığa göndermekle,

ilgili hususlarda gerekli tedbirleri alır.

Kurum, kuruluş ve işletmelerce alınacak tedbirler

             MADDE 8 – (1) Kurum/kuruluş veya işletmeler;

a) Sağlık Bakanlığı; 13/12/1983 tarihli ve 181 sayılı Sağlık Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname gereği işitme sağlığı ve kritik sağlık etkileri göz önüne alınarak gürültüden etkilenme seviyelerinin belirlenmesi ve izlenmesine ilişkin esas ve usullerin belirlenmesiyle,

b) Diyanet İşleri Başkanlığı; dini tesislerde ses yükseltici kullanımından çevreye yayılan gürültünün kontrolüne ilişkin esasların belirlenmesiyle,

c) Fabrika, işyeri, atölye, imalathane, eğlence yeri ve ulaşım kaynaklarını planlayan ve işletenler;

1) Bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-VII’deki tesisler için gürültü kontrol izin belgesi almakla ve yenilemekle,

2) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe giriş tarihinden sonra, kapasite artırımı hariç kurulması planlanan ve Yönetmeliğin Ek-VII sinde yer alan tesisler ile 18, 19, 20 ve 21 inci maddelerinde yer alan ulaşım kaynakları için hazırlanacak çevresel etki değerlendirme raporu veya proje tanıtım dosyasının gürültü ile ilgili bölümünün bu Yönetmelikte yer alan esaslar çerçevesinde hazırlanmasını sağlamakla,

3) Bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII Liste A ve B de yer almayan izne tabi olmayan fabrika, işyeri, imalathane ve atölyeler ile eğlence yerleri ve benzeri yerlerle ilgili işyeri açma ve çalışma ruhsatı safhasında ve/veya programlı, programsız veya şikâyete istinaden yapılacak denetimlerde, yetkili idarenin talebine istinaden çevresel gürültü seviyesi değerlendirme raporu hazırlatmakla,

4) Sanayi tesisi, atölye, imalathane, eğlence yeri ve benzeri işletmeciler ile liman işletmecileri; bu alanların gürültü haritalarının hazırlanmasından sorumlu kurum ve kuruluşun talebi halinde istenen verileri belediyeye veya il özel idarelerine iletmekle,

ç) Ulaştırma Bakanlığı;

1) Devlet yolları ve otobanlardan, ana karayolları sınıfına giren karayollarını, ana demiryolları ve havaalanlarını belirleyip listesini Bakanlığa bildirmekle,

2) Yerleşim alanları içindeki devlet yolları ve otobanlar için gürültü haritası hazırlanmasında gerekli olacak verileri Belediyeye iletmekle,

3) Yerleşim alanı dışında devlet yolları ve otobanlardan, ana karayolları sınıfına giren karayollarının gürültü haritasını hazırlamakla,

4) Yerleşim alanı dışında; ana karayolu, ana demiryolu ve ana havaalanı yakınındaki alanlarda yer alan devlet yolları ve otobanların gürültü haritasını hazırlamakla,

5) Yerleşim alanı içinde ve dışında yer alan ana demiryolları ve ana havaalanlarının gürültü haritasını hazırlamakla,

6) Yerleşim alanı içinde ve dışında; ana karayolu, ana demiryolu ve ana havaalanı yakınındaki alanlarda yer alan ve sorumluluk alanına giren demiryollarının ve havaalanlarının gürültü haritasını hazırlamakla,

7) Planlanan karayolları, demiryolları ve havaalanları için mevcut veya ileriye yönelik projelendirme veya başka bir yatırım gerçekleştirme konusunda çalışması olabilecek ilgili tüm kurum ve kuruluşların görüşlerini almak, bu görüşler çerçevesinde gürültü kontrol tedbirlerine ilişkin programlar hazırlamakla,

8) Gürültü haritalarının nihai hali hakkında kamuoyuna bilgi vermekle ve Bakanlığa göndermekle,

ilgili hususlarda gerekli tedbirleri alır.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Kaynakların Ses Seviyeleri

 

             Kara yolu araçlarında uyulması gereken şartlar

             MADDE 9 – (1) Motorlu kara yolu araçları aşağıdaki esaslara uyar.

a) Motorlu kara yolu araçlarının kara yoluna uygunluğu ve teknik esasları 13/10/1983 tarihli ve 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun 29 uncu maddesi uyarınca; araçların, yapım ve kullanım bakımından kara yolu yapısına ve trafik güvenliğine uyması zorunludur. Bununla ilgili alt düzenleyici işlemlerin belirlenmesini Sanayi ve Ticaret Bakanlığı yapar.

b) Kamuya açık yerlerde çalıştırılan motorlu kara yolu taşıtlarının dış gürültü seviyesi ve egzoz sistemleri ile ilgili olarak 30/11/2000 tarihli ve 24246 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Motorlu Araçların Dış Gürültü Emisyonları ve Egzoz Sistemleri ile İlgili Tip Onayı Yönetmeliği (70/157/AT) kapsamında getirilen esaslar sağlanır.

c) Motorlu kara yolu araçlarının kornaları gibi sesli uyarı cihazları ile ilgili olarak, 1/5/1999 tarihli ve 23682 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Motorlu Araçların Sesli İkaz Cihazları ve Bunların Takılması ile İlgili Tip Onayı Yönetmeliği (70/388/AT) kapsamında getirilen esasların sağlanması zorunludur. Geçiş üstünlüğüne haiz taşıtlara 18/7/1997 tarihli ve 23053 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kara Yolları Trafik Yönetmeliğinin 141 inci maddesi uygulanır.

ç) Tekerlekli tarım veya orman traktörlerinin dış gürültü seviyeleri ile ilgili olarak, 13/6/2002 tarihli ve 24784 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Tekerlekli Tarım veya Orman Traktörlerinin Bazı Parçaları ve Özellikleri ile İlgili Tip Onayı Yönetmeliği (74/151/AT) kapsamında getirilen esaslar sağlanır.

d) İki veya üç tekerlekli motorlu kara yolu araçlarının dış gürültü seviyeleri ile ilgili olarak, 18/7/2003 tarihli ve 25172 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan İki veya Üç Tekerlekli Motorlu Araçların Bazı Aksam ve Özellikleri ile İlgili Tip Onayı Yönetmeliği (97/24/AT) eki Dokuzuncu Kısımda getirilen esaslar sağlanır.

Demir yolu ulaşım araçlarında uyulması gereken şartlar

             MADDE 10 – (1) Banliyö ve şehirlerarası trenler ile ağır ve hafif metroların dış gürültü seviyeleri ile yolcu ve tren çalışanlarının kulak sağlığı ve konforu açısından iç gürültü ve vagon içi titreşim seviyelerine ilişkin düzenlemeleri 9/4/1987 tarihli ve 3348 sayılı Ulaştırma Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun hükümleri uyarınca Ulaştırma Bakanlığı yapar.

Hava yolu ulaşım araçlarında uyulması gereken şartlar

             MADDE 11 – (1) Türk sicilindeki ve yabancı ülke sicilindeki hava yolu araçlarının iç ve dış trafiğe açık hava alanlarımıza iniş ve kalkış yapabilmeleri için hava alanı araçlarının dış gürültü seviyeleri ile yolcu ve hava aracı çalışanlarının kulak sağlığı ve konforu açısından iç gürültü ile araç içi titreşim seviyelerine ilişkin düzenlemeleri 3348 sayılı Ulaştırma Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun hükümleri uyarınca Ulaştırma Bakanlığı yapar.

Su yolu ulaşım araçlarında uyulması gereken şartlar

             MADDE 12 – (1) Deniz, göl veya başka suyollarında kullanılan araçların dış gürültü seviyeleri ile yolcu ve su yolu aracı çalışanlarının kulak sağlığı ve konforu açısından iç gürültü ile araç içi titreşim seviyelerine ilişkin düzenlemeleri 10/8/1993 tarihli ve 491 sayılı Denizcilik Müsteşarlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname hükümleri uyarınca Denizcilik Müsteşarlığı yapar.

             Açık alanda kullanılan ekipmanlarda uyulması gereken şartlar

             MADDE 13 – (1) Açık alanda kullanılan ekipmanların gürültü seviyesi, 22/1/2003 tarihli ve 25001 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Açık Alanda Kullanılan Teçhizat Tarafından Oluşturulan Çevredeki Gürültü Emisyonu ile İlgili Yönetmelik (2000/14/AT) hükümlerine tabidir. Açık alanda kullanılan ancak söz konusu yönetmelikte yer almayan ekipmanlarla ilgili düzenlemeleri 3143 sayılı Sanayi ve Ticaret Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun hükümleri uyarınca Sanayi ve Ticaret Bakanlığı yapar.

Ev aletlerinde uyulması gereken şartlar

             MADDE 14 – (1) Ev ekipmanlarının gürültü seviyesi, 26/2/2003 tarihli ve 25032 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Ev Aletlerinden Çevreye Yayılan Gürültüye İlişkin Tebliğ TRKGM: 2003/2 (86/594/AET) hükümlerine tabidir. Ev işlerinde kullanılan, ancak söz konusu tebliğde yer almayan elektrikli veya elektriksiz aletlerle ilgili düzenlemeleri 3143 sayılı Sanayi ve Ticaret Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun hükümleri uyarınca Sanayi ve Ticaret Bakanlığı yapar.

Sanayi tesislerinde kullanılan alet, ekipman ve makinelerde uyulması gereken şartlar

             MADDE 15 – (1) Sanayi tesislerinde kullanılan alet, ekipman ve makinelerde 5/6/2002 tarihli ve 24776 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Makina Emniyeti Yönetmeliğinde (98/37/AT) verilen esaslar sağlanır. Sanayi tesislerinde kullanılan alet, ekipman ve makinelerin ses gücü seviyeleri ile ilgili düzenlemeleri 3143 sayılı Sanayi ve Ticaret Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun hükümleri uyarınca Sanayi ve Ticaret Bakanlığı yapar. Sanayi tesislerinde çalışanların kulak sağlık ve konforu açısından maruz kaldıkları gürültü ve titreşim seviyeleri için; 23/12/2003 tarihli ve 25325 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Gürültü Yönetmeliği ile 23/12/2003 tarihli ve 25325 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Titreşim Yönetmeliğinde getirilen esaslar sağlanır.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Çevresel Gürültü Esas ve Kriterleri

 

             Çevresel gürültü göstergeleri ve bu göstergelerin uygulanması

             MADDE 16 – (1) Çevresel gürültü göstergelerinin seçimine ve bu göstergelerin uygulanmasına ilişkin esaslar aşağıda belirtilmiştir:

a) Gürültü haritaları ve bunların revizyonu çalışmalarında Ek-I-1.1.1 ve Ek-I-1.1.2 de verilen Lgag ve Lgece gürültü göstergeleri kullanılır.

b) Akustik planlama, akustik gölge bölgeleme çalışmaları için Lgag ve Lgece gürültü göstergeleri dışında başka gürültü göstergeleri kullanılabilir.

c) (a) ve (b) bentleri dışındaki özel durumlar için Ek-I-1.2 de listelenen ilave gürültü göstergeleri kullanılabilir.

Değerlendirme yöntemleri

             MADDE 17 – (1) Çevresel gürültü seviyelerinin değerlendirilmesine ilişkin yöntemler aşağıda belirtilmiştir:

a) Ek-I’de tanımlanan çevresel gürültü göstergeleri Ek-II’de belirtilen değerlendirme yöntemleri aracılığı ile belirlenir.

b) Mevcut gürültü seviyesinin toplum üzerindeki etkilenme derecesi ve gürültünün günlük yaşamda çeşitli eylemler üzerinde olabilecek zararlı etkileri Ek-III’de verilen doz-etki ilişkisi kullanılarak tespit edilir. Doz-etki ilişkisine ait etkilenme analizine dair kılavuz Sağlık Bakanlığının uygun görüşü alınarak Bakanlıkça hazırlanır.

Kara yolu çevresel gürültü kriterleri

             MADDE 18 – (1) Kara yolundan çevreye yayılan gürültü seviyesi ve gürültünün önlenmesine ilişkin sınır değerler bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VIII Tablo-1’de belirtilmiştir. Karayollarından kaynaklanan çevresel gürültü seviyesi bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VIII’de yer alan Tablo-1’deki sınır değerleri aşamaz.

Raylı sistem çevresel gürültü kriterleri

             MADDE 19 – (1) Raylı sistemlerden kaynaklanan gürültü seviyesi ve gürültünün önlenmesine ilişkin kriterler aşağıda belirtilmiştir:

a) Raylı ulaşım sistemlerinden çevreye yayılan gürültü seviyesi Lgündüz 65 dBA, Lakşam 60 dBA ve Lgece 55 dBA sınır değerlerini aşamaz.

b) Hafif raylı sistemlerin yer altından geçtiği kapalı alanlar ile yer üstünden geçtiği alanlarda; bekleme, iniş ve biniş platformlarında, istasyonlarda ve havalandırma kanallarında zaman dilimine bağlı olarak oluşabilecek Leq cinsinden çevresel gürültü sınır değerleri bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VIII’de yer alan Tablo-2’deki değerleri aşamaz.

c) Hafif raylı sistemlerin yer altından geçtiği yerlerde istasyon boş iken 500 Hz’de maksimum çınlama süresi proje hedef değeri için 1.4, kabul değeri için ise 1.6 saniye olmalıdır. Kent içi ve dışında hafif raylı ulaşım sisteminin gürültüye hassas alanlardan geçtiği yerlerde gürültü perdeleme teknikleri dikkate alınarak etkin ve uygulanabilir tedbirler alınır.

Hava alanları çevresel gürültü kriterleri

             MADDE 20 – (1) Hava alanlarından çevreye yayılan gürültü seviyesi ve gürültünün önlenmesine ilişkin kriterler aşağıda belirtilmiştir.

a) Havaalanlarından çevreye yayılan gürültü seviyesi bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VIII’de yer alan Tablo-3’te verilen sınır değerleri aşamaz.

b) Helikopter iniş pistlerinden çevreye yayılan gürültü seviyesi Lgündüz 65 dBA, Lakşam 60 dBA ve Lgece 55 dBA sınır değerlerini aşamaz.

c) Yılda elli binden fazla iniş/kalkışın yapıldığı hava alanlarında Ulaştırma Bakanlığı tarafından; havaalanı çevresinde yer alan gürültüye hassas yapı ve mekânlarda Tablo-3’te getirilen çevresel gürültü seviyesini tespit etmek amacıyla gürültü ölçüm/kontrol/izleme sistemi kurulur.

Su yolları için çevresel gürültü kriterleri

             MADDE 21– (1) İskele, liman ve benzeri yerler ile deniz, göl, boğaz, nehir gibi su yollarında kullanılan ulaşım araçlarından çevreye yayılan gürültü seviyesi aşağıda belirtilmiştir:

a) İskele, liman ve benzeri yerler ile deniz, koy, göl, boğaz, nehir gibi suyollarında kullanılan ulaşım araçlarından yayılan çevresel gürültü seviyesi Lgündüz 65 dBA, Lakşam 60 dBA ve Lgece 55 dBA sınır değerlerini aşamaz.

b) İskele, liman ve benzeri yerler ile deniz, koy, göl, boğaz, nehir gibi suyollarında kullanılan araçlarda elektronik olarak yükseltilmiş müzik yayını yapılması sonucu yayılan çevresel gürültü seviyesi bu maddede verilen sınır değeri en fazla gündüz zaman dilimi için 5 dBA, akşam zaman dilimi için 3 dBA aşabilir.

Endüstriyel tesisler, işletmeler ve işyerleri için çevresel gürültü kriterleri

             MADDE 22 – (1) Endüstriyel tesisler, atölye imalathane ve işyerlerinden çevreye yayılan gürültü seviyesine ilişkin kriterler aşağıda belirtilmiştir:

a) Her bir endüstri tesisinden çevreye yayılan gürültü seviyesi bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VIII’de yer alan Tablo-4’te verilen sınır değerleri aşamaz.

b) Her bir işyeri, atölye, imalathane ve benzeri işletmelerin faaliyetleri sırasında çevreye yayılan çevresel gürültü seviyesi Leq gürültü göstergesi cinsinden arka plan gürültü seviyesini 5 dBA’dan fazla aşamaz.

c) Birden fazla işyerleri, atölye imalathane ve benzeri işletmelerin bulunduğu alanlar ile Organize veya İhtisas Sanayi Bölgesinden çevreye yayılan toplam çevresel gürültü seviyesi, arka plan gürültü seviyesini Leq gürültü göstergesi cinsinden 7-10 dBA aralığından fazla aşamaz. Toplam çevresel gürültü seviyesi; gürültüye maruz kalınan alandaki etkilenen kişi sayısı, gürültü kaynağı ile gürültüye hassas mekanlar arasındaki mesafe ve benzeri faktörler göz önünde bulundurularak yetki devri yapılan belediye sınırları ve mücavir alan içinde ilgili belediye, dışında ise yetki devri yapılan il özel idarelerince; yetki devri yapılmadığı takdirde İl Çevre ve Orman Müdürlüğü tarafından belirlenir.

ç) Endüstri tesislerinin faaliyetleri sonucunda oluşan çevresel gürültü seviyesindeki tonal değişimlerde 5 dBA’lık, ani değişimlerde ise TS ISO 9315 standardına göre seviye ayarlaması yapılır.

d) Endüstri tesisleri ile bunların dışında kalan işletme ve işyerlerinin faaliyeti sonucu oluşabilecek darbe gürültüsü LCmax gürültü göstergesi cinsinden 100 dBC’yi aşamaz.

Şantiye alanları için çevresel gürültü kriterleri

             MADDE 23 – (1) Şantiye alanlarından çevreye yayılan gürültü seviyesi ve gürültünün önlenmesine ilişkin kriterler aşağıda belirtilmiştir:

a) Şantiye alanındaki faaliyet türlerinden çevreye yayılan gürültü seviyesi bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VIII’de yer alan Tablo-5’te verilen sınır değerleri aşamaz.

b) Konut bölgeleri içinde ve yakın çevresinde gerçekleştirilen şantiye faaliyetleri gündüz zaman dilimi dışında akşam ve gece zaman dilimlerinde sürdürülemez.

c) Kamu yararı gerektiren baraj, köprü, tünel, otoyol, şehir içi anayol, toplu konut ve benzeri projelerin inşaat faaliyetleri ile şehir içinde gündüz trafiği engelleyecek inşaat faaliyetleri gündüz zaman diliminde çalışmamak koşuluyla Ek-VIII’de yer alan Tablo-5’teki gündüz değerlerinden akşam için 5 dBA, gece için 10 dBA çıkartılarak elde edilen sınır değerlerin sağlanması şartıyla, İl Çevre ve Orman Müdürlüğünün görüşü alınarak yetkili idare tarafından verilen izin çerçevesinde sürdürülebilir.

ç) Şantiye faaliyeti sonucunda oluşan çevresel gürültü seviyesindeki tonal değişimlerde 5 dBA’lık, ani değişimlerde ise TS ISO 9315 standardına göre seviye ayarlaması yapılır.

d) Şantiye faaliyeti sonucu oluşabilecek darbe gürültüsü, LCmax gürültü göstergesi cinsinden 100 dBC’yi aşamaz.

e) Faaliyet sahibi tarafından şantiye alanında; inşaatın başlama, bitiş tarihleri ve çalışma periyotları ile büyükşehir belediyesi ve/veya il/ilçe belediyesinden alınan izinlere ilişkin bilgiler inşaat alanında herkesin kolayca görebileceği bir tabelada gösterilir.

f) Tatil beldelerinde ve turistik alanlarda gerçekleştirilen tüm şantiye faaliyetleri büyükşehir belediyesi ve/veya il/ilçe/ilk kademe belediyesinin kararı doğrultusunda hafta sonları veya bir kaç ay süre ile tamamen durdurulabilir.

Rekreasyon ve eğlence yerlerinin çevresel gürültü kriterleri

             MADDE 24 – (1) Elektronik olarak müzik yayını yapan eğlence yerleri ve rekreasyon alanlarından kaynaklanan çevresel gürültü seviyesi aşağıda belirtilmiştir:

a) Çok hassas kullanımların bulunduğu alanlarda; elektronik olarak yükseltilmiş ses kaynağı bulunan, üzeri ve etrafı fiziksel olarak açık ve/veya yarı açık olan bahçeli gazino, dans salonları, lunaparklar, animasyon ve eğlence merkezleri, fuar, piknik yerleri, açık hava sinemaları, lokantalar, kahvehane ve dükkânlar gibi kamuya açık yerler ile diskotek, kulüpler, barlar, restoran ve düğün salonları gibi kapalı ve/veya yarı açık olan yerlerden çevreye yayılan çevresel gürültü seviyesi, Leq gürültü göstergesi cinsinden arka plan gürültü seviyesini 5 dBA’dan ve 7 dBC’den daha fazla aşamaz. Çok ve orta derecede hassas kullanımların içinde ise arka plan gürültü seviyesinin sağlanması gerekir.

b) Birden fazla eğlence yerinin bulunduğu alanlardan çevreye yayılan toplam gürültü seviyesi, çok hassas kullanım alanı dışında arka plan gürültü seviyesini Leq gürültü göstergesi cinsinden 7-10 dBA aralığından fazla aşamaz. Toplam çevresel gürültü seviyesi; gürültüye maruz kalınan alandaki etkilenen kişi sayısı, gürültü kaynağı ile gürültüye hassas mekanlar arasındaki mesafe ve benzeri faktörler göz önünde bulundurularak yetki devri yapılan belediye sınırları ve mücavir alan içinde ilgili belediye, dışında ise yetki devri yapılan il özel idarelerince; yetki devri yapılmadığı takdirde İl Çevre ve Orman Müdürlüğü tarafından belirlenir.

c) Bu maddede yer alan eğlence yerlerinden elektronik olarak yükseltilmiş müzik yayını sonucu oluşan çevresel gürültü seviyesindeki tonal değişimlerde 5 dB’lik, seviye ayarlaması yapılır.

ç) Yukarıda belirtilen kapalı eğlence yerlerinin dış giriş kapılarının üzerine “Dikkat: İçerideki ses seviyesi insan sağlığına zararlıdır.” şeklinde ışıklı ikaz levhalarının asılması zorunludur.

d) Bu maddede belirtilen eğlence yerlerinde gürültüden etkilenme seviyesinin işitme sağlığı ve kritik sağlık etkilerinin değerlendirilmesi ve izlenmesi 8 inci maddenin birinci fıkrasının (a) bendi çerçevesinde yapılır.

e) Bu maddede belirtilen işletmelerin oluşturduğu çevresel gürültüye maruz kalan kişilerin ve yaşanan şikayetlerin yoğunluğu göz önünde bulundurularak yetkili otorite tarafından Mahalli Çevre Kurul kararı doğrultusunda çalışma saati sınırlamasına, canlı müzik yayınının kaldırılması gibi faaliyet türünün değiştirilmesine, kaynakların belirlenen başka alanlara taşınmasına karar verilir.

f) Bu maddede belirtilen esasların sağlanıp sağlanmadığı yetkili idarenin belirleyeceği sürelerde sunulacak Çevresel Gürültü Seviyesi Değerlendirme Raporu ve/veya yetkili idare koordinasyonunda diğer mevzuat kapsamında yetkili kılınan kurum kuruluşların da desteği alınarak yapılacak denetimler çerçevesinde kontrol edilir.

g) Birden fazla eğlence yerinin bulunduğu alanlarda, yetkili otorite tarafından gerekli görülmesi halinde yukarıda sıralanan esasların dışında ayrıca çevresel gürültü seviyesinin kontrol altına alınması amacıyla periyodik olarak veya gerekli görülmesi halinde gürültü seviyesinin sürekli ölçülmesine yönelik sistem kurulur veya kurdurulur.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Çevresel Titreşim Esas ve Kriterleri

 

             Yapılarda çevresel titreşim kriterleri

             MADDE 25 – (1) Çeşitli titreşim kaynaklarının neden olacağı çevresel titreşimin kontrol altına alınmasına ilişkin esaslar aşağıda belirtilmiştir:

a) Maden ve taş ocakları ile benzeri faaliyette bulunulan alanlardaki patlatmaların çevredeki çok hassas kullanımlarda oluşturduğu zemin titreşim seviyesi bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VIII’de yer alan Tablo-6’da verilen sınır değerleri aşamaz.

b) İnşaatlarda kazık çakma ve benzeri titreşim oluşturacak uygulamalar ile ağır inşaat makinelerinin neden olacağı titreşimlerin çevrelerindeki çok hassas kullanımlarda oluşturacağı titreşim seviyesi bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VIII’de yer alan Tablo-7’de verilen sınır değerleri aşamaz.

c) Konut ve ofis olarak kullanılan binalarda, elektrik motoru, pompa, fan gibi makine ve teçhizatın sebep olacağı titreşimler bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VIII’de yer alan Tablo-8 de verilen sınır değerlerini aşamaz. Bu değerlerin üzerinde titreşim oluşturan makine ve teçhizat için, başta titreşim yalıtımı olmak üzere gerekli teknik tedbirler alınarak, binada ölçülen titreşimler sınır değerlerin altına indirilir. Çok hassas kullanımların yakınında bulunan demir yolu ve kara yolu ulaşım araçları ile sanayi tesislerinin çok hassas kullanımlarda yaratacağı titreşimler için de bu sınır değerler kullanılır.

ALTINCI BÖLÜM

Gürültüye Hassas Kullanımların Bulunduğu Alanlar İçin Esas ve Kriterler

 

             Gürültüye hassas kullanımlar için gürültü kontrolü

             MADDE 26 – (1) Gürültüye hassas kullanımlardaki çevresel gürültü esasları aşağıda belirtilmiştir.

a) Mevcut yapılarda; tesisat dairelerinde veya yapı içinde veya dışında herhangi bir yerde bulunan soğutma fanı, iklimlendirme sistemleri, hava kanalları, temiz ve pis su tesisatı, jeneratör, hidrofor, kompresör, yakma kazanı, asansör, çöp bacaları ve benzeri kaynaklardan; ortak bölme elemanları, ara döşemeler, tavan ve bitişik duvarlar veya hava aracılığıyla hassas kullanımlara iletilen gürültü seviyesi Leq gürültü göstergesi cinsinden arka plan gürültü seviyesini 5 dBA’dan fazla aşamaz.

b) Gürültüye hassas kullanımların bitişiğinde, alt ve üstünde faaliyetini sürdüren; kamu kurum ve kuruluşları, ticari kuruluşlar, hizmet binaları, spor tesisleri, tabanca ve tüfek poligonları, alışveriş merkezleri, tedavi merkezleri, halı ve oto yıkama yerleri, depolama tesisleri, matbaalar, atölye ve imalathane ve benzeri gibi diğer gürültülü yapı ve alanlardan hassas kullanımlara iletilen gürültü seviyesi yapı içinde Leq gürültü göstergesi cinsinden ölçülen mevcut arka plan gürültü seviyesini 5 dBA’dan fazla aşamaz.

c) Dini tesislerde ses yükseltici kullanımından çevreye yayılan gürültünün kontrolüne ilişkin düzenlemeler 8 inci maddenin birinci fıkrasının (b) bendi çerçevesinde yapılır.

ç) Susturucu veya ses giderici diğer parçaları olmadan bir motorlu kara taşıtı çalıştırılamaz veya çalışmasına sebep olunmaz, bakım onarım veya diğer değiştirme amacı dışında bir motorlu araç veya motosiklet üzerindeki susturucu veya ses giderici parça çıkarılamaz, çalışamaz hale getirilemez.

d) Bir motorlu araç üzerinde veya içinde; korna veya ses çıkaran başka bir cihazın zorunlu haller dışında gürültü rahatsızlığına neden olacak şekilde çalınması yasaktır.

e) Radyo, televizyon, müzik seti ve her türlü müzik aletlerini çok hassas kullanımların bulunduğu alanlar ile toplu taşıma araçlarında çalmak yasaktır.

f) Çok hassas kullanımların bulunduğu alanlarda; yüksek sesle konuşarak, bağırarak, anons sistemleri gibi ses yükseltici araçlar kullanılarak ve darbeli düzenli veya düzensiz sesler çıkararak propaganda, reklâm, duyuru, tanıtım ve satış yapmak yasaktır.

g) Çok hassas kullanımların bulunduğu alanlarda; deniz motoru, motosiklet veya herhangi bir motorlu araçta 20.00-06.00 saatleri arasında deneme çalışmaları yapmak yasaktır.

ğ) Çok hassas kullanımların içinde ve bu kullanımlardan itibaren en az500 metremesafede; mekanik veya motorlu dikiş makinesi, matkap, testere, öğütücü, çim biçme makinesi, koşu bandı veya benzeri araçların 19.00-07.00 saatleri arasında çalıştırılması veya çalıştırılmasına izin verilmesi yasaktır.

h) Patlayıcı, maytap ve benzeri şeyleri kullanmak, ateşlemek gibi benzeri faaliyetlerin, çok hassas kullanımlardan itibaren en az500 metremesafede yapılması yasaktır. Bu mesafenin üzerindeki alanlarda söz konusu faaliyetlerden çevreye yayılan gürültü seviyesi Leq gürültü göstergesi cinsinden mevcut arka plan gürültü seviyesini 10 dBA’dan fazla aşamaz.

ı) Yangın, hava saldırısı, soygun gibi olağanüstü durumlar ve mecburi denemeler dışında, herhangi bir yangın alarmı, soygun alarmı veya sivil savunma alarmı, siren, düdük veya benzeri olağanüstü durum sinyal aletlerinin kasten çalıştırılmaları veya çalıştırılmasına izin verilmesi yasaktır. Olağanüstü durum sinyallerinin denenmesi saat 10.00’dan önce ve 20.00’den sonra olmamak şartıyla her zaman günün aynı saatinde uygulanır. Bu deneme günde bir defadan fazla yapılamaz ve otuz saniyelik süreyi geçemez. Acil durum tatbikatlarının günün herhangi bir zamanında yapılması durumunda, yetkili makamlara bildirimde bulunularak ilgili alarm/sinyaller çalıştırılır. Bina dışında kullanılan soygun veya yangın alarmı ile motorlu araç soygun alarmları bir dakika için otomatik olarak ayarlanmadığı takdirde bunlara izin verilmez.

i) Çok hassas kullanımların bitişiğinde, alt ve üstündeki alanlarda konser, gösteri, miting, tören festival, düğün ve benzeri gibi açık hava faaliyetlerinin gerçekleştirilmesi yasaktır. Orta derece hassas kullanımların bulunduğu alanlarda bu tür faaliyetlerden çevreye yayılan gürültü seviyesi Leq gürültü göstergesi cinsinden mevcut arka plan seviyesini 5 dBA’dan fazla aşamaz.

j) İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatlarına İlişkin Yönetmelikte yer almayan ve gürültü rahatsızlığına neden olan poligonlar ve benzeri yerlerin, bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren çok hassas kullanımların bulunduğu alanlarda kurulması yasaktır.

k) Konut içerisinde ve konut bahçesinde barındırılan evcil hayvanlar için, sahiplerince; çevreye yayılan gürültü seviyesi Leq gürültü göstergesi cinsinden mevcut arka plan gürültü seviyesini 5 dBA’dan fazla aşmayacak şekilde gerekli tedbirler alınır.

YEDİNCİ BÖLÜM

Planlama Aşamasında Temel Kriterler

 

             Gürültüye maruz kalma kategorileri

             MADDE 27 – (1) Planlama aşamasında uygun alanların tespitinde aşağıda verilen gürültüye maruz kalma kategorileri dikkate alınır:

a) Kategori A (Lgündüz cinsinden <55 dBA) Alanı: Planlama kararlarında, gürültüye çok hassas mevcut veya planlanan kullanımlar göz önüne alınarak mevcut sessizliği koruyacak şekilde gürültüye karşı tedbirler alınır. Bu kategorinin en üst seviyesindeki gürültü rahatsızlık verici derecede değildir.

b) Kategori B (Lgündüz cinsinden 55- 64 dBA) Alanı: Planlama kararlarında çok ve orta derecede kullanımları korumak amacıyla, planlama izni verilirken arka plan gürültü seviyesinin göz önüne alınması gerekir. Gerekli durumlarda gürültüye karşı tedbirler alınır.

c) Kategori C (Lgündüz cinsinden 64-74 dBA) Alanı: Planlama kararı normalde verilmez. Ancak kamu yararı gerektiren hallerde, daha sessiz bir yer bulunamaması nedeniyle izin verilmek zorunda kalınması halinde arka plan gürültü seviyesi göz önünde bulundurularak gürültüye karşı tedbirler alınır.

ç) Kategori D (Lgündüz cinsinden >74 dBA) Alanı: Planlama kararı verilmez. Gürültüye duyarsız kullanımlar için durum incelenerek yapıların gürültü engeli oluşturacak biçimde düzenlenmesi halinde izin verilebilir.

             Planlama aşamasında uyulması zorunlu kriterler

             MADDE 28 – (1) Planlama aşamasındaki faaliyetler için uyulması zorunlu kriterler aşağıda belirtilmiştir:

a) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe giriş tarihinden sonra inşa edilecek yapıların mimari projelerinde, yapı tiplerine bağlı olarak bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VIII’de yer alan Tablo-9’da verilen sınır değerlerin sağlanması zorunludur.

b) Planlama aşamasında; ulaşım, sanayi, imalathane, atölye, eğlence yeri ve benzeri gibi planlanan faaliyetin çevresinde bulunan mevcut yerleşimler ve yapılar, imar planlarına göre gelecekteki durumları göz önüne alınarak 27 nci maddede verilen kategorilere göre değerlendirilir, uygun olmayan durum varsa faaliyete izin verilmez.

c) Çevre Düzeni Planları, Nazım İmar Planları ve Uygulama İmar Planlarının hazırlanması aşamasında alanda akustik planlamanın yapılabilmesi ve yerleşim alanları içindeki sakin alan ve açık arazideki sakin alanların oluşturulması için gürültü haritaları ve eylem planlarının plan eki olarak istenmesi ve plan kararlarına esas olması zorunludur.

ç) Hastane, okul, park, kamp, sayfiye yerleri, konut, otel, huzurevleri ve benzeri gibi gürültüye hassas alan ve yapıların bulunduğu yerlerde daha sakin çevre oluşturabilmek için ilgili kurum kuruluşların da görüşü alınarak belediye sınırları ve mücavir alan içinde belediye, belediye sınırları ve mücavir alan dışında ise yetki devri yapılan il özel idarelerince; yetki devri yapılmadığı takdirde İl Çevre ve Orman Müdürlüğünce ek sınırlayıcı tedbirler alınabilir. Bu çerçevede; bölgede kurulacak yeni bir gürültü kaynağında çevresel gürültü seviyesi ile ilgili geçici veya sürekli sınırlandırma kararları alınabilir veya yeni işletmenin bu bölge içinde kurulmasına izin verilmeyebilir.

SEKİZİNCİ BÖLÜM

Stratejik Gürültü Haritalama Esas ve Kriterleri

 

             Stratejik gürültü haritalama esasları

             MADDE 29 – (1) Stratejik gürültü haritalarının hazırlanmasında aşağıdaki esaslara uyulur:

a) En geç 30/6/2013 tarihine kadar;

1) İki yüz elli binden fazla yerleşik nüfusu olan yerleşim alanları,

2) Yılda altı milyondan fazla aracın geçtiği ana kara yolları,

3) Yılda altmış binden fazla trenin geçtiği ana demir yolları,

4) Yılda elli binden fazla hareketin gerçekleştiği ana hava alanları,

için bir önceki takvim yılındaki durumu gösteren stratejik gürültü haritaları hazırlanır.

b) En geç 30/6/2011 tarihine kadar ve daha sonra her beş yılda bir stratejik gürültü haritası hazırlanması zorunlu olan; yılda altı milyondan fazla aracın geçtiği ana kara yolları, yılda altmış binden fazla sayıda trenin geçtiği ana demir yolları, ana hava alanları ve iki yüz elli binden fazla yerleşik nüfusu olan yerleşim alanları Bakanlığa bildirilir.

c) 30/6/2018 tarihine kadar ve bu tarihten sonra her beş yılda bir;

1) Yüz binden fazla yerleşik nüfusu olan yerleşim alanları,

2) Yılda üç milyondan fazla aracın geçtiği ana kara yolları,

3) Yılda otuz binden fazla trenin geçtiği ana demir yolları,

için bir önceki yıldaki durumu gösteren stratejik gürültü haritaları hazırlanır.

ç) En geç 30/6/2014 tarihine kadar ve daha sonra her beş yılda bir stratejik gürültü haritası hazırlanması zorunlu olan; yılda üç milyondan fazla aracın geçtiği ana kara yolları, yılda otuz binden fazla sayıda trenin geçtiği ana demir yolları ve yüz binden fazla yerleşik nüfusu olan yerleşim alanları Bakanlığa bildirilir.

d) Stratejik gürültü haritaları Ek-IV de yer alan stratejik gürültü haritalama için asgari gereksinimleri karşılayacak nitelikte hazırlanır.

e) Komşu konumda olan ülkelerin sınırlarına yakın bölgelerin stratejik gürültü haritalarının hazırlanmasında, Dışişleri Bakanlığı koordinasyonunda işbirliği yoluna gidilir.

f) Stratejik gürültü haritaları hazırlandıkları tarihten sonra en az beş yılda bir gözden geçirilir ve gerektiğinde revize edilir.

g) Bu maddenin birinci fıkrasının (a) bendinin (1) numaralı alt bendi ile (c) bendinin (1) numaralı alt bendinde verilen yerleşim alanları için hazırlanacak gürültü haritaları; kara yolu, demir yolu, hava yolu trafik gürültüsü ile limanlar, sanayi alanları, atölye-imalathane-eğlence yerleri ve benzeri işletmelerin bulunduğu alanlar için ayrı ayrı yapılacaktır.

DOKUZUNCU BÖLÜM

Eylem Planları

 

             Eylem planları hazırlama esasları

             MADDE 30 – (1) Eylem Planlarına ilişkin esaslar aşağıda belirtilmiştir:

a) Gerekmesi halinde en geç 18/7/2014 tarihine kadar;

1) Yılda altı milyondan fazla aracın geçtiği ana kara yolları, yılda altmış binden fazla trenin geçtiği ana demir yolları, ana hava limanları ve yakınındaki yerler,

2) İki yüz elli binden fazla yerleşik nüfusu olan yerleşim alanları,

için, gürültü seviyesinin azaltılması da dahil olmak üzere gürültü ile ilgili hususlar ve gürültünün etkileri ile baş etmeye yönelik eylem planlarının hazırlanmış olması gerekir. Eylem planları dâhilindeki tedbirler yetkili idarenin inisiyatifi altındadır. Ancak, bu Yönetmelikte verilen sınır değerlerin aşıldığı durumlar ya da yetkili idarelerce seçilen diğer kriterler olarak tanımlanan öncelikler eylem planında özellikle belirtilmeli ve stratejik gürültü haritalamaları ile tespit edilen en önemli bölgelerde uygulanmalıdır.

b) En geç 18/7/2019 tarihine kadar;

1) Yılda üç milyondan fazla aracın geçtiği ana kara yolları, yılda otuz binden fazla trenin geçtiği ana demir yolları ve yakınındaki yerler,

2) Yüz binden fazla yerleşik nüfusu olan yerleşim alanları,

için, bu Yönetmelikte verilen sınır değerlerin aşılması durumu ya da yetkili idarelerce seçilen diğer kriterler olarak tanımlanan önceliklere belirgin bir şekilde yer veren eylem planlarının hazırlanmış olması temin edilir.

c) Bu maddenin birinci fıkrasının (a) ve (b) bentlerinde belirtilen kriterler hakkında yetkili idarelerce Bakanlığa bilgi verilir.

ç) Eylem planları Ek-V’de verilen eylem planları için asgari gereksinimleri karşılayacak şekilde hazırlanır.

d) Mevcut gürültü durumunu etkileyen çok önemli bir değişikliğin meydana gelmesi üzerine ve hazırlandıkları tarihten itibaren en az beş yılda bir eylem planları gözden geçirilir ve gerekiyorsa revize edilir.

e) Komşu konumda olan ülkelerin sınırlarına yakın bölgeler için eylem planlarının hazırlanmasında, Dışişleri Bakanlığı koordinasyonunda işbirliği yoluna gidilir.

f) Eylem planlarının hazırlanma ve gözden geçirilmesine katılım için önceden ve etkili fırsatların verilmiş olması şartıyla, eylem planlarını hazırlamakla sorumlu kurum ve kuruluşlarca eylem planlarının kamuoyuna danışılması, bu katılım sonuçlarının dikkate alınması ve kamuoyunun alınan karar konusunda bilgilendirilmesi temin edilir. Bu bilgiler kolay ulaşılabilir ve tam anlaşılır şekilde sunulur. Bilgilerin en önemli noktalarını özetleyen bir metin yurt çapında yayın yapan yüksek tirajlı en az bir gazete ile mahalli gazetede ilan edilir. Eylem planları ile ilgili dokümanlar ilanın yayımından itibaren dört ay süreyle kamuoyunun kullanımına açık tutulur. Bu süre içerisinde eylem planları ile ilgili görüşler yazılı olarak eylem planlarını hazırlayan kurum ve kuruluşlara verilir. Bu süreden sonra yapılacak itirazlar kişisel haklarla ilgili değilse dikkate alınmaz.

 

ONUNCU BÖLÜM

Kamuoyunu Bilgilendirme, Verilerin Toplanması ve Raporlama

 

             Kamuoyunu bilgilendirme

             MADDE 31 – (1) Kamuoyunun bilgilendirilmesine yönelik esaslar aşağıda belirtilmiştir:

a) 29 uncu ve 30 uncu maddelere istinaden Ek-IV ve Ek-V’de yer alan esaslar çerçevesinde yapılan stratejik gürültü haritaları ve eylem planları 9/10/2003 tarihli ve 4982 sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu uyarınca kamuoyunun ulaşımına açık tutulmalı ve bilgi teknolojilerinden de yararlanılarak yayımlanmalıdır.

b) Stratejik gürültü haritaları ve eylem planlarına yönelik bilgiler açık, tam anlaşılabilir, kolay ulaşılabilir şekilde sunulur. Bilgilerin en önemli noktalarını özetleyen bir metin yurt çapında yayın yapan yüksek tirajlı en az bir gazete ile mahalli gazetede veya internet sayfasında ilan edilir.

Verilerin Bakanlık tarafından toplanması ve yararlanılması

             MADDE 32 – (1) Stratejik gürültü haritaları ve eylem planlarına ilişkin verilerin Bakanlık tarafından toplanması ve yararlanıcıların kullanımının sağlanmasına yönelik esaslar aşağıdaki şekilde tespit edilmiştir:

a) Bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-VI’da belirtildiği gibi 29 uncu ve 30 uncu maddelerde belirtilen tarihlerden itibaren en geç altı ay içinde stratejik gürültü haritalarından alınan bilgiler ile eylem planlarının özetleri Bakanlığa gönderilir.

b) Bakanlık; kurumlar arasında teknik ve bilgi sağlayıcı nitelik taşıyan işleri kolaylaştırmak için stratejik gürültü haritalarındaki bilgiler ile ilgili bir veri bankası kurar.

c) Bakanlık, beş yılda bir stratejik gürültü haritaları ve eylem planlarındaki bilgileri özetleyen bir raporu hazırlayarak ilgili kurum ve kuruluşların kullanımına açar. İlk rapor 18/6/2015 tarihine kadar hazırlanır.

ONBİRİNCİ BÖLÜM

İzne Tabi Tesislerde İzin Prosedürü

 

             İzne tabi tesislerde gürültü kontrol izin belgesi talebinin değerlendirilmesi

             MADDE 33 – (1) Bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek VII’sindeki A ve B listelerinde belirtilen tesisler için izne esas kriterler aşağıda yer almaktadır:

a) Ek-VII Liste A’da verilen işletmeler için gürültü kontrol izin belgesi Bakanlıkça verilir. Bakanlık bu görevini gerektiğinde devredebilir.

b) Ek-VII Liste B’de verilen işletmeler için gürültü kontrol izin belgesi, çevre denetim birimlerini kuran ve yetki devri yapılan belediyeler için belediye sınırları ve mücavir alan içinde ilgili Belediye Başkanlıklarınca, dışında ise yetki devri yapılan il özel idarelerince; yetki devri yapılmadığı takdirde İl Çevre ve Orman Müdürlüğünce verilir.

c) Bu Yönetmelikte getirilen esaslar çerçevesinde eksiksiz olarak hazırlanan dosya bir dilekçe ekinde yetkili idareye sunulduktan sonra en geç altmış gün içerisinde değerlendirilir ve Gürültü Kontrol İzin Belgesi verilir.

ç) İzne tabi tesisler için akustik rapor, planlanan faaliyetler için akustik rapor ve gürültü kontrol izin belgesi formatları Bakanlıkça belirlenerek yayımlanır.

d) Bu Yönetmeliğin 39 uncu maddesinin (a) ve (d) bentleri çerçevesinde uzmanlık deneyimine sahip ve Bakanlıktan ön yeterlik/yeterlik belgesi almış kurum veya kuruluşlarca hazırlanacak izne tabi tesisler için akustik rapora istinaden gürültü kontrol izin belgesi verilir.

e) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe giriş tarihinden önce İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatlarına İlişkin Yönetmelik çerçevesinde işyeri açma ve çalışma ruhsatı almış işletmelerden gürültü kontrol izin belgesi aranmaz. Ancak, yetkili idarenin talep etmesi halinde gürültü kontrol izin belgesine esas akustik raporun hazırlanması zorunludur.

             Gürültü kontrol izin belgesine tabi işletmelerde yapılacak değişiklikler

             MADDE 34 – (1) Gürültü kaynaklarının sayısı, yapısı ve işletme biçiminde yapılacak değişiklikler sonucu, çevresel gürültü seviyesinin değişmesine neden olan bir durumun oluşması halinde 33 üncü maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi çerçevesinde değerlendirme yapılarak yetkili idare tarafından gürültü kontrol izin belgesi verilir.

İşletmenin faaliyetinin sona ermesi veya el değiştirme

             MADDE 35 – (1) İşletmenin faaliyetinin sona ermesi veya el değiştirmesi durumunda aşağıdaki esaslara uyulur:

a) Bir işletmenin faaliyetinin sona ermesi halinde, işletmeci tarafından bu durumun otuz gün içerisinde yetkili idareye bildirilmesi gerekmektedir.

b) Bir tesisin gürültü kaynaklarında değişim olmaksızın kira veya satış ve benzeri yolla el değiştirmesi durumunda; yeni bir akustik rapor hazırlatılmaksızın, mevcut bilgi ve belgeler esas alınarak, işletmenin müracaatından itibaren 30 gün içinde yetkili idare tarafından gürültü kontrol izin belgesi yenilenir.

Teyit zorunluluğu

             MADDE 36 – (1) Bu Yönetmeliğin Ek-VII’sinde yer alan işletmelerin gürültü kontrol izin belgesi, belgenin alındığı tarihten itibaren beş yıl geçerlidir. Süre sonunda gürültü kaynaklarında ve çevresel gürültü seviyesinde herhangi bir değişiklik olması halinde, değişikliği içeren akustik rapora göre gürültü kontrol izin belgesinin düzenlenmesi, değişiklik olmaması halinde gürültü kontrol izin belgesinin yenilenmesi gerekir.

Açılma ve çalışma ruhsatı

             MADDE 37 – (1) Bu Yönetmeliğin Ek-VII’sinde yer alan A ve B listelerindeki faaliyetler için İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatlarına İlişkin Yönetmelik ve diğer ilgili mevzuat kapsamında verilecek açılma ve çalışma ruhsatlarında akustik rapor esas alınır.

(2) Bu Yönetmelik gereği gürültü kontrol izin belgesine tabi olmayan ve çok hassas kullanımların yakınında bulunan fabrika ve eğlence yerleri için İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatlarına İlişkin Yönetmelik ve diğer ilgili mevzuat kapsamında verilecek açılma ve çalışma ruhsatlarında, bu Yönetmeliğin 27 nci maddesi ve/veya çevresel gürültü seviyesi değerlendirme raporu esas alınır.

(3) Bu Yönetmelik gereği gürültü kontrol izin belgesine tabi olmayan ve çok hassas kullanımların yakınında/bitişiğinde bulunan işyeri, imalathane, atölye ve benzeri yerler için yetkili idarenin talep etmesi halinde İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatlarına İlişkin Yönetmelik ve diğer ilgili mevzuat kapsamında verilecek açılma ve çalışma ruhsatlarında, bu Yönetmeliğin 27 nci maddesi ve/veya çevresel gürültü seviyesi değerlendirme raporu esas alınır.

Planlanan işletmelerde çevresel gürültü seviyesi değerlendirme prosedürü

             MADDE 38 – (1) Planlanan işletmelerde çevresel gürültü seviyesi değerlendirilirken aşağıdaki esaslara uyulur:

a) 16/12/2003 tarihli ve 25318 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevresel Etki Değerlendirme (ÇED) Yönetmeliğinin Ek-I listesinde ve bu Yönetmeliğin Ek-VII’sindeki işletmeler ile ulaşım kaynakları için hazırlanacak çevresel etki değerlendirme raporunun gürültü ile ilgili bölümünün Bakanlıkça belirlenerek yayımlanan planlanan işletmeler için akustik rapor formatı içeriğinde hazırlanması gerekmektedir.

b) Bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII’de yer alan ve ÇED Yönetmeliği’ne göre ÇED olumlu kararı veya ÇED gerekli değildir kararı verilen işletmeler faaliyete geçtikten sonra 6 ay içinde izne tabi tesisler için akustik rapora istinaden gürültü kontrol izin belgesini almak zorundadır.

ONİKİNCİ BÖLÜM

Rapor, Harita ve Eylem Planı Hazırlayacaklarda Değerlendirme Kriterleri

 

             Uzmanlık deneyimine yönelik esas ve kriterler

             MADDE 39 – (1) Uzmanlık deneyimine ilişkin esas ve kriterler aşağıda belirtilmiştir:

a) Bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII’de yer alan tesisler ile ulaşım sektörü için bu Yönetmelikte belirtilen raporları hazırlayacak kişilerin üniversitelerin mühendislik, mimarlık ve fen fakültelerinden mezun ve bu çalışmaları yürütecek seviyede uzmanlığa sahip olması,

b) Bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII’de yer almayan fabrika, imalathane, atölye, işyeri, eğlence yeri ve benzeri işletmeler için çevresel gürültü seviyesi değerlendirme raporu hazırlayacaklar ile çevresel etki değerlendirme sürecinde arka plan gürültü seviyesi ölçümü yapacakların, üniversitelerin 4 yıllık fakültelerinden mezun ve bu çalışmaları yürütecek seviyede uzmanlığa sahip olması,

c) Bu Yönetmeliğin 29 uncu maddesine istinaden gürültü haritası hazırlayacak kişilerin üniversitelerin mühendislik, mimarlık ve fen fakültelerinden mezun ve bu çalışmaları yürütecek seviyede uzmanlığa sahip olması, tercihen ulusal veya uluslararası projeler bazında ve benzeri çalışmalarda gürültü haritası hazırlanmasına katılım sağlamış olması,

ç) Bu Yönetmeliğin 30 uncu maddesine istinaden eylem planı hazırlayacaklar ve bu Yönetmeliğin 28 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi gereği yapı akustiği konusunda değerlendirme yapacak kişilerin üniversitelerin mühendislik, mimarlık ve fen fakültelerinden mezun ve bu çalışmaları yürütecek seviyede uzmanlığa sahip olması, tercihen trafik planlaması, arazi planlaması, gürültü bariyeri ve benzeri konularda uygulama projesi yapmış olması

zorunludur.

(2) Bu maddenin (a), (b), (c) ve (ç) bentlerinin her biri için istenecek uzmanlığa yönelik esaslar hakkında açıklayıcı doküman Bakanlıkça hazırlanır ve yayımlanır.

(3) Bakanlıkça hazırlanan ve duyurulan uzmanlığa yönelik konularda teorik ve/veya uygulamalı çalışmalar yapmış öğretim görevlileri ile bu konularda yüksek lisans ve doktora programlarını tamamlamış kişiler akustik uzman kapsamında değerlendirilir.

Ölçüm ve hesaplamalara yönelik yeterlik şartları

             MADDE 40 – (1) Ölçüm ve hesaplamalara yönelik yeterlik şartları aşağıda belirtilmiştir:

a) Gürültü kontrol izin belgesine tabi olan endüstri tesisleri için, gürültü kontrol izin belgesine esas olacak izne tabi tesisler için akustik raporu hazırlayacaklar; bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-II-2.1’de endüstri tesisleri için verilen ölçüm ve hesaplamaya ilişkin standartlara göre Bakanlıktan alınan ön yeterlik/yeterlik belgesine,

b) Gürültü kontrol izin belgesine tabi olmayan fabrika, imalathane, atölye, işyeri, eğlence yeri ve benzeri işletmelerden kaynaklanan çevresel gürültü seviyesinin değerlendirilmesine yönelik çevresel gürültü seviyesi değerlendirme raporu hazırlayacaklar ile çevresel etki değerlendirme sürecinde arka plan gürültü seviyesi ölçümü yapacaklar; bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-II-3’te izne tabi olmayan tesisler için verilen ölçüm standartlarına göre Bakanlıktan alınan ön yeterlik/yeterlik belgesine,

c) Ulaşım ve yerleşim alanları için gürültü haritası hazırlayacaklar; bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-II-1.1’de gürültü haritası hazırlanması için verilen hesaplamaya yönelik lisanslı yazılım programına,

ç) Yerleşim alanı ve ulaşım kaynaklarının yakınındaki yerler için eylem planı hazırlayacaklar ile yapılarda yalıtım değerlendirmesi çalışması yapacaklar; bu Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-II-4’te verilen hesaplama yöntemlerine veya buna ilişkin yazılım programına,

sahip olmak zorundadır.

(2) Bu Yönetmelik çerçevesinde çalışma yapacak kurum, kuruluş ve işletmelere, bu maddede belirtilen standartlar ve yazılım programları dikkate alınarak Bakanlıkça ön yeterlik/yeterlik belgesi verilir.

(3) Bakanlık ön yeterlik/yeterlik belgesi verdiği kurum/kuruluşların listesini ve listedeki iptal ve değişiklik bilgilerini kendi internet sitesinde yayınlar.

Rapor, harita ve eylem planı hazırlayacaklarda aranan esas ve kriterler

             MADDE 41 – (1) Rapor, harita ve eylem planı hazırlayacakların;

a) Bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII’de yer alan tesisler için gürültü kontrol izin belgesine esas izne tabi tesisler için akustik raporu hazırlayacakların bu Yönetmeliğin 39 uncu maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ile 40 ıncı maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde getirilen şartları,

b) Bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII de yer almayan fabrika, imalathane, atölye, işyeri, eğlence yeri ve benzeri işletmeler için çevresel gürültü seviyesi değerlendirme raporu hazırlayacakların bu Yönetmeliğin 39 uncu maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi ile 40 ıncı maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinde getirilen şartları,

c) 16/12/2003 tarihli ve 25318 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevresel Etki Değerlendirme Yönetmeliği’nin Ek-I listesinde ve bu Yönetmeliğin ekindeki Ek-VII de yer alan işletmeler ile ulaşım kaynakları için çevresel etki değerlendirme sürecinde planlanan işletmeler için akustik raporu hazırlayacakların bu Yönetmeliğin 39 uncu maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi ile 40 ıncı maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinde getirilen şartları,

ç) Bu Yönetmelik çerçevesinde ulaşım sektörü ve yerleşim alanları için gürültü haritası hazırlayacakların bu Yönetmeliğin 39 uncu maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi ile 40 ıncı maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinde getirilen şartları,

d) Bu Yönetmelik çerçevesinde yerleşim alanı ve ulaşım kaynaklarının yakınındaki yerler için eylem planı hazırlayacaklar ile yapılarda yalıtım değerlendirmesi çalışması yapacakların bu Yönetmeliğin 39 uncu maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendi ile 40 ıncı maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendinde getirilen şartları,

sağlaması zorunludur.

 

ONÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Şikâyetlerin Değerlendirilmesi, Denetim, Teşvik ve İdari Yaptırımlar

 

             Şikâyetlerin değerlendirilmesi veya denetim

             MADDE 42 – (1) Bu Yönetmeliğin yetki alanı içerisinde yer alan gürültü kaynakları bazında yaşanan sorunlar nedeniyle oluşan şikâyetlerin değerlendirilmesi veya programlı ve programsız yapılacak denetimlerde aşağıdaki esaslara uyulur:

a) Bu Yönetmelikte getirilen esaslar çerçevesinde gerek programlı veya programsız gerekse şikâyeti değerlendirmek amacıyla yapılacak denetimler; belediye sınırları ve mücavir alan içerisinde 2872 sayılı Çevre Kanununa istinaden yetki devri yapılan belediyelerce; belediye sınırları ve mücavir alan dışında yetki devri yapılan il özel idarelerince; yetki devri yapılmadığı takdirde ise İl Çevre ve Orman Müdürlüklerince, gerektiğinde diğer mevzuat kapsamında yetkili kılınan kurum ve kuruluşların da desteği alınarak yapılır.

b) Şikâyetleri değerlendirme, denetim ve idari yaptırım konusunda görev yapacak kurum ve kuruluşlarda; Çevre Denetim Biriminin kurulması, Bakanlıkça esasları belirlenmiş uzmanlığa sahip en az 2 personelin görevlendirilmesi, bu personellerden en az birinin dört yıllık üniversite mezunu olması ve bu kişinin gözetiminde göreve katılım sağlayacak diğer personelin iki yıllık yüksek okul veya lise ve dengi okullardan mezun olması ve bu Yönetmelik kapsamında getirilen esas ve standartlara uygun ölçüm ekipmanının bulundurulması zorunludur.

c) Yapılan denetimlerde, bu Yönetmelikte verilen sınır değerlerin aşıldığının tespiti halinde, gürültü rahatsızlığına ve sınır değerlerin sağlanması için alınacak tedbirin özelliğine bağlı olarak, süre verilmesi, kapatılması ve benzeri uygulamalara yönelik esaslar denetim yapan personel veya birimi tarafından belirlenir.

Uygulamaya yönelik açıklayıcı doküman hazırlanması

             MADDE 43 – (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasına yönelik olarak; gürültü haritalama, gürültü kontrol tedbirleri, uzmanlığa yönelik esaslar, akustik ve çevresel gürültü seviyesi değerlendirme raporu ile gürültü kontrol izin belgesi formatı, ölçüm metotlarına ilişkin açıklayıcı dokümanlar ile idari yaptırım konularına açıklık getirecek açıklayıcı dokümanlar ve benzeri gibi her türlü doküman Bakanlıkça hazırlanır ve yayımlanır.

             İdari yaptırımlar

             MADDE 44 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerine aykırı davrananlar hakkında; 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 183 üncü maddesi, 5326 sayılı Kabahatler Kanunu ve 2872 sayılı Çevre Kanununun 20 nci maddesinde öngörülen cezai hükümler ile idari yaptırımlar uygulanır

Teşvik

             MADDE 45 – (1) Gürültünün önlenmesine ve giderilmesine yönelik faaliyetler Hazine Müsteşarlığı tarafından hazırlanan mevzuat kapsamında teşvik tedbirlerinden yararlandırılır.

 

ONDÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Çeşitli ve Son Hükümler

 

             Yürürlükten kaldırılan yönetmelik

             MADDE 46 – (1) 1/7/2005 tarihli ve 25862 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevresel Gürültünün Değerlendirilmesi ve Yönetimi Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıştır.

GEÇİCİ MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin yayımından önce kurulmuş olan, 33 üncü maddeye göre gürültü kontrol izin belgesine tabi olan ve işyeri açma ve çalışma ruhsatı almamış tesisler bu Yönetmeliğin yayımı tarihinden itibaren üç yıl içinde gürültü kontrol izin belgesi almak zorundadır.

GEÇİCİ MADDE 2 – (1) 20 nci maddenin birinci fıkrasının (c) bendinde belirtilen gürültü ölçüm/kontrol/izleme sistemi bu Yönetmeliğin yürürlüğe giriş tarihinden itibaren en geç 2 yıl içerisinde kurulur.

GEÇİCİ MADDE 3 – (1) 39 uncu maddede belirtilen uzmanlığa bu Yönetmeliğin yayımlanma tarihinden itibaren 3 yıl içinde sahip olunması gerekir. Bu süre içerisindeki uygulamaya ilişkin esaslar Bakanlıkça belirlenir ve yayımlanır.

GEÇİCİ MADDE 4 – (1) 42 nci maddenin birinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen uzmanlık esası bu Yönetmeliğin yayımlanma tarihinden itibaren 1 yıl içinde aranır.

Yürürlük

             MADDE 47 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

             MADDE 48 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve Orman Bakanı yürütür.

 

EK-I

GÜRÜLTÜ GÖSTERGELERİ

1) Bu Yönetmelikte yapılacak çalışmalara bağlı olarak kullanılacak gürültü göstergeleri aşağıda sıralanmıştır.

1.1.              Gürültü Haritalamada Kullanılacak Gürültü Göstergeleri:

 

1.1.1 Gündüz-Akşam-Gece Seviyesi Lgag: Desibel A (dBA) olarak gündüz-akşam-gece seviyelerinin aşağıda verilen formülle ifade edilmesidir.

Lgag =10log 1   12×10 Lgündüz + 4 x 10 Lakşam +5

10

+ 8 x 10 Lgece+10  
10 10  
24        

 

Formülde

Lgündüz:TS 9798 (ISO 1996-2) de tanımlandığı gibi A ağırlıklı uzun dönem ses seviyesinin enerji ortalaması olup, yılın gündüz zaman diliminin tamamına göre  belirlenmiştir.

Lakşam:TS 9798 (ISO 1996-2) de tanımlandığı gibi A ağırlıklı uzun dönem ses seviyesinin enerji ortalaması olup, yılın akşam zaman diliminin tamamına göre belirlenmiştir.

Lgece:TS 9798 (ISO 1996-2) de tanımlandığı gibi A ağırlıklı uzun dönem ses seviyesinin enerji ortalaması olup, yılın gece zaman diliminin tamamına  göre belirlenmiştir.

Formülde:

Gündüz: 07.00’den 19.00’a kadar olmak üzere 12 saat,

Akşam: 19.00’dan 23.00 ‘e kadar olmak üzere 4 saat,

Gece: 23.00’den 07.00’ye kadar olmak üzere 8 saattir.

Yıl: Ses yayma ve meteorolojik durumlar açısından ortalama bir yıl olan ilgili yıldır.

Formülde:

a) Değerlendirilmekte olan konutun cephesinden yansıyan sesin hesaba katılmadığı sesler (bu genel bir kural olarak bir ölçüm halinde 3dB’lik bir düzeltme yapılmasını gerektirir) tesadüfi ses olarak tanımlanır.

Lgag tayin noktasının yüksekliği uygulamaya göre değişir.

1) Bir bina içinde veya civarında gürültüye maruz kalma ile ilgili olarak Stratejik Gürültü Haritası yapmak amacıyla hesaplamalar yapılması durumunda, gürültüye en fazla maruz kalan cephedeki tayin noktasının zeminden 4.0 ±0,2 m(3.8 mile4.2 marası) yukarıda olması zorunludur. Bu amaca yönelik olarak gürültü yayan kaynağa dönük ve en yakın olan dış duvarın gürültüye en fazla maruz kalan cephe olarak kabul edilmesi gereklidir. Başka amaçlar için başka tercihler yapılması mümkündür.

2) Bir bina içinde veya civarında gürültüye maruz kalma ile ilgili olarak stratejik gürültü ölçümleri uygulamak için yapılacak ölçümlerde daha farklı yüksekliklerin de seçilmesi mümkündür. Ancak seçilecek değerlendirme noktasının yüksekliği hiçbir zaman zemine1.5 mmesafenin altında olmamalı ve ölçüm sonuçları üzerinde4.0 m.lik eşdeğer yüksekliğe göre düzeltme yapılmalıdır.

3)Akustik planlama ve gürültü bölgeleme gibi başka amaçlar için başka yüksekliklerin seçilmesi mümkündür. Ancak bu yükseklikler hiçbir zaman zeminden1.5 myükseklik seviyesinden düşük olmamalıdır.

Örneğin:

— Tek katlı evlerin bulunduğu kırsal alanlar,

— Belirli konut alanları üzerindeki gürültü etkisini indirmeye yönelik yerel tedbirleri tasarlamak,

— Sınırlı bir alandaki her bir konutun maruz kaldığı gürültü seviyesini gösteren ayrıntılı bir gürültü haritası hazırlamak.

1.1.2 Gece Süresi Gürültü Göstergesinin Tanımı: Gece süresi gürültü göstergesi olan Lgece TS 9798 (ISO 1996-2) de tanımlandığı gibi bir A ağırlıklı uzun dönem ses seviyesi ortalaması olup, gürültü haritalamada yılın gece sürelerinin tamamına göre belirlenmiştir.

Bu tanım kapsamında:

Gece süresi I-1.1.1 de tanımlandığı gibi sekiz saattir.

Yıl ise I-1.1.1 de tanımlandığı gibi, ses yayma ve meteorolojik durumlar açısından ortalama bir yıl olan ilgili yıldır.

Tesadüfi ses I-1.1.1-(a) da tanımlandığı gibi işleme alınmalıdır.

Tayin noktası Lgag tanımında verildiği gibidir.

1.2 İlave Gürültü Göstergeleri

a) Bazı hallerde Lgag ve Lgece ve uygun bulunulan hallerde Lgündüz, Lakşam ve Leq’e ilave olarak özel gürültü göstergeleri ile bunlarla ilgili dördüncü bölümde yer alan sınır değerlerin kullanılması yararlı olabilir. İlave gürültü göstergelerine bazı örnekler aşağıda verilmiştir,

b) İncelenmekte olan gürültü kaynağı ilgili zaman süresinin sadece çok kısa bir bölümünde faaliyet gösterir,

(Örneğin, bir yılın gündüz süreleri toplamının veya bir yılın akşam süreleri toplamının veya bir yılın gece süreleri toplamının % 20’sinden daha az)

c) Bir veya daha fazla süre içindeki gürültü yaratan olay sayısı ortalaması çok düşüktür, (Örneğin, gürültü yaratan olay sayısının saatte birden daha az olması; gürültü yaratan bir olayın beş dakikadan daha kısa bir süre içinde sona eren gürültü olarak tanımlanması mümkündür. Buna örnek olarak geçen bir uçak veya trenin çıkardığı gürültü sayılabilir.)

ç) Gürültünün düşük frekanslı içeriğinin güçlü olması,

d) Gürültünün zirveye çıkması durumunda gece süresi boyunca koruma için, LAmax veya SEL(sese maruz kalma seviyesi),

e) Yılın belirli bir bölümünde veya hafta sonunda ek koruma,

f) Gündüz süresi boyunca ek koruma,

g) Akşam süresi boyunca ek koruma,

ğ) Farklı kaynaklardan yayılan gürültülerin kombinasyonu,

h) Açık arazide sakin alanlar,

ı) Bir gürültünün güçlü tonal bileşenler içermesi,

i) Çok kısa sürede etki yapma özelliği olan gürültü.

1.3 Raporlama ve  Denetim Safhasında Kullanılacak Gürültü Göstergeleri:

Lgündüz:TS 9315 (ISO 1996-1 ) de tanımlandığı gibi A ağırlıklı ses seviyesinin enerji ortalaması olup, gündüz zaman diliminin tamamı veya gündüz zaman dilimi içinde belli bir sürece göre belirlenmiştir.

 Lakşam: TS 9315 (ISO 1996-1 ) de tanımlandığı gibi A ağırlıklı ses seviyesinin enerji ortalaması olup, akşam zaman diliminin tamamı veya akşam zaman dilimi içinde belli bir sürece göre belirlenmiştir.

Lgece: TS 9315 (ISO 1996-1 ) de tanımlandığı gibi A ağırlıklı ses seviyesinin enerji ortalaması olup, gece zaman dilimi içinde belli bir sürece göre belirlenmiştir.

Leq TS 9315 (ISO 1996-1 ) : Belli bir süre içinde seviyeleri değişim gösteren gürültünün enerji açısından eşdeğeri olan sabit seviyesi

Göstergelerdeki zaman dilimleri;

Gündüz: 07.00’den 19.00’a kadar olmak üzere 12 saat,

Akşam: 19.00’dan 23.00 ‘e kadar olmak üzere 4 saat,

Gece: 23.00’den 07.00’ye kadar olmak üzere 8 saattir.

EK-II

GÜRÜLTÜ GÖSTERGELERİ İÇİN DEĞERLENDİRME YÖNTEMLERİ

 

1. GÜRÜLTÜ HARİTASI HAZIRLAMA İÇİN DEĞERLENDİRME YÖNTEMLERİ: Bu yönetmelikte yer alan ulaşım kaynakları ile yerleşim alanı içerisinde yer alan endüstriyel tesisler, atölye, imalathane, eğlence yeri ve benzeri alanların gürültü haritalarında kullanılacak ve Ek-I.1.1’de verilen Lgag ve Lgece gürültü göstergelerinin gerek hesaplama gerekse ölçüm yöntemleri ile belirlenmesi mümkündür. Tahminler için sadece hesaplama yöntemi kullanılır.

1.1  Lgag ve Lgece  İçin Hesaplama Yöntemleri:

1.1.1 Endüstriyel Alan (endüstri tesisleri, eğlence yerleri, işyeri, atölye ve imalathane) Gürültüsü İçin:

TS ISO 9613 – 2: Akustik – Sesin Dışarıda Yayılırken Azalması-Bölüm 2: Genel Hesaplama Yöntemi. Bu yöntem için kaynak bazında emisyon verisi aşağıdaki yöntemlerden birine göre yapılacak ölçümler ile elde edilir:

TS ISO 8297: Akustik – Çoklu Gürültü Kaynağına Sahip Sanayi Tesislerinde Çevredeki Ses Basınç Seviyelerinin Değerlendirilmesi İçin Ses Güç Seviyelerinin Tayini – “Mühendislik Methodu”.

TS EN ISO 3744: Akustik –Gürültü Kaynaklarının Ses Gücü Seviyelerinin Ses Basıncı Kullanılarak Tayini- Bir Yansıtma Düzlemi Boyunca Esas Olarak Serbest Bir Alan İçinde Uygulanan  Mühendislik Metodu

TS EN ISO 3746: 1995 Akustik – Bir Yansıtma Düzlemi Boyunca  Örtüşen Ölçüm Yüzeyi Kullanılarak Gürültü Kaynaklarının Ses Gücü Seviyesinin Belirlenmesi.

1.1.2 Hava Alanı Gürültüsü İçin : 1997 tarihli ECAC. CEAC Doc 29 Sivil Hava Limanları Etrafındaki Gürültü Konturlarını Hesaplamak İçin Standart Yöntem Hakkındaki Rapor. (farklı uçuş yolu modelleme yöntemleri arasından ECAC.CEAC Doc 29 belgesinin 7.5 inci bölümünde değinilen segmentasyon tekniği kullanılacaktır)

1.1.3  Karayolu Trafiği Gürültüsü İçin : Fransız ulusal hesaplama yöntemi olan “NMPB – Routes – 96 (SETRA – CERTU – LCPC –CSTB)” ve Fransız standardı olan “XPS 31-133”. Emisyonlarla ilgili veri girdileri için bu belgelerde “Guide du bruit des transports terrestres, fasciculeprevision des niveaux sonores CETUR 1980 kılavuzu.

1.1.4 Demiryolu Gürültüsü İçin: Hollanda ulusal hesaplama yöntemi “Reken – Meervoorscrift Railverkeer slawaai” 96 kullanılacaktır.

1.2 Lgag ve Lgece İçin Ölçüm Yöntemleri: Gürültü haritalarında kullanılan Lgag ve Lgece göstergelerinin tahmini hesaplama yöntemleriyle belirlenmesi safhasında gerek belirlenecek noktalarda imisyon değerlerinin test edilmesi gerekse kaynak veri temininin mümkün olmadığı durumlarda imisyon değerlerinin belirlenmesinde aşağıdaki ölçüm yöntemlerinin ve prensibin göz önünde bulundurulması mümkündür.

a) EK I de açıklanan gösterge tanımlarına uygun olarak ve TS 9798 (ISO 1996 – 2) ve TS 9315 (ISO 1996 – 1 ) standartlarında belirtilen prensiplere uygun şekilde ölçümlerin yapılması.

b) Bir yapı cephesi veya bir başka yansıtıcı eleman önünde yapılan ölçüm verileri, bu cephe veya elemandan yansımaların yol açtığı artıştan arındırmak amacıyla düzeltilmesi zorunludur(Bu işlem genel bir kural olarak, ölçülen değerde 3 dB düzeltme yapılmasını gerektirir).

2. İZNE TABİ TESİSLER İÇİN DEĞERLENDİRME YÖNTEMLERİ

2.1 Bu Yönetmeliğin Ek-VII’sinde Yer Alan ve Gürültü Kontrol İzin Belgesine Tabi Tesislerin Gürültüsü İçin:

TS ISO 9613 – 2: Akustik – Sesin Dışarıda Yayılırken Azalması-Bölüm 2: Genel Hesaplama Yöntemi. Bu yöntem için kaynak bazında emisyon verisi (kaynağın özellikleri göz önünde bulundurularak) aşağıdaki yöntemlerden birine göre yapılacak ölçümler ile elde edilir:

a) TS ISO 8297: Akustik – Çoklu Gürültü Kaynağına Sahip Sanayi Tesislerinde Çevredeki Ses Basınç Seviyelerinin Değerlendirilmesi İçin Ses Güç Seviyelerinin Tayini – “Mühendislik Methodu”.

b) TS EN ISO 3744: Akustik –Gürültü Kaynaklarının Ses Gücü Seviyelerinin Ses Basıncı Kullanılarak Tayini- Bir Yansıtma Düzlemi Boyunca Esas Olarak Serbest Bir Alan İçinde Uygulanan Mühendislik Metodu

c) TS EN ISO 3746:1995 Akustik – Bir Yansıtma Düzlemi Boyunca  Örtüşen Ölçüm Yüzeyi Kullanılarak Gürültü Kaynaklarının Ses Gücü Seviyesinin Belirlenmesi.

ç) Tesisin konumu ve kapladığı alan itibariyle bu maddenin a, b ve c bentlerinde  yer alan standartların kullanımının mümkün olmadığı durumlarda, çevresel gürültü seviyesinin hesaplanması için gerekli kaynak verilerinin temininde kullanılamama gerekçelerinin de belirtilmesi şartıyla TS 9798 (ISO 1996 – 2) ve TS 9315 (ISO 1996 – 1 ) standartlarının  kullanılması   bunların  yetersiz kaldığı durumlarda  yerine kullanılacak uluslararası geçerliliği olan standardın açıklanarak kullanılması.

2.2 Bu Yönetmeliğin Ek-VII’sinde Yer Alan ve ÇED Prosedürüne Tabi Olan Tesislerin Gürültüsü İçin:

Sesin açık alanda yayılım ilkesi çerçevesinde (mesafeye ve/veya  atmosferik yutuşa göre azalma veya diğer azaltma faktörlerini içeren TS ISO 9613 – 2: Akustik – Sesin Dışarıda Yayılırken Azalması-Bölüm 2: Genel Hesaplama Yöntemi.) en yakın hassas yapıda oluşturacağı çevresel gürültü seviyesinin hesaplanması. Bu hesaplama için kaynak bazında emisyon verisinin aşağıdaki yöntemlerden birine göre temin edilmesi uygun görülmektedir.

a) Kullanılacak teknolojiye ilişkin emisyon verilerinin üretici firma tarafından verilen veya çevresel gürültü  seviyesinin hesaplanması için kullanılan yazılım programlarında sektör için önerilen emisyon verilerinin kullanılması.

b) Aynı özelliklere sahip bir tesiste bu Ekin 2.1 (a), (b), (c) ve (ç) bentleri doğrultusunda sağlanmış emisyon verilerinin kullanılması.

3. İZNE TABİ OLMAYAN TESİSLER İÇİN DEĞERLENDİRME YÖNTEMLERİ:

Bu Yönetmeliğin Ek-VII’sinde Yer Almayan Endüstri Tesisleri, Atölye, İmalathane, Eğlence Yerleri ve Benzeri Yerlerin Gürültüsü İçin :Üretim prosesi, kaynak türleri ve kaynakların alan içerisindeki dağılımlarının göz önünde bulundurularak bu bölümün 2.1 maddesinde yer alan değerlendirme yöntemleri çerçevesinde çalışmaların yapılması. Ayrıca; eğlence yerleri için hazırlanacak raporlarda; ölçümler  (maksimum ses gücü ve/veya çalışma koşullarındaki ses gücü seviyesi dikkate alınarak) 1/3 oktav bantlarda yapılır.

4. GÜRÜLTÜYE HASSAS YAPILAR İÇİN DEĞERLENDİRME YÖNTEMLERİ:

Bu Yönetmeliğin 28 inci Maddesi Tablo-9’da Belirtilen Gürültüye Hassas Yapıların  İnşaat İzni, Yapı Kullanım İzni Safhasında:

a) Yapılar için getirilen iç ortam gürültü seviyesi sınır değerini sağlayacak şekilde mekanları çeviren yapı elemanlarında (duvar, döşeme, tavan, merdiven evi ve diğer) uygulanacak ses azatlım oranının hesaplanmasında aşağıdaki sıralanan standartlar çerçevesinde değerlendirme yapılabilir.

TSEN 12354-1: Binaların Akustiği- Binaların Akustik Performansının Elemanların Performansından Hesaplanması – Bölüm 1: Odalararasında Havada Yayılan Sesin Yayılımı

TSEN 12354-2: Binaların Akustiği- Binaların Akustik Performansının Elemanların Performansından Hesaplanması – Bölüm 2: Odalararasında Darbe Sesin Yayılımı

TSEN 12354-3: Binaların Akustiği- Binaların Akustik Performansının Elemanların Performansından Hesaplanması – Bölüm 3: Dışarıdaki ses karşı havada yayılan sesin yalıtımı

TSEN 12354-4: Binaların Akustiği- Binaların Akustik Performansının Elemanların Performansından Hesaplanması – Bölüm 4: İçerideki sesin dışarıya iletimi

b) Bu maddenin (a) bendi doğrultusunda belirlenen yalıtımın, uygulanıp uygulanmadığı Akustik-Yapılarda ve yapı elemanlarında ses yalıtımının ölçülmesi konulu TSEN veya TS ISO 140 standart serisinden faydalanılabilinir.

c) Çok katlı yapı elemanlarının ses geçiş kaybı hesaplamasında ise geçerliliği bilimsel olarak kanıtlanmış bir yöntem seçilebilir ya da ulusal veya uluslararası akreditasyon belgesine sahip laboratuarlarca yapılmış test sonuçları kullanılabilir.

ç) Hesap ve ölçüm sonuçlarının, 1/3 oktav bantlarda ses geçiş kaybı değerleri (dB biriminde) ve ISO 717’ye göre Rw değerinin verilmesi gerekir.

5. ÇEVRESEL TİTREŞİM SEVİYESİ İÇİN DEĞERLENDİRME YÖNTEMLERİ:

Maden ve taş ocakları ile benzeri alanlarda patlama nedeniyle oluşacak çevresel titreşimler ve inşaatlarda kazık çakma ve benzeri titreşim yaratacak operasyonlar ile ağır inşaat makinelerinin neden olacağı titreşimler; en yakın çok hassas kullanımların dışında zeminde ve üç yönde yapılır. Bunlardan en yüksek olanı alınır. Titreşimler tepe değeri olarak ölçülür.

Konut ve ofis olarak kullanılan binalarda, makine ve teçhizatın (elektrik motoru, pompa, fan ve benzeri) neden olacağı titreşimler ile çok hassas kullanımların yakınında bulunan  demir yolu ve kara yolu ulaşım araçları ile sanayi tesislerinin çok hassas kullanımlarda yaratacağı titreşimler; titreşimin en fazla olduğu odada ve noktada üç yönde yapılır  ve en yüksek değer  esas alınır. Titreşimler rms değeri olarak ölçülür.

6.  SEVİYE AYARLAMASI: Yerleşim alanı gürültü haritasının ve eylem planlarının hazırlanması safhasında Lgündüz ve Lgag için aşağıda yer alan seviye ayarlamaları yapılabilir. Sadece her bir kaynak bazında değerlendirme yapılacaksa seviye ayarlamasına gerek yoktur.

a) Endüstri için   :  0

b) Karayolu için  :  0

c) Uçak için         : 3

ç) Demiryolu için:-3 eklenerek seviye ayarlaması yapılır.

7. Aksi belirtilmedikçe bu Yönetmeliğin 18,19,20,21,22,23 ve 24 üncü maddelerdeki sınır değerler ilgili tablolarda 4 kategoride verilen alanlarda yer alan ve gürültü kaynağına en yakın konut , hastane,okul,işyeri ve/veya diğer yapıların  dışında  sağlanması gereken değerlerdir.

 

 

EK-III

ZARARLI ETKİLERİ TAYİN YÖNTEMLERİ

1) Doz-Etki İlişkisi: Gürültünün topluluklar üzerindeki etkilerini tayin etmek için doz-etki ilişkileri kullanılmalıdır. Doz–etki ilişkileri özellikle aşağıda belirtilen öğeleri içerecektir:

a) Rahatsızlık ile kara yolu, demir yolu, hava yolu trafik gürültüleri ve endüstriyel gürültü için Lgag değeri arasındaki ilişki,

b) Uyku bozulması ile kara yolu, demir yolu, hava yolu trafik gürültüleri ve endüstriyel gürültü için Lgece değeri arasındaki ilişki.

Gerekli olması halinde:

1) Ek IV ün tanımladığı gibi gürültüye karşı özel yalıtımlı konutlar,

2) Ek IV ün tanımladığı gibi sakin bir cephesi olan konutlar,

3) Farklı iklimler / farklı kültürler,

4) Topluluk içindeki incinebilir gruplar,

5) Ses tonu yüksek endüstriyel gürültü,

6) Ani etki yapan endüstriyel gürültü ve diğer özel durumlar için özel doz–etki ilişkileri kurulması mümkündür.

 

 

EK-IV

STRATEJİK GÜRÜLTÜ HARİTALAMA İÇİN ASGARİ İHTİYAÇLAR

1) Stratejik Gürültü Haritası aşağıda belirtilen hususlardan herhangi birine yönelik verilerin sunuşunu içerecektir:

a) Bir gürültü göstergesi cinsinden mevcut, önceki veya öngörülen bir gürültü durumu,

b) Bir sınır değerinin aşılması,

c) Bir gürültü göstergesinin belirli değerlerine maruz kalan belli bir alandaki konut, okul ve hastanelerin tahmini sayısı,

ç) Gürültüye maruz kalan bir alanda ikamet eden tahmini insan sayısı.

2) Stratejik Gürültü Haritaları kamuoyuna;

a) Coğrafi paftalar,

b) Çizelgeler halindeki rakamsal veriler,

c) Elektronik form halindeki rakamsal veriler,

şeklinde sunulabilir.

3) Yerleşim alanlarının Stratejik Gürültü Haritalarında;

a) Kara yolu trafiği,

b) Demir yolu trafiği,

c) Hava alanları,

ç) Limanlar dahil, endüstri, eğlence ve rekreasyon, imalathane vb. gibi faaliyetlerin yapıldığı alanlardan yayılan gürültüler için ayrı ayrı hazırlanacaktır.

4) Stratejik Gürültü Haritaları aşağıda belirtilen amaçlar için kullanılacaktır:

a) 32 nci maddenin (b) bendi ve Ek-VI ya uygun olarak Bakanlığa gönderilmesi gereken verilerin tedarik edilmesi,

b) 31 inci maddeye uygun olarak kamuoyu için bir bilgi kaynağı,

c) 30 uncu maddeye uygun olarak Eylem Planlarına esas teşkil etmesi.

Stratejik Gürültü Haritalarının yukarıda sıralanan her bir amaca uygun olarak hazırlanması gerekmektedir.

5) Stratejik Gürültü Haritalarının Bakanlığa gönderilmesi gereken veriler ile ilgili olarak asgari gereksinimler Ek VI nın 1.5, 1.6, 2.5, 2.6 ve 2.7 sinde tanımlanmıştır.

6) 31 inci maddeye uygun olarak kamuoyuna bilgi vermek ve 30 uncu maddeye uygun olarak Eylem Planları geliştirmek için ilave ve daha ayrıntılı bilgilerin verilmesi zorunludur.

Örneğin;

a) Her türlü grafiksel sunumlar,

b) Her türlü sınır değerinin aşılmasını gösteren haritalar,

c) Gelecekte olası çeşitli durumlar ile mevcut durum karşılaştırmaları içeren fark haritaları,

ç) Uygun olan 4 m’nin haricinde bir yükseklikte hesaplanmış olan bir gürültü gösterge değerini gösteren haritalar.

7) Yerel veya ulusal uygulamalara yönelik Stratejik Gürültü Haritalarının 4 m. lik bir değer tayin yüksekliği ve EK-VI da tanımlanan usule uygun olarak 5 dB’ lik Lgag ve Lgece aralıkları ile yapılması zorunludur.

8) Yerleşim alanları için kara yolu trafik gürültüsü, demir yolu trafik gürültüsü ve hava aracı gürültüsü ile endüstriyel gürültüler için ayrı ayrı Stratejik Gürültü Haritalarının  yapılması zorunludur. Diğer Kaynaklar için haritalar eklenebilir.

 

 

EK-V

EYLEM PLANLARI İÇİN ASGARİ İHTİYAÇLAR

1) Bir eylem planının asgari olarak aşağıdaki unsurları içermesi zorunludur;

a)Yerleşim alanları, ana kara yolları, ana demir yolları ve ana hava limanları ile endüstri, eğlence ve rekreasyon, imalathane ve benzeri gürültü kaynaklarının yakınındaki alanların  tanımları,

b)Sorumlu yetkili,

c) Yasal öğeler,

ç) Dördüncü Bölümde yer alan her türlü sınır değer,

d) Gürültü haritalama sonuçlarını gösteren bir özet,

e) Gürültüye maruz kalan tahmini insan sayısının ve sorunların tanımı ile iyileştirilmesi gereken durumları içeren bir değerlendirme,

f) Kamuoyunun görüşünün alınması uygulamalarıyla ilgili olarak bu Yönetmeliğin 30 uncu maddesine uygun şekilde düzenlenmiş bir kayıt,

g) Halen yürürlükte olan gürültü azaltım tedbirleri ve hazırlık aşamasındaki her türlü projeler hakkında bilgiler,

ğ) Sakin alanların korunmasına yönelik her türlü tedbir de dahil olmak üzere, yetkili otoritelerin gelecek beş yıllık süre içinde uygulamayı planladığı faaliyetler,

h) Uzun vadeli stratejiler,

ı) Mali bilgiler (eğer varsa); bütçeler, maliyet etkinlik değerlendirmeleri, maliyet–fayda değerlendirmeleri,

i) Uygulamaları ve Eylem Planının sonuçlarını değerlendirmek için öngörülen hazırlık ve tedbirler.

 

2) Yetkili otoriteler tarafından kendi yetki alanları kapsamında alınabilecek tedbirler arasında;

a) Trafik planlaması,

b) Arazi kullanım planlaması,

c) Gürültü kaynaklarında teknik tedbirler,

ç) Daha az gürültü üreten kaynakların seçilmesi,

d) Ses iletiminin azaltımı, (Örneğin gürültü bariyerleri gibi (gürültü bariyeri tasarımının yapılması halinde TSEN 1793-1, TSEN 1793-2 ve TSEN 1793-3 hesaplama standartlarının göz önünde bulundurulması))

e) Düzenleyici veya ekonomik nitelikli tedbir ve teşvikleri,

saymak mümkündür.

3) Her Eylem Planının, etkilenen (rahatsız edilen, uykusu bozulan veya başka türlü) insan sayısındaki azalma cinsinden ifade edilen tahminleri içermesi gereklidir.

 

 

EK-VI

BAKANLIĞA GÖNDERİLMESİ GEREKEN VERİLER

Aşağıda belirtilen verilerin Bakanlığa gönderilmesi gereklidir.

1. Yerleşim alanları için;

1.1 Yer, boyut ve sakin sayısı olarak toplu yerleşim yerinin kısa ve öz bir tanımı.

1.2 Yetkili otorite.

1.3 Geçmişte uygulanmış ve yürütülmekte olan gürültü önleme  programları ile uygun gürültü tedbirleri.

1.4 Gürültü haritalamada kullanılmış olan hesaplama ve ölçüm yöntemleri.

1.5 Kara yolu, demir yolu ve hava trafiği ile endüstriyel tesisler, eğlence yeri ve benzeri gibi kaynakların bulunduğu alanda, bu kaynakların her birinden ayrı ayrı yayılan çevresel gürültü seviyesinin  zeminden 4 m yükseklikte dB olarak hesaplanmış Lgag (55- 59, 60 – 64, 65 – 69, 70 – 74, > 75) değer aralıklarının her birine maruz kalan tahmini sakin sayılarının (bu sayıların en yakın yüz rakamına yuvarlanmış olması zorunludur. Örneğin: 5200 = 5150 ile 5249 arası; 100 = 50 ile 149 arası; 0 = 50 den daha az) verilmesi zorunludur. Bunun yanında, uygun bulunması ve mümkün olması durumunda, yukarıda belirtilen kategoriler kapsamındaki sakinlerin yaşamakta olduğu konut ve meskenlerin ne kadarında;

1.5.1 Önlenmeye çalışılan gürültüye karşı izolasyon bulunduğu (izolasyon ile kastedilen bir binada çevresel gürültüye karşı çok daha yüksek izolasyon değerlerinin korunması olanağı veren havalandırma veya iklim koşullandırma gibi tesisler ile beraber, bir veya daha fazla çevresel gürültü çeşidine karşı özel izolasyon bulunmasıdır.),

1.5.2 Sakin cephe bulunup bulunmadığının belirtilmesi (Bir konutun maruz kaldığı ve belirli bir kaynaktan yayılan gürültü için yerden4 m. yükseklikte ve cephenin2 m. önündeki Lgag değerinin, en yüksek Lgag değerinden 20 dB den de daha düşük olduğu cephe sakin cephe olarak tanımlanmaktadır.)

1.5.3 Yukarıda belirtilen değerlere 4 üncü maddede belirtilen ana kara yolları, ana demir yolları ve ana hava limanlarının ne ölçüde ve nasıl katkıda bulunduklarının da belirtilmiş olması zorunludur.

1.6 Kara yolu, demir yolu ve hava trafiği ile endüstriyel tesisler, eğlence yeri ve benzeri gibi kaynakların bulunduğu alanlarda bu kaynakların her birinden ayrı ayrı yayılan çevresel gürültü seviyesinin , en fazla gürültüye maruz kalan cephede, zeminden 4 m yükseklikte Lgece cinsinden hesaplanmış, 50 – 54, 55 – 59, 60 – 64, 65 – 69, > 70 dB değer aralıklarının her birine maruz kalan tahmini sakin sayılarının yüzlü ifadelerle belirtilmesi

Bunun yanında, uygun bulunması ve mümkün olması durumunda, yukarıda belirtilen kategoriler kapsamındaki sakinlerin yaşamakta olduğu konut ve meskenlerin ne kadarında;

1.6.1 Önlenmeye çalışılan gürültüye karşı paragraf Ek-VI-1.5 de belirtilen özel izolasyon bulunup bulunmadığı,

1.6.2 Ek -VI-1.5 de belirtilen sakin cephe bulunup bulunmadığının da belirtilmesi zorunludur.

Yukarıda belirtilen değerlere 4 üncü maddede belirtilen ana kara yolları, ana demir yolları ve ana hava limanlarının ne ölçüde ve nasıl katkıda bulunduklarının da belirtilmiş olması zorunludur.

1.7 Grafiksel sunumların yapılması durumunda stratejik haritalarda en az 60, 65, 70 ve 75 dB eş tesviye konturlarının gösterilmesi zorunludur.

1.8 Ek V de belirtilen bütün önemli öğeleri kapsayan ve 10 (on)  sayfadan daha az uzunlukta bir Eylem Planı özeti.

2. Ana kara yolları, ana demir yolları ve ana hava limanları  hakkında;

2. 1 Yer, boyut ve üzerinde gerçekleşen trafik verileri olarak kara yolu, demir yolu veya hava limanlarının genel bir tanımı.

2. 2 Çevrelerinin özelliklerinin tanımlanması: yerleşim alanları, köyler, kırsal alanlar olup olmadıkları, arazinin kullanım şekli hakkında bilgiler veya ana gürültü kaynakları.

2.3 Geçmişte uygulanmış ve yürütülmekte olan gürültü önleme  programları ile uygun gürültü tedbirleri.

2.4 Gürültü haritalamada kullanılan hesaplama veya ölçüm yöntemleri.

2.5 Yerleşim alanları dışında gürültüye maruz kalan konutlarda yaşayan ve maruz kaldığı gürültü seviyesi, en fazla gürültüye maruz kalan cephede zeminden 4 m Lgag cinsinden hesaplanmış  55- 59, 60 – 64, 65 – 69, 70 – 74, > 75 dB değer aralıklarının her birine maruz kalan  tahmini sakin sayılarının yüzlü ifadelerle belirtilmesi.

Bunun yanında, uygun bulunması ve mümkün olması durumunda, yukarıda belirtilen kategoriler kapsamındaki sakinlerin yaşamakta olduğu konut ve meskenlerin ne kadarında;

2.5.1 Önlenmeye çalışılan gürültüye karşı Ek- VI- 1.5 de belirtilen özel izolasyonun bulunup bulunmadığı,

2.5.2 Ek -VI-1.5’de belirtilen nitelikte bir sakin cephenin bulunup bulunmadığının da belirtilmesi zorunludur.

2.6 Yerleşim alanları dışında gürültüye maruz kalan konutlarda yaşayan ve maruz kaldığı gürültü seviyesi, en fazla gürültüye maruz kalan cephede zeminden 4 m yükseklikte Lgece cinsinden hesaplanmış  50- 54, 55 – 59, 60 – 64, 65 – 69, > 70 dB değer aralıklarının her birine uyan tahmini sakin sayılarının yüzlü ifadelerle belirtilmesi,

Bunun yanında, uygun bulunması ve mümkün olması durumunda, yukarıda belirtilen kategoriler kapsamındaki sakinlerin yaşamakta olduğu konut ve meskenlerin ne kadarında;

2.6.1 Önlenmeye çalışılan gürültüye karşı Ek -VI-1.5 de belirtilen özel izolasyon bulunduğu,

2.6.2 Ek -VI-1.5’de belirtilen bir sakin cephe bulunduğunun da belirtilmesi zorunludur.

2.7 Sırasıyla 55, 65 ve 75 dB’ den daha yüksek Lgag değerlerine maruz kalan toplam alan (km2 olarak) ile tahmini toplam konut – mesken sayısı (yüzün katları olarak) ve bu alanlardan her birinde yaşayan tahmini toplam sakin sayısının (yüzün katları olarak)  belirtilmesi gerekmektedir.  Ayrıca köyler, kasabalar ve yerleşim alanlarının bu tesviye konturları içinde nerede bulundukları hakkında bilgi vermek amacıyla en az bir veya daha fazla haritada 55 ve  65 dB’ lik tesviye konturlarının gösterilmesi zorunludur.

2. 8 Ek- V de belirtilen bütün önemli öğeleri kapsayan ve 10(on) sayfayı aşmayan uzunlukta bir Eylem Planı özeti.

 

EK-VII

 

İZNE TABİ TESİSLER

 

FAALİYET YA DA TESİS
LİSTE A LİSTE B
1. Enerji Endüstrisi  
1.1. 300 MW üzeri toplam anma ısıl gücü olan elektrik, ısı, buhar ya da sıcak su üretme tesisleri dahil olmak üzere termik santraller ve diğer yakma tesisleri, 50 MW (dahil)- 300 MW toplam anma ısıl gücü olan elektrik, ısı, buhar ya da sıcak su üretme tesisleri dahil olmak üzere termik santraller ve diğer yakma tesisleri,
1.2. Petrol ve gaz rafinerileri,  
1.3.Kok fırınları,  
1.4. Kömür gazlaştırma ve sıvılaştırma tesisleri,  
500 ton/gün veya üzerindeki kapasitedeki taş kömürü, linyit, odun, turba, koyu katran ve benzeri maddeleri kullanan kuru damıtma tesisleri (Koklaştırma, gazlaştırma, uçucu maddeleri alma, vs.). Odun kömürü üretimi hariç. 500 ton/gün’ün altındaki kapasitede taş kömürü, linyit, odun, turba, koyu katran ve benzeri maddeleri kullanan kuru damıtma tesisleri (Koklaştırma, gazlaştırma, uçucu maddeleri alma, vs.). Odun kömürü üretimi hariç.
2. Metal Üretimi ve İşlenmesi  
2.1. Metal cevheri fırınlama veya sinterleme tesisleri (sülfür cevheri dahil),  
2.2. 10 ton/saat üzerinde üretim kapasitesine sahip kesintisiz döküm tesislerini de içeren pik demir veya çelik üretimi (birincil ve ikincil ergitme) için entegre tesisler 2,5-10 ton/saat arasında üretim kapasitesine sahip kesintisiz döküm tesislerini de içeren pik demir veya çelik üretimi (birincil ve ikincil ergitme) için entegre tesisler
2.3. Demir veya çelik işleme tesisleri:  
2.3.1. Saatte 60 tondan fazla çelik işleyen sıcak haddeleme tesisleri Saatte 20 – 60 ton arası çelik işleyen sıcak haddeleme tesisleri;
2.3.2. Isıl gücün 20 MW’ı aştığı durumda birim gücün 50 kJ’den fazla olduğu şahmerdanlı veya tokmaklı tesisler;
2.3.3. Saatte 2 ton’dan fazla işleme kapasitesi olan demir ve çeliğin eritilmiş metal (çinko, kalay ve diğerleri) ile koruyucu yüzey kaplama uygulaması,
2.4. 150 ton/gün’den fazla üretim kapasitesine sahip olan demir ve çeliğin döküldüğü dökümhaneler, 20-150 ton/gün arasında üretim kapasitesine sahip olan demir ve çeliğin döküldüğü dökümhaneler,
2.5. Aşağıdaki uygulamalara yönelik tesisler:  
2.5.1. Cevherden, konsantreden ya da ikincil hammaddelerden metalürjik, kimyasal veya elektrolitik prosesler ile demir içermeyen ham metal üretim tesisleri,
2.5.2. Kurşun ve kadmiyum için günde 8 tondan fazla ya da diğer bütün metaller için günde 40 tondan fazla ergitme kapasiteli geri kazanılmış ürünleri de içeren (rafine etme, döküm vb.) alaşımlar dahil demir içermeyen metal ergitme ve/veya bileşiklerinin imali tesisleri, Kurşun ve kadmiyum için 4-8 ton/gün arasında, diğer bütün metaller için 20-40 ton/gün arasında ergitme kapasiteli geri kazanılmış ürünleri de içeren (rafine etme, döküm vb.) alaşımlar dahil demir içermeyen metal ergitme ve/veya bileşiklerinin imali tesisleri,
2.6. İşleme tanklarının hacminin 30 m³’den fazla olduğu, elektrolitik veya kimyasal bir proses kullanılarak metal ve plastik maddelerin yüzey işlemesinin yapıldığı tesisler,
3. Mineral, İnşaat Malzemeleri Endüstrisi  
3.1. Asbest ve asbest içeren ürünleri çıkarma, üretme, işleme, dönüşüm tesisleri  
3.2. Günlük kapasitesi 500 tondan fazla olan döner fırınlarda çimento klinkeri üretme tesisleri,  
3.3. Günlük kapasitesi 50 tondan fazla olan döner fırınlarda ya da diğer fırınlarda kireç üretme tesisleri
3.4. Eritme kapasitesi günde 20 tondan fazla olan cam elyaf dahil, cam üretme tesisleri
3.5. Ergitme kapasitesi günde 20 tondan fazla olan mineral elyaf üretimi de dahil, mineral madde ergitme tesisleri
3.6. Üretim kapasitesi günde 75 tondan fazla olan çatı kiremidi, tuğla, refrakter tuğla kiremit, fayans ve porselen gibi seramik ürünlerinin ısıl işlemle elde edildiği tesisler
4. Kimya ve Petrokimya Endüstrisi  
4.1.Entegre kimya tesisleri, örneğin, çeşitli ünitelerin bitişik ve fonksiyonel olarak birbirine bağlı olduğu, kimyasal dönüştürme proseslerini kullanarak endüstriyel ölçekte (100 ton/gün ve üzeri) üretim yapan tesisler. Entegre kimya tesisleri, örneğin, çeşitli ünitelerin bitişik ve fonksiyonel olarak birbirine bağlı olduğu, kimyasal dönüştürme proseslerini kullanarak 100 ton/gün’den az kapasiteyle üretim yapan tesisler.
4.1.1. Temel organik kimyasalların üretimi:
  a) Basit hidrokarbonlar (lineer veya döngüsel, doymuş veya doymamış, alifatik veya aromatik);
  b) Alkoller, aldehitler, ketonler, karboksilik asitler, esterler, asetatlar, peroksitler ve epoksi reçineler gibi oksijen içeren hidrokarbonlar;
  c) Kükürtlü hidrokarbonlar;
  ç) Aminler, amidler, azotlu, nitritli ve nitratlı bileşikler, nitriller, siyanitler ve iso siyanitler gibi azot içeren hidrokarbonlar;
  d) Fosfor içeren hidrokarbonlar;
  e) Halojenik hidrokarbonlar;
  f) Organometalik bileşikler;
  g) Temel plastik maddeler (polimerler, sentetik elyaflar ve seluloz bazlı elyaflar);
  ğ) Sentetik kauçuk;
  h) Boya ve pigmentler;
  I) Yüzey aktif maddeler;
4.1.2. Temel inorganik kimyasalların üretimi:
  a) Amonyak, klor ya da hidrojen klorür, flor ya da hidrojen florür, karbon oksitler, kükürt bileşikleri, azot oksitler, hidrojen, kükürt di oksit, karbonil klorür gibi gazlar;
  b) Kromik asit, hidroflorik asit, fosforik asit, nitrik asit, hidroklorik asit, sülfürik asit, oleum ve kükürtlü asitler gibi asitler;
  c) Amonyum hidroksit, potasyum hidroksit, sodyum hidroksit gibi bazlar;
  ç) Amonyum klorür, sodyum klorit, potasyum klorit, potasyum karbonat, sodyum karbonat, perborat, gümüş nitrat, baryum sülfat gibi tuzlar;
  d) Ametaller, metal oksitler ya da kalsiyum karpit, silisyum, silisyum karpit gibi diğer inorganik maddeler;
4.2. Fosfor, azot ya da potasyum temelli gübre üretimi (basit veya bileşik gübreler)
4.3. Temel bitki sağlığı ürünlerinin ve biyositlerin üretimi
4.4. Kimyasal ya da biyolojik prosesler kullanılarak temel farmasötik ürünlerin üretimi (alkaloid tesisler dahildir),
4.5. Patlayıcı üretimi,
5. Atık Yönetimi  
5.1. Tehlikeli atıkların bertaraf edildiği veya geri kazanıldığı,14/03/2005 tarihli ve 25755 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Tehlikeli Atıkların Kontrolü Yönetmeliğinin EK-2A ve EK-2B de verilen ekleri (R1, R5, R6, R8 ve R9 işlemleri) ile atık yağların kontrolü hakkındaki 21.01.2004 tarihli ve 25353 Sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Atık Yağların Kontrolü Yönetmeliğinde belirtilen ve günlük kapasitesi 10 tonun üzerindeki tesisler
5.2. Saatlik kapasitesi 3 tonun üzerindeki evsel atık yakma tesisleri
5.3*.

 

14/3/2005 tarihli ve 25755 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Tehlikeli Atıkların Kontrolü Yönetmeliğinin EK-2A’da, D8 ve D9 başlıkları altında belirtilen ve günlük kapasitesi 50 tonun üzerindeki tehlikeli olmayan atıklar için bertaraf tesisleri
5.4. *

 

Organik olmayan atıklar için deponi alanları hariç, günlük kapasitesi 10 tondan fazlasına ulaşan veya toplam kapasitesi 25 000 tondan fazla olan deponi (düzenli depolama) tesisleri
6. Kağıt Endüstrisi  
6.1. Keresteden ya da diğer lifli malzemelerden selüloz ve/veya kâğıt hamuru üretim tesisleri
6.2. Günde 20 tondan fazla üretim kapasitesi olan kâğıt ve karton üretim tesisleri
7. Gıda Endüstrisi:  
7.1. Günlük hayvansal karkas kapasitesi 50 tondan fazla olan mezbahaneler;
7.2. Aşağıdakilerden gıda üretmeye ilişkin her türlü işlem ve proses:
7.2.1. Günlük nihai ürün üretim kapasitesi 75 tondan fazla olan hayvansal hammadde (süt dışında),
7.2.2. Günlük nihai ürün üretim kapasitesi 300 tondan fazla (3 aylık ortalama değer bazında) olan bitkisel hammadde,
7.2.3. Tesise giren günlük süt miktarı 200 ton ve daha fazla (yıllık ortalama değer bazında) olan süt ve süt ürünleri üretimi,
7.3. Günlük işlem kapasitesi 10 tondan fazla olan hayvan kesimi yan ürünleri ve artığı işleme vb. tesisler;
8. Tarım Sektörü *  
8.1. Yer kapasitesi aşağıdaki sayıdan fazla olan büyük ve küçük baş hayvan yetiştiriciliğinin yapıldığı tesisler:
8.1.1. büyük ve küçük baş hayvanlar için 750 üzeri yer;
8.1.2. 30 kg.’ın üstünde büyük ve küçük baş hayvan üretimi için 2000 üzeri yer;
8.2. En az aşağıdaki kapasitelere eşit kapasitedeki toplu kümes hayvancılığının yapıldığı tesisler:
8.2.1. Piliçler için 40.000 yer;
8.2.2. Tavuklar için 40.000 yer.
9. Tekstil Sektörü  
9.1. Kapasitesi günde 10 tondan fazla olan elyaf veya tekstil ön işlem (yıkama, ağartma, terbiye ve merserizasyon gibi işlemler) veya boyama tesisleri
9.2. Günlük nihai ürün kapasitesi 12 tonun üzerinde olan hayvan derisi ve postu tabaklama ve/veya deri mamülleri işleme tesisleri;
10. Diğer Tesisler/Faaliyetler  
10.1. Solvent tüketim kapasitesi saatte 450 kg’dan veya yılda 600 tondan fazla olan, organik solvent kullanılarak malzeme, nesne ve ürünlerin yüzey işlemlerinin yapıldığı tesisler; örn. apreleme, baskı, kaplama, yağ giderme, su geçirmez hale getirme, boyutlandırma, boyama, temizleme ya da emprenye etme faaliyetleri Solvent tüketim kapasitesi 150-450 kg/saat veya 200-600 ton/yıl arasında olan, organik solvent kullanılarak malzeme, nesne ve ürünlerin yüzey işlemlerinin yapıldığı tesisler; örn. apreleme, baskı, kaplama, yağ giderme, su geçirmez hale getirme, boyutlandırma, boyama, temizleme ya da emprenye etme faaliyetleri
10.2. Yanma ve grafitleştirme yolu ile karbon ya da elektrografit üretme tesisleri  

 

NOT: Bu listede yer alan ve yanında (*) işareti bulunan tesislerin yerleşim alanına olan mesafesi, maruz kalan kişi sayısının yoğunluğu, gürültü kaynağının sayısı ve seviyesi göz önünde bulundurularak;

– Gürültü Kontrol İzin Belgesine esas “ Mevcut İşletmeler İçin Akustik Rapor” hazırlanıp hazırlanmayacağına; Liste A’da yer alan tesisler için Bakanlık, Liste B’de yer alan tesisler için tesisin kurulu olduğu alana bağlı olarak yetki devri yapılan belediyeler veya İl Çevre ve Orman Müdürlükleri tarafından karar verilir.

– ÇED Prosedürü uygulanacak tesisler için “Planlanan İşletmeler İçin Akustik Rapor” hazırlanıp hazırlanmayacağına;  Liste A’da yer alan tesisler için Bakanlık, Liste B’de yer alan tesisler için İl Çevre ve Orman Müdürlükleri tarafından karar verilir.

 

 

EK-VIII

 

Tablo-1: Kara Yolu Çevresel Gürültü Sınır Değerleri

Alanlar

Planlanan/Yenilenmiş/Onarılmış yollar

Mevcut yollar

Lgündüz

(dBA)

Lakşam

(dBA)

Lgece

(dBA)

Lgündüz

(dBA)

Lakşam

(dBA)

Lgece

(dBA)

Gürültüye hassas kullanımlardan eğitim, kültür ve sağlık alanları ile yazlık ve kamp yerlerinin  ağırlıklı olduğu alanlar 60  

 

 

 

 

 

55

50 65 60 55
Ticari yapılar ile gürültüye hassas kullanımların birlikte bulunduğu alanlardan konutların yoğun olarak bulunduğu alanlar  

 

 

63

 

 

 

58

 

 

 

53

 

 

 

68

 

 

 

63

 

 

 

58

Ticari yapılar ile gürültüye hassas kullanımların birlikte bulunduğu alanlardan işyerlerinin yoğun olarak bulunduğu alanlar  

 

 

65

 

 

 

60

 

 

 

55

 

 

 

70

 

 

 

65

 

 

 

60

Endüstriyel alanlar  

67

 

62

 

57

 

72

 

67

 

62

 

 

Tablo-2: Hafif Raylı Sistemler İçin Çevresel Gürültü Sınır Değerleri

Yer altı İstasyonları Leq (dBA) Yerüstü İstasyonları Leq (dBA)
Gişeler, merdivenler, koridorlar 55  Platformlar  (platform kenarından 1,8 m) Duran ve kalkan trenler için

 

70
 

 

Platformlar  (platform kenarından 1,8 m)

Duran ve kalkan trenler için

 

80 Geçen Trenler 75
Geçen Trenler 85 Çalışır durumda bekleyen trenler için 65
Çalışır durumda bekleyen trenler için 65  

 

 

 

 

 

 

 

İstasyon içinde Havalandırma sistemi 55
Caddelerde havalandırma kanalları (9.0 m’de) 55
İstasyon içinde kapalı hacimlerde bulunan acil havalandırma fanları (22.5 m.’de) 80

 

 

Tablo-3: Hava Alanı Çevresel Gürültü Sınır Değerleri

Alanlar Küçük hava alanları

(yılda elli binin altında iniş/ kalkışın olduğu hava alanları)

Büyük hava alanları

(yılda elli bin ve üstü iniş/ kalkışın olduğu hava alanları)

Lgündüz

(dBA)

Lakşam

(dBA)

Lgece

(dBA)

Lgündüz

(dBA)

Lakşam

(dBA)

Lgece

(dBA)

Gürültüye hassas kullanımlardan  eğitim, kültür ve sağlık alanları ile yazlık ve kamp yerlerinin  ağırlıklı olduğu alanlar  

63

 

 

 

58

 

53

 

65

 

60

 

55

Ticari yapılar ile gürültüye hassas kullanımların birlikte bulunduğu alanlardan konutların yoğun olarak bulunduğu alanlar 65  

 

 

60

 

55

 

68

 

 

 

63

 

58

Ticari yapılar ile gürültüye hassas kullanımların birlikte bulunduğu alanlardan işyerlerinin yoğun olarak bulunduğu alanlar 67  

 

 

62

57 72  

 

 

67

 

62

Endüstriyel alanlar 70 65 60 75 70 65

 

 

Tablo-4  Endüstri tesisleri için çevresel gürültü sınır değerleri

Alanlar      
Lgündüz

(dBA)

Lakşam

(dBA)

Lgece

(dBA)

Gürültüye hassas kullanımlardan eğitim, kültür ve sağlık alanları ile  yazlık ve kamp yerlerinin yoğunluklu olduğu alanlar  

 

60

 

 

55

 

 

50

Ticari yapılar ile gürültüye hassas kullanımların birlikte bulunduğu alanlardan konutların yoğun olarak bulunduğu alanlar  

65

 

60

 

55

Ticari yapılar ile gürültüye hassas kullanımların birlikte bulunduğu alanlardan işyerlerinin yoğun olarak bulunduğu alanlar  

68

 

63

 

58

Organize Sanayi Bölgesi veya İhtisas Sanayi Bölgesi içindeki her bir tesis için  

70

 

65

 

60

 

 

Tablo–5: Şantiye Alanı İçin Çevresel Gürültü Sınır Değerleri

 

Faaliyet türü (yapım, yıkım ve onarım)

Lgündüz (dBA)

Bina

70

Yol

75

Diğer kaynaklar

70

 

 

Tablo –6: Maden ve Taş Ocakları ile Benzeri Alanlarda Patlama Nedeniyle Oluşacak Titreşimlerin En Yakın Çok Hassas Kullanım Alanının  Dışında Yaratacağı Zemin Titreşimlerinin İzin Verilen En Yüksek Değerleri

Titreşim Frekansı (Hz) İzin Verilen En Yüksek Titreşim Hızı

(Tepe Değeri-mm/s)

1 5
4-10 19
30-100 50

(1 Hz- 4 Hz arasında 5 mm/s’den 19 mm/s’ye; 10 Hz- 30 Hz arasında 19 mm/s’den 50 mm/s’ye, logaritmik çizilen grafikte doğrusal olarak yükselmektedir)

 

Tablo – 7: İnşaatlarda Kazık Çakma ve Benzeri Titreşim Yaratan Operasyonların ve İnşaat Makinelerinin En Yakın Çok Hassas Kullanım Alanının Dışında Yaratacağı Zemin Titreşimlerinin İzin Verilen En Yüksek Değerleri (1 Hz- 80 Hz arasındaki frekans bantlarında )

 

 

İzin Verilen En Yüksek Titreşim Hızı

(Tepe Değeri-mm/s)

Sürekli Titreşim Kesikli Titreşim
Yerleşim Bölgelerinde 5 10
Sanayi ve Ticari Bölgelerde 15 30

 

 

Tablo-8: Binalarda, Bina İçindeki Makine ve Teçhizatın Yaratacağı Titreşimlerin Sınır Değerleri

  Titreşim Frekansı (Hz)

 

İzin Verilen En Yüksek Titreşim Hızı (rms değer-mm/s)
Konutlarda 1*

8-100

1.5

0.3

Ofislerde

 

1**

8-100

3.5

0.6

 

* 1Hz-8 Hz arasında, 1.5 mm/s’den 0.3 mm/s’ye logaritmik çizilen grafikte doğrusal olarak azalmaktadır.

** 1Hz-8 Hz arasında 3.5 mm/s’den 0.6 mm/ s’ye logaritmik çizilen grafikte doğrusal olarak azalmaktadır.

 

 

Tablo-9: İç Ortam Gürültü Seviyesi Sınır Değerleri

Kullanım Alanı  Kapalı Pencere

Leq (dBA)

 

Açık Pencere

Leq (dBA)

 

Kullanım alanlarında herhangi bir faaliyet olmadığı durumlardaki değerler:
Kültürel Tesis Alanları Tiyatro salonları 30 40
Sinema salonları 30 40
Konser salonları 25 35
Konferans salonları 30 40
Sağlık Tesis Alanları Yataklı tedavi kurum ve kuruluşları, dispanser, poliklinik, bakım ve huzur evleri ve benzeri.  

35

 

45

Dinlenme ve tedavi odaları 25 35
Eğitim Tesisleri Alanları Okullardaki derslikler, özel eğitim tesisleri, kreşler, laboratuarlar ve benzeri.  

35

 

 

45

 

Spor salonu, 55 65
Yemekhane 45 55
Kreşlerdeki yatak odaları 30 40
Turizm Yerleşme Alanları Otel, motel, tatil köyü, pansiyon ve benzeri yatak odası 35 45
Konaklama tesislerindeki restoran 35 45
Sit Alanları Arkeolojik, doğal, kentsel, tarihi ve benzeri. 55 65
Ticari Yapılar Büyük ofis 45 55
Toplantı salonları 35 45
Büyük daktilo veya bilgisayar odaları 50 60
Oyun odaları 60 70
Özel büro (uygulamalı) 45 55
Genel büro (hesap, yazı bölmeleri) 50 60
İş merkezleri, dükkanlar ve benzeri. 60 70
Ticari depolama 60 70
Lokantalar 45 55
Kamu Kurum Kuruluşları Ofisler 45 55
Laboratuarlar 45 55
Toplantı salonları 35 45
Bilgisayar odaları 50 60
Spor Alanları Spor salonları ve yüzme havuzları 55 65
Konut Alanları Yatak odaları 35 45
Oturma odaları 45 55

 

 

 

 

 

[Facebook] [Twitter] [Windows Live] [Yahoo!] [Email]

Posted in Hukuk0 Comments

ÇEVRE VE ORMAN BAKANLIĞI TEŞKİLÂT VE GÖREVLERİ HAKKINDA KANUN

Kanun 8/5/2003 tarih 25102 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmıştır.

ÇEVRE VE ORMAN BAKANLIĞI TEŞKİLÂT VE GÖREVLERİ HAKKINDA KANUN

Kanun No. 4856
Kabul Tarihi : 1.5.2003

BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç ve Görev
Amaç

MADDE 1.- Bu Kanunun amacı, çevrenin korunması ve iyileştirilmesi, kırsal ve kentsel alanda arazinin ve doğal kaynakların en uygun ve verimli şekilde kullanılması ve korunması, ülkenin doğal bitki ve hayvan varlığı ile doğal zenginliklerinin korunması, geliştirilmesi ve her türlü çevre kirliliğinin önlenmesi ile ormanların korunması, geliştirilmesi ve orman alanlarının genişletilmesi, ormanların içinde ve bitişiğinde yaşayan köylülerin kalkındırılması ve bunun için gerekli tedbirlerin alınması, orman ürünlerine olan ihtiyacın karşılanması ve orman ürünleri sanayinin geliştirilmesi için Çevre ve Orman Bakanlığının kurulmasına, teşkilât ve görevlerine ilişkin esasları düzenlemektir.

Görev
MADDE 2.- Çevre ve Orman Bakanlığının görevleri şunlardır:

a) Çevrenin korunması, kirliliğinin önlenmesi ve iyileştirilmesi için prensip ve politikalar tespit etmek, programlar hazırlamak; bu çerçevede, araştırmalar ve projeler yapmak, yaptırmak, bunların uygulama esaslarını tespit etmek, uygulanmasını sağlayacak tedbirleri almak.

b) Çevrenin korunması ve kirliliğinin önlenmesi amacıyla ülke şartlarına uygun olan teknolojiyi belirlemek, bu maksatla kurulacak tesislerin vasıflarını tespit etmek.

c) Ülke şartlarına uygun olan çevre standartlarını Türk Standartları Enstitüsü ile birlikte belirlemek, uygulamak ve uygulanmasını sağlamak.

d) Atık ve yakıtlar ile ekolojik dengeyi bozan, havada, suda ve toprakta kalıcı özellik gösteren kirleticilerin çevreye zarar vermeyecek şekilde bertaraf edilmesi için denetimler yapmak; ülke genelinde tüm uygulayıcı kurum ve kuruluşların bu konudaki taleplerini değerlendirerek sonuçlandırmak; ülkenin atık yönetimi politikasını belirlemek ve bu konuda gerekli tedbirleri almak; tehlikeli hallerde veya gerekli durumlarda faaliyetlerin durdurulması ile ilgili usul ve esasları yönetmelikle belirlemek.

e) Çevrenin korunması ve kirliliğinin önlenmesi için çevre standartları ve ekolojik kriterler esas olmak üzere her türlü analizi, ölçüm ve kontrolleri gerçekleştirmek amacıyla laboratuvar kurmak, kurdurmak ve denetimlerini yapmak veya mevcut kamu kurum ve kuruluşlarının laboratuvarlarından yararlanmak.

f) Ülkedeki kirlenme konuları ile kirlenmenin mevcut olduğu veya olması muhtemel bölgeleri ve sektörleri tespit etmek ve izlemek, bu problemlerin teknik, idari ve finansman bakımından çözümünü sağlayan kaynağın bulunmasıyla ilgili çalışmaları yönetmek veya yönlendirmek.

g) Sürdürülebilir kalkınma ilkesi çerçevesinde, çevreye olumsuz etki yapabilecek her türlü plân, program ve projenin, fayda ve maliyetleriyle çevresel olguların ortak bir çerçeve içinde değerlendirilmesini gerçekleştirecek çevresel etki değerlendirmesi ve stratejik çevresel değerlendirme çalışmasının yapılmasını sağlamak, bu çalışmaları denetlemek ve izlemek.

h) Dengeli ve sürekli kalkınma amacına uygun olarak ekonomik kararlarla ekolojik kararların birarada düşünülmesine imkân veren rasyonel doğal kaynak kullanımını sağlamak üzere, kalkınma plânları ve bölge plânları temel alınarak çevre düzeni plânlarını hazırlamak veya hazırlatmak, onaylamak, uygulanmasını sağlamak.

ı) Hayvanların korunmasına yönelik çalışmaları, ilgili bakanlık, kurum ve kuruluşların işbirliği ile yapmak, yaptırmak, bu konuda yürütülen faaliyetleri desteklemek, denetlemek ve denetlenmesini sağlamak.

i) Çevre konusunda görev verilmiş olan özel kuruluşlar ile kamu kurum ve kuruluşları arasında işbirliği ve koordinasyonu sağlamak; bu konuda faaliyette bulunan gönüllü kuruluşları yönlendirmek, desteklemek ve bakanlıklar arası işbirliği esaslarını yönetmelikle belirlemek.

j) Çevreye olumsuz etkileri olan her türlü faaliyeti ülke bütününde izlemek ve denetlemek.

k) Çevre uygulamalarına etkinlik kazandırmak için başta mahalli idareler olmak üzere, sürekli bir eğitim programı uygulamak, bu amaçla yapılan eğitim faaliyetlerini izlemek, desteklemek, yönlendirmek, çevre bilincini geliştirmek ve çevre problemleri konusunda kamuoyu araştırmaları yapmak.

l) Çevre ve orman konularında uluslararası düzeyde sürdürülen çalışmaların izlenmesi ve bunlara katkıda bulunulması amacıyla ulusal düzeyde yapılan hazırlıkları ilgili kuruluşlarla işbirliği halinde yürütmek ve bu çalışmalara Türkiye’nin iştirakine ilişkin koordinasyonun sağlanmasına, uluslararası ilişkilerin yürütülmesi ile ilgili mevzuat çerçevesinde yardımcı olmak.

m) Ormanların korunması, imarı ve ıslahı ile bakımını sağlamak.

n) Orman sınırlandırılması ve kadastrosunu yapmak, vasıf tayini ile Devlet ormanlarına ilişkin kamu yararına irtifak hakkı tesisi ve iznine ait işleri yürütmek.

o) Orman sınırları içerisinde ve yeniden orman rejimine alınacak yerlerde genel ağaçlandırma plânı düzenlemek, bu plânın gerektirdiği etüt ve proje işleri ile ağaçlandırmaları yapmak veya yaptırmak.

ö) Erozyonu önleyici her türlü tedbiri almak.

p) Devlet ormanları içindeki otlak, yaylak ve kışlakları özel mevzuatına göre ıslah etmek, otlatma amenajman plânlarını yapmak veya yaptırmak.

r) Ağaçlandırma yapmak, devamlı ve geçici fidanlıklar kurmak, özel ağaçlandırma yapmak ve fidanlık tesis etmek isteyen gerçek ve tüzel kişileri desteklemek.

s) Devlet ormanları ile tüzel kişiliği haiz kamu kurumlarına ve özel ormanlara ait amenajman plânlarını yapmak veya yaptırmak.

ş) Devlet ormanları içinde ve bitişiğinde oturan köylülerin sosyal ve ekonomik gelişmelerini sağlamak maksadıyla bunları her türlü kredi ve yardım kaynaklarıyla desteklemek, orman-halk ilişkilerini geliştirmek ve bu konuda her türlü tedbiri almak.

t) Başka yerlere nakledilecek orman köylülerinin bıraktıkları taşınmazların kamulaştırılmasını sağlamak ve buraları ağaçlandırmak.

u) Yurt içi odun hammadde ihtiyacını karşılamak, odun ve odun dışı orman ürünlerinin ithalat ve ihracatına ilişkin esasları belirlemek, gerektiğinde tohum, fidan ve üretimle ilgili maddeleri ithal ve ihraç etmek.

v) Millî parklar, tabiat parkları, tabiat anıtları, tabiatı koruma alanları ve orman içi mesire yerleri ile biyolojik çeşitliliğin, av ve yaban hayatı alanlarının tespiti, yönetimi, korunması, geliştirilmesi, işletilmesi ve işlettirilmesini sağlamak.

y) Bakanlığın çalışma alanına giren hizmetlere ilişkin olarak, araştırma birimleri ve eğitim merkezleri açmak, yurt içinde ve dışında gerekli personeli yetiştirmek, her çeşit uygulamalı araştırmalarla eğitim, yayın ve yayım çalışmaları yapmak, yaptırmak, dokümantasyon ve tanıtma faaliyetlerinde bulunmak.

İKİNCİ BÖLÜM
Bakanlık Teşkilâtı
Teşkilât

MADDE 3.- Bakanlık teşkilâtı, merkez ve taşra teşkilâtı ile bağlı kuruluşlardan meydana gelir.

Merkez teşkilâtı

MADDE 4.- Bakanlık merkez teşkilâtı, ana hizmet birimleri ile danışma ve denetim birimleri ve yardımcı hizmet birimlerinden meydana gelir.

Bakanlık merkez teşkilâtı ekli (I) sayılı cetvelde gösterilmiştir.

Bakan

MADDE 5.- Bakan, Bakanlık kuruluşunun en üst amiri olup, Bakanlık hizmetlerini mevzuata, Hükümetin genel siyasetine, millî güvenlik siyasetine, kalkınma plânlarına ve yıllık programlara uygun olarak yürütmekle ve Bakanlığın faaliyet alanına giren konularda diğer bakanlıklarla işbirliği ve koordinasyonu sağlamakla görevli ve Başbakana karşı sorumludur.

Bakan, emri altındakilerin faaliyet ve işlemlerinden ayrıca sorumlu olup, Bakanlık merkez ve taşra teşkilâtı ile bağlı kuruluşlarının faaliyetlerini, işlemlerini ve hesaplarını denetlemekle görevli ve yetkilidir.

Müsteşar
MADDE 6.- Müsteşar, Bakanın emrinde ve onun yardımcısı olup, Bakanlık hizmetlerini Bakan adına ve Bakanın direktif ve emirleri yönünde, Bakanlığın amaç ve politikalarına, kalkınma plânlarına ve yıllık programlara ve mevzuata uygun olarak düzenler ve yürütür. Bu amaçla, Bakanlık Teftiş Kurulu hariç, Bakanlık kuruluşlarına gereken emirleri verir ve bunların uygulanmasını gözetir ve sağlar.

Müsteşar, yukarıda belirtilen hizmetlerin yürütülmesinden Bakana karşı sorumludur.

Müsteşar yardımcıları

MADDE 7.- Bakanlıkta Müsteşara yardımcı olmak üzere dört müsteşar yardımcısı atanabilir.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Ana Hizmet Birimleri
Ana hizmet birimleri

MADDE 8.- Bakanlığın ana hizmet birimleri şunlardır:

a) Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü.

b) Çevresel Etki Değerlendirmesi ve Plânlama Genel Müdürlüğü.

c) Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü Genel Müdürlüğü.

d) Orman-Köy İlişkileri Genel Müdürlüğü.

e) Doğa Koruma ve Millî Parklar Genel Müdürlüğü.

f) Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı.

g) Dış İlişkiler ve Avrupa Birliği Dairesi Başkanlığı.

h) Eğitim ve Yayın Dairesi Başkanlığı.

Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü

MADDE 9.- Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğünün görevleri şunlardır:

a) Çevre kirliliği ile ilgili olarak ölçüm, tespit ve kalite kriterlerini belirlemek, uygulamak ve uygulanmasını sağlamak; çevreyle ilgili her türlü ölçüm-izleme, analiz ve kontroller yapacak laboratuvarlar kurmak, kurdurmak, bunların akreditasyon işlemlerini yapmak, hava, su ve toprak konusunda ölçüm yapacak kuruluşları belirlemek, kurulacak tesisler için, alıcı ortam özelliklerine göre çevre kirliliği yönünden görüş vermek, izlemek ve gerektiğinde müdahale etmek, mevcut ve kurulacak tesislere emisyon ön izni ve emisyon izni vermek, emisyonları ve arıtma sistemlerini izlemek ve denetlemek.

b) Hava kalitesinin korunması, hava kirliliği, gürültü, titreşim ve iyonlaştırıcı olmayan radyasyonun kontrolü, azaltılması veya bertaraf edilmesi için hedef ve ilkeleri belirleyerek her türlü tedbiri almak ve uygulanmasını sağlamak, bu konuda yönetim ve acil müdahale plânları yapmak, yaptırmak, konuyla ilgili kurum ve kuruluşlarla koordineli çalışmalar yaparak müdahale etmek, kriter ve standartları belirlemek, uygulamak, uygulanmasını sağlamak, ölçüm yaptırmak, verileri toplamak ve değerlendirmek.

c) Yenilenebilir enerji kaynakları başta olmak üzere temiz enerji kullanımını desteklemek, yakıtların hava kirliliğine yol açmayacak şekilde kullanılabilmesi için gerekli önlemleri almak veya aldırmak, çevreye uygun teknolojileri belirlemek ve bu maksatla, kurulacak tesislerin vasıflarını saptamak.

d) Serbest bölgeler de dahil olmak üzere, ülke genelinde çevreye olumsuz etkileri olan atık ve kimyasallar ile hava kirliliği, gürültü, titreşim ve iyonlaştırıcı olmayan radyasyon ile ilgili her türlü faaliyeti izlemek, yer üstü ve yer altı sularına, denizlere ve toprağa olumsuz etkileri olan her türlü faaliyeti belirlemek, denetlemek, tehlikeli hallerde veya gerekli durumlarda faaliyetleri durdurmak.

e) Türkiye Atom Enerjisi Kurumu ile nükleer güvenlik konusunda işbirliği yapmak.

f) Görev alanına giren konularda uluslararası çalışmaları izlemek ve ulusal düzeyde uygulanmasını sağlamak.

g) Yasaklanacak ve kısıtlanacak atık ve kimyasalların ve bunlar ile çevre kirliliğine yol açabilecek maddelerin ithalat ve ihracatına ilişkin kriterleri belirlemek, bununla ilgili kontrol ve uygunluk belgesi taleplerini değerlendirmek ve sonuçlandırmak.

h) Etkili bir çevre yönetimi ile atık ve kimyasalların çevre ile uyumlu yönetimi için gerekli ekonomik araçları belirlemek, uygulamak ve uygulanmasını sağlamak, görev alanı ile ilgili standartları ilgili kuruluşlarla işbirliği yaparak belirlemek.

ı) Motorlu kara taşıtları işletenlerin, egzoz emisyonlarının yönetmelikle belirlenen standartlara uygunluğunu belgelemek üzere Bakanlığa ait ya da Bakanlıkça yetkili kılınacak egzoz ölçüm istasyonlarında ölçüm yaptırmalarını sağlamak, bu konuda idarî, malî ve teknik esas ve usulleri belirlemek.

j) Yer üstü ve yer altı sularının, denizlerin ve toprağın korunması, kirliliğin önlenmesi veya bertaraf edilmesi amacıyla; hedef ve ilkeleri, kirletici unsurları belirlemek, kirliliğin giderilmesi ve kontrolüne ilişkin usul ve esasları tespit etmek, uygulanmasını sağlamak, yer üstü ve yer altı su, deniz ve toprak kirliliğine karşı hazırlıklı olmak, müdahale ve mücadele kapasitesini artırmak için gerekli tedbirleri almak, aldırmak, acil müdahale plânları yapmak, yaptırmak; çevrenin korunması ve yer üstü ve yer altı su, deniz ve toprak kirliliğinin önlenmesi amacıyla uygun teknolojileri belirlemek ve bu maksatla kurulacak tesislerin vasıflarını saptamak, bu çerçevede gerekli tedbirleri almak ve aldırmak.

k) Su kaynakları için koruma ve kullanma plânları yapmak, kıta içi su kaynakları ile toprak kaynaklarının havza bazında bütüncül yönetimini sağlamak için gerekli çalışmaları yapmak.

l) Su kaynaklarının kalite sınıflarının belirlenmesi, su kalitesinin yükseltilmesi ve en uygun kullanımlarının sağlanması çalışmalarını yapmak ve yaptırmak.

m) Tesislere deşarj izni vermek, deşarjları ve arıtma sistemlerini izlemek ve denetlemek, tesisler için kurulacak arıtım sistemlerinin projelerini onaylamak.

n) Mahalli çevre kurullarının çalışmalarının yönlendirilmesi ve denetimini yapmak.

o) Atık ve kimyasalların yönetimine ilişkin hedef ve politikaları belirlemek, uygulamak ve uygulanmasını sağlamak.

p) Her türlü atık bertaraf tesislerine, yönetmeliklerle belirlenen usul ve esaslara göre lisans ve görüş vermek, bunları izlemek ve denetlemek, gerektiğinde lisansı iptal etmek.

r) Atık bertaraf tesisleri ile kimya sınai tesisleri için acil müdahale plânları yapmak, yaptırmak, uygulanmasını sağlamak.

s) Atıkların kaynağında en aza indirilmesi, sınıflara ayrılması, toplanması, taşınması, geçici depolanması, geri kazanılması, bertaraf edilmesi, yeniden kullanılması, arıtılması, enerjiye dönüştürülmesi ve nihai depolanması konularında yürütülen faaliyetleri desteklemek, geri kazanımı artırıcı sistemleri kurmak, kurdurmak, denetlemek ve uygun teknolojileri belirlemek.

t) Görev alanına giren konularla ilgili kriterleri belirlemek, tespitte bulunmak, ölçüm yaptırmak, verileri toplamak, değerlendirmek ve standartları ilgili kuruluşlarla belirlemek.

u) Atık ve kimyasallarla kirlenmiş alanların mevcut kirlilik durumlarının tespiti, çevre ve insan sağlığına olabilecek risklere ve kirlenmiş alanların iyileştirilmesine ilişkin çalışmaları yapmak ve yaptırmak.

v) İlgili kurum ve kuruluşlarla işbirliği içinde atık ve kimyasalların taşınması ile tehlikeli atık ve kimyasalların taşınma lisanslarına ilişkin esasları belirlemek, uygulanmasını sağlamak, izlemek ve denetlemek.

y) Bakanlık Makamınca verilen benzeri görevleri yapmak.

Çevresel Etki Değerlendirmesi ve Plânlama Genel Müdürlüğü

MADDE 10.- Çevresel Etki Değerlendirmesi ve Plânlama Genel Müdürlüğünün görevleri şunlardır:

a) Çevresel etki değerlendirmesi ve stratejik çevresel değerlendirme çalışmalarını yapmak.

b) Çevre envanterini ve çevre durum raporlarını hazırlamak.

c) Dengeli ve sürekli kalkınma amacına uygun olarak ekonomik kararlarla ekolojik kararların birarada düşünülmesine imkân veren rasyonel doğal kaynak kullanımını sağlamak üzere, kalkınma plânları ve bölge plânları temel alınarak çevre düzeni plânlarını hazırlamak veya hazırlatmak, onaylamak, uygulanmasını sağlamak.

d) Ulusal çevre stratejisi ve eylem plânlarını yürütmek ve koordine etmek.

e) Görev alanına giren faaliyetleri izlemek ve denetlemek, uluslararası çalışmaları izlemek ve ulusal düzeyde uygulanmasını sağlamak.

f) Avrupa Çevre Ajansı ile ilişkileri yürütmek, gerekli çalışmaları yapmak.

g) Bakanlık Makamınca verilen benzeri görevleri yapmak.

Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü Genel Müdürlüğü

MADDE 11.- Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü Genel Müdürlüğünün görevleri şunlardır:

a) Bozuk orman alanlarında ve gerektiğinde verimli orman alanlarında ağaçlandırma, erozyon kontrolü, orman içi mer`a ıslahı, sosyal ormancılık faaliyetlerine ait plân ve projeler ile bu plân ve projelerin gerektirdiği her türlü çalışmayı yapmak ve yaptırmak.

b) Orman rejimine alınacak yerlerde yeniden orman tesis etmek ve doğal dengeyi sağlayacak erozyon kontrolü tedbirlerini almak.

c) Ormancılık çalışmaları için lüzumlu tohum ve fidanları üretmek, ürettirmek, gerektiğinde üretimle ilgili maddeleri ithal ve ihraç etmek, ağaç ve tohum ıslahını yapmak.

d) Gerçek ve tüzel kişiler ile kamu kurum ve kuruluşlarının orman ve fidanlık tesis etmesi ve işletmesi çalışmalarını teşvik etmek ve desteklemek.

e) Bakanlık Makamınca verilen benzeri görevleri yapmak.

Orman-Köy İlişkileri Genel Müdürlüğü

MADDE 12.- Orman-Köy İlişkileri Genel Müdürlüğünün görevleri şunlardır :

a) Ormanların korunması, geliştirilmesi ve genişletilmesini gerçekleştirmek, orman içinde veya bitişiğindeki köylülerin sosyal ve ekonomik gelişmelerini sağlamak maksadıyla; kalkınma havzalarında, etüt, araştırma, plân ve projeler hazırlamak ve bunları uygulamak, her türlü kredi ve yardım kaynaklarının bu hizmetlere yöneltilmesini temin etmek ve ilgili kuruluşlarla işbirliği yapmak.

b) Orman köylülerinin kalkındırılmalarının desteklenmesi ile ilgili her türlü hizmetleri yapmak ve bu hizmetleri yürütmek.

c) Orman köylülerinin sosyal ve ekonomik yönden kalkındırılması, ısınma ve ısıtmada kullanılan oduna alternatif enerji kaynaklarının kullanılmasının teşvik edilmesi ve buna yönelik teknolojilerin kullanılması ve yaygınlaştırılması konusundaki projeleri desteklemek.

d) Ormancılık alanında faaliyet gösteren kooperatiflerin proje bazında desteklenmesi ile ürünlerin ulusal ve uluslararası pazarlarda değerlendirilmesi konularında araştırma ve danışmanlık hizmetleri vermek.

e) Orman köylerinde odun ve odun dışı orman ürünlerinin üretilmesini desteklemek ve bunlara dayalı sanayinin geliştirilmesine katkıda bulunmak.

f) Bulundukları yerden başka yerlere nakledilecek orman köylülerinin terk ettikleri taşınmaz mallarını kamulaştırmak.

g) Bakanlık Makamınca verilen benzeri görevleri yapmak.

Doğa Koruma ve Millî Parklar Genel Müdürlüğü

MADDE 13.- Doğa Koruma ve Millî Parklar Genel Müdürlüğünün görevleri şunlardır:

a) Millî parklar, tabiat parkları, tabiat anıtları, tabiatı koruma alanları ve yeterli mesire yerlerinin ayrılması, korunması, plânlanması, düzenlenmesi, geliştirilmesi, tanıtılması, yönetilmesi, işletilmesi ve işlettirilmesi ile ilgili işleri yürütmek.

b) 9.8.1983 tarihli ve 2873 sayılı Millî Parklar Kanunu ile verilen görevleri yapmak ve yaptırmak.

c) Yaban hayatı ve kara av kaynakları ile orman içi su kaynakları, dere, göl, gölet ve sulak alanların ve hassas bölgelerin korunması, geliştirilmesi, kara avcılığının düzenlenmesi, av kaynaklarının işletilmesi ve kontrolü ile ilgili her türlü etüt, envanter, plânlama, projelendirme, uygulama ve izlemeye ilişkin iş ve işlemleri yapmak ve yaptırmak, bu hizmetlerle ilgili tesisleri kurmak ve kurdurmak.

d) Kara avcılığını düzenleyen mevzuat ile ilgili iş ve işlemleri yürütmek.

e) Uluslararası koruma sözleşmeleri ile belirlenen yörelerdeki koruma ve kullanma esaslarını çevre mevzuatı dikkate alınarak tespit etmek ve yeni düzenlemeler yapmak.

f) Uluslararası sözleşme ile koruma altına alınan, canlı türleri (flora, fauna) ile alanların korunması konusunda tedbirler almak, ilgili kuruluşlarla işbirliği yapmak.

g) Hayvanların korunmasına yönelik çalışmaları, ilgili bakanlık, kurum ve kuruluşlar ile sivil toplum örgütleriyle işbirliği içinde yapmak, yaptırmak, bu konuda yürütülen faaliyetleri desteklemek, denetlemek ve denetlenmesini sağlamak.

h) Ülkenin bitki ve hayvan türü genlerinin muhafazası ve iyileştirilmesi ile ilgili iş ve işlemleri yürütmek.

ı) Çevrenin korunması ile ilgili hedef, ilke ve amaçlar ile stratejiler belirlemek, bunların uygulanmasını izlemek ve koordine etmek.

j) Bakanlık Makamınca verilen benzeri görevleri yapmak.

Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı

MADDE 14.- Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığının görevleri şunlardır:

a) Bakanlığın çevre ve orman politikaları amaçlarına ve ulusal plânlarda önerilen hedeflere ulaşmasına yardımcı olmak üzere ülkenin öncelikli çevre ve orman araştırma alanları ve araştırma programlarını belirlemek ve bu doğrultuda araştırma projelerinin satın alınmasını, yürütülmesini ve sonuçlandırılmasını sağlamak.

b) Araştırma ve geliştirme çalışmaları ile ilgili olarak Bakanlık içi ve Bakanlık dışı kuruluşlarla gerekli koordinasyon ve işbirliğini sağlamak, araştırma faaliyetleri için gerekli finansmanın sağlanması konusunda çalışmalar yapmak.

c) Yürütülen araştırma program ve proje faaliyetlerinin sonuçlarını değerlendirmek, uygulamaya aktarılmasına yönelik seminer, konferans, sempozyum ve benzeri düzenlemelerin, bildirilerin ve araştırma sonuç raporlarının yayımlanmasını sağlamak.

d) Araştırma faaliyetlerini izlemek ve denetlemek.

e) Bakanlık Makamınca verilen benzeri görevleri yapmak.

Dış İlişkiler ve Avrupa Birliği Dairesi Başkanlığı
MADDE 15.- Dış İlişkiler ve Avrupa Birliği Dairesi Başkanlığının görevleri şunlardır:

a) Hükümetler arası anlaşmalar çerçevesinde Bakanlığı ilgilendiren konularda yürürlükte olan protokollerin uygulanmasında takipçi ve yönlendirici olmak, diğer ülkeler ile ilişkileri düzenlemek, gerekli irtibat ve eşgüdümü sağlamak, Makamca uygun bulunan yeni işbirliği alanlarında gerekli hazırlık çalışmalarını yapmak.

b) Uluslararası alanda faaliyet gösteren kuruluşlarla Bakanlık iştigal alanına giren konularda uluslararası sözleşmeler de dahil olmak üzere ilişkileri düzenlemek, gerekli irtibat ve eşgüdümü sağlamak.

c) Dış ülkelere görevli gidecek Bakanlık heyet ve elemanlarının seyahatleri ile ilgili gerekli işlemlerin yürütülmesini ve çeşitli dış kaynaklı burs, seminer, staj ve benzeri imkânlardan yararlanılmasını sağlamak.

d) Bakanlığın görev alanı ile ilgili olarak ülkeye gelen yabancı uzman ve yetkililerin ziyaretlerinin programlanmasını temin etmek, uluslararası toplantı, konferans, seminer ve benzeri faaliyetlerin yurt içinde düzenlenmesi ile ilgili ön çalışmaları yapmak, eşgüdümü sağlamak, yurt dışında düzenlenecek bu gibi toplantı ve benzeri faaliyetleri takip etmek, ilgili kuruluşlara duyurmak ve gerekli seviyede iştiraki temin etmek.

e) Avrupa Birliği ile ilişkilerde ve Avrupa Birliğine yönelik mevzuat ve uyum çalışmaları ile ekonomik ve teknik işbirliğine yönelik çalışmalarda Bakanlık hizmetlerinin süratli, düzenli, etkili ve verimli bir şekilde yürütülmesi için gerekli irtibat ve eşgüdümü sağlamak.

f) Avrupa Birliği programları ve Avrupa Birliğinden sağlanan destekler çerçevesinde Bakanlığın faaliyet alanına giren konulardaki dış kaynaklı projelerin program, bütçe ve uygulanmasına ait iş ve işlemleri yürütmek, dış kaynaklı proje hazırlıklarını takip etmek, proje tekliflerini incelemek, Bakanlıkça uygun görülen projelerin yürütülmesi için gerekli tedbirleri almak, bu konularda Bakanlık birimleri ve Bakanlık ile diğer ulusal ve uluslararası kuruluşlar arasında işbirliğini düzenlemek, gerekli irtibat ve eşgüdümü sağlamak.

g) Uluslararası kuruluşlardan ve/veya diğer ülkelerden doğrudan veya diğer kurum ve kuruluşlar kanalıyla Bakanlığa intikal eden dış kaynaklı proje öneri ve taslaklarını, Bakanlık politikaları doğrultusunda incelemek ve değerlendirmek.

h) Bakanlığın faaliyet alanına giren konulardaki projeler için uluslararası kuruluşlardan ve/veya ülkelerden kaynak sağlanmasına yönelik girişimleri yapmak, proje önerisinde bulunarak dış kaynağın ülkemize girmesini sağlamak için Bakanlık birimlerini yönlendirmek ve eşgüdümü sağlamak.

ı) Çevre problemlerinin finansman yönünden çözümünü sağlamak üzere ilgili kurum ve kuruluşlarla işbirliği halinde dış kaynağın sağlanması ile ilgili çalışmalar yapmak,

j) Bakanlık Makamınca verilen benzeri görevleri yapmak.

Eğitim ve Yayın Dairesi Başkanlığı

MADDE 16.- Eğitim ve Yayın Dairesi Başkanlığının görevleri şunlardır:

a) Çevre ve ormancılık konularında yazılı, işitsel ve görsel dokümanların basım ve yayımını desteklemek.

b) Eğitim amacıyla çevre ve orman ile ilgili her türlü bilgi ve belgeyi toplamak, değerlendirmek, yayımlamak, arşiv, dokümantasyon ve kütüphane hizmetlerini yürütmek.

c) Yukarıda belirtilen konuları tanıtmak ve benimsetmek amacıyla film, slayt, fotoğraf ve benzeri belgeleri hazırlamak, hazırlatmak.

d) Kamu ve özel kuruluşlarla çevre ve ormanla ilgili yayın konusunda işbirliği yapmak.

e) Çevre ve orman ile ilgili konularda plân ve programların hazırlanmasında, uygulanmasında ve halkın eğitilmesinde Millî Eğitim Bakanlığı ile bilimsel ve gönüllü kuruluşlarla işbirliği yapmak; yaygın ve örgün eğitim programlarında çevre ve orman konularının yer alması için Millî Eğitim Bakanlığı ile ortak çalışmalar yürütmek; çevre ve orman eğitiminde kullanılacak film, video, slayt ve benzeri eğitim malzeme ve araçlarının hazırlanması konusunda çalışmalar yapmak.

f) Kamu kurum ve kuruluşlarıyla, üniversitelerin faaliyet ve araştırma programlarına çevre unsurlarını katmak için ortak çalışmalar yapmak; gerektiğinde ilgili kuruluşlarla işbirliği yapmak, bilgi, belge ve eğiticilerin mübadelesinin sağlanması çalışmalarını yürütmek.

g) Ülkemizin çevre ve orman değerlerini ortaya çıkarmak ve tanıtmak amacıyla gerekli çalışmaları yapmak, çevre ve orman eğitimi konusunda; uluslararası kuruluşların program, proje ve faaliyetlerini izlemek, uluslararası ve kurumlar arası enformasyon hizmetlerini yerine getirmek.

h) Bakanlık Makamınca verilen benzeri görevleri yapmak.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Danışma ve Denetim Birimleri
Danışma ve denetim birimleri

MADDE 17.- Bakanlığın merkez teşkilâtındaki danışma ve denetim birimleri şunlardır:

a) Teftiş Kurulu Başkanlığı.

b) Araştırma, Plânlama ve Koordinasyon Kurulu Başkanlığı.

c) Hukuk Müşavirliği.

d) Bakanlık Müşavirleri.

e) Basın ve Halkla İlişkiler Müşavirliği.

Teftiş Kurulu Başkanlığı

MADDE 18.- Teftiş Kurulu Başkanlığı, Bakanın emri veya onayı üzerine Bakan adına aşağıdaki görevleri yapar:

a) Bakanlık teşkilâtı ile Bakanlığa bağlı kuruluşların her türlü faaliyet ve işlemleri ile ilgili olarak teftiş, inceleme ve soruşturma işlerini yürütmek.

b) Bakanlığın amaçlarını daha iyi gerçekleştirmek, mevzuata, plân ve programlara uygun çalışmasını temin etmek amacıyla gerekli teklifleri hazırlamak ve Bakana sunmak.

c) Özel kanunlarla ve Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.

Müfettiş yardımcılarının işe alınma, yetiştirilme ve müfettişliğe atanmaları, müfettişlerin görev, yetki ve sorumlulukları ile Teftiş Kurulunun çalışma usul ve esasları yönetmelikle düzenlenir.

Araştırma, Plânlama ve Koordinasyon Kurulu Başkanlığı

MADDE 19.- Araştırma, Plânlama ve Koordinasyon Kurulu Başkanlığının görevleri şunlardır:

a) Bakanlığa, Hükümet programı, kalkınma plânları, yıllık programlar, Bakanlar Kurulu kararları ve millî güvenlik siyaseti çerçevesinde verilen görevlerin yerine getirilmesi için çalışma esaslarını tespit etmek, bu esaslara uygun olarak Bakanlığın ana hizmet politikasının ve plânlarının hazırlanmasına yardımcı olmak.

b) Kalkınma plânlarında ve yıllık programlarda öncelikle yer alması gerekli görülen hizmet ve tedbirlerin ve bunlarla ilgili temel politikaların ilmi araştırma esaslarına göre tespitini sağlamak, Bakanın onayını aldıktan sonra Devlet Plânlama Teşkilâtı Müsteşarlığına göndermek.

c) Hizmet ve faaliyetlerin ekonomik ve müessir bir şekilde yerine getirilmesi için insan gücü, para ve malzeme gibi mevcut kaynakların en uygun ve verimli şekilde kullanılmasını sağlamak üzere Bakanlık bütçesini plân ve program esaslarına göre hazırlamak ve uygulamasını takip etmek.

d) Bakanlık yıllık çalışma programlarını hazırlamak ve yürütülmesini takip etmek, Bakanlık hizmetleriyle ilgili gerekli istatistiki bilgileri toplamak ve değerlendirmek, plânlama ve koordinasyon konularında verilen diğer görevleri yerine getirmek.

e) Kalkınma plân ve programları ile Bakanlık yıllık çalışma programlarının uygulanmaları sırasında, Bakanlık teşkilâtında ortaya çıkan aksaklıkları Bakanlık düzeyinde veya bakanlıklar arası seviyede giderici tedbirleri tespit ederek Bakanlık Makamına sunmak, organizasyon ve metot çalışmalarını yürütmek.

f) Kanun, tüzük ve yönetmelik tasarıları ile kanun teklifleri hakkında Bakanlık görüşünün belirlenmesine yardımcı olmak.

g) Yerel yönetimlerin desteklenmesi amacıyla ve kuruluşların hazırlayacakları ve yürütecekleri çevre koruma ve iyileştirme projelerine ilişkin koordinasyon ve işbirliğini sağlamak.

h) Çevre kirliliğinin önlenmesi ve temizlenmesine ilişkin bazı giderler ile bu hususlarda verilecek kredilere, ağaçlandırma ve erozyon kontrolü hizmetlerine, millî parkları koruma ve geliştirme hizmetlerine ve orman köyleri kalkınma hizmetlerine ait finansman ve harcama işlerini yürütmek.

ı) Bakanlık Makamınca verilen konularda araştırma ve inceleme yapmak ve benzeri hizmetleri yürütmek.

Hukuk Müşavirliği

MADDE 20.- Hukuk Müşavirliğinin görevleri şunlardır:

a) Bakanlığın diğer birimlerinden sorulan hukuki konular ile hukuki, malî ve cezai sonuçlar doğuracak işlemler hakkında görüş bildirmek.

b) Bakanlığın menfaatlerini koruyucu, anlaşmazlıkları önleyici hukuki tedbirleri zamanında almak, anlaşma ve sözleşmelerin bu tedbirlere uygun olarak yapılmasına yardımcı olmak.

c) 8.1.1943 tarihli ve 4353 sayılı Kanun hükümlerine göre adli ve idarî davalarda gerekli bilgileri hazırlamak ve Hazineyi ilgilendirmeyen idarî davalarda Bakanlığı temsil etmek.

d) Bakanlığın amaçlarını gerçekleştirmek, mevzuata, plân ve programa uygun çalışmasını temin etmek amacıyla gerekli hukuki teklifleri hazırlamak ve Bakana sunmak.

e) Bakanlık kuruluşları tarafından hazırlanan veya bakanlıklardan gönderilen kanun, tüzük ve yönetmelik tasarılarını hukuki açıdan inceleyerek görüşlerini bildirmek.

Bakanlık müşavirleri

MADDE 21.- Bakanlıkta özel önem ve öncelik taşıyan konularda Bakana yardımcı olmak üzere otuz Bakanlık müşaviri atanabilir.

Bakanlık müşavirleri Bakanlık Makamına bağlıdır.

Basın ve Halkla İlişkiler Müşavirliği

MADDE 22.- Bakanlıkta, basın ve halkla ilişkilerle ilgili faaliyetleri plânlamak ve bu faaliyetlerin belirlenecek usul ve esaslara göre yürütülmesini sağlamak üzere, Basın ve Halkla İlişkiler Müşavirliği teşkil edilir.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Yardımcı Hizmet Birimleri

Yardımcı hizmet birimleri

MADDE 23.- Bakanlık merkez teşkilâtının yardımcı hizmet birimleri şunlardır:

a) Personel Dairesi Başkanlığı.

b) İdarî ve Malî İşler Dairesi Başkanlığı.

c) Bilgi İşlem Dairesi Başkanlığı.

d) Savunma Sekreterliği.

e) Özel Kalem Müdürlüğü.

Personel Dairesi Başkanlığı

MADDE 24.- Personel Dairesi Başkanlığının görevleri şunlardır:

a) Bakanlığın insan gücü plânlaması ve personel politikası ile ilgili çalışmaları yapmak, personel sisteminin geliştirilmesi için tekliflerde bulunmak.

b) Bakanlık personelinin atama, özlük, emeklilik ve benzeri işlemlerini yürütmek.

c) Eğitim plânlarını hazırlamak, hizmet öncesi ve hizmet içi eğitim programlarını düzenlemek ve uygulamak.

d) Bakanlık Makamınca verilen benzeri görevleri yapmak.

İdarî ve Malî İşler Dairesi Başkanlığı

MADDE 25.- İdarî ve Malî İşler Dairesi Başkanlığının görevleri şunlardır:

a) Bakanlık için gerekli araç, gereç ve malzemenin temini ile ilgili hizmetleri yürütmek.

b) İhtiyaç duyulan bina ve arazinin kiralanması ve satın alma işlemlerini yürütmek.

c) Bakanlığın malî işlerle ilgili hizmetlerini yürütmek.

d) Temizlik, aydınlatma, ısıtma, bakım, onarım ve taşıma hizmetlerini yapmak.

e) Sosyal tesislerin yönetimi ile ilgili hizmetleri düzenlemek ve yürütmek.

f) Bakanlık personelinin ve ailelerinin sağlık hizmetlerinden yararlanmalarını sağlamak.

g) Bakan ve Müsteşarın direktif ve emirlerini ilgililere duyurmak ve işlemlerini takip etmek, Bakanlığın iç ve dış protokol hizmetlerini yürütmek.

h) Süreli evrakın zamanında işleme konulmasını sağlamak.

ı) Bakanlığı ilgilendiren toplantı, brifing ve görüşmeleri düzenlemek, bunlara ait önemli not ve tutanakları tutmak.

j) Genel evrak, arşiv ve haber merkezinin hizmet ve faaliyetlerini düzenlemek ve yürütmek.

k) Bakanlık Makamınca verilen benzeri görevleri yapmak.

Bilgi İşlem Dairesi Başkanlığı

MADDE 26.- Bilgi İşlem Dairesi Başkanlığının görevleri şunlardır:

a) Bakanlığın merkez ve taşra teşkilâtları ile bağlı kuruluşlarının bilgi işlem plânlamasını yapmak ve uygulamak.

b) Bakanlığın bağlı kuruluşlarına bilgi işlem alanında her türlü yazılım ve donanım desteği vermek, otomasyon sistemlerinin işletilmesini sağlamak.

c) Bilgi işlem kaynaklarını gereken biçimde yönlendirerek kullanıcılara etkin ve yetkin hizmet sağlamak.

d) Bakanlığın uygun gördüğü durumlarda uluslararası bilgi akışı ihtiyacını karşılamak için, Bakanlığın faaliyet alanına giren, çevre ve orman envanter ve yıllık uygulama sonuçlarına ait verilerin, uluslararası tanımlara ve sınıflandırmalara göre toplanması ve değerlendirilmesini sağlamak.

e) Bakanlık Makamınca verilen benzeri görevleri yapmak.

Savunma Sekreterliği

MADDE 27.- Savunma Sekreterliği, özel kanununda ve diğer kanunlarda gösterilen görevleri yapar.

Özel Kalem Müdürlüğü

MADDE 28.- Özel Kalem Müdürlüğünün görevleri şunlardır:

a) Bakanın özel ve resmi yazışmalarını yürütmek.

b) Bakanın her türlü protokol ve tören işlerini düzenlemek ve yürütmek.

c) Bakanın ziyaret, davet, karşılama, uğurlama, ağırlama ve bayramlarla ilgili hizmetlerini düzenlemek ve yürütmek, diğer kuruluşlarla koordinasyonu sağlamak.

d) Bakanca verilen benzeri görevleri yapmak.

ALTINCI BÖLÜM

Sürekli Kurullar, Taşra Teşkilâtı ve Bağlı Kuruluşlar

Sürekli kurullar

MADDE 29.- Bakanlığın sürekli kurulları şunlardır:

a) Yüksek Çevre Kurulu.

b) Mahalli Çevre Kurulları.

c) Çevre ve Ormancılık Şurası.

d) Merkez Av Komisyonu.

Bu kurulların oluşumu, görevleri ile çalışma usul ve esasları yönetmelikle düzenlenir.

Taşra teşkilâtı

MADDE 30.- Bakanlık, 27.9.1984 tarihli ve 3046 sayılı Kanun, 10.6.1949 tarihli ve 5442 sayılı İl İdaresi Kanunu ve 13.12.1983 tarihli ve 190 sayılı Genel Kadro ve Usulü Hakkında Kanun Hükmünde Kararname hükümlerine uygun olarak gerekli gördüğü illerde taşra teşkilâtı kurmaya yetkilidir.

Bağlı kuruluşlar

MADDE 31.- Bakanlığın bağlı kuruluşları şunlardır:

a) Orman Genel Müdürlüğü.

b) Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü.

c) Özel Çevre Koruma Kurumu Başkanlığı.

YEDİNCİ BÖLÜM

Sorumluluk, Koordinasyon ve Yetki Devri

Yöneticilerin sorumlulukları

MADDE 32.- Bakanlık merkez ve taşra teşkilâtı ile bağlı kuruluşların her kademedeki yöneticileri, yapmakla yükümlü bulundukları hizmet veya görevleri, Bakanlık emir ve direktifleri yönünde, mevzuata, plân ve programlara uygun olarak düzenlemek ve yürütmekten bir üst kademeye karşı sorumludur.

Koordinasyon ve işbirliği

MADDE 33.- Bakanlık, görevleri ile ilgili konularda diğer bakanlıkların ve kamu kurum ve kuruluşlarının uyacakları esasları, mevzuata uygun olarak belirlemekle, kaynak israfını önleyecek ve koordinasyonu sağlayacak tedbirleri almakla görevli ve yetkilidir.

Bakanlık, diğer bakanlıkların hizmet alanına giren konulara ilişkin faaliyetlerinde, Başbakanlıkça belirlenen esaslar çerçevesinde ilgili bakanlıklara danışmak ve gerekli işbirliği ve koordinasyonu sağlamaktan sorumludur.

Bakanlık, hizmet alanına giren konularda mahalli idarelerle koordinasyonu sağlar.

Yetki devri

MADDE 34.- Bakan, Müsteşar ve her kademedeki Bakanlık ve kuruluş yöneticileri, gerektiğinde sınırlarını yazılı olarak açıkça belirlemek şartıyla yetkilerinden bir kısmını astlarına devredebilir. Ancak yetki devri, yetki devreden amirin sorumluluğunu kaldırmaz.

SEKİZİNCİ BÖLÜM

Çeşitli ve Son Hükümler

Çevre ve Orman Uzmanı ve Uzman Yardımcılığına atanma
MADDE 35.- Bakanlık, Çevre ve Orman Uzmanı ile Çevre ve Orman Uzman Yardımcısı istihdam eder. Çevre ve Orman Uzman Yardımcılığına atanabilmek için 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 48 inci maddesinde sayılanlara ek olarak; Çevre ve Orman Bakanlığının faaliyet alanına giren konularda en az dört yıllık eğitim veren fakülte ile yüksekokullardan veya bunlara denkliği Yükseköğretim Kurulu tarafından kabul edilmiş yurt dışındaki yüksek öğretim kurumlarından mezun olmak, sınavın yapıldığı ocak ayının ilk gününde otuzbeş yaşını doldurmamış olmak, yabancı dil ve mesleki bilgiyi içeren yarışma sınavında başarılı olmak şartları aranır.

Çevre ve Orman Uzman Yardımcılığına atananlar, en az üç yıl çalışmak ve olumlu sicil almak kaydıyla, açılacak yeterlik sınavına girme hakkını kazanırlar. Sınavda başarılı olanlar Çevre ve Orman Uzmanı kadrolarına atanırlar. Üst üste iki defa yeterlik sınavında başarı göstermeyenler durumlarına uygun başka kadrolara nakledilirler. Çevre ve Orman Uzman Yardımcılığı yarışma ve yeterlik sınavlarının şekil ve uygulama esasları ile Çevre ve Orman Uzman ve Uzman Yardımcılarının çalışma usul ve esasları yönetmelikle düzenlenir.

Bakanlıkta, Çevre ve Orman Uzmanı ile Çevre ve Orman Uzman Yardımcısı kadrolarında fiilen çalışan personele ayrıca, en yüksek Devlet memuru aylığının (ek gösterge dahil), aşağıda belirtilen oranlarını geçmemek koşuluyla, Çevre ve Orman Bakanının belirleyeceği usul, esas ve miktarlar üzerinden her ay ek ödemede bulunulur. Bu ödemeden damga vergisi dışında herhangi bir vergi ve kesinti yapılamaz.

Unvan Derecesi Ek Ödeme Oranı
Çevre ve Orman Uzmanı 1 %90
Çevre ve Orman Uzmanı 2 %85
Çevre ve Orman Uzmanı 3 %80
Çevre ve Orman Uzmanı 4 %75
Çevre ve Orman Uzmanı 5 %70
Çevre ve Orman Uzmanı 6 %65
Çevre ve Orman Uzmanı 7 %60
Çevre ve Orman Uzman Yard. %50

Ek ödemelerde 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun aylıklara ilişkin hükümleri uygulanır.

İhtisas komisyonları

MADDE 36.- Çevre ve orman ile ilgili özel ihtisas gerektiren alanlarda yerli ve yabancı bilim, meslek ve mühendislik kuruluşlarıyla uzmanların iştirakini de sağlayacak şekilde araştırma, inceleme, geliştirme, bilimsel ve teknik koordinasyonu sağlama faaliyetlerinde bulunmak üzere Bakan onayı ile geçici özel ihtisas komisyonları, özel bilim ve mühendislik komisyonları kurulabilir.

Bu komisyonların faaliyetlerine ilişkin olarak mevzuatı uyarınca yapılacak harcamalar Bakanlıkça karşılanır.

Bu komisyonların oluşumu, çalışma usul ve esasları ile diğer hususlar yönetmelikle düzenlenir.

Sözleşme ile araştırma etüt ve proje yaptırma

MADDE 37.- Bakanlık, çevre kirliliğinin önlenmesi, çevrenin korunması, orman alanlarının korunması ve geliştirilmesiyle ilgili olarak sözleşme ile araştırma, etüt ve proje yaptırabilir. Buna ilişkin giderler Bakanlıkça karşılanır.

Atama

MADDE 38.- 23.4.1981 tarihli ve 2451 sayılı Bakanlıklar ve Bağlı Kuruluşlarda Atama Usulüne İlişkin Kanun hükümleri dışında kalan memurların atanmaları Bakan tarafından yapılır. Bakan bu yetkisini alt kademelere devredebilir. İl İdaresi Kanunu hükümleri ile Bakanlık bağlı kuruluşlarının kuruluş kanunlarındaki atamaya ilişkin özel hükümler saklıdır.

Kadrolar

MADDE 39.- Kadroların tespiti, ihdası, kullanımı ve iptali ile kadrolara ilişkin diğer hususlar 190 sayılı Genel Kadro ve Usulü Hakkında Kanun Hükmünde Kararname hükümlerine göre düzenlenir.

Döner sermaye

MADDE 40.- Bakanlık ihtiyaç duyduğu hallerde ve lüzum gördüğü merkezlerde Bakanın onayı ile, görev ve hizmetleriyle ilgili döner sermayeli işletmeler kurabilir. Döner sermaye miktarını belirlemeye Bakanlar Kurulu yetkilidir.

İşletmelerin görevleri, gelirleri, işleyişi ve denetimi ile diğer hususlar yönetmelikle düzenlenir.

Muafiyet

MADDE 41.- Çevre ve Orman Bakanlığı ile bağlı kuruluşları 5.4.1983 tarihli ve 2813 sayılı Telsiz Kanununa göre ödenecek telsiz ücretlerinden muaftır.

Değiştirilen hükümler

MADDE 42.- 14.7.1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun;

a) 36 ncı maddesinin “Ortak Hükümler” bölümünün (A/11) numaralı bendinde yer alan; “Çevre Uzman Yardımcıları” ibaresi “Çevre ve Orman Uzman Yardımcıları” olarak, “Çevre Uzmanlığına” ibaresi ise “Çevre ve Orman Uzmanlığına” olarak,

b) “Zam ve Tazminatlar” başlıklı 152 nci maddesinin “II-Tazminatlar” kısmının “A- Özel Hizmet Tazminatı” bölümünün (i) bendinde yer alan “Çevre Uzmanları” ibaresi, “Çevre ve Orman Uzmanları” olarak,

c) (I) sayılı Ek Gösterge Cetveli’nin “I- Genel İdare Hizmetleri Sınıfı” bölümünün (h) bendinde yer alan “Çevre Uzmanları” ibaresi, “Çevre ve Orman Uzmanları” olarak,

d) (I) sayılı “Ek Gösterge Cetveli”nin “II- Teknik Hizmetler Sınıfı” bölümünün (b) bendi aşağıdaki şekilde,

  Derece Ek Gösterge
b) Kadroları bu sınıfa dahil olup, en az 4 yıl süreli yükseköğretim veren fakülte ve yüksekokullardan mezun olarak yürürlükteki hükümlere göre Jeolog, Hidrojeolog, Hidrolog, Jeomorfolog, Jeofizikçi, Fizikçi, Matematikçi, İstatistikçi, Yöneylemci (hareket araştırmacısı), Matematiksel İktisatçı, Ekonomici ve Kimyager unvanını almış olanlarla Teknik Yüksek Öğretmen Okulu mezunları, 1 3000
2 2200
3 1600
4 1500
5 1200
6 1100
7 900
8 800

Değiştirilmiştir.

Yürürlükten kaldırılan hükümler

MADDE 43.- 8.6.1984 tarihli ve 222 sayılı Kanun Hükmünde Kararname, 29.10.1989 tarihli ve 389 sayılı Kanun Hükmünde Kararname, 18.1.1990 tarihli ve 400 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ve 9.8.1991 tarihli ve 443 sayılı Çevre Bakanlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile 21.5.1992 tarihli ve 3800 sayılı Orman Bakanlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun yürürlükten kaldırılmıştır.

GEÇİCİ MADDE 1.- Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihte Çevre Bakanlığı ve Orman Bakanlığı teşkilâtlarına ait personel, taşınır ve taşınmaz mallar, araç, gereç, malzeme, demirbaş ve taşıtlar ile her türlü hak ve yükümlülükler hiçbir işleme gerek kalmaksızın Çevre ve Orman Bakanlığına devredilmiş sayılır.

Orman Bakanlığının taşra teşkilâtında yer alan bölge müdürlükleri kaldırılmıştır. Orman Bakanlığının bölge müdürlüklerine bağlı birimler ile doğrudan merkeze bağlı taşra teşkilâtı faaliyetlerine devam eder. Bunların kaldırılması, kapatılması, birleştirilmesi veya bağlılıklarının değiştirilmesine ve personelinin nakline ilişkin düzenlemeleri, bu Kanunun yayımı tarihinden itibaren üç ay içerisinde yapmaya Bakanlar Kurulu yetkilidir.

Bu Kanun ile kurulan Çevre ve Orman Bakanlığı teşkilâtlanıncaya kadar, Bakanlık merkez ve taşra teşkilâtında değişen ve yeniden kurulan birimlere verilen görev ve hizmetler, Çevre Bakanlığı ile Orman Bakanlığının merkez ve taşra teşkilâtları tarafından mevcut personel eliyle yürütülmeye devam olunur.

657 sayılı Devlet Memurları Kanununun değişik 4 üncü maddesinin (B) fıkrasına göre Çevre Bakanlığı ve Orman Bakanlığındaki vize edilmiş sözleşmeli personelin pozisyonları, başka bir işleme gerek kalmaksızın Çevre ve Orman Bakanlığı adına vize edilmiş sayılır.

Çevre ve Orman Bakanlığının 2003 Malî Yılı harcamaları, 29.3.2003 tarihli ve 4833 sayılı 2003 Malî Yılı Bütçe Kanununun 18 inci maddesinin (a) fıkrasının (8) numaralı bendine göre Maliye Bakanlığınca yeni bir düzenleme yapılıncaya kadar, Çevre Bakanlığı ve Orman Bakanlığının 2003 yılı bütçelerinde yer alan ödeneklerden karşılanır.

Çevre Bakanlığına ve Orman Bakanlığına ait döner sermayeli işletmeler, her türlü menkul, gayrimenkul, araç, gereç, malzeme, demirbaş ve taşıtlar ile personel, hak ve yükümlülükleriyle birlikte Çevre ve Orman Bakanlığı döner sermayeli işletmeleri olarak faaliyetlerine devam ederler.

Çevre Bakanlığı ve Orman Bakanlığının birleştirilmesi sebebiyle teşkilât, personel, kadro, demirbaş devri ve benzeri hususlarda ortaya çıkabilecek sorunları gidermeye Çevre ve Orman Bakanı yetkilidir.

GEÇİCİ MADDE 2.- Çevre Bakanlığı ile Orman Bakanlığına ait kadrolar iptal edilerek 190 sayılı Genel Kadro ve Usulü Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin eki cetvellerden çıkarılmış ve ekli (I) sayılı listede belirtilen kadrolar ihdas edilerek 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin eki (I) sayılı cetvele Çevre ve Orman Bakanlığı bölümü olarak eklenmiştir.

Çevre Bakanlığı il müdürlükleri yeni bir düzenleme yapılıncaya kadar Çevre ve Orman Bakanlığı İl Müdürlüğü adı altında faaliyete devam ederler. “İl Çevre Müdürü” kadro unvanı “İl Çevre ve Orman Müdürü” olarak değiştirilmiş, “İl Çevre Müdür Yardımcısı” ile “Bölge Müdürü” ve “Bölge Müdür Yardımcısı” kadro unvanları cetvelden çıkartılmıştır.

Çevre Bakanlığı ve Orman Bakanlığında; Müsteşar, Teftiş Kurulu Başkanı, Müsteşar Yardımcısı, Genel Müdür, Araştırma Plânlama ve Koordinasyon Kurulu Başkanı, Genel Müdür Yardımcısı, 1 inci Hukuk Müşaviri, Personel Dairesi Başkanı, İdari ve Mali İşler Dairesi Başkanı, Yayın Dairesi Başkanı, Çevre Eğitimi ve Yayın Dairesi Başkanı, Dış İlişkiler Dairesi Başkanı, Finansman Dairesi Başkanı, Daire Başkanı, Bakanlık Müşaviri, Özel Kalem Müdürü, Basın ve Halkla İlişkiler Müşaviri, Savunma Sekreteri, Bölge Müdürü, Bölge Müdür Yardımcısı, İl Çevre Müdürü ve İl Çevre Müdür Yardımcısı kadro unvanlı görevlerde bulunanların görevleri, bu Kanunun yayımı tarihinde sona erer. Bunlar en geç bir yıl içerisinde durumlarına uygun boş kadrolara atanırlar. Atama işlemi yapılıncaya kadar kurumca ihtiyaç duyulan işlerde görevlendirilebilirler. Bunlar, yeni bir kadroya atanıncaya kadar, eski kadrolarına ait aylık, ek gösterge ve her türlü zam ve tazminatlar ile diğer mali haklarını almaya devam ederler. Söz konusu personelin, atandıkları yeni kadroların aylık, ek gösterge, her türlü zam ve tazminatlar ile diğer mali hakları toplamının net tutarı, eski kadrolarına bağlı olarak en son ayda almakta oldukları aylık, ek gösterge, her türlü zam ve tazminatları ile diğer mali hakları toplamı net tutarından az olması halinde, aradaki fark giderilinceye kadar atandıkları kadrolarda kaldıkları sürece herhangi bir kesintiye tâbi tutulmaksızın tazminat olarak ödenir.

Bu Kanunun yayımı tarihinde Çevre Bakanlığı ve Orman Bakanlığına ait kadrolarda bulunanlardan, üçüncü fıkrada sayılanlar hariç kadro ve görev unvanı değişmeyenler Çevre ve Orman Bakanlığına ait aynı unvanlı kadrolara atanmış sayılırlar.

GEÇİCİ MADDE 3.- Bu Kanunun yayımlandığı tarihte, Çevre Uzman Yardımcılığı kadrosunda görev yapmakta olanlar Çevre ve Orman Uzman Yardımcılığına, Çevre Uzmanlığı kadrosunda görev yapmakta olanlar Çevre ve Orman Uzmanlığına atanmış sayılırlar.

Çevre ve Orman Uzman Yardımcısı kadrosuna atananların, Çevre Uzman Yardımcısı kadrosunda geçirdikleri süreler, yeterlilik sınavına girebilmek için öngörülen asgari üç yıllık sürenin hesaplanmasına dahil edilir.

Diğer mevzuatta Çevre Uzmanlığına ve Çevre Uzman Yardımcılığına yapılmış atıflar, ilgisine göre Çevre ve Orman Uzmanlığına ve Çevre ve Orman Uzman Yardımcılığına yapılmış sayılır.

GEÇİCİ MADDE 4.- Bu Kanunda öngörülen tüzük ve yönetmelikler yürürlüğe girinceye kadar, mevcut tüzük ve yönetmeliklerin bu Kanuna aykırı olmayan hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.

Diğer mevzuatta Çevre Bakanlığı ve Orman Bakanlığına yapılmış olan atıflar Çevre ve Orman Bakanlığına yapılmış sayılır.

Mevzuatta 3800 sayılı Orman Bakanlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun ile 443 sayılı Çevre Bakanlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye yapılmış olan atıflar bu Kanuna yapılmış sayılır.

GEÇİCİ MADDE 5.- 21.2.2001 tarihli ve 4629 sayılı Bazı Fonların Tasfiyesi Hakkında Kanun gereğince tasfiye edilen Çevre Bakanlığına ve Orman Bakanlığına ait fonlara ilişkin hizmetler, anılan Kanun hükümleri çerçevesinde Çevre ve Orman Bakanlığınca yürütülmeye devam olunur.

Yürürlük

MADDE 44.- Bu Kanunun;

a) 42 inci maddesinin (d) bendi 21.10.2001 tarihinde,

b) Diğer maddeleri ise,

Yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme
MADDE 45.- Bu Kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.

 

[Facebook] [Twitter] [Windows Live] [Yahoo!] [Email]

Posted in Hukuk0 Comments

Çevre Kirliliğinin Denetlenmesi İle İlgili Genelge

                                                                                                        

                                                   

 

 

 

 

Sayı     :B.18.0.ÇYG.0.06.01-010.06.02-7968-29919                             15 MAYIS 2009

Konu   :Yetki Devri Genelgesi

GENELGE

(2009/13)

 

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam ve Dayanak

Amaç

MADDE 1– (1) Bu Genelgenin amacı; Türkiye’nin yargılama yetkisine tâbi olan deniz yetki alanlarında 2872 sayılı Çevre Kanunu hükümlerine uyulup uyulmadığının denetlenmesi için yetki devri yapılan kurumların belirlenmesi ve bu kurumlarca yapılacak iş ve işlemlere ilişkin usul ve esasları düzenlemektir.

 

Kapsam

MADDE 2- (1) Bu Genelge; Gemilerden kaynaklanan deniz kirliliğinin tespiti için, Bakanlıkça yetki verilmiş kurum ve kuruluşları, bu kurum ve kuruluşların yetki alanlarını, yetki konularını, Türkiye’nin yargılama yetkisine tâbi olan deniz yetki alanlarında 2872 sayılı Çevre Kanunu hükümlerine uyulup uyulmadığının denetlenmesi, tespit edilen ihlallere uygulayacakları idari yaptırımları, ihlalin tespiti için sürekli olarak havadan, karadan ve denizden kontrol ve izlemenin yapılma usullerini, yetki devri çerçevesinde yapılan işlemler hakkında Bakanlığı bilgilendirme yöntemini kapsar.

 

Dayanak

MADDE 3- (1) Bu Genelge, 2872 sayılı Çevre Kanunu’nun 12 ve 24üncü maddelerine, Çevre Kanununa Göre Verilecek İdarî Para Cezalarında İhlalin Tespiti ve Ceza Verilmesi ile Tahsili Hakkında Yönetmelik hükümlerine dayanılarak hazırlanmıştır.

 

İKİNCİ BÖLÜM

Yetkili Kurumlar, Yetki alanları ve Yetki Konuları

 

Yetki Devri Yapılan Kurumlar ve Yetki Alanları

MADDE 4- (1) Türkiye’nin yargılama yetkisine tâbi olan deniz yetki alanlarında 2872 sayılı Çevre Kanunu hükümlerine uyulup uyulmadığının denetlenmesi ve aynı Kanunun 24 üncü maddesi hükmüne göre idari yaptırım kararı verme yetkisi; bu genelgede belirtilen şartlarda,

 

a)      Denizcilik Müsteşarlığı ve Bölge Müdürlüğü bağlısı Liman Başkanlıklarına,

b)      Sahil Güvenlik Komutanlığı, Bölge Komutanlığı bağlısı Bot Komutanlıklarına,

c)      İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı, Çevre Koruma ve Kontrol Dairesi Başkanlığına,

d)     Kocaeli Büyükşehir Belediye Başkanlığı, Çevre Koruma ve Kontrol Dairesi Başkanlığına,

e)      Antalya Büyükşehir Belediye Başkanlığı, Çevre Koruma ve Kontrol Dairesi Başkanlığına,

f)       Mersin Büyükşehir Belediye Başkanlığı, Çevre Koruma ve Kontrol Dairesi Başkanlığına,

devredilmiştir.

 

1/4

 

 

Denizcilik Müsteşarlığı ve Bölge Müdürlüğü Bağlısı Liman Başkanlıklarının Yetki Alanı ve Yetki Konuları

MADDE 5- (1) Denizcilik Müsteşarlığı tarafından ulusal mevzuat ve uluslararası sözleşmelere göre tüm deniz alanlarındaki gemilerde yapılan denetimlerde;

 

a)      Limanlar ve liman başkanlığı yetkisinde bulunan diğer iskele ve rıhtımlarda; mendirek olan limanlarda her iki mendirek ucunu birleştiren hattın sahile doğru iç kısmında kalan deniz alanında; mendirek olmayan limanlarda iskelenin veya rıhtımın her noktasından 1 (bir) deniz miline kadar olan deniz alanlarında, gemi ve diğer deniz araçlarından kaynaklanan deniz kirliliğinin önlenmesine yönelik denetim ve kontrol yapma, 2872 sayılı Çevre Kanununun “İdari Nitelikteki Cezalar” başlıklı 20nci maddesinin (ı) bendinde (son paragrafında belirtilenler hariç)  belirtilen hükümler kapsamında gemi ve deniz araçlarına idari yaptırım uygulama,

 

b)      Gemiler tarafından ulusal mevzuat ve uluslararası kurallar gereği tutulması gereken ve Çevre Kanunu ve ilgili yönetmelikleri kapsamındaki yükümlülüklerin yerine getirildiğini gösterir kayıtların tutulmadığının, Gemilerden Atık Alınması ve Atıkların Kontrolü Yönetmeliği kapsamında 2006/6 sayılı Gemi Atıklarının Bildirimi ve Haberleşme Genelgesine uygun olarak atık bildiriminin yapılmadığının tespit edilmesi durumunda, Çevre Kanunu’nun 20nci maddesinin (g) bendine göre idari yaptırım uygulama,

 

c)      Yabancı devlet egemenliği altındaki sularda bu devletlerin mevzuatının Türk bayraklı gemiler tarafından ihlali durumunda, ilgili devletin ceza uygulamaması ve Türkiye’nin cezalandırmasını talep etmesi durumunda Çevre Kanunu’nun ilgili maddelerine göre idari yaptırım uygulama,

konularında yetkilidir.

 

Sahil Güvenlik Komutanlığı, Bölge Komutanlığı bağlısı Bot Komutanlıklarının Yetki Konuları ve Yetki Alanı

MADDE 6- (1) Sahil Güvenlik Komutanlığı, Denizcilik Müsteşarlığı ve Bölge Müdürlüğü Bağlısı Liman Başkanlıklarının yetki alanı ile Ek-1’de belirtilen deniz alanlarının dışında kalan tüm deniz alanlarında; gemilerden kaynaklanan deniz kirliliğinin kontrol edilmesi amacıyla 2872 sayılı Çevre Kanunu ve ilgili yönetmeliklerinde belirtilen yasaklara, standartlara ve yükümlülüklere uymayanlara Çevre Kanunu’nun “İdari Nitelikteki Cezalar” başlıklı 20nci maddesinin (ı) bendinde (son paragrafında belirtilenler hariç) belirtilen hükümler kapsamında gemilere idari yaptırım uygulanması konularında yetkilidir.

 

Büyükşehir Belediye Başkanlıkları Çevre Koruma ve Kontrol Dairesi Başkanlıklarının Yetki Alanı ve Yetki Konuları

MADDE 7- (1) Bu genelgenin 4üncü Maddesinde sayılan Büyükşehir Belediye Başkanlıkları, kendileri için belirlenen Ek-1’deki deniz alanlarında; gemilerden kaynaklanan deniz kirliliğinin kontrol edilmesi amacıyla 2872 sayılı Çevre Kanunu ve ilgili yönetmeliklerinde belirtilen yasaklara, standartlara ve yükümlülüklere uymayanlara Çevre Kanunu’nun “İdari Nitelikteki Cezalar” başlıklı 20nci maddesinin (ı) bendinde (son paragrafında belirtilenler hariç) belirtilen hükümler kapsamında gemilere idari yaptırım uygulanması konularında yetkilidir.

 

 

2/4

İhlalin Tespiti, Ceza Verilmesi ve Tahsili

MADDE 8- (1)Yetki verilen kurumlar tarafından yapılacak denetimlerde ihlalin tespiti ile ceza verilmesi ve tahsili işlemlerinde, Çevre Kanununa Göre Verilecek İdarî Para Cezalarında İhlalin Tespiti ve Ceza Verilmesi ile Tahsili Hakkında Yönetmelik hükümlerine uyulur.

 

Numune Alma ve Analiz Yöntemleri

MADDE 9- (1) Numunelerin alınması ve analizleri 07/01/1991 tarihli ve 20748 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği Numune Alma ve Analiz Metotları Tebliğine göre yapılır.

 

Suç Duyurusunda Bulunma

MADDE 10- (1) Çevre Kanunu’nun 20 nci maddesinin (ı) bendine (son paragrafında belirtilenler hariç) göre idari yaptırım uygulandıktan sonra Türk Ceza Kanunu’nun 181 ve 182 nci maddesi uyarınca takibat için Cumhuriyet savcılığına suç duyurusunda bulunulma gerekmektedir.

 

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Deniz Kirliliğine Sebep Olan Gemilerin Tespit Edilmesi Amacıyla Sürekli İzlemenin Yapılması ve Bakanlığa Rapor Edilmesi

Sürekli İzlemenin Yapılması Esasları

MADDE 11- (1) Denizlerde idarî para cezası vermeye yetkili kurum veya kuruluşların yetkili oldukları alanlarda sürekli olarak izleme yapmaları, kontrol, izleme ve haberleşme için gerekli her türlü tedbiri almaları esastır. Kurumların yetkili oldukları konu ve alanlarda yapmaları gereken 24 saat esaslı izleme ve denetim çalışmalarında aksaklıkların Bakanlıkça tespit edilmesi durumunda, aksaklıkların gözden geçirilerek düzeltilmesi istenir. Aksaklıkların giderilmemesi veya tekrarı durumunda denetim yetkisi iptal edilebilir.

 

(2) Yetki devri yapılan kurumlar, yetkili olmadıkları deniz alanlarında ceza uygulamasını gerektiren bir ihlal tespit ettiklerinde ivedilikle alanla ilgili denetim yetkisinin devredildiği kurumu haberdar eder ve yetkili birim gelene kadar olay yerinde kalarak ihlali yapanın olay yerinden ayrılmasına engel olur. Ancak, ihlali yapanın kaçma şüphesi veya kirlenmeye neden olan kirletici bulgularının kaybolma ihtimali veya yetkili birimin ulaşamaması halinde kirliliğin tespiti, 03/04/2007 tarihli ve 26482 sayılı Çevre Kanununa Göre Verilecek İdarî Para Cezalarında İhlalin Tespiti Ve Ceza Verilmesi İle Tahsili Hakkında Yönetmeliğin ilgili maddelerine göre yapılarak, tespit tutanağı ve diğer tüm delillerin yetkili kuruma intikal ettirilmesi durumunda Yetkili kurum tarafından idari yaptırım kararı uygulanır.

 

Yapılan İşlemlerin Bakanlığa Rapor Edilmesi Esasları

MADDE 12- (1) Denetim yetkisinin devredildiği kurum veya kuruluşlar denetim ekiplerinin tespit işlemleriyle ilgili çalışmaları ve yetki devri çerçevesinde verilen idarî para cezaları hakkındaki raporları (Ocak, Şubat, Mart)- (Nisan, Mayıs, Haziran)- (Temmuz, Ağustos, Eylül)-(Ekim, Kasım, Aralık) aylarını kapsayan 4 dönem halinde ve müteakip dönemin ilk ayının 15. gününe kadar Bakanlığa sunar. Bu bilgilendirme, EK-2’de yer alan format kullanılarak yapılan işlemlere ait tüm bilgi ve belgelerin Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğüne gönderilmesi ile yapılır.

                                                                                                                                                 3/4

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Çeşitli Hükümler

Geçici Madde 1- (1) Bakanlıkça yetki devri yapılan kurumlar bu tebliğin yayımı tarihinden itibaren üç ay içinde tebliğde belirtilen hususlara dair çalışmalarını tamamlayarak Bakanlığa rapor verir. Raporda, gemilerin sebep olduğu ihlalin tespiti için görevlendirilecek denetim elemanlarının sayısı ve görev yerleri, denetim sırasında kullanacakları teknik ekipman durumları ve deniz kirliliğine sebep olan gemilerin tespit edilmesi için sürekli olarak havadan, karadan ve denizden kontrol, izleme ve haberleşmenin ne şekilde, hangi sıklık ve programla yapılacağı detaylı olarak açıklanmalıdır.

 

Yürürlükten Kaldırılan Genelge

MADDE 13- (1) Çevre ve Orman Bakanlığının 21/06/2006 tarihli ve 2006/13 sayılı Yetki Devri Genelgesi yürürlükten kaldırılmıştır.

 

Yürürlük

MADDE 14- (1) Bu Genelge, yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

 

Yürütme

MADDE 15- (1) Bu Genelge hükümlerini Çevre ve Orman Bakanı yürütür.

 

Deniz kirliliğinin önlenmesi için bu genelgenin yetki devredilen kurumlar tarafından yukarıda belirtilen esaslar çerçevesinde uygulanması hususunda gereğini önemle rica ederim.

 

 

 

 

 

                                                                                                          Prof. Dr. Veysel EROĞLU

Bakan

 

EKLER:

1- Deniz Yetki Alanı Koordinatları (1 sayfa)

2- Bakanlığa Gönderilecek 3 Aylık Rapor Formatı (1 sayfa)

 

DAĞITIM:

Gereği:                                                                                  Bilgi:

– Denizcilik Müsteşarlığı                                                       -Denize Kıyısı Olan Valilikler

– Sahil Güvenlik Komutanlığı                                                (İl Çevre ve Orman Müdürlüğü)

– İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı

– Kocaeli Büyükşehir Belediye Başkanlığı

– Antalya Büyükşehir Belediye Başkanlığı

– Mersin Büyükşehir Belediye Başkanlığı

 

 

 

 

 

 

 

 

4/4

EK-1

 

YETKİ DEVRİ YAPILAN KURUMLARIN YETKİ ALANLARI

 

 

 

a) İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı Deniz Yetki Alanı Koordinatları;

 

İstanbul Boğazı da dahil olmak üzere

Marmara Denizinde;

1-         410 02’  01’’ N      0280  00 41’’ E

2-         400 58’  15’’ N      0280  01’ 52’’ E

3-         400 59’  50’ N      0280  16’ 49’’ E

4-         400 53’  54’’ N     0280  35’ 40’’ E

5-         400 51’  35’’ N      0280  57’ 15’’ E

6-         400 45’  17’’ N      0290  17’ 41’’ E

7-         400 48’  41’’ N      0290  20’ 26’’ E

 

Karadenizde;

8-         410 08’  35’’ N      0290  55’ 03’’ E

9-         410 12’  33’’ N      0290  55’ 31’’ E

10-     410 14’  23’’ N      0290  34’ 50’’ E

11-     410 19’  32’’ N      0280  58’ 37’’ E

12-     410 27’  18’’ N      0280  34’ 01’’ E

13-     410 38’  38’’ N      0280  11’ 07’’ E

14-     410 35’  05’’ N      0280  08’ 46’’ E

 

 

b) Kocaeli Büyükşehir Belediye Başkanlığı Deniz Yetki Alanı Koordinatları;

 

İzmit Körfezinde;

  1.    400 48’  41’’ N      0290  20’ 26’’ E
  2.    400 45’  17’’ N      0290  17’ 41’’ E
  3.    400 43’   00’’  N      0290  22’ 00’’ E
  4.    400 44’  30’’  N      0290  31’ 00’’   E
  5.    400 43’   00’’  N      0290  35’ 00’’ E
  6.    400 41’  12’’  N      0290  33’ 24’’  E

 

 

c) Antalya Büyükşehir Belediye Başkanlığı Deniz Yetki Alanı Koordinatları;

 

  1. 360 40’  36’’  N      0300  34’ 12’’  E
  2. 360 51’  06’’ N      0300  56’ 42’’ E

(İki noktanın birleştirilmesinden sonra kara tarafında kalan deniz alanı)

 

 

d) Mersin Büyükşehir Belediye Başkanlığı Deniz Yetki Alanı Koordinatları;

 

  1.  360 41’  04’’ N      0340  26’ 36’’ E
  2.  360 47’  53’’ N      0340  48’ 54’’ E
  3.  360 47’28’’ N      0340  48’ 54’’ E
  4.  360 40’  42’’ N      0340  26’ 36’’ E

 

 

 

 


Ek-2:

YETKİLİ KURUM TARAFINDAN BAKANLIĞA GÖNDERİLECEK 3 AYLIK RAPOR FORMATI

 

 

200… YILI (…….……..-……….…..-……………..) DÖNEMİNE AİT

DENİZ KİRLİLİĞİNE SEBEP OLAN GEMİLERE YAPILAN İŞLEMLER

Belgeyi Düzenleyen Kurum/Kuruluş: ………………………………………………………

Sıra no Tarih Gemi Adı  IMO Numarası Gemi Cinsi Gros Ton Bandırası Olay Mevkii Olayın Tanımı(Kirlilik Türü)  Yapılan İşlemler Hakkında Bilgi(Tespit Tutanağı, Numune Alma, Analiz, İdari Yaptırım Kararı, İhbarın Yapıldığı Kurum) Uygulanan Ceza Miktarı, Dayanağı ve Suç Duyurusu
1                
2                
3                
4                
5                
6                

ONAY

Adı Soyadı – Ünvanı

İmza

Tarih

[Facebook] [Twitter] [Windows Live] [Yahoo!] [Email]

Posted in Hukuk0 Comments

Haziran 2023
P S Ç P C C P
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930  

Döviz Kurları

Hava Durumu

Hava, 29 Mayıs
Antalya’deki Hava Durumu
+18

Yük.: +26° Düş.: +16°

Nem: 72%

Rüzgar: ESE - 11 KPH

İstanbul’deki Hava Durumu
+17

Yük.: +21° Düş.: +16°

Nem: 87%

Rüzgar: SW - 10 KPH

İzmir’deki Hava Durumu
+14

Yük.: +27° Düş.: +17°

Nem: 93%

Rüzgar: SSW - 6 KPH

Ankara’deki Hava Durumu
+13

Yük.: +22° Düş.: +8°

Nem: 81%

Rüzgar: WNW - 14 KPH

Vizyon